Η νεοσύστατη επιχείρηση StarLab Oasis, με έδρα το Άμπου Ντάμπι, ένα spin-off της τεξανής εταιρείας Nanoracks, θέλει να βάλει καλλιέργειες στο διάστημα, προκειμένου να αναπτύξει ποικιλίες φυτών που θα μπορούν να επιβιώσουν σε λιγότερο φιλόξενο περιβάλλον. Το 2023, η StarLab Oasis αναμένει να στείλει τους πρώτους σπόρους της σε τροχιά.
Από τη σόγια μέχρι την κινόα, οι σπόροι αναπτύσσονται διαφορετικά στο διάστημα από ό,τι στη Γη. Χωρίς τη βαρυτική έλξη της Γης, τα φυτά δυσκολεύονται να διακρίνουν προς τα πού να αναπτυχθούν, ενώ εκτίθενται και στην κοσμική ακτινοβολία – κάτι που μπορεί να κάνει τους σπόρους να μεταλλαχθούν. Κάτι τέτοιο, βέβαια, θα μπορούσε να οδηγήσει και σε νέες, πιο εύρωστες ή παραγωγικές ποικιλίες φυτών – όπως καλλιέργειες ανθεκτικές σε συνθήκες ξηρασίας και αλατότητας.
Η αποστολή σπόρων στο διάστημα θα συμβάλλει «στη βιωσιμότητα, την κλιματική αλλαγή και την επισιτιστική επισφάλεια στη Γη», υποστηρίζει ο συνιδρυτής του StarLab Oasis, Allen Herbert. «Το διάστημα είναι ένα μέρος με περιορισμένους πόρους, περιορισμένη ενέργεια, περιορισμένο χώρο. Είναι το τέλειο μέρος για να διεξάγει κανείς έρευνα και η ίδια τεχνολογία μπορεί στη συνέχεια να μεταφερθεί πίσω στη Γη».
Τα φυτά έχουν υποβληθεί σε αναπαραγωγή μετάλλαξης – με την έκθεση ενός είδους σε χημικές ουσίες ή ακτινοβολία – στη Γη από τη δεκαετία του 1920, εξηγεί ο επιστήμονας φυτών της StarLab Oasis, Connor Kiselchuk, και στη δεκαετία του 1960 άρχισε να εφαρμόζεται στο διάστημα.
Η Κίνα έχει στείλει σπόρους σε τροχιά από τη δεκαετία του 1980, με αποτέλεσμα οι αγρότες της να χρησιμοποιούν νέες ποικιλίες καλλιεργειών. Το 2022, ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας και ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ εκτόξευσαν για πρώτη φορά σπόρους στο διάστημα, με στόχο την ανάπτυξη καλλιεργειών που θα αντέχουν στην κλιματική αλλαγή.
Ο Herbert λέει ότι η StarLab Oasis θα είναι από τους πρώτους που θα εμπορευματοποιήσουν τη διαδικασία. Σχεδιάζει να συνεργαστεί με εταιρείες, διαστημικές υπηρεσίες, πανεπιστήμια και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, για να στείλει σπόρους στο διάστημα είτε για ερευνητικούς είτε για εμπορικούς σκοπούς. Από ’κει και πέρα, εναπόκειται στους πελάτες να αποφασίσουν αν θα τους αναπαράγουν και θα τους πουλήσουν εμπορικά, προσθέτει.
Ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός με τον οποίο συνεργάζεται επί του παρόντος είναι το Διεθνές Κέντρο Βιοαλατούχας Γεωργίας με έδρα το Ντουμπάι, το οποίο επιδιώκει να αυξήσει την αντοχή σε αλάτι και ξηρασία καλλιεργειών όπως η κινόα, εξηγεί ο Kiselchuk.
Τροφή για τον Άρη
Αρχικά, το StarLab Oasis θα στείλει σπόρους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) όπου θα καλλιεργούνται από αστροναύτες, αλλά μακροπρόθεσμος στόχος του είναι να τους στείλει σε έναν εμπορικό διαστημικό σταθμό, που ονομάζεται Starlab, ο οποίος αναμένεται να λειτουργήσει το 2027. Όταν επιστρέψουν στη Γη, θα βλαστήσουν είτε από τον πελάτη είτε σε ένα εργαστήριο StarLab Oasis, όπου θα δοκιμαστούν για να διαπιστωθεί πώς αντέχουν σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα, όπως η ξηρασία ή η έντονη ζέστη.
Η StarLab Oasis, η οποία ιδρύθηκε το 2021, απασχολεί σήμερα πέντε υπαλλήλους και πρόκειται να επεκταθεί το επόμενο έτος. Υποστηρίζεται από το Γραφείο Επενδύσεων του Άμπου Ντάμπι (ADIO) στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), στο πλαίσιο ενός προγράμματος ύψους 41 εκατομμυρίων δολαρίων για την αύξηση της παραγωγής τροφίμων σε ξηρά περιβάλλοντα. Αυτό θα μπορούσε να ωφελήσει τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τα οποία σήμερα εισάγουν έως και το 90% των τροφίμων τους.
«(Το StarLab Oasis) είναι ένα εξαιρετικά φιλόδοξο και συναρπαστικό έργο που θα παρέχει πρόσβαση στο επιστημονικό δυναμικό του διαστήματος για την ανάπτυξη γεωργικών τεχνολογιών για έναν κόσμο με περιορισμένους πόρους», λέει ο Abdulla Abdul Aziz AlShamsi, αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ADIO.
Οι φιλοδοξίες της νεοσύστατης επιχείρησης δεν τελειώνουν εδώ, καθώς ελπίζει να αναπτύξει περαιτέρω τη διαστημική παραγωγή τροφίμων, σχεδιάζοντας εξωγήινα συστήματα που θα μπορούν να παράγουν τρόφιμα σε μεγαλύτερες διαστημικές αποστολές στο φεγγάρι ή στον Άρη.
Τα φυτά θα μπορούσαν να προσφέρουν και άλλα οφέλη, λέει ο Kiselchuk, όπως «η παραγωγή οξυγόνου, το φιλτράρισμα ορισμένων λυμάτων, καθώς και ψυχολογικά οφέλη για το πλήρωμα που θα βρίσκεται μακριά».
Πηγή: BBC
