Οδυσσέας Ιωάννου Κωνσταντίνου ή κατά κόσμον, Ody Icon, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο, σπούδασε υποκριτική στην Αθήνα και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι στη σκηνοθεσία θεάτρου και στη δραματουργία. Εντάχθηκε από πολύ μικρός στις χορωδίες της Πολιτιστικής Κίνησης «Επιλογή», σπούδασε πιάνο με την Τάνια Οικονόμου και μελέτησε  κλασικό, μοντέρνο και παραδοσιακό τραγούδι δίπλα σε διαφορετικούς δασκάλους. Έχει σκηνοθετήσει, παίξει και συμμετάσχει σε παραστάσεις και performances σε Ελλάδα, Κύπρο, Γαλλία, Γερμανία και Αγγλία.

Το 2017, παρουσιάστηκε στο κοινό ως ody icons με τη διασκευή του τραγουδιού “Supermelancholic”, ενώ τον Δεκέμβριο του 2020 κυκλοφόρησε το δικό του ντεμπούτο κομμάτι – μανιφέστο, “Working Out My Little Muscles” σε συνεργασία με τη liminal. Έκτοτε διατηρούν μια σταθερή συνεργασία καθιστώντας όλα τα μουσικά βίντεο του προσβάσιμα σε κωφά άτομα μέσω διερμηνείας και υποτιτλισμού. Τον Απρίλιο του 2022 κυκλοφόρησε το EP album “drama“ σε παραγωγή του Φώτη ingie Παπαθεοδώρου και το ομώνυμο δεκάλεπτο φιλμ “drama“, σε σκηνοθεσία του χορογράφου Χάρη Κούσιου, που συνόδευσε τα τρία τραγούδια του δίσκου. Το drama στη συνέχεια κυκλοφόρησε προσβάσιμο και σε τυφλά άτομα καθιστώντας το το πρώτο  καθολικά προσβάσιμο μουσικό βίντεο στην Ελλαδα.

Πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησε στο Youtube το ευρηματικό του music video, με σαρκαστικό περιεχόμενο και τίτλο “Cosmos Island”, το δεύτερο single από το επερχόμενο άλμπουμ των ody icons με τον τίτλο POLYDRAMA, το οποίο θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2023. Πρόκειται για ένα εντελώς διαφορετικό δείγμα δουλειάς σε σχέση με το πρώτο single που είχε κυκλοφορήσει τον Μάιο με τον τίτλο Sóse και τα δύο σε παραγωγή Φώτη ingie Παπαθεοδώρου και ody icons.

Στο Cosmos Island μας αποκαλύπτεται η θεατρική πλευρά των ody icons, μέσα από ένα τραγούδι εμπνευσμένο από τον κόσμο του καμπαρέ και των μιούζικαλ. Ένα τραγούδι που υμνεί μια φανταστική ουτοπία στην οποία πρωταγωνιστούν μέσω της τεχνικής του deep fake γνωστοί πολιτικοί, γνωστοί για τις αυταρχικές πολιτικές τους θέσεις. Το βίντεο είναι σκηνοθετημένο από τον χορογράφο Χάρη Κούσιο και τον ody icon και σε αυτό συμμετέχει η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια, Νατάσα Γιάμαλη.

Όπως αναφέρουν οι Ody Icons: «Το Cosmos Island γράφτηκε κατά την περίοδο της πρώτης καραντίνας. Μόλις είχα μετακομίσει πίσω στην Αθήνα και έμενα τότε στο Μεταξουργείο. Τα βράδια που υπήρχε ο κατ’οίκον περιορισμός, όταν έβγαζα βόλτα τον σκύλο μου συναντούσα κυρίως τοξικομανείς που τους πετούσαν οι άνθρωποι καυτό νερό από τα μπαλκόνια για να φύγουν από τις πυλωτές τους και μετά τους κυνηγούσε η αστυνομία στα στενά. Στην τηλεόραση διαγγέλματα, στατιστικές, θάνατοι. Ενώ απέναντι από το μικρό παράθυρο του δωματίου που νοίκιαζα έβλεπα την ταμπέλα ενός κλειστού ξενοδοχείου που λεγόταν Cosmos Hotel. Αυτό λοιπόν είχε ένα μπαρ από την πίσω πλευρα που λεγόταν Cosmos Island Cafeteria. Έτσι επιστρέφοντας στο πιάνο μου συνδέθηκαν στο νου μου η πραγματικότητα και το ξενοδοχείο. Έτσι γράφτηκε σε ένα βράδυ το Cosmos Island.»

