To “Street Mode” είναι ένα ετήσιο φεστιβάλ μουσικής, τέχνης και σπορ που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη από το 2009. Πρόκειται για ένα απ’ τα μεγαλύτερα φεστιβάλ στην Ελλάδα, το οποίο προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες σε ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει πολλά μουσικά stages και street culture events.
Τώρα, το “Street Mode Festival” επιστρέφει δυναμικά στις 23, 24 και 25 Σεπτεμβρίου.
Στο Olafaq μπαίνουμε σε “street” κατάσταση και πλησιάζοντας προς τις μέρες διεξαγωγής του φεστιβάλ, μιλήσαμε με τους Baildsa (που θα παίξουν την τρίτη μέρα, Κυριακή 25 Σεπτ.) για τη μουσική τους, τα Βαλκάνια, την αλληλεγγύη και πώς η χούντα εργαλειοποίησε το «παραδοσιακό».
– Πως ακριβώς «χωρέσατε» την παραδοσιακή μουσική μέσα σε ένα alternative πλαίσιο, με indie rock, post punk και άλλες αναφορές;
Κατά την άποψη και την αισθητική μας, στην μουσική δεν χρειάζεται δογματισμούς. Ανακατεύουμε τις δικές μας βιωματικές μουσικές παραδόσεις με μουσικές από άλλα στυλ του ευρύτερου φάσματος της rock, electro, hip-hop, ας πούμε, απλά επειδή μας αρέσει. Και είμαστε συνέχεια ανοιχτοί σε νέες προσλαμβάνουσες. Βέβαια, αυτό είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της μουσικής από πάντα. Στην χώρα μας το έχουμε ακούσει ήδη παλαιότερα από τους Socrates, τον Νίκο Παπάζογλου, τους Mode Plagal και άλλους πολλούς. Οι άνθρωποι και οι κουλτούρες τους έχουν αυτήν την τάση να ανακατεύονται όσο γνωρίζονται και οι μουσικοί να «παίζουν» με την μουσική. Ταυτόχρονα, δημιουργείται και μια χαρακτηριστική ηχητική γεωγραφική ταυτότητα στον παγκόσμιο χάρτη. Ίσως να είναι αυτή η ανάγκη να τα «χωρέσουμε» μαζί. Ή απλά επειδή μας αρέσει και στο «μ’αρέσει» δεν έχει γιατί και πως. Κάτι νιώθεις.
– Ποιες ήταν οι πηγές έμπνευσης σας για να προχωρήσετε προς αυτή την κατεύθυνση ηχητικά;
Οι Mano Negra και Gogol Bordello είχαν δείξει ήδη ένα δρόμο προς τα εκεί. Εμείς θέλαμε να κάνουμε ίσως κάτι αντίστοιχο, αλλά στα δικά μας μέτρα τότε, βαλκανικό και σαλονικιό. Από ζουρνάδες και νταούλια μέχρι psychedelic trance, αμανέδες και μακάμια συναντούν reggae και punk. Η μουσική η ίδια δίνει αστείρευτα ερεθίσματα και ιδέες. Αρκεί να είσαι εκεί να τα δεχτείς. Έμπνευση είναι και οι προσωπικότητες των μελών του συγκροτήματος. Ο καθένας μια μικρή ιστορία, μουσικές, πολιτικά, συζητήσεις, ταξίδια, γέλια. Όπως πηγή έμπνευσης αποτελεί και ίδια η Θεσσαλονίκη ως τόπος διαμονής. Τσιγγάνα γοργόνα των Βαλκανίων μας αποπλανεί με όλες τις μυρωδιές της.
