Ήταν μια εξαιρετική 20+2ετία γεμάτη σπουδαία μουσική αυτή που ζήσαμε από την αρχή του 21ου αιώνα μέχρι σήμερα. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα συνέβησαν μύρια όσα σε μουσικό επίπεδο, από μουσικές αναβιώσεις και revival διαφόρων ειδών μέχρι νέα, πρωτόφαντα ήδη που είτε μπαστακώθηκαν στα μουσικά δρώμενα για αρκετά χρόνια, είτε αποχώρησαν ησύχως ως όφειλαν (π.χ. ποιος θυμάται αυτό το emo ρεύμα πριν 15-16 χρόνια; Ακριβώς: κανείς).
Η πρώτη δεκαετία του αιώνα απέδειξε ότι το indie, το «εναλλακτικό», το μουσικώς δυσεύρετο και, εντέλει, το ποιοτικό σε όλες του τις μορφές, είχε το δικό του modus operandi να επιβληθεί απέναντι στην pop μουσική της εποχής (του). Στο διάστημα εκείνο συνέβησαν και τα περισσότερα που έχουμε να θυμόμαστε.
Από το 2012-13 και μετά η pop, η hip hop και τα μεταξύ τους μουσικώς συμπλεκόμενα υβρίδια πήραν το πάνω χέρι και επέβαλλαν εαυτούς πάνω στην alternative μουσική, άλλοτε μπολιάζοντας την με pop ευαισθησίες και άλλοτε κάνοντάς την να μοιάζει εντελώς απογυμνωμένη έναντι της pop λαίλαπας.
Κοινή συνιστώσα σε αμφότερες τις δεκαετίες στάθηκε η (σχεδόν πάντα ποιοτική) electronica, διατρέχοντας αυτόν τον χρονικό μαραθώνιο των 22 ετών είτε με το όψιμο κύμα του electroclash στις αρχές του 2000, είτε, κατόπιν, με τις electro-rock αναζητήσεις των LSD Soundsystem και της δισκογραφικής τους εταιρείας, της DFA, είτε στηρίζοντας δυναμικά μια italo-disco και electro-pop αναβίωση κάπου εκεί, προς τα τέλη των ’00s – αρχές ’10s, είτε, τέλος, προσεγγίζοντας την ηλεκτρονική μουσική από την αταβιστική σκοπιά των πρώιμων Depeche Mode, όπως στην περίπτωση των Boy Harsher που εμφανίστηκαν το 2015 και μας έπιασαν από τον λαιμό σέρνοντάς μας στα πιο ανήλιαγα ηλεκτρονικά καταγώγια.
Αυτά είναι τα 100 pop, rock, metal, hip hop, electronic και indie άλμπουμ που αξίζει να θυμόμαστε μέσα στον αιώνα που διανύουμε.
Η λίστα είναι σε αξιολογική σειρά, ξεκινώντας από το 100 και καταλήγοντας, στην βάση της σελίδας, στο 1 και να προσθέσουμε επίσης ότι στην εκατοντάδα υπάρχει και ένα ελληνικό άλμπουμ.
100. Outkast – Speakerboxxx/The Love Below (2003)
Πιάνουν το νήμα εκεί που το άφησαν οι De La Soul του άλμπουμ «Three Feet High And Rising» και το περνάνε στον επόμενο αιώνα, μπολιάζοντάς το με μια σύγχρονη παραγωγή και με ένα όραμα που στο παρελθόν το υπηρέτησαν μόνο αμιγώς ροκ δίσκοι.
99. And You Will Know Us By the Trail of Dead – Source Tags & Codes (2002)
Βαριές, ασήκωτες κιθάρες που θυμίζουν Kyuss (ή και όχι) και συνθέσεις που η μια πατάει πάνω στην άλλη προσπαθώντας να επιβληθεί, αλλά ποτέ σε βάρος του ίδιου του άλμπουμ ως ολότητα και τελικό αποτέλεσμα.
98. Burial – Untrue (2007)
Ο δίσκος που όρισε το ρεύμα του dubstep που σε άλλους ηχεί πρωτοποριακό και σε άλλους σαν να είναι μόνιμα αναμμένη μια ηλεκτρική σκούπα στο σαλόνι. Όπως και να’ χει, είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό άλμπουμ.
97. Grimes – Visions (2012)
Υπέροχη, άλλοτε ξεκάθαρα ποπ και άλλοτε πειραματική, ηλεκτρονική synth μουσική που γειτνιάζει με το synthwave, χωρίς να υπακούει σε κανόνες και νόρμες.
