Διαχρονικά, οι συνθέτες από τον χώρο της κλασσικής μουσικής (ή σε οποιαδήποτε μουσική) αναζητούσαν έμπνευση από τα αστέρια, τον ήλιο και το φεγγάρι, εξερευνώντας το σύμπαν μας με τη μουσική τους.
Ακολουθούν κάποια από τα σπουδαιότερα κομμάτια από την κλασσική μουσική περασμένων αιώνων που γράφτηκαν με τα αστέρια και τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος κατά νου.
Ο πρωτοπόρος της ηλεκτρονικής και πειραματικής μουσικής κοίταξε προς τους ουρανούς για έμπνευση. Ξεκίνησε λοιπόν ένα έργο με τίτλο «L’Astronome», το οποίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αλλά η μουσική προσαρμόστηκε στο «Espace», καθώς και στο «Etude pour espace», τα οποία παρέμειναν ημιτελή κατά το θάνατό του και ολοκληρώθηκαν μετά.
Franz Joseph Haydn
Μια από τις πρώτες όπερες που στριφογυρνάνε γύρω από την ιδέα των διαστημικών ταξιδιών, η όπερα «Il Mondo della Luna», γραμμένη το 1777, αναφέρεται σε έναν αστρονόμο ονόματι Bonafede (σημαίνει «Εύπιστος») ο οποίος εξαπατάται και πιστεύει ότι έχει μεταφερθεί στο φεγγάρι. Ολόκληρη η δεύτερη πράξη υποτίθεται ότι λαμβάνει χώρα σε στον δορυφόρο της Γης, αν και στην πραγματικότητα πρόκειται για τον… κήπο του Μποναφέντε. Η εισαγωγή είναι ένα απολαυστικό κομμάτι κλασικής space μουσικής και ο Χάιντν την επαναχρησιμοποίησε στην Συμφωνία του αριθ. 63.
George Frideric Handel
Υπέροχο το «But Hark, The Heavenly Sphere Turns Round… Prepare Then, Ye Immortal Choir» από την Σεμέλη, όπου η ηρωίδα αρπάζεται οικειοθελώς από τη Γη από τον Δία για να πάει να ζήσει στον ουρανό ως ερωμένη του. Στην αρχή είναι ευτυχισμένη, αλλά σύντομα απογοητεύεται όλο και περισσότερο που είναι μια απλή θνητή ανάμεσα σε τόσους πολλούς θεούς. Κλασσική space μουσική υψηλών οκτανίων (και οκτάβων).
Richard Wagner
Στο «Verwandlungsmusik» από την όπερα Parsifal η μουσική του Βάγκνερ μπαίνει σε μια χοάνη υπερβατικής και μυστικιστικής ομορφιάς. «Αυτό είναι το βασίλειο στο οποίο ο χρόνος γίνεται χώρος» λέει ο σοφός γέρος Gurnemanz στον αφελή και άβουλο Parsifal, ο οποίος παρατηρεί τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων. Ένα φανταστικό ταξίδι στο διάστημα με την βοήθεια μιας ορχήστρας.
Benjamin Britten
Από την αυγή του πολιτισμού, κοιτάζουμε τους ουρανούς για να μας δώσουν πληροφορίες για τη δική μας ζωή, φανταζόμαστε τον Θεό στα σύννεφα και κουνάμε τη γροθιά μας στον ουρανό όταν η μοίρα μάς φέρεται σκληρά. Ο Μπρίτεν αποτύπωσε αυτή την περίεργη αίσθηση λαχτάρας και αμηχανίας στην άρια «Πλειάδες» από την όπερά του «Peter Grimes». Ακολουθεί μια καταιγίδα και όλοι οι γείτονες του Πίτερ Γκράιμς έχουν συνωστιστεί σε μια ταβέρνα για παρηγοριά. Είναι ανήσυχοι και φοβισμένοι, όχι μόνο από την καταιγίδα, αλλά και από την πιθανότητα ο Peter να είναι δολοφόνος. Στο αποκορύφωμα της καταιγίδας, η πόρτα της ταβέρνας ανοίγει. Εμφανίζεται ο Πέτρος και τραγουδάει αυτή την οδυνηρή άρια για την επίδραση των άστρων στην ανθρώπινη ζωή.
