«Υπόσχομαι να σας πω μόνο τα πιο σκοτεινά μου μυστικά». Με αυτή τη φράση ανοίγει το νέο ενενηντάλεπτο ντοκιμαντέρ του Alek Keshishian «Selena Gomez: My Mind & Me». Η Selena και ο Keshishian δίνουν τα χέρια και ρίχνουν μια ειλικρινή ματιά στην ψυχοφθόρα ζωή που επιβάλει το παγκόσμιο stardom στους απανταχού ποπ σταρ.

Το «My Mind & Me» είναι ανελέητα ειλικρινές. Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με την εικόνα της νεαρής ποπ σταρ ήδη να γκλιτσάρει. Παρίσι. Το δωμάτιο ενός πανάκριβου ξενοδοχείου, μαλλιά, μακιγιάζ. Η τέλεια εικόνα μόλις είναι έτοιμη επιβιβάζεται σε μια λιμουζίνα, αλλά μέσα σε αυτήν, πίσω από τα φιμέ τζάμια, καταρρέει, εξαρτάται, μοιάζει χαμένη.

Πριν από κάθε μία από τις ατελείωτες επαγγελματικές υποχρεώσεις της Gomez, χέρια, πινέλα μακιγιάζ και πιστολάκια ξεπετάγονται, σαν από το πουθενά, και ζώνουν την τραγουδίστρια καθώς εκείνη κοιτάζει απελπισμένη. Είναι σαν να μην υπάρχει η κάμερα, οι στυλίστες και οι ακόλουθοι που την περιβάλλουν. Είναι σχεδόν σαν να μην υπάρχει η ίδια.

Αδιαμφισβήτητα, ζούμε στην εποχή της εικόνας και το stardom, ειδικά στην ποπ κουλτούρα,  στηρίζεται ακριβώς σε αυτό. Η τέλεια εικόνα είναι ένα πολιτιστικό προϊόν. Και παρόλο που θεωρητικά αυτό δεν είναι καμιά σπουδαία ανακάλυψη πια, παρόλο που φαίνεται να το γνωρίζουμε αρκετά καλά, συνεχίζουμε και πέφτουμε στην παγίδα της γυαλιστερής, αψεγάδιαστης βιτρίνας.

«Πρέπει να σταματήσω να ζω έτσι. Γιατί απομακρύνθηκα τόσο πολύ από το φως; Όλα όσα ήθελα ποτέ τα έχω αποκτήσει, τα έχω κάνει. Αλλά αυτό με σκότωσε. Γιατί υπάρχει πάντα η Selena». Το κοινό παραλληρεί, οι παπαράτσι περιμένουν ανυπόμονα, ουρλιάζουν αδιάκριτες ερωτήσεις με κακοποιητική εμμονή, οι φανς δημιουργούν μονομερείς παρακοινωνικές σχέσεις με την ποπ σταρ, τη στιγμή που η Selena Gomez ξεσκίζει τον ίδιο της τον εαυτό, επικρίνοντας τα πάντα, από την εμφάνισή της μέχρι τις επιδόσεις της και την κοινωνική της θέση. Η ζοφερή σκηνή δίνει τον τόνο για το υπόλοιπο ωμό ντοκιμαντέρ, το οποίο περιγράφει λεπτομερώς τις δυσκολίες της Gomez με την ψυχική υγεία, όπως η μάχη της με την κατάθλιψη και τη διπολική διαταραχή. Τα πράγματα περιπλέκει ακόμη περισσότερο η αυτοάνοση ασθένεια από την οποία πάσχει, η οποία αναζωπυρώνεται το 2020 και αποτυπώνεται με οδυνηρό τρόπο στην οθόνη.

Μετά την επιτυχία άλλων αντίστοιχων ντοκιμαντέρ με επίκεντρο μεγάλες ποπ σταρ, όπως οι Lady Gaga, Taylor Swift και Billie Eilish, το «My Mind & Me» μπορεί να μοιάζει με άλλη μια προσθήκη σε μια σειρά από τυπικά προωθητικά οχήματα για τη μεγαλύτερη προβολή τους. Αλλά είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο σκηνοθέτης Alek Keshishian πρωτοστάτησε στο είδος όταν το 1991 σκηνοθέτησε το περίφημο ντοκιμαντέρ «Madonna: Truth and Dare». Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι στα πρώτα δέκα λεπτά του «My Mind & Me» γίνεται ξεκάθαρο το πόσο σπλαχνική θα είναι η προσέγγιση αυτού του ντοκιμαντέρ.

