Τα ακουστικά μικτής πραγματικότητας είναι παλιομοδίτικα. Τα smartphones είναι φανταχτερά. Οι έξυπνες συσκευές είναι στην πραγματικότητα… χαζές. Τα ψηφιακά πορτοφόλια και οι πιστωτικές κάρτες είναι, βασικά, μπελάς.
Το πραγματικό μέλλον βρίσκεται στον διανθρωπισμό (Transhumanism), ένα φιλοσοφικό και τεχνολογικό/τεχνοκρατικό κίνημα που υποστηρίζει τον μετασχηματισμό της ανθρώπινης κατάστασης αναπτύσσοντας και καθιστώντας ευρέως διαθέσιμες εξελιγμένες τεχνολογίες για να ενισχύσει σημαντικά την ανθρώπινη διάνοια και φυσιολογία.
Με την άνοδο των ενσωματωμένων τεχνολογιών (π.χ. βιοσυμβατά εμφυτεύματα μικροτσίπ), η χρήση εξωτερικών συσκευών πλέον θεωρείται οριακά παλιομοδίτικη -εξάλλου, το να έχετε ένα μικροτσίπ μέσα στο σώμα σας, μπορεί να αλλάξει μερικά πράγματα ως προς το πώς κινείστε μέσα στην ημέρα και την καθημερινότητά σας.
Σε αυτό το σενάριο, ένα ουσιαστικό ζήτημα που ανακύπτει αφορά στην κοινωνικοπολιτισμική διάσταση της χρήσης τέτοιων συσκευών κατά τη διάρκεια καταναλωτικών δραστηριοτήτων.
Οι ερευνητές με την σειρά τους προσπαθούν να προβούν στην κατανόηση του ρόλου των νέων τεχνολογιών, όπως για παράδειγμα τι είδους ιστορικοί και αισθητηριακοί συσχετισμοί υπάρχουν αναφορικά με τους τρόπους πληρωμής που εδράζονται σε κάτι που είναι εξωτερικό στο ανθρώπινο σώμα, κάτι που συνήθως μπαίνει και βγαίνει από την τσέπη σας: για παράδειγμα, οι πιστωτικές κάρτες και τα μετρητά.
Πολλές εταιρείες είναι αυτές που συνδυάζουν τροποποιήσεις του σώματος των εργαζομένων και υπαλλήλων τους με αναδυόμενες τεχνολογίες για να βελτιώσουν τις καθημερινές τους λειτουργίες -αυτό που είναι γνωστό ως τρανσουμανισμός, ο οποίος θεωρεί την ενσωμάτωση της τεχνολογίας ως τον μόνο τρόπο για την προώθηση της ανθρώπινης ευημερίας.
Ορισμένοι από αυτούς τους τολμηρούς και προνοητικούς λάτρεις της τεχνολογίας έχουν «χακάρει» τα σώματά τους για να ζήσουν περισσότερο, εξυπνότερα και καλύτερα. Για παράδειγμα, ορισμένοι βιοχάκερ έχουν βιοσυμβατά εμφυτεύματα μικροτσίπ στο μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού που συλλαμβάνουν βιοδείκτες, παρακολουθώντας καταστάσεις όπως η θερμοκρασία του σώματος. Αυτά τα δεδομένα μεταφέρονται στη συνέχεια σε μια ειδική εφαρμογή για κινητά και χρησιμοποιούνται για να πάρουν αποφάσεις σχετικά με το τι να φάνε, πότε να κοιμηθούν, πού να πάνε κ.ο.κ.
Ή, αντίστοιχα, υπάρχει και αυτός ο τύπος του μικροτσίπ, το οποίο, σε ορισμένες περιπτώσεις, αντικαθιστά μπρελόκ, κλειδιά αυτοκινήτου, επαγγελματικές κάρτες, ταυτότητες και πιστωτικές κάρτες.