Olivier Messiaen
Το «Des Canyons Aux Étoiles» του Messiaen γράφτηκε για τον εορτασμό της 200ης επετείου της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών και αντανακλά τις εντυπώσεις του Messiaen από το άγριο τοπίο της Γιούτα. Αλλά αντανακλά επίσης τη θρησκευτική του πίστη και την περιέργειά του για τα μυστήρια του σύμπαντος. Το δε έκτο μέρος είναι ένα παράξενο ατονικό σόλο για κόρνο που ωθεί το όργανο στα όριά του.
Karlheinz Stockhausen
O Stockhausen είχε κάτι περισσότερο από ένα… απλό ενδιαφέρον για το διάστημα και το σύμπαν. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, δημιούργησε τη μουσικοθεατρική σύνθεση «Sirius» ως παραγγελία για τη 200η επέτειο των Ηνωμένων Πολιτειών και την αφιέρωσε στην αμερικανική εξερεύνηση στη Γη και στο διάστημα. Επίσης συνέθεσε το υπέροχο «Sternklang (Star Sounds)».
Gustav Holst
Συνθέτης της πιο γνωστής (ίσως και σπουδαιότερης) ορχηστρικής σύνθεσης που τιμά την αστρονομία (βασικά, την αστρολογία), ο Χολστ έγραψε το αριστούργημά του «Οι πλανήτες» σχεδόν 15 χρόνια πριν από την ανακάλυψη του Πλούτωνα. Η έμπνευση του Χολστ προήλθε από τα ωροσκόπια και την αστρολογία και όχι από την αστρονομία. Η σουίτα χωρίζεται ως εξής: Άρης (ο φέρων τον πόλεμο), Αφροδίτη (ή φέρουσα την ειρήνη), Ερμής (ο φτερωτός αγγελιοφόρος), Δίας (ο κομιστής της χαράς), Κρόνος (ο φέρων τα γηρατειά), Ουρανός (ο μάγος) και Ποσειδώνας (ο μυστικιστής).
Henry Brant
Με εξειδίκευση στην πειραματική μουσική στην οποία τοποθετούσε μουσικούς σε διάφορες ανορθόδοξες θέσεις για να παράγει διάφορα ειδικά ακουστικά και ηχητικά εφέ, ο Brant είχε επίσης μια τεράστια γοητεία απέναντι στο διάστημα. Έγραψε ένα υπέροχο έργο με 80 τρομπόνια που ονομάστηκε Orbits, ενώ έγραψε επίσης τα έργα Galaxy I και II και Meteor Farm, τα οποία παραπέμπουν σε στοιχεία του σύμπαντος.
Henryk Gorecki
Ο Gorecki έγραψε τη Συμφωνία αριθ. 2 (Copernican) για τα 500ά γενέθλια του Πολωνού συμπατριώτη του, του Κοπέρνικου. Το χορωδιακό έργο οφείλει τους στίχους του σε αποσπάσματα από τον θεμελιώδη τόμο του αστρονόμου του 15ου αιώνα, De revolutionibus orbium coelestium (Για τις περιστροφές των ουράνιων σφαιρών).
John Cage
Ο Leonard Bernstein παρουσίασε το Atlas Eclipticalis του Cage στο κοινό της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης το 1964. Οι νότες του κομματιού επιλέχθηκαν… τυχαία χρησιμοποιώντας τον ομώνυμο αστρικό άτλαντα του Τσέχου αστρονόμου Antonin Becvar.
George Crumb
Εμπνευσμένα από τον Μικρόκοσμο του Bela Bartok, τα «Makrokosmos I, II, III και IV» του Crumb για σόλο πιάνο επικαλούνται την αστρονομία και την αστρολογία, και συχνά και τα δύο μαζί, ταυτόχρονα.
