Σε ένα μήνα συμπληρώνονται 25 χρόνια από την ημέρα εκείνη που η πριγκίπισσα Νταϊάνα βρήκε τραγικό θάνατο σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη σήραγγα Ponte del’ Alma στο Παρίσι, μαζί με τον τότε σύντροφό της, Ντόντι αλ Φαγέντ.
Από τις 31 Αυγούστου του 1997 μέχρι σήμερα έχει περάσει ένα τέταρτο του αιώνα και, με εξαίρεση, τα πρώτα χρόνια του 2000, όπου το σοκ του θανάτου της ήταν ακόμη πολύ ισχυρό στην βρετανική μοναρχία (και ό,τι την συμπεριλαμβάνει τέλος πάντων), αυτο που αποδεικνύεται μέρα με την ημέρα, χρόνο με τον χρόνο, είναι ότι η ποπ κουλτούρα δεν φαίνεται διατεθειμένη να ξεχάσει την «Πριγκίπισσα του Λαού».
Το ολοένα και πιο ανανεωμένο ενδιαφέρον για την Νταϊάνα και την ζωή της βγήκε ξανά στην επιφάνεια στην επέτειο των 20 ετών από τον θάνατό της, το 2017, όταν οι γιοι της Ουίλιαμ και Χάρι, ανέθεσαν όχι ένα, αλλά δύο ντοκιμαντέρ για να «τιμήσουν και να γιορτάσουν την σύντομη ζωή της»: Τα «Diana, Our Mother: Her Life and Legacy» και «Diana: 7 Days» μεταδόθηκαν και τα δύο τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς. Τα παρακολούθησαν εκατομύρια Βρετανοί και τα ΜΜΕ έγραψαν ότι επρόκειτο όντως για δυο εξαιρετικά καλογυρισμένα ντοκιμαντέρ, που ξεκινούσαν από κάπου και κατέληγαν επίσης κάπου αλλού (εύλογα) από την οπτική των δυο γιών της.
Ξαφνικά, ένα μήνα αργότερα, ο σχεδιαστής μόδας Virgil Abloh παρουσίασε την ανοιξιάτικη κολεξιόν του με τίτλο «Off-White 2018», η οποία ήταν ξεκάθαρα εμπνευσμένη από την γκαρνταρόμπα της αείμνηστης πριγκίπισσας. «Η πριγκίπισσα Νταϊάνα συνεχίζει να αποτελεί ένα πρότυπο για τις γυναίκες της εποχής μας. Ήθελα, με την κολεξιόν αυτή, να κρατήσω το όνομα και την κληρονομιά της στην επικαιρότητα», είπε ο ίδιος ο μόδιστρος στον Guardian.
Την επόμενη χρονιά, ο γάμος του πρίγκιπα Χάρι με την Μέγκαν Μαρκλ προκάλεσε την μερική οργή των (φίλα προσκείμενων στην μοναρχία) βρετανικών ταμπλόιντ. Κυνηγημένοι από τα ΜΜΕ και με την Μαρκλ να τρώει σχεδόν… μπούλινγκ από το μισό Μπάκιγχαμ, τον Ιανουάριο του 2020 το ζευγάρι ανακοίνωσε την «παραίτησή του από τα καθήκοντα της βρετανικής μοναρχίας». Και εν συνεχεία μετακόμισαν στις ΗΠΑ, κάτι που και η ίδια η Νταϊάνα σκέφτηκε να κάνει μετά το διαζύγιό της με τον πρίγκιπα Κάρολο, στα μέσα της δεκαετίας του 1990 -με πολλούς μάλιστα να συγκρίνουν τον «πόλεμο» που δέχτηκε η Μαρκλ με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε πολλάκις και η ίδια η Νταϊάνα στην πατρίδα της.