Με τη βοήθεια αυτών των εμφυτεύσιμων τρόπων πληρωμής, οι άνθρωποι αυτοί, οι βιοχάκερ του μέλλοντος, πληρώνουν για τις αγορές τους χτυπώντας το χέρι τους σε συσκευές ανάγνωσης, smartphones ή άλλες συσκευές που έχουν τη δυνατότητα να αλληλεπιδρούν.
Αυτά τα μικροτσίπ μπορούν επίσης να περιέχουν πληροφορίες σχετικά με το πώς σας αρέσει ο καφές σας, αν προτιμάτε θέση στο παράθυρο ή στον διάδρομο, όταν είστε στο αεροπλάνο, και αν έχετε ιατρικές αλλεργίες, για παράδειγμα.
Δια του λόγου το αληθές, η σουηδική εταιρία υψηλής τεχνολογίας Epicenter με έδρα τη Στοκχόλμη προέβη προ πενταετίας σε μια καινοτομία με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον: αντί για κάρτα εισόδου, ως είθισται συνήθως, αποφάσισε να εμφυτεύσει στην παλάμη του χεριού των εργαζομένων της ηλεκτρονικά μικροτσίπ.
Με το μικροτσίπ αυτό, το οποίο δέχτηκαν να «φορέσουν» 700 άνθρωποι, οι εργαζόμενοι εκτός από το να ανοίγουν τις πόρτες ασφάλειας, μπορούν να κάνουν και τις συναλλαγές τους, να πληρώνουν τον καφέ και το σάντουιτς που αγοράζουν από την καντίνα του γραφείου τους ή να βγάζουν φωτοτυπίες.
Ο ρεπόρτερ του BBC Ρόρι Σέλαν-Τζόουνς που καλύπτει θέματα τεχνολογίας, αποδέχτηκε την πρόσκληση της εταιρίας να μεταβεί στη Στοκχόλμη και να υποστεί κι ο ίδιος αυτή τη μικρή επέμβαση, προκειμένου να δει πως δουλεύει το όλο σύστημα.
«Πονάει σαν να σου κάνουν ένεση με βελόνα», σχολιάζει ο Σέλαν-Τζόουνς στον οποίο εμφυτεύτηκε το τσιπάκι ραδιοσυχνότητας (RFID) κάτω από το δέρμα του χεριού του, στο σημείο μεταξύ αντίχειρα και δείκτη. Η όλη διαδικασία εμφύτευσης επιβλέπεται από τη σουηδική εταιρία Swedish Biohacking Group.
«Τα πράγματα σήμερα είναι λίγο περίπλοκα, όλα λειτουργούν με κωδικούς pin και passwords. Όποτε σκεφτήκαμε πως θα ήταν όλα απείρως πιο εύκολα αν μπορούσαν να γίνονται απλώς με την αφή, διαμέσου του χεριού μας», τονίζει ο διευθυντής της Epicenter Χάνες Σιόμπλαντ, ο οποίος επίσης λειτουργεί με ένα τσιπάκι εμφυτευμένο στο χέρι του.
«Ένας απώτερος στόχος μας είναι να κατανοήσουμε την τεχνολογία των μικροτσίπ, πολύ πριν αυτή μπει για τα καλά στην καθημερινότητα μας, στο εγγύς μέλλον, διαμέσου ειδικών τσιπ της Google ή του Facebook», καταλήγει ο Σιόμπλαντ.
Το ρεπορτάζ του BBC σημειώνει πως οι αντιδράσεις των εργαζομένων είναι διχασμένες: μερικοί λένε πως διευκολύνεται η καθημερινότητα τους, ενώ άλλοι θεωρούν πως όλα θα ήταν το ίδιο εύκολα και με κωδικούς pin.