96. The Go-Betweens – Oceans Apart (2005)
To κύκνειο άσμα των υπέροχων Αυστραλών ήταν μάλλον και το καλύτερο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ποτέ. Ένα κιθαριστικά υπνωτικό άκουσμα.
95. Arab Strap – As Days Get Dark (2021)
Έχουν τον τρόπο τους οι Σκωτσέζοι να μας κάνουν κοινωνούς στην άκρως γοητευτική και κυνικά μοναδική μιζέρια τους. Τα καταφέρνουν ξανά και εδώ.
94. Battles – Mirrored (2007)
Μια πραγματική τρέλα αυτό το άλμπουμ, με τα φωνητικά και τα παιξίματα από τα διάφορα όργανα να πετάγονται στα αυτιά σου από εκεί που δεν το περιμένεις. Και το πιατίνι (του ντράμερ) εκεί ψηλά, στο Θεό.
93. The Comet Is Coming – Trust In The Lifeforce Of The Deep Mystery (2019)
Τι άλμπουμ ήταν αυτό που μας επεφύλαξε το 2019, ένα κράμα πρωτοποριακής τζαζ και μουσικής σε απευθείας σύνδεση με τον 21ο (ίσως και με τον 22ο) αιώνα.
92. Badly Drawn Boy – The Hour Of Bewilderbeast (2000)
Πάνω στην αλλαγή του αιώνα, ο Damon Gough πιάνει την κιθάρα του και βγάζει ένα άλμπουμ γεμάτο με εκπληκτικές ακουστικές και ηλεκτρακουστικές συνθέσεις, αντάξιο της παρακαταθήκης του Cat Stevens.
91. Madvillain – Madvillainy (2004)
Ένα εκπληκτικό one-off άλμπουμ, αποτέλεσμα της συνεργασίας (και της ευρείας κατανάλωσης, εντός του στούντιο, μαλακών ναρκωτικών) του rapper MF Doom και του παραγωγού Madlib.
90. Amyl And The Sniffers – Comfort To Me (2021)
Το πανκ άλμπουμ-έκπληξη της περασμένης χρονιάς είναι και ένα από τα καλύτερα πανκ άλμπουμ του 21ου αιώνα, φρέσκο και μοντέρνο.
89. Gnarls Barkley – St. Elsewhere (2006)
Όλο το καλοκαίρι του 2006 πέρασε με την εκπληκτική φωνή του singer-songwriter CeeLo Green και του παραγωγού Danger Mouse. Ένα πραγματικό Rorschach test της hip hop μουσικής.
88. Animal Collective – Merriweather Post Pavilion (2009)
Νεο-ψυχεδελικής απόχρωσης και αβάσταχτα τεχνικολόρ το καλύτερο «παραισθησιογόνο» άλμπουμ του 2009, που πιάνει τους Animal Collective στην καλύτερη φάση της καριέρας τους.
87. Electric Six – Fire (2003)
Πως γίνεται ένα άλμπουμ να ηχεί, ταυτόχρονα, garage, disco, punk rock, new wave, αλλά και metal; Αν είσαι οι Electric Six, όλα γίνονται.
86. Low – Things We Lost In The Fire (2001)
Ένα slowcore και βραδύκαυστο αμάλγαμα από dream pop και ethereal wave που πρέπει να ακουστεί στην ολότητά του προκειμένου να γίνει 100% κατανοητό.
85. The Postal Service – Give Up (2003)
O Ben Gibbard των Death Cab For Cutie, o παραγωγός Jimmy Tamborello και η Jenny Lewis ενώνονται για ένα από τα πιο kinder-έκπληξη άλμπουμ των αρχών του 21ου αιώνα.
84. Beck – Modern Guilt (2008)
Δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ του πολυπράγμονος Βeck (αυτό ανήκει στον περασμένο αιώνα), είναι όμως η καλύτερη συλλογή τραγουδιών που έβγαλε την τελευταία εικοσαετία.
83. Annie – Anniemal (2004)
H «Kylie της Νορβηγίας», όπως την έχουν χαρακτηρίσει είναι μια μουσικός με απείρως περισσότερο ταλέντο, τόσο φωνητικό, όσο και συνθετικό σε σχέση με την Αυστραλέζα, όπως αποδεικνύει και το συγκεκριμένο άλμπουμ.
