«Είναι πλέον αδύνατον να τραγουδήσει και δεν είναι εύκολο ούτε καν να μιλάει», αναφέρει το δελτίο Τύπου του εκπροσώπου της Αμερικανίδας τραγουδίστριας.
H Roberta Flack, που είναι βραβευμένη τέσσερις φορές με Grammy, τιμήθηκε για το σύνολο της προσφοράς της το 2020 και έγινε διάσημη παγκοσμίως με τα τραγούδια “Killing Me Softly”, “Feel Like Makin’ Love“, “First Time I Ever Saw Your Face” κ.α., διαγνώστηκε με ALS – νόσος γνωστή και ως πλευρική αμυοτροφική σκλήρυνση ή νόσος του Lou Gehrig. Το ALS επηρεάζει τους κινητικούς νευρώνες του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος και οδηγεί σταδιακά στην παράλυση και στον θάνατο.
Την επόμενη εβδομάδα σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ της Νέας Υόρκης, θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά το ντοκιμαντέρ για την ζωή της “Roberta Flack is Limitless“, ενώ τηλεοπτικά θα μεταδοθεί τον Ιανουάριο στο PBS.
Φορούσε μαύρα γυαλιά και ταξίδευε μόνη της. Στο check-in είχαν παραλάβει την μεγάλη δερμάτινη κίτρινη βαλίτσα της και είχε περασμένη στον ώμο της μια τσάντα άψογα συνδυασμένη με το μαντήλι που συγκρατούσε το afro των μαλλιών της. «Συγνώμη» είπε στον διπλανό της όταν κάθισε στην αεροπορική θέση της. Αν ήταν εφικτό, μαζί με την ίδια, θα ήθελε στο κάθισμα να βουλιάξουν και τα συναισθήματα της. Ο γάμος της με τον jazz μουσικό, Steve Novosel, έφτανε στο τέλος του. Η απογείωση ξεκινάει και στα ηχεία του αεροπλάνου ξεκινάει να παίζει χαλαρωτική μουσική. Η μελωδία την αναγκάζει να στερεώσει τα γυαλιά ηλίου στο κεφάλι της και οι στίχοι προκαλούν ανατριχίλα στο σώμα της.
Strumming my pain with his fingers
Singing my life with his words
Killing me softly with his song
Killing me softly with his song
Telling my whole life with his words
Killing me softly with his song
Η Roberta Flack στο αεροπλάνο είχε ακούσει την original εκδοχή του “Killing me softly” που ανήκει στην Lori Lieberman και κυκλοφόρησε το 1972. Οι στίχοι ήταν του Norman Gimbel, εμπνευσμένοι από ένα αργεντίνικο ποίημα και κάποιες σκόρπιες σκέψεις που είχαν καταγραφεί σε μια χαρτοπετσέτα ενός bar. Δεν ήταν η πρώτη φορά όπου οι εικόνες που δημιουργούσε με τους στίχους του ήταν κινηματογραφικές, καθώς με την απόδοση των στίχων στα αγγλικά για το “The Girl from Ipanema“, το τραγούδι των Stan Getz και Joao Gilberto ταξίδεψε σε όλες τις χώρες της Γης και η μουσική bossa nova έγινε κοινή γλώσσα αυτών που ονειρεύονται παραλίες και λατινοαμερικανικά ανέμελα καλοκαίρια.
*Βασική επιρροή για το τραγούδι, είχε αποτέλεσει ένα live του folk τραγουδοποιού Don McLean – γνωστός για την τεράστια επιτυχία “American Pie” – στο ιστορικό Troubadour του Los Angeles. Εκείνο το βράδυ, στο κοινό του McLean ήταν και η Lieberman, της οποίας το τραγούδι “Empty Chairs” της τράβηξε την προσοχή. Λίγο αργότερα, επικοινώνησε με τους Gimbel (με τον οποίο ήταν ζευγάρι εκείνη την εποχή) και Charles Fox για να γράψουν από κοινού ένα κομμάτι με παρόμοιο μοτίβο.
Έχει φτάσει στον προορισμό της και τηλεφωνεί στον Quincy Jones που τα ’70s τον απομακρύνουν από τις jazz ενορχηστρώσεις και τον κατευθύνουν σε soul μονοπάτια και soundtracks [σ.σ. ο πρώτος μαύρος συνθέτης μουσικής ταινιών]. Η μουσική-μαγική αεροπορική της εμπειρία, εμπνέει τον “Q” και μετά από λίγες μέρες το τραγούδι είναι έτοιμο. Την παραγωγή, όπως και στην oginal εκδοχή της Lieberman, την ανέλαβε ο Charles Fox. Ο Marvin Gaye λίγο διάστημα αργότερα σε ένα κοινό τους live στο Greek Theater του Los Angeles, την προτρέπει να πει ένα ακόμα τραγούδι και το “Killing me softly” φτάνει στα αυτιά των ακροατών για πρώτη φορά και η κατάκτηση της αιωνιότητας έχει ξεκινήσει. Κυκλοφόρησε έναν χρόνο αργότερα, το 1973, στον ομότιτλο δίσκο της από την Atlantic.
Το 1996 οι Fugees κυκλοφορούν το πρώτο τους album με την ονομασία “The Score”. Η hip-hop κοινότητα τους αντιμετώπισε με κάποια δυσπιστία αρχικά, αλλά τα καταπληκτικά freestyle raps του Wyclef Jean και της Lauryn Hill στην ραδιοφωνική εκπομπή των θρυλικών Stretch & Bobbito, άλλαξαν την εικόνα τους και ο δρόμος προς την κορυφή των charts ήταν όλος δικός τους. Οι τόσο συγκινητικοί στίχοι του τραγουδιού, όσο και η εύθραυστη φωνή της Lauryn Hill σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν αυτά τα δύο, συνδυαστικά μαζί, μπορούν να ξεπηδήσουν μέσα από τα ghetto του New Jersey.
Η πρώτη προσέγγιση των Fugees στο τραγούδι, είχε μια κοινωνική «ματιά», αφού ήθελαν να επέμβουν ολοκληρωτικά στους στίχους των Norman Gimbel και Charles Fox, αλλά – όπως αποδείχθηκε – προς όφελος όλων οι αρχικοί δημιουργοί αρνήθηκαν και το “Killing Me Softly” παρέμεινε ένα βαθιά ερωτικό τραγούδι, το απόλυτο «κάλεσμα» σε κάποιον/α άγνωστο/η που μας παρέσυρε μεθυστικά σε μια ερωτική ζάλη.