Τι είναι ο διανθρωπισμός ή transhumanism
Ο διανθρωπισμός (Transhumanism) είναι φιλοσοφικό κίνημα που υποστηρίζει τον μετασχηματισμό της ανθρώπινης κατάστασης αναπτύσσοντας και καθιστώντας ευρέως διαθέσιμες εξελιγμένες τεχνολογίες για να ενισχύσει σημαντικά την ανθρώπινη διάνοια και φυσιολογία.
Οι διανθρωπιστές στοχαστές μελετούν τα πιθανά οφέλη και τους κινδύνους των αναδυόμενων τεχνολογιών που θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τους θεμελιώδεις ανθρώπινους περιορισμούς, καθώς και τους ηθικούς περιορισμούς της χρήσης τέτοιων τεχνολογιών.
Η πιο συνηθισμένη δια-ανθρωπιστική θεωρία είναι ότι τα ανθρώπινα όντα μπορεί τελικά να είναι σε θέση να μεταμορφωθούν σε διαφορετικά όντα με ικανότητες που επεκτάθηκαν σε μεγάλο βαθμό από την τρέχουσα κατάσταση ώστε να αξίζουν την ετικέτα των μεταθανάτων όντων.
Η σύγχρονη έννοια του όρου «διανθρωπισμός» είχε πρωτοπαρουσιαστεί από έναν από τους πρώτους καθηγητές της μελλοντολογίας, ενός ανθρώπου που άλλαξε το όνομά του σε FM-2030. Στη δεκαετία του 1960, δίδαξε «νέες έννοιες του ανθρώπου» στο The New School όταν άρχισε να εντοπίζει ανθρώπους που υιοθετούν τεχνολογίες, τρόπους ζωής και κοσμοθεωρίες «μεταβατικές» στον μεταθανάτιο ως «μετάνθρωπος».
Ο ισχυρισμός του θα έθετε το πνευματικό θεμέλιο για τον Βρετανό φιλόσοφο Max More να αρχίσει να αρθρώνει τις αρχές του Μετανθρωπισμόυ ως φουτουριστικής φιλοσοφίας το 1990 και να οργανώνει στην Καλιφόρνια μια ιντελιγκέντσια που έχει έκτοτε εξελιχθεί στο παγκόσμιο υπερ-ανθρωπιστικό κίνημα.
Επηρεασμένο από σπερματικά έργα επιστημονικής φαντασίας, το υπερανθρωπιστικό όραμα μιας μεταμορφωμένης μελλοντικής ανθρωπότητας έχει προσελκύσει πολλούς υποστηρικτές και επικριτές από ένα ευρύ φάσμα προοπτικών, συμπεριλαμβανομένης της φιλοσοφίας και της θρησκείας.
Το 2017 το Penn State University Press, σε συνεργασία με τους Stefan Lorenz Sorgner και James Hughes, δημιούργησαν το περιοδικό Postthuman Studies, το οποίο είναι το πρώτο ακαδημαϊκό περιοδικό αφιερωμένο αποκλειστικά στο posthuman που έχει ως στόχο να αποσαφηνίσει τις έννοιες του μετανθρωπισμού και του υπερανθρωπισμού, καθώς και σύγκριση και αντίθεση και των δύο.
Σύμφωνα με μια μελέτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2006, ο διανθρωπισμός είναι η πολιτική έκφραση της ιδεολογίας ότι η τεχνολογία και η επιστήμη πρέπει να χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση των ανθρώπινων ικανοτήτων.
Σύμφωνα με τον Amon Twyman του Ινστιτούτου Δεοντολογίας και Αναδυόμενων Τεχνολογιών (IEET), οι πολιτικές φιλοσοφίες που υποστηρίζουν τον διανθρωπισμό περιλαμβάνουν τον κοινωνικό φουτουρισμό, τον τεχνο-προοδευτισμό, τον τεχνο-ελευθερισμό και τον αναρχο-διανθρωπισμό. Ο Twyman θεωρεί ότι τέτοιες φιλοσοφίες αποτελούν συλλογικά τον πολιτικό διανθρωπισμό.