82. Mogwai – As The Love Continues (2021)
Ακολουθώντας μια σταθερή ποιότητα σε όλες τους τις κυκλοφορίες, οι Σκωτσέζοι θορυβοποιοί καταφέρνουν μόλις πέρσι να κυκλοφορήσουν το σπουδαιότερο άλμπουμ της καριέρας τους.
81. Doves – Kingdom Of Rust (2009)
Με διαφορά 30 ετών από την πρώτη «Σκουριά», αυτή του Neil Young, οι Βρετανοί ακολουθούν τα μονοπάτια του, κυκλοφορώντας το σημαντικότερο άλμπουμ της καριέρας τους.
80. Les Savy Fav – Inches (2004)
Μπάντα που πρέπει να δεις οπωσδήποτε ζωντανά προκειμένου να καταλάβεις την δυναμική και την ένταση της μουσικής τους, η οποία πάντως γίνεται αντιληπτή από τις πρώτες κιόλας νότες αυτού του άλμπουμ.
79. Run The Jewels – Run The Jewels 2 (2014)
Ο rapper και παραγωγός El-P και ο συνάδελφός του Killer Mike έχουν κυκλοφορήσει συνολικά τέσσερα άλμπουμ, με αυτό να είναι το σπουδαιότερο όλων.
78. Of Montreal – The Sunlandic Twins (2004)
Το συγκρότημα του Kevin Barnes, τρία χρόνια προτού μας χαρίσει τον indie ύμνο του «The Past Is A Grotesque Animal», κυκλοφορεί την πιο μεστή και γεμάτη συλλογή τραγουδιών του.
77. Umphrey’s McGee – Zonkey (2016)
Αμερικανική prog-rock μπάντα κάνει οργανικό mash-up σε γνωστά ποπ και ροκ τραγούδια, συμπλέκοντας εύσχημα τα όρια μεταξύ των ειδών. Άλμπουμ-έκπληξη υπό κάθε ικανή συνθήκη.
76. Scissor Sisters – Scissor Sisters (2004)
Το πιο feelgood άλμπουμ των αρχών του αιώνα, πιάνει την νεοϋορκέζικη μπάντα να μετατρέπει σε χρυσό ό,τι και αν πιάσει, από δικά της τραγούδια μέχρι disco διασκευές σε Pink Floyd.
75. Yo La Tengo – I Am Not Afraid Of You And I Will Beat Your Ass (2006)
Σταθερή αξία αποτελεί αυτό το συγκρότημα με τον συγκεκριμένο δίσκο να τραβάει τα όρια του οργανικά τέλειου κιθαριστικού θορύβου ακόμη παραπέρα, ακόμη και από τους Sonic Youth.
74. Smog – Dongs Of Sevotion (2000)
Η «ανθρωπιστική μισανθρωπιά» (sic) του Bill Callahan συνεχίζεται με τα εκπληκτικά άλμπουμ του να αποκτούν και επιπλέον lo-fi προεκτάσεις και σε άλλα είδη.
73. Frank Ocean – Blonde (2016)
Ο, φύσει και θέσει, συνεχιστής της σπουδαίας ’70s παρακαταθήκης του Stevie Wonder μας παραδίδει το δικό του «Innervisions», τίγκα στις τραγουδάρες και το συναίσθημα.
72. The Avalanches – Since I Left You (2000)
Ένα άλμπουμ πραγματικό κατόρθωμα που καταφέρνει να sample-άρει μύρια όσα τραγούδια και επιρροές μέσα σε ένα εκπληκτικό ενιαίο άκουσμα μιας ώρας.
71. Sparks – Hippopotamus (2017)
Μετά από σχεδόν μισόν αιώνα στο μουσικό κουρμπέτι, τα αδέλφια Mael καταφέρνουν ακόμη να βγάζουν φανταστικά άλμπουμ, με το συγκεκριμένο να είναι το καλύτερό τους από το 1994.
70. Antony & The Johnsons – I Am A Bird Now (2005)
Ένα έξοχο δείγμα ρέουσας baroque pop και chamber pop, διανθισμένης με την σπάνιας υφής φωνή του Antony Ηegarty και τραγούδια-διαμάντια.
69. Caribou – Swim (2010)
O Καναδός μουσικός και παραγωγός Dan Snaith βγάζει τον σπουδαιότερο ηλεκτρονικό δίσκο του υπό το συγκεκριμένο παρατσούκλι (έχει άλλα δυο, τα Manitoba και Daphni).
