Η αλήθεια είναι πως για την Taylor Swift θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε μερικές χιλιάδες λέξεις και να συζητάμε ώρες γι’ αυτήν. Απ’ την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στην δισκογραφία και μέχρι σήμερα, έχει απασχολήσει τους πάντες και σε διάφορα επίπεδα. Ο κόσμος και τα Μέσα αγαπούν να ασχολούνται με τις στιλιστικές της επιλογές και τις μεταμορφώσεις της, τους συντρόφους της και κυρίως τους χωρισμούς της, τον τρόπο που κουνάει τους γοφούς της, τον τρόπο που μιλάει ή μασάει τσίχλα, το πως διαχειρίζεται συνολικά την εικόνα της. Όμως οι Swifties [σ.σ. δηλαδή οι φαν της Taylor Swift] και οι μουσικόφιλοι – αυτοί όχι πάντα, αν και θα έπρεπε – αναγνωρίζουν το μοναδικό ταλέντο, την ξεχωριστή ικανότητα που έχει στο να γράφει στίχους και να συνθέτει τραγούδια.

Η Tay (όπως την αποκαλούν οι φαν της) είναι μια εξαιρετική story-teller με άμεσο λόγο, χρησιμοποιώντας λιγότερο συχνά αφηρημένες έννοιες και φράσεις. Οι στίχοι της, πολλές φορές βγαλμένοι από κάποιο ημερολόγιο στο συρτάρι της, έχουν την δυνατότητα να σε παρασύρουν στον κόσμο που περιγράφουν και αναφέρονται. Βαθιά επηρεασμένη από το στιχουργικό μοτίβο της  Joni Mitchell στη εξιστόρηση και την μυθοπλασία των Eagles για την δημιουργία «εικόνων» στον ακροατή, ξεκίνησε να γράφει στίχους από νεαρή ηλικία. Μόλις 12 χρονών και αφού έμαθε κάποια βασικά ακόρντα από έναν τεχνικό υπολογιστών, έγραψε το “Lucky You”:

Mama named her Lucky on a starlit night
A rabbit foot in her pocket, she dances in spite
of the fact that she’s different and yet she’s the same

Την επόμενη χρονιά, το 2006, η Taylor Swift κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ. Σε ηλικία 17 χρονών, συνθέτει country τραγούδια αλλά οι στίχοι της – γραμμένοι σε διαλείμματα απ’ το σχολείο και οπουδήποτε αλλού – επικεντρώνονται στις εφηβικές ανησυχίες ενός κοριτσιού.

I hate that stupid old pickup truck you never let me drive
You’re a redneck heartbreak who’s really bad at lying
So watch me strike a match on all my wasted time
As far as I’m concerned, you’re just another picture to burn

Όσο περνούσαν τα χρόνια, η Tay αποδείχθηκε μια «μηχανή παραγωγής» τραγουδιών, με τα άλμπουμ της να σπάνε κάθε είδος ρεκόρ [σ.σ. 58 φορές στο Guinness] και να κατακτά βραβεία όπου διαγωνίζεται το όνομα της [σ.σ. 11 Grammy, 34 American Music Awards, 29 Billboard Awards]. Στην φετινή ανανεωμένη λίστα της RIIA (Recording Industry Association of America) που αφορά τους καλλιτέχνες με τις περισσότερες πωλήσεις στις Η.Π.Α., βρέθηκε στην 31η θέση, πίσω από ονόματα όπως Fleetwood Mac, Beatles, Madonna, U2, Eagles, Whitney Houston κ.α. Ο μοναδικός καλλιτέχνης απ’ την γενιά της Swift σε αυτή την λίστα που βρίσκεται πιο υψηλά απ’ αυτήν, είναι ο Eminem στην 19η.

Ωστόσο, δεν είναι τα charts και οι πωλήσεις που τοποθετούν την Taylor Swift στα ανώτερα μουσικά επίπεδα, με εκτιμήσεις για κατάκτηση του ποπ πάνθεον και να χαρακτηριστεί GOAT [σ.σ. Greatest Of All Time], αλλά η στιχουργική της δεινότητα. Είναι αξιοσημείωτο το μέγεθος του ταλέντου της στο να είναι σταθερά αφοσιωμένη και να καταφέρνει με απόλυτη επιτυχία, την δημιουργία μιας σχέσης μεταξύ ακροατή – ιστορίας τραγουδιού. Όπως η ίδια είχε δηλώσει, «Συνηθίζω να επιλέγω κάτι, μια φράση, που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν συχνά σε συζητήσεις τους και αυτό το μετατρέπω σε ρυθμό». Με αυτόν τον τρόπο ο ακροατής νιώθει πως η Swift μιλάει «την γλώσσα του», δημιουργείται μια οικειότητα και αυτό οδηγεί σε μια δυνατή «σύνδεση». Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το παρακάτω τραγούδι, όπου αφορά τα τρολ του ίντερνετ και τους ομοφοβικούς, με φράσεις όπως “you need to calm down” και “why are you mad?”:

Ταυτόχρονα δεν επαναπαύεται σε ένα πιασάρικο hook που μπορεί εύκολα να κολλήσει στο κεφάλι ενός ακροατή. Πάντα προσπαθεί να πάει ένα βήμα παραπέρα. Επιλέγει προσεκτικά τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσει σε μια φράση, όπως ένας ζωγράφος τις μπογιές του και το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από εικόνες που σκάνε στο μυαλό σου όσο ακούς ένα τραγούδι της.