Στο βίντεο αποτυπώνεται η σύγχρονη τηλεοπτική κουλτούρα των εκπομπών που φιλοξενούν πολιτικούς όσο ακραίες απόψεις κι αν φέρουν, που μας δείχνουν σε τρισδιάστατη αναπαράσταση τους θανάτους αθώων ανθρώπων ενώ στο μεταξύ μας ψυχαγωγούν πουλώντας μας καλοφτιαγμένα ψέματα. Στο βίντεο συμμετέχουν τέσσερις γυναίκες διερμηνείς της νοηματικής, η Ανδρονίκη Ξανθοπούλου, η Όλγα Δαλέκου, η Σοφία Ζάγκα και η Τριανταφυλλή- Μαρία Καραγκιόζη ενώ η Νατάσα Γιάμαλη μας παρουσιάζει τον Εθνικό Ύμνο του Cosmos Island, όπως οι δημοσιογράφοι των κρατικών τηλεοράσεων στις δικτατορίες.

– Από πιο σημείο θα ήθελες να ξεκινήσουμε την ιστορία σου;
Ξεκινάς από τα βαθιά, το εκτιμώ πολύ. Λοιπόν απολαμβάνω τις ιστορίες που ξεκινούν από το τώρα κι ύστερα διακλαδώνονται στο παρελθόν και το μέλλον.  Με εκφράζει δηλαδή περισσότερο η θεωρία πως η ιστορία του καθένα γράφεται στο τώρα και όσα προηγήθηκαν έτσι κι αλλιώς υπάρχουν καταχωρημένα στα σώματά μας. Οπότε τώρα με βρίσκεις στην Κύπρο όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα και όπου μόλις ολοκληρώσαμε την εμφάνιση μας στο υπέροχο μουσικό φεστιβάλ Fengaros. Έτσι ξεκινά η ιστορία.

– Πώς είναι να μεγαλώνεις στην Κύπρο και ποιες είναι οι πρώτες σου αναμνήσεις από την μουσική;
Άκου τώρα σύμπτωση. Σήμερα το πρωί, όπως κάθε μιλένιαλ με τικ τοκ, άνοιξα το άλμπουμ με τις παιδικές μου φωτογραφίες για να κάνω αυτά τα βίντεο που συγκρίνεις το τότε με το τώρα. Φαίνεται να μεγάλωσα πολύ όμορφα, με πολλή αγάπη την οποία πολύ πρόσφατα ξεκίνησα να εκτιμώ και να την ευχαριστιέμαι. Η οικογένεια μου δηλαδή με έστειλε σε χορωδία, σε μαθήματα πιάνου και ήταν πολύ υποστηρικτική στο σημείο που μπορούσε και αντιλαμβανόταν. Εγώ ήθελα να γίνω ροκ σταρ, αυτό αποκαλύπτουν και οι παιδικές φωτό σε συνδυασμό βέβαια με τα όσα θυμάμαι. Απλώς στην οικογένειά μου δεν υπήρχε αυτή η αναφορά οπότε δεν με καθοδήγησαν προς τα εκεί – με καθοδήγησαν προς τις σπουδές. Και καλά έκαναν, γιατί ο πλούτος των αναφορών μου αυτή τη στιγμή είναι ανεκτίμητος.

– Πώς δημιουργήθηκε η Persona του Ody Icons;
Στην αρχή ήταν το ινστα όνομα μου ody icon. Οπότε υπήρχε εκεί μια περσόνα υποθέτω. Από ένα σημείο και μετά με φώναζαν κιόλας έτσι φίλοι και γνωστοί. Δεν θυμάμαι αν υπάρχει ακριβής στιγμή που είπα αυτό είναι τώρα και είσαι αυτό το πλάσμα. Πέρασα από διάφορα. Θυμάμαι ότι σε κάποιο από τα BananaBoys πάρτι που συνδιοργάνωνα τότε με τη Λάρα, είπα θα κάνω drag show τραγουδώντας ζωντανά με το όνομα ody icon. Κολλούσα κάτι αστεράκια τότε πάνω μου, τα οποία στη σκηνή έγιναν δάκρυα, και ήρθε και έδεσε.