Η Selena εκθέτει με σχεδόν βάναυση ειλικρίνια τη δυαδικότητά της. Τη μια στιγμή γκρεμίζει κάθε πτυχή του εαυτού της και την αμέσως επόμενη είναι πάνω σε μια τεράστια σκηνή και ερμηνεύει τον προσωπικό της ύμνο αυτο-αγάπης. Οι εμπειρίες της – από τη μάχη της με την ψυχική της υγεία και το Λύκο, μέχρι τις πιο καθημερινές της δυσκολίες – ρίχνουν άπλετο φως στη ρηχή εικόνα μιας ποπ σταρ και όλων όσων συνοδεύουν το άσπιλλο προϊόν. Ενώ άλλα ντοκιμαντέρ, όπως το «Miss Americana», εστιάζουν στις πιέσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης στις διασημότητες, το «My Mind & Me» πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, αποκαλύπτοντας τον επιφανειακό παραλογισμό του τσίρκου του stardom.

O Keshishian συνυφαίνει αριστοτεχνικά το προσωπικό νήμα της Gomez και συμπυκνώνει την ανάγκη της για ανθρώπινη επαφή και τη λαχτάρα να κάνει κάτι που έχει πραγματικά σημασία. Το ντοκιμαντέρ της Gomez δεν μπορούσε να έρθει σε πιο καίρια στιγμή. Καλύπτοντας τα τελευταία έξι χρόνια της διαδρομής της κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας, το «My Mind and Me» κυκλοφορεί σε μια εποχή που επανεκτιμούμε τη μεταχείριση διασημοτήτων των δεκαετιών ’90s και ’00s από το κοινό, τον σκανδαλοθηρικό Τύπο και τη μουσική βιομηχανία.

Πρόκειται για το ωμό πορτρέτο μιας πολύπλοκης νεαρής γυναίκας, η οποία τυχαίνει επίσης να είναι και μία από τις μεγαλύτερες ποπ σταρ στον κόσμο. Αν κάποτε οι έφηβοι αστέρες της ποπ επιβαρύνονταν με την πίεση να διατηρήσουν την τέλεια εικόνα τους, σήμερα αντιμετωπίζουν το εξίσου βαρύ φορτίο του να εμφανίζονται τέλεια ατελείς – αυθεντικοί, ελαττωματικοί και απόλυτα ειλικρινείς, ανά πάσα στιγμή.

Ακόμα και για όσους από εμάς έχουν μεγαλώσει βλέποντας την Gomez στην οθόνη, είναι σαφές ότι υπάρχει μια πλευρά της που δεν έχουμε ξαναδεί, μαθαίνουμε περισσότερα για την ταραχώδη σχέση της με τη φήμη, γινόμαστε μάρτυρες δύσκολων στιγμών, όπως η απόφαση να διακόψει την περιοδεία της «Revival» και μια σειρά συνεντεύξεων στα μέσα ενημέρωσης που έκαναν τη Gomez να αισθάνεται, όπως λέει η ίδια, «φτηνή» και «σαν προϊόν».

Ο ρόλος ενός ντοκιμαντέρ που εστιάζουν σε διάσημους καλλιτέχνες δεν είναι μόνο να εξαλείψει ένα μέρος από το άπιαστο που συνοδεύει πάντοτε τη φήμη, αλλά και να επαναπροσδιορίσει μια συγκεκριμένη εικόνα και να παρουσιάσει μια νέα εποχή για το υποκείμενο. Αυτό που στοχεύει να κάνει ο Keshishian από την αρχή είναι να απογυμνώσει τη διασημότητα της Gomez για να αποκαλύψει μια πιο ενσυναισθητική και κατανοητή πλευρά της. Στην περίπτωση του «My Mind & Me», η Selena δεν δίνει απλώς μια πιο σαφή εικόνα των αγώνων για την υγεία της, αλλά αποδεικνύει πως είναι πολλά περισσότερα από ένα ακόμα υπερταλαντούχο παιδί της Disney.