Πριν λίγο καιρό πληροφορήθηκα από έναν φίλο μου ότι χτύπησε τατουάζ τον στίχο: «At least I author my own disaster» – είναι ο τρίτος φίλος μου που το κάνει.
Ένας ακόμη έχει τον στίχο «We want our film to be beautiful, not realistic», ένας άλλος τον στίχο «We’re always touching by underground wires» και
ακόμη ένας τον στίχο «None of our secrets are physical».
Τι κοινό έχουν οι παραπάνω στίχοι;
Αποτελούν στιχουργικά κομμάτια από το δωδεκάλεπτο «The Past Is A Grotesque Animal» ένα τραγούδι του 2007 που έχει αναχθεί πια σε έναν indie ύμνο, πολλών επιπέδων και ταχυτήτων.
Το τραγούδι περιέχεται στο «Hissing Fauna, Are You the Destroyer?», το όγδοο άλμπουμ του αμερικανικού indie pop συγκροτήματος Of Montreal από την Ατλάντα των ΗΠΑ, που κυκλοφόρησε στις 7 Ιανουαρίου του 2007.
Το άλμπουμ γράφτηκε, ερμηνεύτηκε και ηχογραφήθηκε από τον Kevin Barnes, με τη βοήθεια φίλων και της οικογένειας: των μελών των Elephant Six, Bryan Poole, Jamey Huggins και Heather McIntosh, καθώς και της συζύγου του Barnes, Nina Grottland, η οποία πιστώνεται ως Nina Twin.
Ακούστε το τραγούδι παρακάτω και ταυτόχρονα διαβάστε τους υπέροχους στίχους:
«Το παρελθόν είναι ένα αλλόκοτο ζώο
Και στα μάτια του βλέπεις
πόσο εντελώς λάθος μπορεί να είσαι
Πόσο εντελώς λάθος μπορείς να είσαι
Ο ήλιος βγήκε, λιώνει το χιόνι που έπεσε χθες
Σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί ενοχλήθηκες
Ερωτεύτηκα το πρώτο χαριτωμένο κορίτσι που γνώρισα
που θα μπορούσε να εκτιμήσει τον Ζορζ Μπατάιγ
Στεκόμουν σε ένα σουηδικό φεστιβάλ και συζητούσα για την “Ιστορία του ματιού”.
Είναι τόσο ντροπιαστικό να χρειάζεσαι κάποιον όπως εγώ εσένα.
Πώς να σου εξηγήσω ότι σε χρειάζομαι εδώ και όχι εδώ.
Πώς μπορώ να εξηγήσω ότι σε χρειάζομαι εδώ και όχι εδώ.
Την κοπανάω, την κοπανάω, έφυγα, απλά έφυγα
Αλλά τουλάχιστον γράφω τη δική μου καταστροφή
Τουλάχιστον εγώ είμαι ο συγγραφέας της δικής μου καταστροφής
Απλά δεν είμαι διαθέσιμος
Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά αλλά δεν είναι
Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά αλλά δεν είναι
Το ποντικοειδές κορίτσι ουρλιάζει: “Βία! Βία!”
Το ποντικοειδές κορίτσι φωνάζει, “Βία! Βία!”
Γίνεται υστερική επειδή είναι και οι δύο τόσο κακοί
Και είναι η αγαπημένη μου σκηνή
Αλλά η σκληρότητα είναι τόσο προβλέψιμη
Σε κάνει να λυπάσαι στη σκηνή
Αν και το ερωτικό μας σχέδιο έχει τόσες δυνατότητες
Αλλά είναι σαν να μην είμαστε φτιαγμένοι για αυτόν τον κόσμο (Αν και δεν θα ήθελα πραγματικά να γνωρίσω κάποιον που ήταν)
Πρέπει να φωνάξω στο πρόσωπό σου;
Αποφεύγω λάμπες και λαχανικά. Πέτα τα όλα στο πρόσωπό μου, δεν με νοιάζει
Ας διαλύσουμε το γαμημένο το σπίτι.
Ας διαλύσουμε τα γαμημένα μας σώματα.
Αλλά ας διασκεδάσουμε.
Με κάποιο τρόπο ξεπέρασες τη Γκεστάπο που περιτριγυρίζει την καρδιά μου.