68. Idles – Joy As An Act Of Resistance (2018)
Η σημαντικότερη, ίσως, κιθαριστική μπάντα των τελευταίων δέκα ετών στο άλμπουμ που τους καθιέρωσε ως την εξέχουσα κιθαριστική δύναμη εκ Βρετανίας ορμώμενη.
67. Eels – Blinking Lights And Other Revelations (2005)
Ο «E» κυκλοφορεί τον πιο αυτοβιογραφικό δίσκο της καριέρας του, γεμάτο με τις καλύτερες συνθέσεις που κατάφερε να γράψει μέσα (και εξαιτίας) από τις προσωπικές του οικογενειακές τραγωδίες.
66. Ladytron – Light And Magic (2002)
Σπουδαίο electro-rock σχήμα που ακολούθησε μια διαρκώς βελτιωτική πορεία στην καριέρα του, αν και, παραδόξως, το καλύτερο άλμπουμ του είναι το δεύτερό του.
65. Broken Bells – After The Disco (2014)
O παραγωγός Danger Mouse και ο James Mercer των Shins σχηματίζουν την ιδανική συνεργασία για το χρονικό εκείνο μεταίχμιο ανάμεσα στο indie rock που μας αποχαιρετούσε και στο indie pop που έκανε σιγά σιγά την εμφάνισή του.
64. The XX – XX (2008)
Άλμπουμ-ορισμός του ηχητικού μινιμαλισμού, με τις συνθέσεις να ακούγονται απογυμνωμένες (αλλά γεμάτες) και το ίδιο το συγκρότημα κοιμώμενο (αλλά πάντα σε μουσική εγρήγορση).
63. Clap Your Hands Say Yeah – Clap Your Hands Say Yeah (2005)
Η φωνή του τραγουδιστή θυμίζει έντονα εκείνη του David Byrne, αλλά οι συνθέσεις πατούν γερά πάνω στην indie τραγουδοποιία των Νeutral Milk Hotel και αυτό μόνο ως θετικό μπορεί να εκληφθεί.
62. Chromatics – Kill For Love (2012)
Η italo-disco και Nu-disco αναβίωση που μας προέκυψε με το soundtrack της ταινίας «Drive» συνεχίστηκε (και κορυφώθηκε) έναν χρόνο μετά σε αυτό το αλήστου μνήμης άλμπουμ.
61. The Kills -Midnight Boom (2008)
Δίδυμο φωτιά, με τον Jamie να πυροδοτεί τις κιθαριστικές βόμβες και την Alison να βάζει το ηχητικό φιτίλι με την φωνή της. Αρχετυπικά γκαραζιέρικο και νομοτελειακά ζόρικο ως άκουσμα.
60. Casiotone For The Painfully Alone – Etiquette (2006)
Ο Καλιφορνέζος Owen Ashworth κλείνεται στο μικρό στουντιάκι του και ηχογραφεί σύντομες, αλλά συγκλονιστικές ηλεκτρονικές, βινιέτες από την οικογενειακή και προσωπική του ζωή.
59. The Whip – X Marks Destination (2008)
Βαθύτατα electro-rock από την πρώτη έως την τελευταία του στιγμή, το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν έχει ούτε ένα περιττό τραγούδι. All killer, no filler.
58. Lily Allen – Alright Still (2006)
Στα 21 της χρόνια, το Λιλάκι βγαίνει από το αυγό του και παραδίδει μαθήματα υψηλής ποπ αισθητικής, μαζί με στίχους που μιλάνε απευθείας στην καρδιά του μέσου Άγγλου.
57. Fuck Buttons – Tarot Sport (2009)
Το δεύτερο άλμπουμ τους έθεσε τις βάσεις για την μορφή που θα είχε η ηλεκτρονική μουσική από το 2010 και έπειτα. Και με το παρακάτω τραγούδι έγραψαν ίσως το συγκλονιστικότερο electro track του 21ου αιώνα.
56. Gossip – Standing In The Way Of Control (2006)
Βeth Ditto in da house και όλοι στεκόμαστε προσοχή για μια από τις σπουδαιότερες γυναικείες φωνές (αλλά και περσόνες) του αιώνα που διανύουμε.
55. Art Brut – Bang Bang Rock ‘n’ Roll (2005)
Ο Eddie Argos εμφανίζεται σαν μια ακόμη πιο κωμική, σχεδόν γουντιαλενική, βερσιόν του Jarvis Cocker αποδομώντας με αυτοσαρκαστικό τρόπο όλες τις νευρώσεις του μέσου Βρετανού (αλλά και τις δικές του).
