Ένα από τα πρώτα πράγματα που έρχεται στο μυαλό μας όταν αναφερόμαστε στην μουσική βιομηχανία, είναι τα λεφτά – ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ.

Οι δισκογραφικές εταιρείες, αν και πάντα προσπαθούν με περικοπές να βγάλουν έναν όσο το δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα, συνηθίζουν να σκορπούν λεφτά σε καλλιτέχνες που θα τους πείσουν ότι το επόμενο «τεράστιο άλμπουμ» είναι δικό τους, αυτό που «θα μιλάνε όλοι γι’ αυτό». Φυσικά, δεν χρειάζονται όλοι καλλιτέχνες ένα τσουβάλι λεφτά για τις ηχογραφήσεις τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Οι Black Sabbath που ηχογράφησαν το πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ μόλις με 600 λίρες και σε μία μέρα. O Bruce Springsteen που έγραψε το “Nebraska” σε μια κασέτα στο σπίτι του, και όταν πήγε στο στούντιο για να τα παίξει ξανά, συνειδητοποίησε πως του άρεσαν τόσο πολύ όπως ήταν που τα πέρασε απλά από μια 4καναλη κονσόλα και τους έκανε ένα τυπικό master. Οι Nirvana με τον δίσκο τους “Bleach”, για τον οποίο ξόδεψαν μόνο 606 δολάρια – με τα σημερινά δεδομένα, περίπου, 1.200 δολάρια – και τον ηχογράφησαν μέσα σε 5 ημέρες με 30 ώρες ηχογράφησης.

Όμως, αυτές οι περιπτώσεις είναι αξιοσημείωτες εξαιρέσεις και αποτελούν τον κανόνα. Αυτόν που λέει ότι όσο πιο ισχυρό είναι το brand name ενός καλλιτέχνη ή ενός συγκροτήματος, τόσα περισσότερα και τα λεφτά που μπορεί η δισκογραφική να «σκορπίσει» στον αέρα.

Παρακάτω, μία λίστα με τις 10 πιο ακριβές παραγωγές δίσκων, ever:

Happy Mondays – Yes Please! [1992, Factory]

Εκτιμώμενο budget: Μια ολόκληρη δισκογραφική

Πολλοί λένε πως το συγκεκριμένο άλμπουμ των Happy Mondays «βύθισε» οικονομικά την Factory Records – ο θρύλος αναφέρει πως, γενικότερα, για κάθε πώληση οποιουδήποτε δίσκου το label έμπαινε 1 λίρα μέσα. Μετά την επιτυχία του ιστορικού άλμπουμ τους, “Pills ‘N’ Thrills And Bellyaches”, o Tony Wilson της Factory αποφάσισε να στείλει τους Mondays στα Μπαρμπάντος για να ηχογραφήσουν με το δίδυμο των Talking Heads, Chris Frantz και Tina Weymouth – κάτι που αποδείχθηκε ολέθριο λάθος. Ο Shaun Ryder είχε απεξαρτητοποιηθεί από την ηρωίνη, αλλά ο προορισμός τους ήταν το #1 παγκόσμιο κέντρο κρακ. Έτσι, δεν άργησε να γίνει το κακό. Τα μέλη του συγκροτήματος άρχισαν να πουλάνε στη μαύρη αγορά τον εξοπλισμό του στούντιο προκειμένου να αγοράζουν όλο και περισσότερα ναρκωτικά και όταν ο Wilson πήρε τα demo tapes των ηχογραφήσεων στα χέρια του, δεν υπήρχαν φωνητικά. Το άλμπουμ, τελικά, κατάφερε να μπει στο Top20, αλλά τα singles του (“Stinkin’ Thinkin’” και “Sunshine And Love”) δεν κατάφεραν ιδιαίτερα πράγματα. Λίγες εβδομάδες αργότερα η Factory Records, η δισκογραφική που εκπροσώπησε το Mad-chester όσο καμία άλλη, κήρυξε πτώχευση και αυτός ο δίσκος ήταν η τελευταία της κυκλοφορία.

Metallica – Metallica (The Black Album) [1991, Electra]

Εκτιμώμενο budget: 1 εκατομμύριο δολάρια

Ήταν η πρώτη φορά που οι θρύλοι του metal συναντήθηκαν με τον παραγωγό Bob Rock, γεγονός που οδήγησε το συγκρότημα σε μια οχτάμηνη παραμονή τους στο στούντιο για τις ηχογραφήσεις (οι οποίες έμοιαζαν ατελείωτες). Πραγματοποιήθηκε 3 φορές μίξη σε ολόκληρο τον δίσκο, κάτι που εκτίναξε τον προϋπολογισμό στα ύψη και έφερε ως αποτέλεσμα τον τσακωμό ανάμεσα στους James Hetfield, Lars Ulrich και Kirk Hammett.