– Πώς επέλεξες την ονομασία Ody Icons για να «βαπτίσεις» την καλλιτεχνική σου persona, και τι συμβολίζει για σένα;
Επιστρέφοντας πάλι στο τώρα και μιας και είμαι στην Κύπρο – απ’ ότι φαίνεται αυτή η συνέντευξη θα έχει πολλή Κύπρο – αυτές τις μέρες βρήκα ένα μπλοκ με τραγούδια που έγραψα όταν ήμουν παιδί και έφηβος. Μιλάμε για πολύ υλικό, δεν το θυμόμουν τόσο πολύ. Και φαίνεται εκεί η εξέλιξη της αναζήτησης ενός ονόματος, μιας υπογραφής ή αυτόγραφου αν θέλεις. Ξεκίνησα από το σκέτο Οδυσσέας, μετά πήγα στο Ο.Κ. και σε κάποια φάση υπέγραφα ως oddity erratic. Ήταν η emo εποχή μου αυτή. Μετά μάλλον κατάλαβα ότι η συναίρεση του ονόματός μου με το επίθετο της μαμάς και του μπαμπά δημιουργεί το I(oannou) CONS(tantinou) και μου φάνηκε να έχει πλάκα. Επίσης όποιος/α καλλιτέχνης θαύμαζα είχε ψευδώνυμο. Freddy Mercury, David Bowie, Elton John, Elvis Prisley, Madonna. Όλοι και όλες είχαν φτιάξει ένα παραμύθι και μπήκαν μέσα σε αυτό. Όχι ακριβώς ως αντιδιαστολή στην πραγματικότητα πιο πολύ για τον εμπλουτισμό και την εξερεύνηση των πιθανοτήτων από μια τέτοια απόφαση.

– Μου δίνεται η εντύπωση ότι η μουσική σου πέρα από έντονη θεατρικότητα, περιέχει και ένα αιχμηρό και σαρκαστικό performativity, που μιλά για την υποκρισία του σύγχρονου τρόπου ζωής, την υποκρισία και τη φούσκα μιας ψευδεπίγραφης «ευτυχίας». Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για το σαρκαστικό αυτό στοιχείο;
Με γοητεύει ο σαρκασμός και το χιούμορ ως μέσο για να ειπώνονται τα πράγματα ως έχουν. Επίσης πήξαμε στη σοβαροφάνεια και την ψευδεπίγραφη διδακτικοτητα. Κάπου ώπα παιδιά. Και λίγο χιούμορ. Τα πράγματα έτσι κι αλλιώς συμβαίνουν με ή χωρίς εμάς, οπότε ας μη πνιγόμαστε μέσα στη μιζέρια. Κι εγώ πρόσφατα το έχω αποκωδικοποιήσει αυτό. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που ακούγαμε  καλλιτέχνες που για να μιλήσουν για κάτι σοβαρό το έκαναν κάπως θλιμμένα και πένθιμα. Και για καιρό αυτό αναπαρήγαγα. Οπότε και με το WOMLM όπως και τώρα με το Cosmos Island είχα στο μυαλό μου αυτό: να μπορώ να μιλώ για όσα σκέφτομαι με μια αντιστροφή, ένα twist. Είναι ένα στοιχείο του καμπαρέ και του drag που εκτιμώ πολύ και με ενδιαφέρει καλλιτεχνικά.

– Μίλησε μου αν θες για το νέο single και κλιπ Cosmos Island.
Το cosmos island φέρει το όνομα μιας καφετέριας ενός ξενοδοχείου, του Cosmos hotel που έβλεπα από ένα μικρό παράθυρο στο σπίτι που εμένα στην πρώτη καραντίνα στο Μεταξουργείο. Μόλις είχα μετακομίσει  από το Παρίσι πίσω Αθήνα και βίωνα πολύ έντονα τα όσα συνέβαιναν. Την καταστολή, την τρομολαγνεία, την προπαγάνδα, την ένταση, την αποπνικτική ατμόσφαιρα που υπήρχε στους δρόμους που δεν κυκλοφορούσε κάνεις. Όλα αυτά συνάντησαν τη δική μου αμφιβολία αν έκανα καλά που έφυγα από το Παρίσι. Ευτυχώς χάρη στη Δήμητρα Χατούπη είχα πρόσβαση σε ένα πιάνο στη σχολή της μια έτσι μπορούσα τουλάχιστον να ξεχνιέμαι παίζοντας και γράφοντας τραγούδια. Εκεί μέσα γεννήθηκε και το cosmos island. Fun fact πάνω στο ίδιο πιάνο που χρησιμοποιώ για να διδάξω εγώ τους μαθητές μου τώρα στη σχολή την ομορφιά του να τραγουδάς ελεύθερα.