– Ο πρώτος σας δίσκος είχε τον τίτλο “United States of Balkans”. Υποδηλώνει και κάποια κοσμοθεωρία η ονομασία αυτή; Πιστεύετε πως η μουσική μπορεί να ενώσει λαούς ή είναι κάτι ουτοπικό;
Είμαστε πάντα με την ενότητα, την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και τον αλληλοσεβασμό. Τονίζουμε τα χαρακτηριστικά που μας ενώνουν. Αν θες εχθρούς μπορείς να τους ορίσεις εύκολα στην πολυκατοικία σου, στη γειτονιά σου, στην αντίπαλη ομάδα ή και στο δίπλα χωριό κ.ο.κ. Χρειάζεται αυτή η καθημερινή μάχη ενάντια στον φασισμό και στον ρατσισμό που ξεφυτρώνει μέσα μας και γύρω μας. Η μουσική έχει αυτό το προνόμιο να ταξιδεύει χωρίς χαρτιά αναιρώντας τα σύνορα. Αυτό το μήνυμα μεταφέρουν τα τραγούδια μας και ελπίζουμε να αγγίζουν όλο και περισσότερους. Ονειρευόμαστε την κοινωνία που θα θέλαμε να ζούμε κι ας είναι ουτοπία.
– Μπορείτε να εξηγήσετε την δυναμική σύνδεση του νεανικού κόσμου με το παραδοσιακό (έστω και με μια σύγχρονη ματιά);
Κατά την περίοδο της χούντας η παραδοσιακή μουσική χρησιμοποιήθηκε και εργαλειοποιήθηκε με την μορφή του κιτς φολκλόρ, με τσολιάδες και φούντες, με σημαίες και κατσίκια και άλλα τέτοια τραγελαφικά. Φαίνεται ότι υπήρξε μια αποστροφή του κόσμου, λόγω της σύνδεσης αυτής, κυρίως στον προοδευτικό και εναλλακτικό χώρο των μεγάλων πόλεων, γιατί στα χωριά, ως χρηστική τέχνη, αποτελούσε την καθημερινότητα. Σχεδόν 30 χρόνια μετά, με την άνοδο του World-Ethnic στην μουσική βιομηχανία, η παραδοσιακή μουσική άρχισε να έρχεται στην επιφάνεια υπό άλλο πρίσμα. Αναδύθηκαν σε ένα πιο ευρύ κοινό οι όμορφες και συγκινισιακές πτυχές της όπως και η διονυσιακή και εκστατική πλευρά της. Οι μουσικοί άρχισαν να ασχολούνται περισσότερο και πιο βαθιά με τα ιδιώματα του τόπου μας και ανακάλυψαν σκονισμένα διαμάντια. Η εκπαίδευση, τα μουσικά σχολεία και πανεπιστήμια βοήθησαν επίσης στην επικύρωσή της και δημιούργησαν εστίες μουσικών και ακροατών, γλέντια και αστικά πανηγύρια. Και όπως λέει κι ένας φίλος: «Στα Ζαγόρια παίζει techno, στα Εξάρχεια ζαγορίσιο».
– Ποιο θεωρείτε πως είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά σας μέχρι στιγμής ως συγκρότημα;
Το ότι συνεχίζουμε και υπάρχουμε! Δυστυχώς το πιο συχνό πρόβλημα στα συγκροτήματα είναι ότι διαλύονται. 14 χρόνια και το τρένο τσουλάει ακόμα!
– Έχετε δώσει αρκετά live και πάντα είναι εκρηκτικά. Πώς αντιμετωπίζετε όμως ένα λάθος στην σκηνή που μπορεί να προκύψει απ’ αυτή την «τρέλα» που επικρατεί;
Αν το λάθος «καλύπτεται» προχωράμε μπροστά με χαρά και τσαχπινιά. Έτσι κι αλλιώς τα λάθη φαίνονται στα μούτρα των μουσικών. Αν το λάθος δεν «καλύπτεται» έχουμε το σύνθημα “Wrong! Wrong! Come again!”. Κάνουμε ένα βήμα πίσω και κλωτσάμε δυνατά. Show must go on.
– Υπάρχει κάποιο τραγούδι σας που αφού ολοκληρώσατε την σύνθεσή του είπατε «τι κομματάρα γράψαμε ρε»;
Κάθε φορά που ασχολούμαστε με ένα καινούργιο κομμάτι έχουμε αυτή την αίσθηση. Η χαρά και ο ενθουσιασμός της δημιουργίας μας θολώνει την συγκεκριμένη περίοδο και κάνει το κομμάτι μοναδικό. Αυτομεράκλωσις πρωτίστως. Ο τελικός κριτής βέβαια, είναι το κοινό και ο χρόνος.