54. Beirut – Gulag Orkestar (2006)
Βαλκανικά πνευστά, μουσική πολυρρυθμία και ένα ηχητικό ταξίδι στην Χερσόνησο του Αίμου μέσα από τα μάτια (και τα αυτιά) ενός πιτσιρικά Αμερικανού, του Ζach Condon.
53. Glass Candy – B/E/A/T/B/O/X (2007)
Ένα από τα σημαντικότερα ηλεκτρονικά άλμπουμ του αιώνα μας και σίγουρα το καλύτερο που κινείται γύρω από την nu-disco αναβίωση. Κομμάτια σαν το παρακάτω δεν ξαναγράφονται εύκολα.
52. Portishead – Third (2008)
Τρίτο άλμπουμ για το συγκρότημα από το Μπρίστολ, που ήρθε 11 χρόνια μετά το αμέσως προηγούμενό τους. Ασφαλώς, η αναμονή άξιζε τον κόπο.
51. The Go! Team – Thunder, Lightning, Strike (2004)
Δεκάδες διαφορετικά μουσικά είδη συμπλεκόμενα με ευφυή τρόπο μέσα σε ένα άλμπουμ που όσοι το άκουσαν στην εποχή του, δύσκολα κατάφεραν να το ξεχάσουν.
50. Boy Harsher – Careful (2019)
Ίσως το σπουδαιότερο ηλεκτρονικό σχήμα των τελευταίων 7-8 ετών, ακολουθεί πιστά την ηχητική γραμμή των πρώιμων Depeche Mode τραγουδώντας για έρωτες και λοιπές (όχι και τόσο, πια) απαγορευμένες απολαύσεις.
49. !!! – Myth Takes (2007)
Στα live τους είναι ακόμη καλύτεροι, αλλά αυτό εδώ το άλμπουμ τους πιάνει σε συγκλονιστική live φόρμα, τζαμάροντας μέσα στο στούντιο σαν να μην υπάρχει αύριο.
48. Knife – Silent Shout (2006)
Δίσκος-υπόδειγμα ηλεκτρονικής μουσικής μπολιασμένης με τον γνωστό σκανδιναβικό μινιμαλισμό, που οδήγησε στην δημιουργία άπειρων μιμητών τους, χωρίς ποτέ κανείς να καταφέρει να τους φτάσει.
47. Yeah Yeah Yeahs – Fever To Tell (2003)
Η Καρενάρα συλλαμβάνει την μετά-αποκαλυπτική λόγω 11ης Σεπτεμβρίου Νέα Υόρκη σε κάθε της πτυχή, μεταφέροντάς μας το κλίμα μιας μεγαλούπολης στα πρόθυρα νευρικής κρίσης (ταυτότητας).
46. Lindstrom – Where You Go I Go Too (2008)
To ντεμπούτο άλμπουμ του, τότε 35χρονου, Hans-Peter Lindstrøm είναι με το σπαθί του ένα από τα συγκλονιστικότερα ηλεκτρονικά ακούσματα των τελευταίων ετών.
45. Godspeed You! Black Emperor – Lift Your Skinny Fists Like Antennas To Heaven (2000)
Ακούστηκε ποτέ το post-rock καλύτερο σε σχέση με την κατάσταση που το αφήνουν σε αυτό τον δίσκο οι GY!BE; Η απάντηση είναι ασφαλώς «όχι».
44. The Streets – Original Pirate Material (2002)
Ο Mike Skinner συνθέτει ένα άλμπουμ-ελεγεία για την γενιά των («απογόνων των Ρωμαίων», όπως αναφέρει) συμπατριωτών του που ζουν υπό άθλιες συνθήκες στα φτωχά περίχωρα του Λονδίνου.
43. PJ Harvey – Let England Shake (2011)
Είναι σαφώς το καλύτερο άλμπουμ της και, παράλληλα, είναι ένας από τους δίσκους που καθόρισαν σημαντικά όλο το 2011, που ούτως ή άλλως ήταν γεμάτο με καταπληκτικά άλμπουμ.
42. Morrissey – Ringleader Of The Tormentors (2006)
Ίσως το τελευταίο άλμπουμ που ο λατρεμένος (πλην εσχάτως προβληματικός) Μοz ακούστηκε τόσο φρέσκος και τόσο ευρισκόμενος σε αρμονία με την μουσική της εποχής του.