Τα ακουστικά μικτής πραγματικότητας είναι παλιομοδίτικα. Τα smartphones είναι φανταχτερά. Οι έξυπνες συσκευές είναι στην πραγματικότητα… χαζές. Τα ψηφιακά πορτοφόλια και οι πιστωτικές κάρτες είναι, βασικά, μπελάς.
Το πραγματικό μέλλον βρίσκεται στον διανθρωπισμό (Transhumanism), ένα φιλοσοφικό και τεχνολογικό/τεχνοκρατικό κίνημα που υποστηρίζει τον μετασχηματισμό της ανθρώπινης κατάστασης αναπτύσσοντας και καθιστώντας ευρέως διαθέσιμες εξελιγμένες τεχνολογίες για να ενισχύσει σημαντικά την ανθρώπινη διάνοια και φυσιολογία.
Με την άνοδο των ενσωματωμένων τεχνολογιών (π.χ. βιοσυμβατά εμφυτεύματα μικροτσίπ), η χρήση εξωτερικών συσκευών πλέον θεωρείται οριακά παλιομοδίτικη -εξάλλου, το να έχετε ένα μικροτσίπ μέσα στο σώμα σας, μπορεί να αλλάξει μερικά πράγματα ως προς το πώς κινείστε μέσα στην ημέρα και την καθημερινότητά σας.
Σε αυτό το σενάριο, ένα ουσιαστικό ζήτημα που ανακύπτει αφορά στην κοινωνικοπολιτισμική διάσταση της χρήσης τέτοιων συσκευών κατά τη διάρκεια καταναλωτικών δραστηριοτήτων.
Οι ερευνητές με την σειρά τους προσπαθούν να προβούν στην κατανόηση του ρόλου των νέων τεχνολογιών, όπως για παράδειγμα τι είδους ιστορικοί και αισθητηριακοί συσχετισμοί υπάρχουν αναφορικά με τους τρόπους πληρωμής που εδράζονται σε κάτι που είναι εξωτερικό στο ανθρώπινο σώμα, κάτι που συνήθως μπαίνει και βγαίνει από την τσέπη σας: για παράδειγμα, οι πιστωτικές κάρτες και τα μετρητά.
Πολλές εταιρείες είναι αυτές που συνδυάζουν τροποποιήσεις του σώματος των εργαζομένων και υπαλλήλων τους με αναδυόμενες τεχνολογίες για να βελτιώσουν τις καθημερινές τους λειτουργίες -αυτό που είναι γνωστό ως τρανσουμανισμός, ο οποίος θεωρεί την ενσωμάτωση της τεχνολογίας ως τον μόνο τρόπο για την προώθηση της ανθρώπινης ευημερίας.
Ορισμένοι από αυτούς τους τολμηρούς και προνοητικούς λάτρεις της τεχνολογίας έχουν «χακάρει» τα σώματά τους για να ζήσουν περισσότερο, εξυπνότερα και καλύτερα. Για παράδειγμα, ορισμένοι βιοχάκερ έχουν βιοσυμβατά εμφυτεύματα μικροτσίπ στο μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού που συλλαμβάνουν βιοδείκτες, παρακολουθώντας καταστάσεις όπως η θερμοκρασία του σώματος. Αυτά τα δεδομένα μεταφέρονται στη συνέχεια σε μια ειδική εφαρμογή για κινητά και χρησιμοποιούνται για να πάρουν αποφάσεις σχετικά με το τι να φάνε, πότε να κοιμηθούν, πού να πάνε κ.ο.κ.
Ή, αντίστοιχα, υπάρχει και αυτός ο τύπος του μικροτσίπ, το οποίο, σε ορισμένες περιπτώσεις, αντικαθιστά μπρελόκ, κλειδιά αυτοκινήτου, επαγγελματικές κάρτες, ταυτότητες και πιστωτικές κάρτες.