– Δημιουργικά σε τι φάση είστε; Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Έχουμε μαζέψει αρκετά κομμάτια και ιδέες το τελευταίο καιρό. Το project “F&F” (“Friends & Family”) θα αποκαλύπτει σταδιακά singles με συνεργασίες που θέλαμε να κάνουμε από καιρό. Ήδη έχουν κυκλοφορήσει το “ Cyber Nine” σε συνεργασία με τον SAÙL (Balothizer, Electric Litany, The Turbans κ.α.) και το «ΠΟΣΟ» σε συνεργασία με τον MPELAFON. Μετά την λήξη του φετινού καλοκαιρινού tour θα προχωρήσουμε σε άλλες δύο κυκλοφορίες και έπεται συνέχεια.
– Πόσο σημαντικό πιστεύεται πως είναι να υπάρχει ένα φεστιβάλ όπως το “Street Mode”, που φέρνει την street κουλτούρα στο προσκήνιο;
Πολύ σημαντικό, όπως και κάθε φεστιβάλ και δράση στην πόλη μας είναι σημαντική, αρκεί να γίνεται με γούστο, μεράκι και να εξελίσσεται. Το “Street Mode” γιγαντώθηκε με τα χρόνια και έφτασε να είναι από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, φεστιβάλ της πόλης. Υπό την σκέπη του ενώνονται η rock, punk, hip-hop, bmx, skate, graffiti, street dance κουλτούρες και είναι χαρά μας και τιμή μας που είμαστε μέρος του όλα αυτά τα χρόνια. Ανυπομονούμε για το φετινό στο καινούριο του χώρo.
[Info]
Street Mode Festival : Facebook, Instagram, TikTok, YouTube, website
Eισιτήρια για το φεστιβάλ, εδώ
To “Street Mode” είναι ένα ετήσιο φεστιβάλ μουσικής, τέχνης και σπορ που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη από το 2009. Πρόκειται για ένα απ’ τα μεγαλύτερα φεστιβάλ στην Ελλάδα, το οποίο προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες σε ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει πολλά μουσικά stages και street culture events.
Τώρα, το “Street Mode Festival” επιστρέφει δυναμικά στις 23, 24 και 25 Σεπτεμβρίου.
Στο Olafaq μπαίνουμε σε “street” κατάσταση και πλησιάζοντας προς τις μέρες διεξαγωγής του φεστιβάλ, μιλήσαμε με τους Baildsa (που θα παίξουν την τρίτη μέρα, Κυριακή 25 Σεπτ.) για τη μουσική τους, τα Βαλκάνια, την αλληλεγγύη και πώς η χούντα εργαλειοποίησε το «παραδοσιακό».
– Πως ακριβώς «χωρέσατε» την παραδοσιακή μουσική μέσα σε ένα alternative πλαίσιο, με indie rock, post punk και άλλες αναφορές;
Κατά την άποψη και την αισθητική μας, στην μουσική δεν χρειάζεται δογματισμούς. Ανακατεύουμε τις δικές μας βιωματικές μουσικές παραδόσεις με μουσικές από άλλα στυλ του ευρύτερου φάσματος της rock, electro, hip-hop, ας πούμε, απλά επειδή μας αρέσει. Και είμαστε συνέχεια ανοιχτοί σε νέες προσλαμβάνουσες. Βέβαια, αυτό είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της μουσικής από πάντα. Στην χώρα μας το έχουμε ακούσει ήδη παλαιότερα από τους Socrates, τον Νίκο Παπάζογλου, τους Mode Plagal και άλλους πολλούς. Οι άνθρωποι και οι κουλτούρες τους έχουν αυτήν την τάση να ανακατεύονται όσο γνωρίζονται και οι μουσικοί να «παίζουν» με την μουσική. Ταυτόχρονα, δημιουργείται και μια χαρακτηριστική ηχητική γεωγραφική ταυτότητα στον παγκόσμιο χάρτη. Ίσως να είναι αυτή η ανάγκη να τα «χωρέσουμε» μαζί. Ή απλά επειδή μας αρέσει και στο «μ’αρέσει» δεν έχει γιατί και πως. Κάτι νιώθεις.