41. Boards Of Canada – The Campfire Headphase (2005)
Γεμάτο με τραγούδια που θα συμπεριλαμβάνονταν άνετα σε ένα οποιοδήποτε soundtrack sci-fi ταινίας, οι BOC αποδεικνύουν ξανά ότι στον τομέα τους είναι πραγματικά αχτύπητοι.
40. Ratatat – Classics (2006)
Ένα άλμπουμ τίγκα στις οργανικές, δηλαδή αμιγώς instrumental, συνθέσεις που από ένα ηχητικό σημείο και μετά εκτραχύνονται και οδηγούνται εκεί που δεν το περιμένεις.
39. Phoenix – Wolfgang Amadeus Phoenix (2009)
Το magnum opus της γαλλικής μπάντας περιέχει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψαν ποτέ, όπως το παρακάτω, που βιώνεται και με τις πέντε αισθήσεις (ίσως και με την έκτη).
38. The Hidden Cameras – The Smell Of Our Own (2003)
Η gay friendly μπάντα στις πιο feelgood μουσικές συνθέσεις των αρχών του αιώνα. Όσοι τους είδαν ζωντανά στην Αθήνα πριν 17-18 χρόνια, έχουν να λένε τα καλύτερα.
37. Daft Punk – Discovery (2001)
Όλα είναι… very disco σε αυτό το άλμπουμ, από τον τίτλο του μέχρι το παρακάτω κομμάτι, ίσως το σπουδαιότερο που συνέθεσαν ποτέ τους.
36. Mastodon – Crack The Skye (2009)
To τέταρτο άλμπουμ της μπάντας από την Ατλάντα της Τζόρτζια είναι, σαφώς, το καλύτερό τους και αυτό που σηματοδότησε σημαντικές εξελίξεις για την πορεία της metal μουσικής κατά την τελευταία δεκαετία.
35. Starsailor – Love Is Here (2001)
Η φωνή-λυγμολαλιά του James Walsh και μερικές από τις σπουδαιότερες συνθέσεις που καταγράφηκαν ποτέ σε δίσκο βρετανικής μπάντας των ’00s προτού τους πάρει όλους η κατηφόρα των Coldplay.
34. Amy Winehouse – Back To Black (2006)
Η σημαντικότερη γυναικεία φωνή του 21ου αιώνα μας άφησε νωρίς, έχοντας προλάβει ωστόσο να μας αφήσει τον παρακάτω δίσκο ως σημαντική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές μουσικών.
33. Blonde Redhead – 23 (2007)
Δυο αδέλφια Ιταλοί και μια Γιαπωνέζα τραγουδίστρια κυκλοφορούν πριν 15 χρόνια το σπουδαιότερο άλμπουμ τους, με εμφανείς τις shoegaze και Sarah Records επιρροές τους.
32. Goldfrapp – Supernature (2005)
Αυτό είναι ίσως το άλμπουμ από το οποίο ξεκίνησε η nu-disco αναβίωση, με την Goldfrapp να τραγουδάει κομμάτια που θα παίζονταν στο Studio 54 και θα γίνονταν αυτοστιγμεί ύμνοι.
31. The Boy – Please Make Me Dance (2009)
Το «Βρώμικο Ψωμί» των σημερινών 40άρηδων και όλων όσων βγήκαν από τα Δεκεμβριανά του 2008 ψυχολογικά ματωμένοι και ισόποσα μουδιασμένοι. Ο σπουδαιότερος ελληνικός δίσκος του 21ου αιώνα.
30. The Black Angels – Passover (2006)
Συγκρότημα με σταθερά καλές κυκλοφορίες μέχρι και σήμερα, αν και το συγκεκριμένο άλμπουμ ήταν αυτό με το οποίο «τσιμέντωσαν» τον χαρακτηριστικό vintage ήχο τους.
29. Pet Shop Boys – Yes (2009)
Το σημαντικότερο δίδυμο στην βρετανική ποπ μουσική σε πραγματικά μεγάλα κέφια και εξωστρεφή διάθεση, κυκλοφορούν ακόμη ένα από τα ως είθισται εξαιρετικά άλμπουμ τους.
28. White Stripes – Elephant (2003)
Κάποτε ήταν πραγματικά σπουδαίοι. Ο «Ελέφαντας» τους τούς πιάνει στο απόγειο της καριέρας τους και στο σημείο εκείνο που δεν ακούστηκαν ποτέ τους καλύτεροι.