Με τη βοήθεια αυτών των εμφυτεύσιμων τρόπων πληρωμής, οι άνθρωποι αυτοί, οι βιοχάκερ του μέλλοντος, πληρώνουν για τις αγορές τους χτυπώντας το χέρι τους σε συσκευές ανάγνωσης, smartphones ή άλλες συσκευές που έχουν τη δυνατότητα να αλληλεπιδρούν.
Αυτά τα μικροτσίπ μπορούν επίσης να περιέχουν πληροφορίες σχετικά με το πώς σας αρέσει ο καφές σας, αν προτιμάτε θέση στο παράθυρο ή στον διάδρομο, όταν είστε στο αεροπλάνο, και αν έχετε ιατρικές αλλεργίες, για παράδειγμα.
Δια του λόγου το αληθές, η σουηδική εταιρία υψηλής τεχνολογίας Epicenter με έδρα τη Στοκχόλμη προέβη προ πενταετίας σε μια καινοτομία με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον: αντί για κάρτα εισόδου, ως είθισται συνήθως, αποφάσισε να εμφυτεύσει στην παλάμη του χεριού των εργαζομένων της ηλεκτρονικά μικροτσίπ.
Με το μικροτσίπ αυτό, το οποίο δέχτηκαν να «φορέσουν» 700 άνθρωποι, οι εργαζόμενοι εκτός από το να ανοίγουν τις πόρτες ασφάλειας, μπορούν να κάνουν και τις συναλλαγές τους, να πληρώνουν τον καφέ και το σάντουιτς που αγοράζουν από την καντίνα του γραφείου τους ή να βγάζουν φωτοτυπίες.
Ο ρεπόρτερ του BBC Ρόρι Σέλαν-Τζόουνς που καλύπτει θέματα τεχνολογίας, αποδέχτηκε την πρόσκληση της εταιρίας να μεταβεί στη Στοκχόλμη και να υποστεί κι ο ίδιος αυτή τη μικρή επέμβαση, προκειμένου να δει πως δουλεύει το όλο σύστημα.
«Πονάει σαν να σου κάνουν ένεση με βελόνα», σχολιάζει ο Σέλαν-Τζόουνς στον οποίο εμφυτεύτηκε το τσιπάκι ραδιοσυχνότητας (RFID) κάτω από το δέρμα του χεριού του, στο σημείο μεταξύ αντίχειρα και δείκτη. Η όλη διαδικασία εμφύτευσης επιβλέπεται από τη σουηδική εταιρία Swedish Biohacking Group.
«Τα πράγματα σήμερα είναι λίγο περίπλοκα, όλα λειτουργούν με κωδικούς pin και passwords. Όποτε σκεφτήκαμε πως θα ήταν όλα απείρως πιο εύκολα αν μπορούσαν να γίνονται απλώς με την αφή, διαμέσου του χεριού μας», τονίζει ο διευθυντής της Epicenter Χάνες Σιόμπλαντ, ο οποίος επίσης λειτουργεί με ένα τσιπάκι εμφυτευμένο στο χέρι του.
«Ένας απώτερος στόχος μας είναι να κατανοήσουμε την τεχνολογία των μικροτσίπ, πολύ πριν αυτή μπει για τα καλά στην καθημερινότητα μας, στο εγγύς μέλλον, διαμέσου ειδικών τσιπ της Google ή του Facebook», καταλήγει ο Σιόμπλαντ.
Το ρεπορτάζ του BBC σημειώνει πως οι αντιδράσεις των εργαζομένων είναι διχασμένες: μερικοί λένε πως διευκολύνεται η καθημερινότητα τους, ενώ άλλοι θεωρούν πως όλα θα ήταν το ίδιο εύκολα και με κωδικούς pin.
