Οι Social Waste αποτελούν ένα πολύ ιδιαίτερο χιπ χοπ συγκρότημα ή καλύτερα, μια αυτοδιαχειριζόμενη, αυτόνομη, και ανεξάρτητη μουσική κολεκτίβα. Αν και προέρχονται από τη ραπ σκηνή, από κει και πέρα -στο μουσικό κομμάτι τουλάχιστον- το πήραν και του άλλαξαν τα φώτα! Αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς, πέραν φυσικά του κοινωνικοπολιτικού στίχου τους, είναι το γεγονός πως παίζουν χιπ χοπ χρησιμοποιώντας παραδοσιακά ελληνικά, αλλά και όργανα του ευρύτερου μεσογειακού πολιτισμού. Στίχοι βγαλμένοι από την ταξική ιστορία του τόπου, υπό τον ήχο της κιθάρας που συνδυάζεται υβριδικά αλλά απόλυτα αρμονικά με το μαντολίνο και το ακορντεόν και τα σκρατς με το λαούτο και την γκάιντα. Συχνά κάνουν αναφορές σε στίχους ποιητών (και σε έργα λογοτεχνών) από τον Χρόνη Μίσσιο και τον Μανόλη Αναγνωστάκη, τον Καββαδία και τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, τον Καβάφη, τον Νερούδα και τον Χικμέτ. Είναι σα να συνομιλούν με τους στίχους τους, με τους ποιητές αυτούς σε μια ιδιαίτερη χιπ χοπ διακειμενικότητα.

Αυτόν τον χειμώνα οι Social Waste ανασκουμπώνονται κι ετοιμάζονται να φτιάξουν καινούρια τραγούδια κι έναν καινούριο δίσκο. Ενώ λίγο πριν την εμφάνισή τους στο 12o Street Mode Festival της Θεσσαλονίκης τo Σάββατο 24 Σεπτέμβρη, συζήτησα μαζί τους για την χιπ χοπ σκηνή, την σημερινή πολιτική κατάσταση στη χώρα, την ποίηση, τα μελλοντικά τους σχέδια, αλλά επίσης τους ζήτησα να σχολιάσουν τη δημιουργία Μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων.

– Τί είναι αυτό που σας διαφοροποιεί και τι είναι αυτό που σας συνδέει με την χιπ χοπ σκηνή;

Η χιπ χοπ κουλτούρα και η ρυθμική απαγγελία στίχου συνοδεία προηχογραφημένων επαναλαμβανόμενων μουσικών μοτίβων (κοινώς: ραπ) είναι ο χώρος από τον οποίο προερχόμαστε. Κι εμείς έτσι ξεκινήσαμε να κάνουμε τραγούδια οπότε κατά μια έννοια είμαστε κομμάτι της χιπ χοπ σκηνής αυτού του τόπου. Από κει και πέρα όμως, στο μουσικό κομμάτι της αλλάξαμε τα φώτα! Κρατήσαμε μεν τη ρυθμική απαγγελία στίχου, όμως η μουσική που τη συνοδεύει πλέον δεν είναι προηχογραφημένη (όπως στους περισσότερους χιπ χοπ καλλιτέχνες) αλλά παίζεται ζωντανά, από ζωντανούς μουσικούς (ακούγεται αστείο, αλλά στο χιπ χοπ δεν είναι αυτονόητο, είναι μάλλον παράξενο), και όλο αυτό έχει ένα παγκόσμιο αλλά και μεσογειακό χαρακτήρα, αφού η θεματολογία μας είναι παγκόσμια αλλά τα όργανα που χρησιμοποιούμε είναι όργανα της  ευρύτερης λεκάνης της Μεσογείου. Το Χιπ Χοπ της Μεσογείου, όπως ονομάσαμε αυτό που κάνουμε ξεκινώντας με τον ομώνυμο δίσκο, είναι λοιπόν αυτό που την ίδια στιγμή μας συνδέει και μας διαφοροποιεί  από τη χιπ χοπ σκηνή.

– Ποιο είναι το κλειδί για μια επιτυχημένη και δημιουργική συνεργασία μαζί με μια ομάδα ανθρώπων που αποκαλείται «συγκρότημα»;

Δεν υπάρχει κλειδί. Ή αν υπάρχει δεν το έχουμε. Είμαστε βέβαια μια αυτοδιαχειριζόμενη, αυτόνομη, και ανεξάρτητη μουσική κολεκτίβα για αυτό και προσπαθούμε να συνεισφέρουμε όλοι μας, ο καθένας με όποιο τρόπο μπορεί να συνεισφέρει καλύτερα και στο βαθμό που μπορεί, και ανάλογα με τις δεξιότητές του. Δεν είμαστε όλοι καλοί στο στίχο, ή όλοι καλοί στη μουσική, ή όλοι καλοί στο οργανωτικό κομμάτι. Οπότε προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε τις δεξιότητες του καθενός, σε ο,τι είναι καλός ο καθένας από εμάς, και από τη σύνθεση  αυτών των δεξιοτήτων προκύπτει ο τρόπος που “τρέχουμε” το συγκρότημα αυτό.

– Ποια είναι η σχέση της ποίησης με την μουσική, και γιατί επιλέγετε να την εντάσσετε στα τραγούδια σας;

Το τραγούδι είναι κατά μια έννοια ποίηση μετά μουσικής. Εμείς δε διεκδικούμε τέτοιες δάφνες για τα στιχάκια μας, όμως -και σε αυτό μάλλον αναφέρεστε – έχουμε μελοποιήσει ποιήματα του Καββαδία, και συχνά κάνουμε αναφορές σε στίχους ποιητών (και σε έργα λογοτεχνών) όπως ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ο Καβάφης, ο Νερούδα, ο Χικμέτ κ.α. Είναι σα να συνομιλούμε με τους στίχους αυτούς, με τους ποιητές αυτούς, σε μια ιδιαίτερη χιπ χοπ διακειμενικότητα.

