Κάπου ανάμεσα στον πανζουρλισμό των summer hits, των ιδρωμένων συναυλιών και των διήμερων ή πολυήμερων αποδράσεών μας από την πόλη, το καλοκαίρι θέλει την ηρεμία του, την χαρμολύπη του, την εσωστρέφειά του, για να κατορθώσει να εμπεδωθεί ως περίοδος θρεπτική της έμπνευσης και της ανάπαυλας που χρειαζόμαστε.

Η παρακάτω λίστα έχει καταρτιστεί βασισμένη, σε μεγάλο βαθμό, σε προσωπικό γούστο, αλλά μπορεί να αποτελέσει μια καλή αρχή για εκείνες τις πιο μελαγχολικές ψυχές της πόλης που αγαπούν τα μεσημέρια στο σπίτι με καφέ και τσιγάρο, με κατεβασμένα στόρια και με όλον τον θόρυβο της μέρας και της νύχτας σε απόσταση από τον μέσα κόσμο τους.

Καλές ακροάσεις, καλό summertime sadness, δίχως τύψεις.

“Φτηνή Ποπ για την Ελίτ”, Κόρε Ύδρο (2006)

Το μετα-ερωτικό, μετα-χριστιανικό, μετα-κομμουνιστικό, μετα-progressive, μετα-μετα-punk μανιφέστο του κερκυραϊκού συγκροτήματος περιέχει 12 τραγούδια γραμμένα στην πλειοψηφία τους μεταξύ των ετών 2003 και 2005 και ηχογραφημένα στο “σπιτικό” studio του συγκροτήματος στην Κέρκυρα. Κατάφερε όχι μόνο να ταράξει σε πρώτο χρόνο την ανυποψίαστη ελληνική δισκογραφία, αλλά και να θεωρείται μέχρι σήμερα ένας από τους επιδραστικότερους ελληνόφωνους δίσκους for the new millennium.

Highlight Song: “Όχι πια Έρωτες”

“Ζεστά Ποτά”, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας (1985)

Ένας από τους σημαντικότερους ελληνικούς δίσκους, δίχως αμφισβήτηση. Το πολυφωνικό σύμπαν του Χάρη και του Πάνου, οι τρυφεροί στίχοι που προοικονόμησαν τρόπους με τους οποίους θα ερωτευτούν, θα χωρίσουν και θα συνεχίσουν να ζουν ολόκληρες γενιές. Ο δίσκος αυτός άλλαξε τη ροή της ελληνικής μουσικής της εποχής, παίρνοντας τολμηρά τη σκυτάλη από τα “Τραπεζάκια Έξω” του Διονύση Σαββόπουλου που είχαν κυκλοφορήσει δύο χρόνια πριν και φωτίζοντας τον δρόμο του έντεχνου-ροκ ελληνικού τραγουδιού.

Highlight Song: “Προσωπικές Οπτασίες”

“Οι καρδιές μας πού πάνε”, Silot (2021)

Ένας φιλόδοξος ποπ δίσκος από τον sui generis ποπ τραγουδοποιό που έκανε έμβλημά του το μωβ χρώμα και μια πλαστική καρδιά ραπανάκι. Με μια σειρά από βίντεο κλιπ-ταινιάκια μικρού μήκους να συνοδεύουν κάποια από τα τραγούδια και με έντονη διάθεση πειραματισμού, ο Αποστόλης Μπόγρης aka Silot παραδίδει έναν δίσκο που θα βρει μεγαλύτερη απήχηση στο μέλλον, γιατί κοιτάζει ακριβώς εκεί. Σημαντική η συνεργασία του πρωτοπόρου παραγωγού Beyond σε ορισμένα τραγούδια.

Highlight Song: “Οι καρδιές μας πού πάνε;”

 

“Το Πέρασμά σου”, Χειμερινοί Κολυμβητές (2007)

Μια τραγουδοποιία που ξεφεύγει από όλα τα κλισέ, παραμένοντας οικεία και βελούδινη. Η χαρακτηριστική φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή, τραγουδά τα μελοποιημένα ποιήματα σημαντικών ποιητών: Κώστα Βάρναλη, Οδυσσέα Ελύτη, Γιάννη Βαρβέρη, Ντίνου Χριστιανόπουλου, Νίκου Καββαδία, Καΐς εμπν Μουάζ, Ουίλιαμ Σέξπιρ, Ασίζ Νεζίν, Ναζίμ Χικμέτ. Μια από τις πολύ ξεχωριστές και εύθραυστες στιγμές του μακροβιότερου ελληνόφωνου γκρουπ.

Highlight Song: “Το πέρασμά σου”

“Ηλιοθεραπεία”, The Boy (2014)

Ένα electro-ποιητικό υφαντό, χάδι στ’ αυτιά των ανθρώπων που αγαπούν να ακούν την εμπειρία του να ζεις σε μια όμορφη, δύσκολη, ερωτική, βρόμικη πόλη, την Αθήνα.

«Χιονίζει στην Ακρόπολη. Στάχτες από καμένη σάρκα.
Οι δρόμοι κυβερνούνται από τα αδέσποτα σκυλιά.
Η βουλή έγινε απλά ουλή. Το αίμα που πηγάζει από αυτή
δροσίζει τους ποντικούς στους υπονόμους του Συντάγματος.
Και οι άνθρωποι στις ασφαλείς ταράτσες των ξενοδοχείων
κάνουν ηλιοθεραπεία μέχρι θανάτου.»