Διαχρονικά, οι συνθέτες από τον χώρο της κλασσικής μουσικής (ή σε οποιαδήποτε μουσική) αναζητούσαν έμπνευση από τα αστέρια, τον ήλιο και το φεγγάρι, εξερευνώντας το σύμπαν μας με τη μουσική τους.
Ακολουθούν κάποια από τα σπουδαιότερα κομμάτια από την κλασσική μουσική περασμένων αιώνων που γράφτηκαν με τα αστέρια και τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος κατά νου.
Ο πρωτοπόρος της ηλεκτρονικής και πειραματικής μουσικής κοίταξε προς τους ουρανούς για έμπνευση. Ξεκίνησε λοιπόν ένα έργο με τίτλο «L’Astronome», το οποίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αλλά η μουσική προσαρμόστηκε στο «Espace», καθώς και στο «Etude pour espace», τα οποία παρέμειναν ημιτελή κατά το θάνατό του και ολοκληρώθηκαν μετά.
Franz Joseph Haydn
Μια από τις πρώτες όπερες που στριφογυρνάνε γύρω από την ιδέα των διαστημικών ταξιδιών, η όπερα «Il Mondo della Luna», γραμμένη το 1777, αναφέρεται σε έναν αστρονόμο ονόματι Bonafede (σημαίνει «Εύπιστος») ο οποίος εξαπατάται και πιστεύει ότι έχει μεταφερθεί στο φεγγάρι. Ολόκληρη η δεύτερη πράξη υποτίθεται ότι λαμβάνει χώρα σε στον δορυφόρο της Γης, αν και στην πραγματικότητα πρόκειται για τον… κήπο του Μποναφέντε. Η εισαγωγή είναι ένα απολαυστικό κομμάτι κλασικής space μουσικής και ο Χάιντν την επαναχρησιμοποίησε στην Συμφωνία του αριθ. 63.
George Frideric Handel
Υπέροχο το «But Hark, The Heavenly Sphere Turns Round… Prepare Then, Ye Immortal Choir» από την Σεμέλη, όπου η ηρωίδα αρπάζεται οικειοθελώς από τη Γη από τον Δία για να πάει να ζήσει στον ουρανό ως ερωμένη του. Στην αρχή είναι ευτυχισμένη, αλλά σύντομα απογοητεύεται όλο και περισσότερο που είναι μια απλή θνητή ανάμεσα σε τόσους πολλούς θεούς. Κλασσική space μουσική υψηλών οκτανίων (και οκτάβων).
Richard Wagner
Στο «Verwandlungsmusik» από την όπερα Parsifal η μουσική του Βάγκνερ μπαίνει σε μια χοάνη υπερβατικής και μυστικιστικής ομορφιάς. «Αυτό είναι το βασίλειο στο οποίο ο χρόνος γίνεται χώρος» λέει ο σοφός γέρος Gurnemanz στον αφελή και άβουλο Parsifal, ο οποίος παρατηρεί τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων. Ένα φανταστικό ταξίδι στο διάστημα με την βοήθεια μιας ορχήστρας.
Benjamin Britten
Από την αυγή του πολιτισμού, κοιτάζουμε τους ουρανούς για να μας δώσουν πληροφορίες για τη δική μας ζωή, φανταζόμαστε τον Θεό στα σύννεφα και κουνάμε τη γροθιά μας στον ουρανό όταν η μοίρα μάς φέρεται σκληρά. Ο Μπρίτεν αποτύπωσε αυτή την περίεργη αίσθηση λαχτάρας και αμηχανίας στην άρια «Πλειάδες» από την όπερά του «Peter Grimes». Ακολουθεί μια καταιγίδα και όλοι οι γείτονες του Πίτερ Γκράιμς έχουν συνωστιστεί σε μια ταβέρνα για παρηγοριά. Είναι ανήσυχοι και φοβισμένοι, όχι μόνο από την καταιγίδα, αλλά και από την πιθανότητα ο Peter να είναι δολοφόνος. Στο αποκορύφωμα της καταιγίδας, η πόρτα της ταβέρνας ανοίγει. Εμφανίζεται ο Πέτρος και τραγουδάει αυτή την οδυνηρή άρια για την επίδραση των άστρων στην ανθρώπινη ζωή.