My Bloody Valentine – Loveless [1991, Creation, Sire, Domino]

Εκτιμώμενο budget: 250 χιλιάδες λίρες

Το συγκρότημα χρειάστηκε δύο χρόνια ηχογραφήσεων για να εμφανιστεί ξανά στην δισκογραφία, μετά το ντεμπούτο τους με το άλμπουμ “Isn’t Anything” το 1988, μέσα στα οποία δούλεψαν τις ηχογραφήσεις τους σε 19 διαφορετικά στούντιο, προκειμένου ο ήχος τους να ανταποκριθεί σε αυτό που ήθελε ο Kevin Shields (ηγέτης του συγκροτήματος) – ο ίδιος ισχυρίζεται ότι οι 250 χιλιάδες λίρες «είναι υπερβολή». Δυστυχώς γι’ αυτούς και την Creation Records το “Loveless” δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία, έφερε το label στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, αλλά ευτυχώς μόλις «έστριβαν από την γωνία» οι Oasis…

The Beatles – Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band [1967, Parlophone, Capitol]

Εκτιμώμενο budget: 25 χιλιάδες λίρες (σημερινά λεφτά, 400 χιλιάδες λίρες)

Πιθανόν να μην υπήρχε όριο στον προϋπολογισμό του κόστους για το “Sgt. Pepper’s” καθώς η ΕΜΙ μέσα σε μια πενταετία είχε βγάλει όσα χρήματα δεν περίμενε ποτέ. Ουσιαστικά, έδωσαν το ελεύθερο στους Fab Four να μπουν στα Abbey Road και να κάνουν, κυριολεκτικά, ό,τι θέλουν.  Συγκριτικά με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, σκεφτείτε πως το πρώτο άλμπουμ τους, “Please Please Me”, ηχογραφήθηκε μόλις σε μία μέρα, σε αντίθεση με το “Sgt. Pepper’s” στο οποίο χρειάστηκαν περισσότερες από 700 ώρες ηχογράφησης – αλλά τι «έπος» παρέδωσαν.

The Darkness – One Way Ticket To Hell… And Back [2005, Atlantic]

Εκτιμώμενο budget: 1 εκατομμύριο λίρες

Την παραγωγή την είχε αναλάβει ο Roy Thomas Baker, παραγωγός των Queen, αλλά «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη». Το άλμπουμ δεν κατάφερε να ακολουθήσει την επιτυχία του “Permission to Land” που είχε κυκλοφορήσει το 2003 και αυτό κλόνισε τις σχέσεις των μελών του γκρουπ – ουσιαστικά διαλύθηκαν την επόμενη χρονιά – και ο Justin Hawkins μπήκε σε κέντρο αποτοξίνωσης.

Korn – Untouchables [2002, Immortal, Epic]

Εκτιμώμενο budget: 4 εκατομμύρια δολάρια

O Jonathan Davis και οι συνεργάτες του πέρασαν δύο χρόνια ηχογραφώντας τη συνέχεια του επιτυχημένου “Issues” [1999, Immortal, Epic]. Πώς όμως έφτασαν στο ΤΕΡΑΣΤΙΟ ποσό των 4 εκατομμυρίων δολαρίων; Το συγκρότημα για όλη εκείνη την περίοδο είχε 15μελες συνεργείο (session μουσικοί, ηχολήπτες κλπ) στο στούντιο και μέρος του budget χρησιμοποιήθηκε για τα σπίτια του συγκροτήματος και των ανθρώπων που δούλεψαν στην κονσόλα. Επίσης, μόνο η ηχογράφηση των φωνητικών διήρκησε σχεδόν έξι μήνες. Αργότερα, ο Davis δήλωσε στο Noisey: «Κάναμε πράγματα που δεν θα μπορούσαν ποτέ να ξαναγίνουν. Ήταν το αποκορύφωμα και η κορύφωση των πάντων – και για τους Korn. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πόσο δουλέψουμε επάνω σ’ αυτό το άλμπουμ». Τουλάχιστον ο δίσκος πήγε καλά σημειώνοντας μεγάλη εμπορική επιτυχία, πουλώντας 5 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.

Guns N’Roses – Chinese Democracy [2008, Black Frog, Geffen]

Εκτιμώμενο budget: 13 εκατομμύρια δολάρια

Δεκαπέντε χρόνια μετά το “The Spaghetti Incident”, ο Axl Rose ανέλαβε την συνέχεια του διάσημου άλμπουμ του συγκροτήματος. Σύμφωνα με στοιχεία που διέρρευσαν από την δισκογραφική τους εταιρεία (Black Frog και Geffen), κατέβαλαν περίπου 13 εκατομμύρια δολάρια για την ολοκλήρωσή του, συμπεριλαμβανομένων μισθών ύψους 11 χιλιάδων δολαρών/μήνα για κάθε session μουσικό που συμμετείχε στις ηχογραφήσεις, 25 χιλιάδες δολάρια/μήνα για τον μηχανικό ηχογράφησης και 50 χιλιάδες δολάρια/μήνα στα στούντιο (συνολικά 14). Στα βρετανικά charts το άλμπουμ έφτασε στο #2.