– Ποιες ήταν οι πηγές έμπνευσης σας για να προχωρήσετε προς αυτή την κατεύθυνση ηχητικά;
Οι Mano Negra και Gogol Bordello είχαν δείξει ήδη ένα δρόμο προς τα εκεί. Εμείς θέλαμε να κάνουμε ίσως κάτι αντίστοιχο, αλλά στα δικά μας μέτρα τότε, βαλκανικό και σαλονικιό. Από ζουρνάδες και νταούλια μέχρι psychedelic trance, αμανέδες και μακάμια συναντούν reggae και punk. Η μουσική η ίδια δίνει αστείρευτα ερεθίσματα και ιδέες. Αρκεί να είσαι εκεί να τα δεχτείς. Έμπνευση είναι και οι προσωπικότητες των μελών του συγκροτήματος. Ο καθένας μια μικρή ιστορία, μουσικές, πολιτικά, συζητήσεις, ταξίδια, γέλια. Όπως πηγή έμπνευσης αποτελεί και ίδια η Θεσσαλονίκη ως τόπος διαμονής. Τσιγγάνα γοργόνα των Βαλκανίων μας αποπλανεί με όλες τις μυρωδιές της.
– Ο πρώτος σας δίσκος είχε τον τίτλο “United States of Balkans”. Υποδηλώνει και κάποια κοσμοθεωρία η ονομασία αυτή; Πιστεύετε πως η μουσική μπορεί να ενώσει λαούς ή είναι κάτι ουτοπικό;
Είμαστε πάντα με την ενότητα, την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και τον αλληλοσεβασμό. Τονίζουμε τα χαρακτηριστικά που μας ενώνουν. Αν θες εχθρούς μπορείς να τους ορίσεις εύκολα στην πολυκατοικία σου, στη γειτονιά σου, στην αντίπαλη ομάδα ή και στο δίπλα χωριό κ.ο.κ. Χρειάζεται αυτή η καθημερινή μάχη ενάντια στον φασισμό και στον ρατσισμό που ξεφυτρώνει μέσα μας και γύρω μας. Η μουσική έχει αυτό το προνόμιο να ταξιδεύει χωρίς χαρτιά αναιρώντας τα σύνορα. Αυτό το μήνυμα μεταφέρουν τα τραγούδια μας και ελπίζουμε να αγγίζουν όλο και περισσότερους. Ονειρευόμαστε την κοινωνία που θα θέλαμε να ζούμε κι ας είναι ουτοπία.
– Μπορείτε να εξηγήσετε την δυναμική σύνδεση του νεανικού κόσμου με το παραδοσιακό (έστω και με μια σύγχρονη ματιά);
Κατά την περίοδο της χούντας η παραδοσιακή μουσική χρησιμοποιήθηκε και εργαλειοποιήθηκε με την μορφή του κιτς φολκλόρ, με τσολιάδες και φούντες, με σημαίες και κατσίκια και άλλα τέτοια τραγελαφικά. Φαίνεται ότι υπήρξε μια αποστροφή του κόσμου, λόγω της σύνδεσης αυτής, κυρίως στον προοδευτικό και εναλλακτικό χώρο των μεγάλων πόλεων, γιατί στα χωριά, ως χρηστική τέχνη, αποτελούσε την καθημερινότητα. Σχεδόν 30 χρόνια μετά, με την άνοδο του World-Ethnic στην μουσική βιομηχανία, η παραδοσιακή μουσική άρχισε να έρχεται στην επιφάνεια υπό άλλο πρίσμα. Αναδύθηκαν σε ένα πιο ευρύ κοινό οι όμορφες και συγκινισιακές πτυχές της όπως και η διονυσιακή και εκστατική πλευρά της. Οι μουσικοί άρχισαν να ασχολούνται περισσότερο και πιο βαθιά με τα ιδιώματα του τόπου μας και ανακάλυψαν σκονισμένα διαμάντια. Η εκπαίδευση, τα μουσικά σχολεία και πανεπιστήμια βοήθησαν επίσης στην επικύρωσή της και δημιούργησαν εστίες μουσικών και ακροατών, γλέντια και αστικά πανηγύρια. Και όπως λέει κι ένας φίλος: «Στα Ζαγόρια παίζει techno, στα Εξάρχεια ζαγορίσιο».