Olivier Messiaen
Το «Des Canyons Aux Étoiles» του Messiaen γράφτηκε για τον εορτασμό της 200ης επετείου της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών και αντανακλά τις εντυπώσεις του Messiaen από το άγριο τοπίο της Γιούτα. Αλλά αντανακλά επίσης τη θρησκευτική του πίστη και την περιέργειά του για τα μυστήρια του σύμπαντος. Το δε έκτο μέρος είναι ένα παράξενο ατονικό σόλο για κόρνο που ωθεί το όργανο στα όριά του.
Karlheinz Stockhausen
O Stockhausen είχε κάτι περισσότερο από ένα… απλό ενδιαφέρον για το διάστημα και το σύμπαν. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, δημιούργησε τη μουσικοθεατρική σύνθεση «Sirius» ως παραγγελία για τη 200η επέτειο των Ηνωμένων Πολιτειών και την αφιέρωσε στην αμερικανική εξερεύνηση στη Γη και στο διάστημα. Επίσης συνέθεσε το υπέροχο «Sternklang (Star Sounds)».
Gustav Holst
Συνθέτης της πιο γνωστής (ίσως και σπουδαιότερης) ορχηστρικής σύνθεσης που τιμά την αστρονομία (βασικά, την αστρολογία), ο Χολστ έγραψε το αριστούργημά του «Οι πλανήτες» σχεδόν 15 χρόνια πριν από την ανακάλυψη του Πλούτωνα. Η έμπνευση του Χολστ προήλθε από τα ωροσκόπια και την αστρολογία και όχι από την αστρονομία. Η σουίτα χωρίζεται ως εξής: Άρης (ο φέρων τον πόλεμο), Αφροδίτη (ή φέρουσα την ειρήνη), Ερμής (ο φτερωτός αγγελιοφόρος), Δίας (ο κομιστής της χαράς), Κρόνος (ο φέρων τα γηρατειά), Ουρανός (ο μάγος) και Ποσειδώνας (ο μυστικιστής).
Henry Brant
Με εξειδίκευση στην πειραματική μουσική στην οποία τοποθετούσε μουσικούς σε διάφορες ανορθόδοξες θέσεις για να παράγει διάφορα ειδικά ακουστικά και ηχητικά εφέ, ο Brant είχε επίσης μια τεράστια γοητεία απέναντι στο διάστημα. Έγραψε ένα υπέροχο έργο με 80 τρομπόνια που ονομάστηκε Orbits, ενώ έγραψε επίσης τα έργα Galaxy I και II και Meteor Farm, τα οποία παραπέμπουν σε στοιχεία του σύμπαντος.
Henryk Gorecki
Ο Gorecki έγραψε τη Συμφωνία αριθ. 2 (Copernican) για τα 500ά γενέθλια του Πολωνού συμπατριώτη του, του Κοπέρνικου. Το χορωδιακό έργο οφείλει τους στίχους του σε αποσπάσματα από τον θεμελιώδη τόμο του αστρονόμου του 15ου αιώνα, De revolutionibus orbium coelestium (Για τις περιστροφές των ουράνιων σφαιρών).
John Cage
Ο Leonard Bernstein παρουσίασε το Atlas Eclipticalis του Cage στο κοινό της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης το 1964. Οι νότες του κομματιού επιλέχθηκαν… τυχαία χρησιμοποιώντας τον ομώνυμο αστρικό άτλαντα του Τσέχου αστρονόμου Antonin Becvar.
George Crumb
Εμπνευσμένα από τον Μικρόκοσμο του Bela Bartok, τα «Makrokosmos I, II, III και IV» του Crumb για σόλο πιάνο επικαλούνται την αστρονομία και την αστρολογία, και συχνά και τα δύο μαζί, ταυτόχρονα.