Η αλήθεια είναι ότι η (συμφωνείς ή διαφωνείς, δεν μπορείς να παραβλέψεις ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά καλογυρισμένη τηλεοπτική σειρά) δραματική σειρά του Netflix «The Crown», μιας, τύποις, βιογραφίας της Βασίλισσας Ελισάβετ που έκανε πρεμιέρα το 2016 και αποσπάει σταθερά μέχρι σήμερα την αναγνώριση των κριτικών και του κοινού, ευθύνεται κατά πολύ για όλο αυτό το νέο ενδιαφέρον για την ζωή της Νταϊάνα.
Μέχρι τον Νοέμβριο του 2020, η υπόθεση και η ιστορία της σειράς είχε φτάσει ήδη στη δεκαετία του 1970, με τη νεαρή και εξαιρετική ηθοποιό Emma Corrin ως «Νταϊάνα Σπένσερ» που αγαπούσε τους ABBA και το πατινάζ να κλέβει τις εντυπώσεις – γι’ αυτό άλλωστε και η Corrin κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της.
Αλλά και ο έρωτας του παγκόσμιου σινεμά με την Νταϊάνα δεν δείχνει σημάδια.υποχώρησης: στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας έκανε πρεμιέρα η πολυαναμενόμενη βιογραφική ταινία «Spencer» του Αργεντίνου Pablo Larraín, με πρωταγωνίστρια την Kristen Stewart ως Νταϊάνα, ενώ είχε προηγηθεί το «Diana» του Γερμανού Oliver Hirschbiegel με πρωταγωνίστρια τη Naomi Watts το 2013.
Το «Spencer» διαδραματίζεται μέσα στο χρονικό διάστημα ενός τετραημέρου το 1991, στα Χριστούγεννα που γιορτάστηκαν τότε στο βασιλικό κτήμα Sandringham, όπου η Νταϊάνα πέρασε μαι φρικτή εορταστική περίοδο μαζί με τον Κάρολο και τα πεθερικά της. Η ταινία δεν ενθουσίασε ούτε το κοινό ούτε τους κριτικούς και μάλλον θα ξεχαστεί πολύ σύντομα.
Ωστόσο, η χειρότερη απεικόνιση της Νταϊάνα σε μια ταινία ή στην σύγχρονη ποπ κουλτούρα εν γένει μάλλον (θα) ανήκει στο «Diana: The Musical», το οποίο αναμένεται να ανοίξει τελικά στο Broadway μετά από μια μακρά καθυστέρηση λόγω της πανδημίας του COVID. Ωστόσο, δεν χρειάζεται να τραβηχτείτε μέχρι τη Νέα Υόρκη για να το δείτε, καθώς μια κινηματογραφική εκδοχή του μιούζικαλ θα κυκλοφορήσει από το Netflix την 1η Οκτωβρίου.
Οι πρώτες κριτικές μιλάνε για ένα θεατρικό με κακά τραγούδια, ακόμη πιο κακές ερμηνείες και κάκιστο σενάριο – κάτι σαν μια παρωδία των κινηματογραφικών biopics.
Τέλος, έχουμε και την non-fiction σειρά «Diana» του CNN, η οποία προσφέρει ίσως την πιο αντικειμενική και ψύχραιμη άποψη και προσέγγιση του φαινομένου «Νταϊάνα». Η μίνι σειρά βασίζεται σε μια σειρά από μαρτυρίες από φίλους και γνωστούς της Νταϊάνα, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί και πολλαπλές διαφορετικές πηγές για να την αναδείξει τόσο ως άτομο, όσο και ως μια «διαρκή πολιτιστική φιγούρα» [όπως αναφέρει το σχετικό δελτίο τύπου], εξετάζοντας τη ζωή της, τον ρόλο της ως μητέρα αλλά και τον ακτιβισμό της.
