Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς τι μουσική παίζουν οι τριμελείς Sworr., δηλαδή ο Thanasis Q. στην κιθάρα, ο John Tsallas στα κίμπορντ και τα beats και ο Robin K. στα φωνητικά.

Είναι σίγουρα alt-pop, όπως αυτή εννοείται τη σήμερον ημέρα, δηλαδή οι καλύτερες indie στιγμές των Imagine Dragons, ο υποβόσκων τσαμπουκάς της Florence + The Machine και οι ηλεκτρονικές αναζητήσεις των Chvrches.

Ωστόσο, πίσω από τις περίπλοκες (πάντα αγγλόφωνες) συνθέσεις τους, που πάντα γειτνιάζουν με την καλώς εννοούμενη popular κουλτούρα, χωρίς ωστόσο να υπερβαίνουν τα εσκαμμένα της ευρύτερης pop προσέγγισής τους, κρύβεται μια ηλεκτρονική καρδιά που χτυπάει σε αρκετά αργά bpm.

Φωτ.: Βασιλική Σκοπέλλου / Olafaq

Πάρτε για παράδειγμα το εξαιρετικό τραγούδι «Waves», πίσω από το οποίο κρύβεται η αγάπη τους τόσο για την σύγχρονη pop τραγουδοποιία του Weeknd, όσο και από τις εσωτερικές hip hop ραψωδίες του Tyler the Creator ή την in-your-face αισθητική του διδύμου των φοβερών και τρομερών Run The Jewels. Και όλα αυτά χτισμένα πάνω σε μια άκρως μινιμαλιστική μουσική παλέτα, που θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των ΧΧ.

Οι Sworr. λοιπόν, ως μια νεότευκτη μπάντα που βρίσκεται μόλις στο δεύτερο άλμπουμ της, τι τυχόν προσδοκίες ή πίεση μπορεί να νιώθει εσωτερικά μέσα της κάθε φορά που κυκλοφορεί έναν καινούργιο δίσκο ή τα νέα της τραγούδια;

«Πίεση δεν θα λέγαμε ότι υπάρχει. Κυρίως υπάρχει αυτό το περίεργο συναίσθημα της έκθεσης των σκέψεων και των συναισθημάτων σου προς τον κόσμο. Αυτό είναι το ωραίο στις τέχνες και την μουσική ειδικά. Να δημιουργείς τις εικόνες σου και να βρίσκεις ανθρώπους που νιώθουν όπως εσύ», μας λένε, προσθέτοντας ότι αυτό που τους κινητοποιεί καθημερινά ως μουσικούς και τους αναγκάζει να μην το βάλουν ποτέ κάτω, είναι το γεγονός ότι «ως καλλιτέχνες, θα κάνουμε μουσική είτε την κυκλοφορούμε, είτε όχι. Γιατί έτσι είμαστε, έτσι θέλουμε να ζούμε για να είμαστε καλά μέσα μας. Αυτό, όμως, που μας βοηθάει και μας κάνει να συνεχίζουμε να μοιραζόμαστε τα συναισθήματα σε ένα τόσο αφιλόξενο για καλλιτέχνες περιβάλλον, είναι όλος αυτός ο κόσμος εκεί έξω που θέλουμε να γνωρίσουμε, αλλά και η ανάγκη να ταξιδέψουμε με όχημα τη μουσική μας».

Φωτ.: Βασιλική Σκοπέλλου / Olafaq

Αυτό που μου κάνει εντύπωση στο άλμπουμ τους, με τίτλο «Ηonest», είναι το ότι κάθε τους τραγούδι κρύβει και από μια έκπληξη να περιμένει τον ακροατή από την γωνία, σαν ένα αόρατο ηχητικό τουφέκι να στοχεύει επάνω σου και να παίζει paintball ρίχνοντας στον ακουστικό πόρο του αυτιού σου ένα μπαράζ από ετερόκλητα (αλλά άκρως αυτόφωτα) μουσικά είδη, περασμένα μέσα από το προσωπικό φίλτρο τους, το οποίο μοιάζει, παράλληλα, μοντέρνο αλλά και ρετρό. Σύγχρονο αλλά και vintage.

Τους ρωτάμε το κατά πόσο πολύ επηρεάζουν το δημιουργικό τους φίλτρο οι νέες μουσικές που ακούνε, οι ταινίες και οι σειρές που βλέπουν ή τα βιβλία που διαβάζουν.

«Όλα αυτά αποτελούν πηγή έμπνευσης ως ένα βαθμό, από εκεί και πέρα χτίζουμε τις δικές μας εικόνες και συναισθήματα, χρησιμοποιώντας τα ως βάσεις του χαρακτήρα αλλά και της καλλιτεχνικής μας ταυτότητας. Είναι, θα λέγαμε, τα εργαλεία για να δώσεις εσύ αυτό που έχεις να πεις», απαντούν, επισημαίνοντας ότι υπάρχουν πολλοί μουσικοί εκεί έξω, τους οποίους θεωρούν ως peers, ως, τρόπον τινά, «ισάξιούς» τους σε αυτήν την δημιουργική διαδικασία:

«Είναι τόσο μεγάλος ο όγκος των ανθρώπων που θαυμάζουμε εκεί έξω, που πραγματικά νιώθουμε τόσο μικροί και τόσο νέοι μέσα σ’ όλο αυτό. Μερικές από τις πήγες έμπνευσής μας κατά τη διάρκεια ηχογράφησης του δίσκου μας ήταν οι Sad Night Dynamite, Weval, Wesley Joseph, Frank Ocean, Slowthai, Ross From Friends και ο τελευταίος δίσκος του Joji».

Με έναν τέτοιο μουσικό pedigree, είναι σχεδόν νομοτελειακό το ότι οι Sworr. θα αποδεικνύονταν και μάστορες της εικονιστικής και όχι μόνο της ηχητικής αισθητικής. Δια του λόγου το αληθές, όλα τα βιντεοκλίπ τους ξεφεύγουν έτη φωτός μπροστά από τα εγχώρια δεδομένα, αφενός ανοίγοντας τον δρόμο και για άλλες ελληνικές παραγωγές και αφετέρου καθορίζοντας εν πολλοίς το οπτικοακουστικό τοπίο μέσα στο οποίο θα κινηθούν, μελλοντικά, πολλοί ομότεχνοί τους. Βλέπουν λοιπόν το «πέρασμα» στα soundtrack σαν το επόμενο βήμα ή δεν το έχουν ακόμη σκεφτεί;

«Όχι, η αλήθεια είναι δεν το έχουμε σκεφτεί, γιατί εκεί δημιουργείς soundtrack στις εικόνες κάποιου άλλου και όχι μια εικόνα πάνω στα δικά σου συναισθήματα. Ποτέ δεν ξέρεις, όμως, που θα βρεις την αφορμή και την έμπνευση να εκφραστείς», καταλήγουν οι ίδιοι με νόημα, την ίδια στιγμή που στα ηχεία από πίσω μας ακούγεται το «Tryin». Το ξανακούς και το ξανακούς και πάντα κάτι σου θυμίζει –αλλά την ίδια στιγμή, δεν θυμίζει απολύτως τίποτα και κανέναν.

Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς τι μουσική παίζουν οι Sworr. Και αυτή ακριβώς είναι, ταυτόχρονα η δύναμή τους, αλλά και η ειλικρίνεια των μουσικών τους προθέσεων.

︎❈ Το άλμπουμ «Honest» των Sworr. κυκλοφορεί από την United We Fly.