Για παράδειγμα, αν ο χωρισμός ήταν πίνακας ζωγραφικής, θα είχε τον τίτλο “All Too Well” και θα τον είχε ζωγραφίσει η Taylor Swift. Μέσα σε δέκα λεπτά, καταφέρνει και συμπυκνώνει την ιστορία μιας δυνατής αγάπης, ενός έρωτα [σ.σ. οι φήμες λένε πως αφορά την σχέση της με τον Gyllenhaal], και πως αυτός έσβησε. Κάθε στιχουργική στροφή και μια δυνατή εικόνα, κάθε περιγραφή της, μια νουβέλα.

I walked through the door with you
The air was cold
But something about it felt like home somehow
And I, left my scarf there at your sister’s house
And you’ve still got it in your drawer even now

Oh, your sweet disposition
And my wide-eyed gaze
We’re singing in the car, getting lost upstate
Autumn leaves falling down like pieces into place
And I can picture it after all these days

And I know it’s long gone and that magic’s not here no more
And I might be okay but I’m not fine at all

Ο έρωτας πάντα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στους στίχους της, αυτό όμως δεν σημαίνει πως τον χρησιμοποίησε «φθηνά». Του έδωσε τον χώρο που απαιτεί για να αναπτυχθεί (στιχουργικά), όπως συμβαίνει και στην πραγματικότητα άλλωστε. Αποτύπωσε με μια ρομαντική απόχρωση όλα τα συναισθήματα που προκύπτουν, όπως στο Lover:

We could leave the Christmas lights up ’til January
And this is our place, we make the rules
And there’s a dazzling haze, a mysterious way about you dear
Have I known you 20 seconds or 20 years?

Can I go where you go?
Can we always be this close forever and ever?
And ah, take me out, and take me home
You’re my, my, my, my
Lover

Βέβαια, δεν απέκρυψε ποτέ και εκείνα τα «καυτά» σημεία ενός έρωτα ή μίας ερωτικής έλξης. Και είναι ίσως οι φορές που οι θαυμαστές της την λάτρεψαν ακόμα περισσότερο, αφού κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στο εκκωφαντικό σέξι ύφος και τον ρομαντικό ερωτισμό. “In the middle of the night, in my dreams / You should see the things we do, baby” (Ready For It?), “It’s like your eyes are liquor, it’s like your body is gold / You’ve been calling my bluff on all my usual tricks / So here’s a truth from my red lips” (End Game), “Do the girls back home touch you like I do? / Long night, with your hands up in my hair” (Delicate), “And darling, you had turned my bed into a sacred oasis” (Dancing With Our Hands Tied), “I know heaven’s a thing/ I go there when you touch me, honey” (False God) κ.α.

Ακόμα ένα αξιοσημείωτο των στίχων της είναι ο μοναδικός τρόπος που καταφέρνει και δημιουργεί easter eggs [σ.σ. αναφορές μεταξύ διαφορετικών τραγουδιών]. Ενώ δεν αφήνει κενά σημεία στην αφήγηση των ιστοριών της, χρησιμοποιήσει λέξεις κλειδιά, οι οποίες θα εμφανιστούν αργότερα σε κάποια άλλη επόμενη κυκλοφορία της, και με αυτόν τον τρόπο τα τραγούδια συνδέονται δημιουργώντας μια ενιαία ιστορία. Σαν να εκδίδονται μεμονωμένα τα κεφαλαία ενός βιβλίου. Παράλληλα, περνάει και κάποια δικά της μηνύματα, που αφορούν την ζωή της σε όλες τις εκφάνσεις της, μέσω «κωδικοποιημένων» στίχων. Το “Look What You Made Me Do” ήταν ένα τραγούδι γεμάτο τέτοια κρυπτογραφημένα μηνύματα:

“I don’t like your little games / Don’t like your tilted stage / The role you made me play / Of the fool, no, I don’t like you” με αναφορά στον Kanye West και το περιστατικό στα MTV awards του 2009, “I don’t like your kingdom keys / They once belonged to me / You ask me for a place to sleep / Locked me out and threw a feast (what?)” που πιθανόν αφορά την κάποτε φίλη της Katy Perry.

Προσωπικά – και αφήνοντας το για κλείσιμο ως αγαπημένο μου –  η Tay στο “no body, no crime” απ’ το άλμπουμ της “evermore” του 2020, θεωρώ πως παρέδωσε στην ιστορία της ποπ μουσικής ένα στιχουργικό αριστούργημα, με κινηματογραφική ροή και πλοκή επιπέδου Χίτσκοκ. Ένα έτοιμο σενάριο για μια ταινία μυστηρίου με στοιχεία θρίλερ που διαρκεί λίγο περισσότερο από 3 λεπτά. Τόσο χρόνο χρειάστηκε προκειμένου να αφηγηθεί μια ιστορία, που όμοιά της άλλοι αφιερώνουν 400 σελίδες βιβλίου ή 100 λεπτά κινηματογράφησης, και γι’ αυτό τον λόγο είναι κρίμα να παραθέσω συγκεκριμένες στροφές στίχων, αφού έτσι θα κόψω την πλοκή.

Οι σπουδαστές λοιπόν του Πανεπιστημίου του Τέξας, θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία να αναλύσουν με ακαδημαϊκό τρόπο τον στιχουργικό κόσμο της Swift. Της στιχουργού που κατάφερε όσο κανείς άλλος τις τελευταίες δύο δεκαετίες, να μιλήσει απευθείας στις καρδιές, στο μυαλό και στην ψυχή των ακροατών.