Highlight Song: “Τι κι αν είναι Σάββατο”

“Χαράτσι”, Νίκος Παπάζογλου (1984)

Με αυτόν τον εμβληματικό δίσκο, ο Παπάζογλου αφήνει ανεξίτηλο το όνομά του στην διαμόρφωση της σύγχρονης ελληνικής μουσικής και συντελεί στην δημιουργία της Σχολής της Σαλονίκης: νεότεροι τραγουδοποιοί και ερμηνευτές επηρεάζονται από το έργο του και διδάσκονται από την τεχνική και το ύφος του. Στο “Χαράτσι” το ροκ παντρεύεται αρμονικά και επαναστατικά με το λαϊκό και την παράδοση: μπαγλαμάς, τσέλο, ηλεκτρική κιθάρα και μπουζούκι σε μια μελωδική συναστρία που έκανε εντύπωση και συνεχίζει να αφήνει ενεό τον ακροατή του σήμερα.

Στο εσωτερικό του δίσκου ο ίδιος ο Νίκος Παπάζογλου σημειώνει το εξής:

«Η μουσική μας παιδεία, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, είναι ένας κυκεώνας και φαίνεται αυτό στη μουσική που συνθέτουμε, φαίνεται και στις επιλογές μας όταν η ανάγκη και η ευκολία μας θέτουν μπροστά σε εκβιαστικά διλήμματα, οπόταν και αναγκαζόμαστε να πάρουμε θέση. Πάντως όποια απόφαση και να πάρουμε, προδίδουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας, γιατί τα ετερόκλητα μας συνιστούν. Η αγάπη είναι ισχυρότερο πράγμα από τη διαφορά, το ζήτημα είναι να συγκεράσουμε τις μουσικές μας αντιθέσεις, που είναι και οι δικές μας αντιθέσεις, σ’ ένα μεικτό και νόμιμο μουσικό είδος.»

Highlight Song: “Χτες Βράδυ”

“Ντισκολάτα”, Στέρεο Νόβα (1993)

Ambient, αέρινο, κρουστό, ρυθμικό, σέξυ άλμπουμ που ακόμα ακούγεται, ακόμα αφορά, ακόμα επηρεάζει.  Όχι ό, τι πιο εύπεπτο για το εγχώριο μουσικόφιλο κοινό, αλλά δίσκος-σταθμός για τους «Στέρεους». Ο δεύτερος δίσκος τους μετά την πρωτοσύστασή τους, το 1992 τους καθιέρωσε για τα καλά. Τι κι αν η μπάντα διαλύθηκε; Ανά καιρούς, ο Μιχάλης Δέλτα και ο Κωνσταντίνος Βήτα συναντιούνται ξανά και παίζουν ως Stereo Nova, στέλνοντας ζεστά κύματα νοσταλγίας και 90s καύλας στο φανατικό κοινό τους.

Highlight Song: “Ποπ Κατσαρίδα”

“Μένω Εκτός”, Ελευθερία Αρβανιτάκη (1991)

Ένας δίσκος «άλλους καιρούς και άλλους μύθους», όπως σημείωνε η επιμελήτρια της παραγωγής του, η Λίνα Νικολακοπούλου. Εκτός από τον Αρμένιο δεξιοτέχνη στο ούτι Άρα Ντινκτζιάν, τις μουσικές έχουν γράψει ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Αντώνης Μιτζέλος, ο Νίκος Ξυδάκης, ο Ζόραν Σιμγκάνοβιτς και ο Γιώργος Ζήκας. Ενορχηστρωτής ο σπουδαίος Νίκος Αντύπας.

Highlight Song: “Δυνατά”

“Εδώ Λιλιπούπολη”, από την ομώνυμη ραδιοφωνική εκπομπή (1980)

Τα τραγούδια της ρηξικέλευθης ραδιοφωνικής εκπομπής με την έντονη πολιτικοποίηση, το πρωτότυπο χιούμορ και την δημιουργία μοναδικών ηρώων που ταξιδεύουν ακόμα στα όνειρα και τις στιγμές ανεμελιάς μας. Από το Μικρό Μπιζέλι μέχρι την κυρία Φωτεινή που μαγειρεύει καυτερή σούπα, το λιλιπουπολίτικο σύμπαν μας αγκαλιάζει και μας χωρά όλους στην πιο αυθεντική εκδοχή μας: την παιδική. Αλλά, επειδή είμαστε ενήλικα παιδιά, μπορούμε να ακούμε Χρυσαλιφούρφουρο κλαίγοντας και πίνοντας μαργαρίτες.

Highlight Song: “Ρόζα Ροζαλία”

“Στου Αιώνα την Παράγκα”, Δημήτρης Μητροπάνος (1996)

Για την γράφουσα, είναι ο πιο αγαπημένος ελληνικός δίσκος. Είναι υπεράνω εποχής. Καλοκαίρι, άνοιξη, χειμώνας και φθινόπωρο, η καψούρα δεν έχει θερμοκρασία. Η ύψιστη τέχνη της έκφρασης του πόνου, της νοσταλγίας, του καημού, της ελληνικότητας. Η αμίμητη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου ταιριάζει τόσο πολύ με τις μουσικές του Θάνου Μικρούτσικου, που τα τραγούδια δεν χορταίνονται. Ο δίσκος είχε σαρώσει σε πωλήσεις και, μέχρι σήμερα, κάποια τραγούδια του ξεσηκώνουν ακόμα και εκείνους που δηλώνουν αρνητές του λαϊκού τραγουδιού.

Highlight Song: “Λούνα Παρκ”

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News