Και τίποτα δεν μπορεί να σε νικήσει
Κανένας θάνατος, κανένας άσχημος κόσμος
Έζησες τόσο λαμπρά
Έχεις αλλάξει τα πάντα
Βρίσκω τον εαυτό μου να ψάχνει για τον παλιό του εαυτό
Ενώ επιταχύνω προς τα εμπρός μέσα από το γυαλί των κυττάρων που ωριμάζουν
Αλλά ακόμα και η αποκάλυψη είναι φευγαλέα
Δεν υπάρχει θάνατος, δεν υπάρχει άσχημος κόσμος
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν με μυθοποιείς όπως εγώ εσένα.
Θέλουμε η ταινία μας να είναι όμορφη, όχι ρεαλιστική.
Αντιλαμβάνεσαι με την ακτινοβολία των ονείρων του τρόμου.
Και μπορείς να με προδώσεις
Μπορείς, μπορείς να με προδώσεις
Αλλά μάθε μου κάτι υπέροχο
Στεφάνωσε το κεφάλι μου, γέμισε το κεφάλι μου
Με τα τραγουδιστικά σου εφέ
Πρόβαλε τους φόβους σου σε μένα, πρέπει να τους δω
Βλέπεις, δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτούς
Σου υπόσχομαι, δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτούς.
Είμαι τόσο συγκινημένος από την καλοσύνη σου
Με κάνεις να νιώθω τόσο εγκληματίας
Είμαι όλα, όλα ξετυλιγμένα
Αλλά ξέρεις, δεν έχει σημασία που είμαστε
Γιατί πάντα επικοινωνούμε με υπόγεια καλώδια.
Σε έχω εξερευνήσει με την αποστασιοποίηση ενός αναλυτή.
Αλλά τις περισσότερες νύχτες κάνουμε επιδρομές στα ίδια βασίλεια.
Και κανένα από τα μυστικά μας δεν είναι φυσικό
Κανένα από τα μυστικά μας δεν είναι φυσικό
Κανένα από τα μυστικά μας δεν είναι φυσικό τώρα».
Και οι αγγλικοί στίχοι:
«The past is a grotesque animal
And in its eyes you see
How completely wrong you can be
How completely wrong you can be
The sun is out, it melts the snow that fell yesterday
Makes you wonder why it bothered
I fell in love with the first cute girl that I met
Who could appreciate Georges Bataille
Standing at Swedish festival discussing “Story of the Eye”
Discussing “Story of the Eye”
It’s so embarrassing to need someone like I do you
How can I explain, I need you here and not here too
How can I explain, I need you here and not here too
I’m flunking out, I’m flunking out, I’m gone, I’m just gone
But at least I author my own disaster
At least I author my own disaster
Performance breakdown and I don’t want to hear it
I’m just not available
Things could be different but they’re not
Things could be different but they’re not
The mousy girl screams, “Violence! Violence!”
The mousy girl screams, “Violence! Violence!”
She gets hysterical because they’re both so mean
And it’s my favorite scene
But the cruelty’s so predictable
It makes you sad on the stage
Though our love project has so much potential
But it’s like we weren’t made for this world
(Though I wouldn’t really want to meet someone who was)
Do I have to scream in your face?
I’ve been dodging lamps and vegetables
Throw it all in my face, I don’t care
Let’s just have some fun
Let’s tear this shit apart
Let’s tear the fucking house apart
Let’s tear our fucking bodies apart
But let’s just have some fun
Somehow you’ve red-rovered the gestapo circling my heart
And nothing can defeat you
No death, no ugly world
You’ve lived so brightly
You’ve altered everything
I find myself searching for old selves
While speeding forward through the plate glass of maturing cells
I’ve played the unraveler, the parhelion
But even apocalypse is fleeting
There’s no death, no ugly world
Sometimes I wonder if you’re mythologizing me like I do you
Mythologizing me like I do you
We want our film to be beautiful, not realistic
Perceive me in the radiance of terror dreams
And you can betray me
You can, you can betray me
But teach me something wonderful
Crown my head, crowd my head
With your lilting effects
Project your fears on to me, I need to view them
See, there’s nothing to them
I promise you, there’s nothing to them
I’m so touched by your goodness
You make me feel so criminal
How do you keep it together?
I’m all, all unraveled
But you know, no matter where we are
We’re always touching by underground wires
I’ve explored you with the detachment of an analyst
But most nights we’ve raided the same kingdoms
And none of our secrets are physical
None of our secrets are physical
None of our secrets are physical now».