27. Kasabian – Kasabian (2004)
Ένα σπουδαίο ντεμπούτο από την μπάντα από το Λέστερ, ένας δίσκος γεμάτος υγιή κωλοπαιδισμό και τίγκα στις βρετανοπρεπείς επιρροές, κυρίως από Stone Roses και Happy Mondays.
26. James – Pleased To Meet You (2001)
Το τελευταίο σημαντικό άλμπουμ της αγαπημένης μπάντας του ελληνικού κοινού. Ούτε ένα μέτριο τραγούδι σε ένα άλμπουμ που ακούγεται απνευστί.
25. Deerhunter – Microcastle (2008)
Δεν ξέρεις τί ακριβώς παίζουν οι Deerhunter -και αυτό είναι και το πλεονέκτημα και μαζί η ομορφιά της μουσικής τους. Το παρακάτω τραγούδι συγκαταλέγεται ανάμεσα στα καλύτερα ροκ κομμάτια του 21ου αιώνα.
24. Τrees Speak – Ohms (2020)
Αυστηρά instrumental δίσκος από μια σχετικά άγνωστη μπάντα, που όμως καταφέρνει να πιάσει όλο τον μουσικό κόσμο εξαπίνης. Ανυπέρβλητο άλμπουμ με το βλέμμα στο μέλλον.
23. She Wants Revenge – She Wants Revenge (2006)
Dark wave άλμπουμ με goth επιρροές και σκοτεινή ηχητική επίστρωση και συνθέσεις που σε πιάνουν από το λαιμό και δεν σε αφήνουν στιγμή σε ησυχία.
22. Dead Man’s Bones – Dead Man’s Bones (2009)
Ο Ryan Gosling αφήνει για έξι μήνες την υποκριτική τέχνη και ηχογραφεί ένα άλμπουμ μαζί με χορωδία μικρών παιδιών. Ο Tim Burton θα ήταν περήφανος για αυτόν το εφιαλτικά γοητευτικό δίσκο.
21. Holy Fuck – LP (2007)
H καλύτερη ηλεκτρονική μουσική εκτός Ευρώπης βγήκε από τον Καναδά και συγκεκριμένα από το Τορόντο. Μπάντα που έπαιξε και στην Ελλάδα, αφήνοντάς μας με το στόμα ανοικτό.
20. Lali Puna – Faking The Books (2004)
Οι Γερμανοί παραδίδουν μαθήματα υψηλής ηλεκτρονικής γραφής και κυκλοφορούν ένα από τα σημαντικότερα electro άλμπουμ του 2004. Άκρως απαραίτητος δίσκος.
19. The Notwist – Neon Golden (2003)
Οι Γερμανοί ξανάρχονται, αυτή την φορά σε compact συσκευασία «indie electronic / post-rock» δυο σε ένα. Από τα πιο συναρπαστικά ακούσματα του αιώνα που διανύουμε.
18. Grandaddy – The Sophtware Slump (2000)
Οι Grandaddy μας προειδοποίησαν εγκαίρως για την τεχνολογική λαίλαπα που βιώνουμε εσχάτως. Και επίσης έγραψαν το συγκλονιστικό παρακάτω τραγούδι.
17. Blanck Mass – Dumb Flesh (2015)
Η ηλεκτρονική μουσική είχε φτάσει σε ένα μίνι τέλμα πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Από το τέλμα αυτό την ξεκόλλησε ο ένας εκ των δυο μουσικών που απαρτίζουν τους Fuck Buttons σε ένα. εφιαλτικά απόκοσμο δίσκο.
16. Neon Neon – Stainless Style (2008)
Η nu-disco και electro-pop αναβίωση που ξεκίνησε η Goldfrapp κορυφώθηκε πριν 15 χρόνια με αυτό το αψεγάδιαστο δίσκο-διαμάντι από τον σύνθετο εγκέφαλο του Gruff Rhys.
15. The Strokes – Is This It (2001)
Η (όψιμη και τελικώς σύντομη) garage αναβίωση ξεκινάει από εδώ, από το καλοκαίρι του 2001, όταν πέντε νεοϋορκέζοι πιτσιρικάδες έπιασαν τις κιθάρες και τα μπάσα τους και τα έβαλαν να παίξουν δίπλα στα skinny jeans τους.
14. TV On The Radio – Return To Cookie Mountain (2006)
Σπουδαία τραγούδια, σπουδαίες φωνές, σπουδαίοι παίκτες, σπουδαία παραγωγή, όλα είναι πραγματικά πολύ σπουδαία σε αυτό το άλμπουμ.