– Ποιο θεωρείτε πως είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά σας μέχρι στιγμής ως συγκρότημα;
Το ότι συνεχίζουμε και υπάρχουμε! Δυστυχώς το πιο συχνό πρόβλημα στα συγκροτήματα είναι ότι διαλύονται. 14 χρόνια και το τρένο τσουλάει ακόμα!
– Έχετε δώσει αρκετά live και πάντα είναι εκρηκτικά. Πώς αντιμετωπίζετε όμως ένα λάθος στην σκηνή που μπορεί να προκύψει απ’ αυτή την «τρέλα» που επικρατεί;
Αν το λάθος «καλύπτεται» προχωράμε μπροστά με χαρά και τσαχπινιά. Έτσι κι αλλιώς τα λάθη φαίνονται στα μούτρα των μουσικών. Αν το λάθος δεν «καλύπτεται» έχουμε το σύνθημα “Wrong! Wrong! Come again!”. Κάνουμε ένα βήμα πίσω και κλωτσάμε δυνατά. Show must go on.
– Υπάρχει κάποιο τραγούδι σας που αφού ολοκληρώσατε την σύνθεσή του είπατε «τι κομματάρα γράψαμε ρε»;
Κάθε φορά που ασχολούμαστε με ένα καινούργιο κομμάτι έχουμε αυτή την αίσθηση. Η χαρά και ο ενθουσιασμός της δημιουργίας μας θολώνει την συγκεκριμένη περίοδο και κάνει το κομμάτι μοναδικό. Αυτομεράκλωσις πρωτίστως. Ο τελικός κριτής βέβαια, είναι το κοινό και ο χρόνος.
– Δημιουργικά σε τι φάση είστε; Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Έχουμε μαζέψει αρκετά κομμάτια και ιδέες το τελευταίο καιρό. Το project “F&F” (“Friends & Family”) θα αποκαλύπτει σταδιακά singles με συνεργασίες που θέλαμε να κάνουμε από καιρό. Ήδη έχουν κυκλοφορήσει το “ Cyber Nine” σε συνεργασία με τον SAÙL (Balothizer, Electric Litany, The Turbans κ.α.) και το «ΠΟΣΟ» σε συνεργασία με τον MPELAFON. Μετά την λήξη του φετινού καλοκαιρινού tour θα προχωρήσουμε σε άλλες δύο κυκλοφορίες και έπεται συνέχεια.
– Πόσο σημαντικό πιστεύεται πως είναι να υπάρχει ένα φεστιβάλ όπως το “Street Mode”, που φέρνει την street κουλτούρα στο προσκήνιο;
Πολύ σημαντικό, όπως και κάθε φεστιβάλ και δράση στην πόλη μας είναι σημαντική, αρκεί να γίνεται με γούστο, μεράκι και να εξελίσσεται. Το “Street Mode” γιγαντώθηκε με τα χρόνια και έφτασε να είναι από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, φεστιβάλ της πόλης. Υπό την σκέπη του ενώνονται η rock, punk, hip-hop, bmx, skate, graffiti, street dance κουλτούρες και είναι χαρά μας και τιμή μας που είμαστε μέρος του όλα αυτά τα χρόνια. Ανυπομονούμε για το φετινό στο καινούριο του χώρo.
[Info]
Street Mode Festival : Facebook, Instagram, TikTok, YouTube, website
Eισιτήρια για το φεστιβάλ, εδώ