Πριν λίγο καιρό πληροφορήθηκα από έναν φίλο μου ότι χτύπησε τατουάζ τον στίχο: «At least I author my own disaster» – είναι ο τρίτος φίλος μου που το κάνει.
Ένας ακόμη έχει τον στίχο «We want our film to be beautiful, not realistic», ένας άλλος τον στίχο «We’re always touching by underground wires» και
ακόμη ένας τον στίχο «None of our secrets are physical».
Τι κοινό έχουν οι παραπάνω στίχοι;
Αποτελούν στιχουργικά κομμάτια από το δωδεκάλεπτο «The Past Is A Grotesque Animal» ένα τραγούδι του 2007 που έχει αναχθεί πια σε έναν indie ύμνο, πολλών επιπέδων και ταχυτήτων.
Το τραγούδι περιέχεται στο «Hissing Fauna, Are You the Destroyer?», το όγδοο άλμπουμ του αμερικανικού indie pop συγκροτήματος Of Montreal από την Ατλάντα των ΗΠΑ, που κυκλοφόρησε στις 7 Ιανουαρίου του 2007.
Το άλμπουμ γράφτηκε, ερμηνεύτηκε και ηχογραφήθηκε από τον Kevin Barnes, με τη βοήθεια φίλων και της οικογένειας: των μελών των Elephant Six, Bryan Poole, Jamey Huggins και Heather McIntosh, καθώς και της συζύγου του Barnes, Nina Grottland, η οποία πιστώνεται ως Nina Twin.
Ακούστε το τραγούδι παρακάτω και ταυτόχρονα διαβάστε τους υπέροχους στίχους:
«Το παρελθόν είναι ένα αλλόκοτο ζώο
Και στα μάτια του βλέπεις
πόσο εντελώς λάθος μπορεί να είσαι
Πόσο εντελώς λάθος μπορείς να είσαι
Ο ήλιος βγήκε, λιώνει το χιόνι που έπεσε χθες
Σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί ενοχλήθηκες
Ερωτεύτηκα το πρώτο χαριτωμένο κορίτσι που γνώρισα
που θα μπορούσε να εκτιμήσει τον Ζορζ Μπατάιγ
Στεκόμουν σε ένα σουηδικό φεστιβάλ και συζητούσα για την “Ιστορία του ματιού”.
Είναι τόσο ντροπιαστικό να χρειάζεσαι κάποιον όπως εγώ εσένα.
Πώς να σου εξηγήσω ότι σε χρειάζομαι εδώ και όχι εδώ.
Πώς μπορώ να εξηγήσω ότι σε χρειάζομαι εδώ και όχι εδώ.
Την κοπανάω, την κοπανάω, έφυγα, απλά έφυγα
Αλλά τουλάχιστον γράφω τη δική μου καταστροφή
Τουλάχιστον εγώ είμαι ο συγγραφέας της δικής μου καταστροφής
Απλά δεν είμαι διαθέσιμος
Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά αλλά δεν είναι
Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά αλλά δεν είναι
Το ποντικοειδές κορίτσι ουρλιάζει: “Βία! Βία!”
Το ποντικοειδές κορίτσι φωνάζει, “Βία! Βία!”
Γίνεται υστερική επειδή είναι και οι δύο τόσο κακοί
Και είναι η αγαπημένη μου σκηνή
Αλλά η σκληρότητα είναι τόσο προβλέψιμη
Σε κάνει να λυπάσαι στη σκηνή
Αν και το ερωτικό μας σχέδιο έχει τόσες δυνατότητες
Αλλά είναι σαν να μην είμαστε φτιαγμένοι για αυτόν τον κόσμο (Αν και δεν θα ήθελα πραγματικά να γνωρίσω κάποιον που ήταν)
Πρέπει να φωνάξω στο πρόσωπό σου;
Αποφεύγω λάμπες και λαχανικά. Πέτα τα όλα στο πρόσωπό μου, δεν με νοιάζει
Ας διαλύσουμε το γαμημένο το σπίτι.
Ας διαλύσουμε τα γαμημένα μας σώματα.
Αλλά ας διασκεδάσουμε.
Με κάποιο τρόπο ξεπέρασες τη Γκεστάπο που περιτριγυρίζει την καρδιά μου.
