Ο κόσμος υποστήριξε ότι ήταν προσβλητικό και οι χειρουργοί επεσήμαναν ότι δεν υπήρχε κλινική αναγκαιότητα για την επέμβαση. Αλλά ο Αυστραλός καλλιτέχνης Στέλαρκ πέρασε δέκα χρόνια ζυγίζοντας αυτά τα δύο σημεία. Κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας, συγκέντρωνε σιγά σιγά χρήματα, ψάχνοντας στη χώρα για χειρουργούς πρόθυμους να του εμφυτεύσουν ένα επιπλέον αυτί στο μπράτσο.

Ο κυπριακής καταγωγής καλλιτέχνης, που έχει γίνει γνωστός στην Αυστραλία και σε όλο τον κόσμο με το ψευδώνυμο Στέλαρκ (το όνομά του είναι Στέλιος Αρκαδίου) δημιούργησε ένα τρίτο αυτί στο χέρι του στο όνομα της τέχνης.

Μερικά χρόνια νωρίτερα, είχε εντυπωσιαστεί από τις επιστημονικές εξελίξεις που λάμβαναν χώρα στα εργαστήρια του Τεχνολογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ (ΜΙΤ). Οι χειρουργοί του Χάρβαρντ Joseph και Charles Vacanti είχαν συνεργαστεί με τον μηχανικό του ΜΙΤ Bob Lander για να δημιουργήσουν το «ποντίκι Vacanti». Εμφύτευσαν ένα τεχνητό αυτί στην πλάτη ενός ποντικιού. Ένα καθόλου μικρό επίτευγμα, δεδομένου ότι τα αυτιά είναι ένα από τα πιο δύσκολα μέλη του ανθρώπινου σώματος για να ανακατασκευαστούν, εξαιτίας του γεγονότος ότι αποτελούνται από χόνδρο.

«Το αυτί είναι πλέον μέρος του χεριού μου… δεν περιμένω οι άνθρωποι να καταλάβουν την τέχνη που κρύβεται πίσω από αυτό. Το θεωρούν απλά περίεργο και εκκεντρικό»

Ο χόνδρος από μόνος του είναι εύκολο να κατασκευαστεί, αλλά η δημιουργία του από ανθρώπινο ιστό είναι απίστευτα περίπλοκη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι που είτε είχαν γεννηθεί χωρίς αυτί, είτε το είχαν χάσει σε ατυχήματα να μην έχουν τη δυνατότητα να το διορθώσουν χειρουργικά. Αυτό ακριβώς είναι που καθιστά την εκλεκτική χειρουργική επέμβαση του Στέλαρκ τόσο αμφιλεγόμενη. Με πρόσβαση σε χειρουργούς που δεν παρέχεται στους περισσότερους, ένα ικρίωμα τοποθετήθηκε κάτω από το δέρμα του χεριού του και μέσα σε λίγους μήνες άρχισαν να αναπτύσσονται ιστοί γύρω από αυτό. Είχε τη δική του παροχή αίματος.

Ο Στέλαρκ ήταν ενθουσιασμένος. Το έργο του είχε συχνά μια επιστημονική κλίση, τείνοντας να αμφισβητεί τα όρια του ανθρώπινου σώματος εισάγοντας την τεχνολογία σε αυτό. «Οι αντιδράσεις των ανθρώπων κυμαίνονται από την αμηχανία έως την απορία και την περιέργεια, αλλά δεν περιμένεις πραγματικά από τους ανθρώπους να καταλάβουν το καλλιτεχνικό στοιχείο σε όλα αυτά», δήλωσε στο ABC. «Μάλλον πάντα έχω τον άσσο στο μανίκι μου, αλλά συχνά το μανίκι μου είναι κατεβασμένο».

Η χρήση της τεχνολογίας από τον ίδιο δεν σταμάτησε μόλις εμφυτεύτηκε το αυτί. Αργότερα ο Στέλαρκ προχώρησε σε άλλη μια επέμβαση για να αποκτήσει το αυτί του και λοβό (μέσω μεταμόσχευση ιστών από άλλο μέρος του σώματός του) ενώ στη συνέχεια ενσωμάτωσε ένα ασύρματο μικρόφωνο σε αυτό, με την ιδέα ότι οποιοσδήποτε σε όλο τον κόσμο θα μπορούσε να συντονιστεί για να ακούσει τι άκουγε. «Αν δεν έχω πρόσβαση σε ένα wi-fi hotspot ή αν απενεργοποιήσω το οικιακό μου μόντεμ, τότε ίσως να είμαι εκτός σύνδεσης, αλλά η ιδέα στην πραγματικότητα είναι να προσπαθήσουμε να κρατάμε το αυτί συνεχώς συνδεδεμένο», εξήγησε κάποτε ο Στέλαρκ . Υπήρξε μια σύντομη και αρκετά επιτυχημένη δοκιμή ενός μικροφώνου, αλλά μια μόλυνση ανέτρεψε τα σχέδια του.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι θεατές συχνά ρωτούν έκπληκτοι γιατί ακριβώς υποβάλλει το σώμα του σε αυτές τις αλλαγές – σε προηγούμενες παραστάσεις, έχει κρεμαστεί από γάντζους και ελεγχόταν από ηλεκτρονικούς μυϊκούς διεγέρτες συνδεδεμένους στο διαδίκτυο, προφανώς όλα στο όνομα της συγχώνευσης του ανθρώπου με τα ρομπότ.

«Αυτό το αυτί δεν είναι για μένα. Έχω δύο αυτιά που είναι μια χαρά. Θέλω ο κόσμος να ακούει ότι ακούω εγώ όπου και αν βρίσκομαι. Δεν θεωρώ ακόμα ενδιαφέρον το project. Για μένα θα γίνει ενδιαφέρον μόνο όταν ολοκληρωθεί», δήλωσε σε μία από τις πολλές συνεντεύξεις που έχει δώσει, ενώ μιλώντας στο CNN αναφέρει «Ως performance artist με συναρπάζει η ιδέα του μετα-ανθρώπου, η ιδέα του cyborg, το τι σημαίνει να μην εξαρτάται πια το σώμα σου από την βιολογία».

Το πρότζεκτ με το τρίτο αυτί έχει ξεκινήσει από το 1997 αλλά του πήρε 10 χρόνια να βρει την χρηματοδότηση και τους γιατρούς που θα δέχονταν να κάνουν τις επεμβάσεις. Πλέον μετά την πρώτη επέμβαση ο Στέλαρκ (που ο ίδιος λέει πως πια είναι φίλος με τους χειρούργους) ετοιμάζεται για το επόμενο στάδιο και την τελευταία εδβομάδα ο Στέλαρκ και η ιστορία με την πολυετή του προσπάθεια για το τρίτο αυτί κάνει ξανά τον γύρο του διαδικτύου.

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο εκκεντρικός Στέλαρκ ασχολείται με το “πάντρεμα” ανθρώπινου σώματος και μηχανών – στην πραγματικότητα, αυτή ακριβώς είναι η δουλειά του, εδώ και πολλά χρόνια, ενώ, σήμερα, είναι επικεφαλής του Εργαστηρίου Εναλλακτικών Ανατομιών στο Πανεπιστήμιο Curtin, στη Δυτική Αυστραλία.

✥ Δείτε επίσης: Οι τελευταίοι πίνακες του Μαρκ Ρόθκο ήταν ένα προμελετημένο αντικαπιταλιστικό σαμποτάζ

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News