Τι είναι ο διανθρωπισμός ή transhumanism
Ο διανθρωπισμός (Transhumanism) είναι φιλοσοφικό κίνημα που υποστηρίζει τον μετασχηματισμό της ανθρώπινης κατάστασης αναπτύσσοντας και καθιστώντας ευρέως διαθέσιμες εξελιγμένες τεχνολογίες για να ενισχύσει σημαντικά την ανθρώπινη διάνοια και φυσιολογία.
Οι διανθρωπιστές στοχαστές μελετούν τα πιθανά οφέλη και τους κινδύνους των αναδυόμενων τεχνολογιών που θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τους θεμελιώδεις ανθρώπινους περιορισμούς, καθώς και τους ηθικούς περιορισμούς της χρήσης τέτοιων τεχνολογιών.
Η πιο συνηθισμένη δια-ανθρωπιστική θεωρία είναι ότι τα ανθρώπινα όντα μπορεί τελικά να είναι σε θέση να μεταμορφωθούν σε διαφορετικά όντα με ικανότητες που επεκτάθηκαν σε μεγάλο βαθμό από την τρέχουσα κατάσταση ώστε να αξίζουν την ετικέτα των μεταθανάτων όντων.
Η σύγχρονη έννοια του όρου «διανθρωπισμός» είχε πρωτοπαρουσιαστεί από έναν από τους πρώτους καθηγητές της μελλοντολογίας, ενός ανθρώπου που άλλαξε το όνομά του σε FM-2030. Στη δεκαετία του 1960, δίδαξε «νέες έννοιες του ανθρώπου» στο The New School όταν άρχισε να εντοπίζει ανθρώπους που υιοθετούν τεχνολογίες, τρόπους ζωής και κοσμοθεωρίες «μεταβατικές» στον μεταθανάτιο ως «μετάνθρωπος».
Ο ισχυρισμός του θα έθετε το πνευματικό θεμέλιο για τον Βρετανό φιλόσοφο Max More να αρχίσει να αρθρώνει τις αρχές του Μετανθρωπισμόυ ως φουτουριστικής φιλοσοφίας το 1990 και να οργανώνει στην Καλιφόρνια μια ιντελιγκέντσια που έχει έκτοτε εξελιχθεί στο παγκόσμιο υπερ-ανθρωπιστικό κίνημα.
Επηρεασμένο από σπερματικά έργα επιστημονικής φαντασίας, το υπερανθρωπιστικό όραμα μιας μεταμορφωμένης μελλοντικής ανθρωπότητας έχει προσελκύσει πολλούς υποστηρικτές και επικριτές από ένα ευρύ φάσμα προοπτικών, συμπεριλαμβανομένης της φιλοσοφίας και της θρησκείας.
Το 2017 το Penn State University Press, σε συνεργασία με τους Stefan Lorenz Sorgner και James Hughes, δημιούργησαν το περιοδικό Postthuman Studies, το οποίο είναι το πρώτο ακαδημαϊκό περιοδικό αφιερωμένο αποκλειστικά στο posthuman που έχει ως στόχο να αποσαφηνίσει τις έννοιες του μετανθρωπισμού και του υπερανθρωπισμού, καθώς και σύγκριση και αντίθεση και των δύο.
Σύμφωνα με μια μελέτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2006, ο διανθρωπισμός είναι η πολιτική έκφραση της ιδεολογίας ότι η τεχνολογία και η επιστήμη πρέπει να χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση των ανθρώπινων ικανοτήτων.
Σύμφωνα με τον Amon Twyman του Ινστιτούτου Δεοντολογίας και Αναδυόμενων Τεχνολογιών (IEET), οι πολιτικές φιλοσοφίες που υποστηρίζουν τον διανθρωπισμό περιλαμβάνουν τον κοινωνικό φουτουρισμό, τον τεχνο-προοδευτισμό, τον τεχνο-ελευθερισμό και τον αναρχο-διανθρωπισμό. Ο Twyman θεωρεί ότι τέτοιες φιλοσοφίες αποτελούν συλλογικά τον πολιτικό διανθρωπισμό.