Fleetwood Mac – Tusk [1979, Warner Bros.]

Εκτιμώμενο budget: 1,4 εκατομμύρια δολάρια

Το 1979, οι Fleetwood Mac κυκλοφόρησαν το δωδέκατο άλμπουμ τους, το “Tusk”, και θα ήταν αυτό που, μέχρι εκείνη την εποχή, ήταν το πιο ακριβό ροκ άλμπουμ που είχε ηχογραφηθεί ποτέ. Οι αρχικές αναφορές στον Τύπο μιλούσαν για ένα κόστος κοντά στο 1 εκατομμύριο δολάρια, αλλά αργότερα προστέθηκαν ακόμα 400 χιλιάδες με εκ νέου υπολογισμούς. Ο Mick Fleetwood, μετά την τεράστια παγκόσμια επιτυχία του “Rumours”, πρότεινε στην δισκογραφική τους εταιρεία να αγοράσει ένα στούντιο για να ηχογραφήσει το “Tusk” αλλά αυτοί αρνήθηκαν. Έτσι, το συγκρότημα κατασκεύασε το δικό της, το Studio D, στο οποίο και ηχογραφήθηκαν τα μεγαλύτερα μέρη του δίσκου. Φήμες, λένε, πως με το τέλος των πρώτων ηχογραφήσεων, την πρώτη μέρα, οι Fleetwood Mac γιόρτασαν μεταξύ τους με άφθονη κοκαΐνη και με ένα σπορ αυτοκίνητο του Fleetwood, αξίας 70 χιλιάδων δολαρίων.

Def Leppard – Hysteria [1987, Phonogram, Mercury]

Εκτιμώμενο budget: 4,5 εκατομμύρια δολάρια

Ο δίσκος χρειάστηκε πάνω από 3 χρόνια για να ηχογραφηθεί, κόστισε μια περιουσία, αλλά πούλησε πάνω από 25 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.  Ένας από τους λόγους που καθυστέρησε να ολοκληρωθεί το άλμπουμ, ήταν το αυτοκινητιστικό ατύχημα του ντράμερ Rick Allen, την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1984, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να χάσει το αριστερό του χέρι. Η μπάντα στάθηκε στο πλευρό του Allen και του συμπαραστάθηκε για όσο διάστημα χρειάστηκε για να μάθει να παίζει με το ένα χέρι. Επίσης, ο παραγωγός Mutt Lange αποχώρησε λόγω υπερκόπωσης, αλλά στην επιστροφή του ήθελε να ηχογραφήσουν τα πάντα από την αρχή καθώς ο Joe Elliot είχε αρρωστήσει. Οι αρχικές εκτιμήσεις της δισκογραφικής, ανέφεραν, πως το άλμπουμ θα πουλούσε περίπου 5 εκατομμύρια αντίτυπα, κάτι που αποδείχθηκε τελείως λανθασμένη πρόβλεψη, καθώς το “Hysteria” έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα ροκ άλμπουμ όλων των εποχών.

Michael Jackson –  Invincible [2001, Epic]

Εκτιμώμενο budget: 30 εκατομμύρια δολάρια

Το τελευταίο στούντιο άλμπουμ του «Βασιλιάς της Ποπ» φέρεται να είναι το πιο ακριβό άλμπουμ που έγινε ποτέ. Η Sony, λέγεται, πως δαπάνησε κοντά στα 30 εκατομμύρια δολάρια και τα έξοδα αυτά αφορούσαν τους παραγωγούς του δίσκους, τους συνθέτες και συν-δημιουργούς, για την ηχογράφηση 50 έως 87 τραγουδιών, σε ένα διάστημα 5 ετών – για την τελική εκδοχή του “Invincible” επιλέχθηκαν 16 τραγούδια. Μέσα σε αυτή την πενταετία, ο MJ, είχε κλείσει 3 στούντιο ταυτόχρονα γιατί δεν ήξερε σε ποιο θα έχει όρεξη να ηχογραφήσει κάθε πρωί. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, η Sony ξόδεψε άλλα 25 εκατομμύρια δολάρια για την προώθησή του, αλλά ο Jackson αρνήθηκε να κάνει tour και έτσι ξεκίνησε μία μεγάλη διαμάχη με την Sony.