Και τίποτα δεν μπορεί να σε νικήσει
Κανένας θάνατος, κανένας άσχημος κόσμος
Έζησες τόσο λαμπρά
Έχεις αλλάξει τα πάντα
Βρίσκω τον εαυτό μου να ψάχνει για τον παλιό του εαυτό
Ενώ επιταχύνω προς τα εμπρός μέσα από το γυαλί των κυττάρων που ωριμάζουν
Αλλά ακόμα και η αποκάλυψη είναι φευγαλέα
Δεν υπάρχει θάνατος, δεν υπάρχει άσχημος κόσμος
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν με μυθοποιείς όπως εγώ εσένα.
Θέλουμε η ταινία μας να είναι όμορφη, όχι ρεαλιστική.
Αντιλαμβάνεσαι με την ακτινοβολία των ονείρων του τρόμου.
Και μπορείς να με προδώσεις
Μπορείς, μπορείς να με προδώσεις
Αλλά μάθε μου κάτι υπέροχο
Στεφάνωσε το κεφάλι μου, γέμισε το κεφάλι μου
Με τα τραγουδιστικά σου εφέ
Πρόβαλε τους φόβους σου σε μένα, πρέπει να τους δω
Βλέπεις, δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτούς
Σου υπόσχομαι, δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτούς.
Είμαι τόσο συγκινημένος από την καλοσύνη σου
Με κάνεις να νιώθω τόσο εγκληματίας
Είμαι όλα, όλα ξετυλιγμένα
Αλλά ξέρεις, δεν έχει σημασία που είμαστε
Γιατί πάντα επικοινωνούμε με υπόγεια καλώδια.
Σε έχω εξερευνήσει με την αποστασιοποίηση ενός αναλυτή.
Αλλά τις περισσότερες νύχτες κάνουμε επιδρομές στα ίδια βασίλεια.
Και κανένα από τα μυστικά μας δεν είναι φυσικό
Κανένα από τα μυστικά μας δεν είναι φυσικό
Κανένα από τα μυστικά μας δεν είναι φυσικό τώρα».
Και οι αγγλικοί στίχοι:
«The past is a grotesque animal
And in its eyes you see
How completely wrong you can be
How completely wrong you can be
The sun is out, it melts the snow that fell yesterday
Makes you wonder why it bothered
I fell in love with the first cute girl that I met
Who could appreciate Georges Bataille
Standing at Swedish festival discussing “Story of the Eye”
Discussing “Story of the Eye”
It’s so embarrassing to need someone like I do you
How can I explain, I need you here and not here too
How can I explain, I need you here and not here too
I’m flunking out, I’m flunking out, I’m gone, I’m just gone
But at least I author my own disaster
At least I author my own disaster
Performance breakdown and I don’t want to hear it
I’m just not available
Things could be different but they’re not
Things could be different but they’re not
The mousy girl screams, “Violence! Violence!”
The mousy girl screams, “Violence! Violence!”
She gets hysterical because they’re both so mean
And it’s my favorite scene
But the cruelty’s so predictable
It makes you sad on the stage
Though our love project has so much potential
But it’s like we weren’t made for this world
(Though I wouldn’t really want to meet someone who was)
Do I have to scream in your face?
I’ve been dodging lamps and vegetables
Throw it all in my face, I don’t care
Let’s just have some fun
Let’s tear this shit apart
Let’s tear the fucking house apart
Let’s tear our fucking bodies apart
But let’s just have some fun
Somehow you’ve red-rovered the gestapo circling my heart
And nothing can defeat you
No death, no ugly world
You’ve lived so brightly
You’ve altered everything
I find myself searching for old selves
While speeding forward through the plate glass of maturing cells
I’ve played the unraveler, the parhelion
But even apocalypse is fleeting
There’s no death, no ugly world
Sometimes I wonder if you’re mythologizing me like I do you
Mythologizing me like I do you
We want our film to be beautiful, not realistic
Perceive me in the radiance of terror dreams
And you can betray me
You can, you can betray me
But teach me something wonderful
Crown my head, crowd my head
With your lilting effects
Project your fears on to me, I need to view them
See, there’s nothing to them
I promise you, there’s nothing to them
I’m so touched by your goodness
You make me feel so criminal
How do you keep it together?
I’m all, all unraveled
But you know, no matter where we are
We’re always touching by underground wires
I’ve explored you with the detachment of an analyst
But most nights we’ve raided the same kingdoms
And none of our secrets are physical
None of our secrets are physical
None of our secrets are physical now».