13. Fischerspooner – #1 (2001)
Η γέννηση του electro-clash σηματοδοτήθηκε και οριοθετήθηκε αυστηρά από αυτόν εδώ τον δίσκο -και έκτοτε κανείς δεν κατάφερε να τον ξεπεράσει.
12. Bloc Party – Silent Alarm (2005)
Ντεμπούτο-φωτιά από μια παρέα 20χρονων Βρετανών με ενέργεια και νεύρο ικανό να ηλεκτροφωτίσουν όλο το Λονδίνο. Αξεπέραστο άλμπουμ.
11. UNKLE – War Stories (2007)
Ο James Lavelle αφήνει στην άκρη την κονσόλα και τα «μπλιμπλίκια» και δοκιμάζει τις δυνάμεις του στην κλασική ροκ τραγουδοποιία «κιθάρα-μπάσο-ντραμς». Το αποτέλεσμα θα εκπλήξει και τον πιο ανυποψίαστο.
10. The Dandy Warhols – Thirteen Tales From Urban Bohemia (2000)
Το μουσικό αποκορύφωμα της μπάντας από το Πόρτλαντ, που πιάνει το πανηδονιστικό zeitgeist μιας ολόκληρης εποχής (και της, ίσως, πιο ανοικτόμυαλης πόλης των ΗΠΑ).
9. Maximo Park – A Certain Trigger (2005)
Μας ήρθαν από το Νιουκάσλ με την νεανική ορμή μιας μπάντας που έπαιζε κορώνα-γράμματα την ίδια της την ύπαρξη. Σύντομα κατάλαβαν και οι ίδιοι ότι δεν θα ξεπεράσουν ποτέ το ίδιο τους το ντεμπούτο άλμπουμ.
8. Primal Scream – XTRMNTR (2000)
Ο πρώτος, ημερολογιακά, σημαντικός δίσκος του 21ου αιώνα είναι ταυτόχρονα και ένα υπόδειγμα ροκ παραγωγής παιγμένης υπό την ηλεκτρονική επιρροή πολλών bpm.
7. Vitalic – OK Cowboy (2005)
Και αυτός εδώ είναι ο σπουδαιότερος ηλεκτρονικός δίσκος του 21ου αιώνα, ένα άλμπουμ που σε περιμένει μια έκπληξη πίσω από κάθε νότα. In Pascal Arbez we trust.
6. Radiohead – Kid A (2000)
Ακολουθούν το οριακό «Ok Computer» τους με ένα αμιγώς ηλεκτρονικό άλμπουμ που αρχικά θεωρήθηκε ως «μουσική αυτοκτονία», αλλά πλέον, 22 χρόνια μετά, καταλαβαίνεις ότι οι Radiohead έβλεπαν πολύ μακριά.
5. Arcade Fire – Funeral (2005)
Ονειρεμένο ντεμπούτο για την καναδέζικη μπάντα που μας συγκίνησε όσο λίγες εκεί στα μέσα των ’00s, αλλά, δυστυχώς για την ίδια, σταδιακά έχασε το αρχικό της momentum.
4. Interpol – Antics (2004)
Το δεύτερο άλμπουμ των Νεοϋορκέζων ανεβάζει ακόμη πιο ψηλά τον πήχη σε σχέση με το ντεμπούτο τους το 2002 και τα τραγούδια που περιέχονται εδώ μέσα θα έπρεπε να διδάσκονται στις ακαδημίες της indie μουσικής.
3. Queens Of The Stone Age – Songs For The Deaf (2002)
Με τους Dave Grohl και Mark Lanegan να συνεπικουρούν, η παρέα του Josh Homme κυκλοφορεί πριν ακριβώς είκοσι χρόνια ένα άλμπουμ που δικαίως μνημονεύεται και ακούγεται μέχρι σήμερα με την ίδια καύλα.
2. Franz Ferdinand – Franz Ferdinand (2004)
Το ιδανικό ντεμπούτο άλμπουμ (και ένα από τα 4-5 σπουδαιότερα ντεμπούτα όλων των εποχών) είναι ένας δίσκος όπου δεν υπάρχει, πραγματικά, ούτε μια άχρηστη και περιττή νότα. Τέλειο.
1. LCD Soundsystem – Sound Of Silver (2007)
Όχι η καλύτερη αλλά σίγουρα η σημαντικότερη μπάντα του 21ου αιώνα στο απόλυτο απόγειό της. Δίσκος αναφοράς για όλες τις μελλοντικές γενιές μουσικών, ηλεκτρονικών ή ροκ.