– Πώς θα σχολιάζατε την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα;

Απογοητευτική. Δοκιμάστε να την περιγράψετε σε κάποιο φίλο σας από το εξωτερικό και θα δείτε αντιδράσεις. Πείτε του λοιπόν ότι Πρωθυπουργός είναι ένας τύπος του οποίου ο πατέρας υπήρξε επίσης πρωθυπουργός, η αδερφή του Υπουργός Εξωτερικών, και ο ανιψιός του Δήμαρχος της μεγαλύτερης πόλης της χώρας. Ότι βουλευτές και υπουργοί είναι κάτι ημιμαθείς φασίστες νοσταλγοί της χούντας, και κάποια θρησκόληπτη δικηγόρος γόνος και η ίδια της αστικής τάξης αυτής της χώρας κι ότι όλο αυτό έχει μια επίφαση δημοκρατίας και αξιοκρατίας. Και το χειρότερο είναι ότι το έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ που δε μας κάνει εντύπωση!

– Γιατί πολιτικός στίχος;

Για όλα τα παραπάνω και για άλλα τόσα!!!

– Πώς δημιουργήθηκε αυτό το μουσικό fusion στον ήχο σας που συνδυάζει παραδοσιακά όργανα με χιπ χοπ και ίσως και πανκ στοιχεία;

Δεν ξέρω να σου πω πότε, αλλά από κάποιο σημείο και έπειτα δε νιώθαμε ικανοποιημένοι με το να πατάμε ένα play, να παίζει ένα προηχογραφημένο μουσικό χαλί και να ραπάρουμε απο πάνω. Θελήσαμε να πειραματιστούμε με ζωντανά όργανα, με ιδιαίτερο μεσογειακό χαρακτήρα, και να φτιάξουμε κάτι άλλο, διαφορετικό, δικό μας! Δεν ξέρουμε αν υπάρχει και κάτι αντίστοιχο στην υπόλοιπη Ευρώπη, στην Ελλάδα δεν υπάρχει σίγουρα! Είναι βέβαια πολύ πιο δύσκολο ξέρετε, η προηχογραφημένη μουσική δε θέλει πρόβες- η ζωντανή είναι άλλο πράγμα!

– Ποιο είναι το κοινό στο οποίο απευθύνονται οι Social Waste;

Όσοι/ες έχουν ανοιχτά αυτιά να ακούσουν και διάθεση να ψάξουν, να σκεφτούν, να προβληματιστούν και να μην καταπίνουν αμάσητα τα παραμύθια της αξιοκρατίας, της αστικής δημοκρατίας, των ίσων ευκαιριών και λοιπά.

– Έχετε γυρίσει ένα βιντεοκλίπ στη ΒΙΟ.ΜΕ. Πώς προέκυψε αυτό;

Φτιάξαμε τότε ένα δίσκο που λεγότανε Στη Γιορτή της Ουτοπίας. Ήταν τα πρώτα χρόνια του εγχειρήματος της Βιο.Με. και θεωρήσαμε ότι ένα ανακτημένο, αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο από τους εργάτες του, χωρίς αφεντικά, ήταν ο,τι πιο κοντινό στη θεματική του δίσκου. Προσεγγίσαμε τη συνέλευση της Βιο.Με., δέχτηκαν με ενθουσιασμό, και έγινε!

– Πώς σχολιάζετε τη δημιουργία Μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων;

Είναι μέρος μιας γενικότερης προσπάθειας “εξευγενισμού” της περιοχής και ένας τρόπος “απο-πολιτικοποίησής” της, γιατί στην πραγματικότητα δε χρειάζεται το ΜΕΤΡΟ εκεί. Υπάρχουν άλλα πολύ κοντινά σημεία στα Εξάρχεια όπου είτε υπάρχουν ήδη είτε θα υπάρξουν στάσεις ΜΕΤΡΟ. Οπότε ο λόγος της επιλογής της Πλατείας Εξαρχείων είναι άλλος: να γεμίσει σεκιούριτι, να ανέβουν τα νοίκια, να φύγουν οι τωρινοί κάτοικοι αδυνατώντας να τα πληρώσουν, να έρθουν άλλοι, να αλλάξει ο χαρακτήρας της περιοχής.

– Πόσο σημαντικό πιστεύετε πως είναι να υπάρχει ένα φεστιβάλ όπως το Street Mode, που φέρνει την street κουλτούρα στο προσκήνιο;

Εμείς ερχόμαστε κάθε χρόνο στο φεστιβάλ εδώ και αρκετά χρόνια, με ενθουσιασμό πάντα, εξαιτίας ακριβώς αυτού του χαρακτήρα του. Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο φεστιβαλ στην Ελλάδα.

– Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Αυτό το χειμώνα λέμε να ανασκουμπωθούμε, να φτιάξουμε καινούρια τραγούδια, και να επανέλθουμε το καλοκαίρι αν όχι με καινούριο δίσκο, τουλάχιστον με κάποια καινούρια τραγούδια. Ίσως κάνουμε μια -δυο συναυλίες για να κρατηθούμε σε φόρμα, αλλά δε θα παίξουμε πολύ το χειμώνα. Θα δουλέψουμε δημιουργικά.

– Κλείστε αυτή την συνέντευξη με έναν στίχο που σε εκφράζει.

“Πάλι σακίδιο στον ώμο…τα πόδια ανοίγουνε το δρόμο!”

❈ INFO: Ιστοσελίδα | Facebook