– Θεωρείς ότι η σύγχρονη ελληνική κοινωνία είναι ομοφοβική;
Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι δεν μπορεί μια κοινωνία με τόση ομοφυλολαγνεία να είναι ομοφοβική. Όλος ο τουρισμός που προάγεται στο Μοναστηράκι είναι εντελώς ομοερωτικός. Από την άλλη, προτιμώ να αποφεύγω τις γενικεύσεις. Από την άλλη, πώς μπορεί μια κοινωνία με τόσο μεγάλα ποσοστά μετανάστευσης να είναι ρατσιστική; Ε μπορεί μάλλον, τι να πω. Θέλω να βλέπω τα πράγματα από όλες τις πλευρές, χωρίς όμως να είμαι ισαποστάκης. Θέλω όμως να μπορώ να κατανοώ, να αποδέχομαι. Οπότε ναι υπάρχει ομοφοβία και φανερή και εξωτερικευμένη κυρίως όμως υπάρχει άγνοια και η άγνοια φέρνει φόβο και ο φόβος επιθετικότητα. Απλώς μέχρι η κοινωνία να μάθει να αγαπά εαυτόν και αλλήλους, αν γίνεται να μη σκοτώνονται οι φίλες μας παρακαλώ πολύ. Ευχαριστώ.

– Τη συνέντευξή μας συνοδεύουν home made φωτογραφίες που είτε σε έχουν τραβήξει φίλοι σου, είτε απεικονίζεσαι μαζί τους σε κάποια δική σας στιγμή. Τι σημαίνει για σένα η φιλία;
Μεγάλο κεφάλαιο. Οι φίλ@ μου είναι η οικογένεια που επέλεξα. Chosen family που λένε και στο χωριό μου. Με αυτές τις σχέσεις έμαθα την πολλαπλότητα και την ποικιλομορφία της αγάπης και της συντροφικότητας. Μέσω αυτών έμαθα τον έρωτα. Είμαι ερωτευμένος με τ@ φίλ@ μου και οι σχέσεις μας είναι βαθιές, κάποιες είναι παλιές πολύ, κάποιες πρόσφατες, αλλά όλες τους ουσιώδεις. Προφανώς είναι που συναντιέσαι κιόλας με το κάθε άτομο, σε τι φάση της ζωής σου και που πάει και κουμπώνει. Δεν θα ονοματίσω, αλλά η αγάπη που έχω λάβει και έχω μάθει να δίνω και κυρίως να εκφράζω μέσα από αυτές τις σχέσεις, είναι ο πλούτος μου. Μάλιστα έχω γράψει και ένα τραγούδι στον δίσκο που λέγεται Kind Reminder και το εμπνεύστηκα από τ@ φίλ@ μου.

– Θεωρείς ότι η φιλία είναι πράγμα ριζοσπαστικό στην εποχή μας;
Η αγάπη είναι ριζοσπαστική σε κάθε εποχή και σε κάθε εκδοχή της. Και η φιλία σε μαθαίνει να δίνεις αλλά και να μπορείς να δεχτείς αγάπη. Αυτό με έμαθαν οι φιλίες. Να νιώθω πως αξίζω την αγάπη που λαμβάνω ενώ ταυτόχρονα να μπορώ να διοχετεύσω την αγάπη που έχω να δώσω εκεί που μπορούν να την δεχτούν. Και αυτό είναι ριζοσπαστικό γιατί κατευνάζει τον θυμό. Και ένας άνθρωπος που ευχαριστιέται το να αγαπά και να αγαπιέται, χωρίς προσδοκίες και χωρίς θυμό, είναι πάντα ριζοσπαστικός.

 – Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας τα μελλοντικά σου σχέδια;
Με πολλή χαρά είμαι έτοιμος να πω πως το άλμπουμ μας POLYDRAMA θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο μετά από δυο-τρία χρόνια που τον ετοιμάζουμε με τον συνεργάτη μου Φώτη ingie Παπαθεοδώρου.  Ετοιμάζουμε, εκτός από την παρουσίαση του δίσκου τον Οκτώβριο, και κάποιες live εμφανίσεις στην Αθήνα τον Δεκέμβριο αλλά αυτά θα τα πούμε όταν έρθει η ώρα. Μέχρι τότε μπορείτε να ακούτε τα τραγούδια μας στις μουσικές πλατφόρμες και να προετοιμάζεστε για τα όσα έρχονται!

– Σε ευχαριστώ πολύ για τη συζήτηση. Κλείνοντας,  θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας κάποιους στίχους  που σε εκφράζουν αυτή τη στιγμή.
Σ’ ευχαριστώ κι εγώ για τις διεισδυτικές ερωτήσεις. Λοιπόν αυτές τις μέρες πηγαίνοντας προς τη θάλασσα ακούω πολύ το Unwritten της Νatasha Bedingfield.  Σας παραθέτω το ρεφραίν αλλά σας προτρέπω να το ακούσετε.

Feel the rain on your skin
No one else can feel it for you
Only you can let it in
No one else, no one else
Can speak the words on your lips
Drench yourself in words unspoken
Live your life with arms wide open
Today is where your book begins
The rest is still unwritten

Διαβάστε επίσης: Ο ποιητικός εκλεκτικισμός του Capétte