Πάντως, όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ από τις ΗΠΑ, η εν λόγω σειρά είναι μάλλον ό,τι καλύτερο έχει φτιαχτεί ποτέ, σε οπτικοακουστικό επίπεδο, για μια γυναίκα που, 25 χρόνια μετά τον θάνατό της, εξακολουθεί να απασχολεί την ποπ κουλτούρα ίσως ακόμη πιο έντονα σε σχέση με το πώς την απασχολούσε όσο καιρό ήταν εν ζωή.
Σε ένα μήνα συμπληρώνονται 25 χρόνια από την ημέρα εκείνη που η πριγκίπισσα Νταϊάνα βρήκε τραγικό θάνατο σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη σήραγγα Ponte del’ Alma στο Παρίσι, μαζί με τον τότε σύντροφό της, Ντόντι αλ Φαγέντ.
Από τις 31 Αυγούστου του 1997 μέχρι σήμερα έχει περάσει ένα τέταρτο του αιώνα και, με εξαίρεση, τα πρώτα χρόνια του 2000, όπου το σοκ του θανάτου της ήταν ακόμη πολύ ισχυρό στην βρετανική μοναρχία (και ό,τι την συμπεριλαμβάνει τέλος πάντων), αυτο που αποδεικνύεται μέρα με την ημέρα, χρόνο με τον χρόνο, είναι ότι η ποπ κουλτούρα δεν φαίνεται διατεθειμένη να ξεχάσει την «Πριγκίπισσα του Λαού».
Το ολοένα και πιο ανανεωμένο ενδιαφέρον για την Νταϊάνα και την ζωή της βγήκε ξανά στην επιφάνεια στην επέτειο των 20 ετών από τον θάνατό της, το 2017, όταν οι γιοι της Ουίλιαμ και Χάρι, ανέθεσαν όχι ένα, αλλά δύο ντοκιμαντέρ για να «τιμήσουν και να γιορτάσουν την σύντομη ζωή της»: Τα «Diana, Our Mother: Her Life and Legacy» και «Diana: 7 Days» μεταδόθηκαν και τα δύο τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς. Τα παρακολούθησαν εκατομύρια Βρετανοί και τα ΜΜΕ έγραψαν ότι επρόκειτο όντως για δυο εξαιρετικά καλογυρισμένα ντοκιμαντέρ, που ξεκινούσαν από κάπου και κατέληγαν επίσης κάπου αλλού (εύλογα) από την οπτική των δυο γιών της.
Ξαφνικά, ένα μήνα αργότερα, ο σχεδιαστής μόδας Virgil Abloh παρουσίασε την ανοιξιάτικη κολεξιόν του με τίτλο «Off-White 2018», η οποία ήταν ξεκάθαρα εμπνευσμένη από την γκαρνταρόμπα της αείμνηστης πριγκίπισσας. «Η πριγκίπισσα Νταϊάνα συνεχίζει να αποτελεί ένα πρότυπο για τις γυναίκες της εποχής μας. Ήθελα, με την κολεξιόν αυτή, να κρατήσω το όνομα και την κληρονομιά της στην επικαιρότητα», είπε ο ίδιος ο μόδιστρος στον Guardian.
Την επόμενη χρονιά, ο γάμος του πρίγκιπα Χάρι με την Μέγκαν Μαρκλ προκάλεσε την μερική οργή των (φίλα προσκείμενων στην μοναρχία) βρετανικών ταμπλόιντ. Κυνηγημένοι από τα ΜΜΕ και με την Μαρκλ να τρώει σχεδόν… μπούλινγκ από το μισό Μπάκιγχαμ, τον Ιανουάριο του 2020 το ζευγάρι ανακοίνωσε την «παραίτησή του από τα καθήκοντα της βρετανικής μοναρχίας». Και εν συνεχεία μετακόμισαν στις ΗΠΑ, κάτι που και η ίδια η Νταϊάνα σκέφτηκε να κάνει μετά το διαζύγιό της με τον πρίγκιπα Κάρολο, στα μέσα της δεκαετίας του 1990 -με πολλούς μάλιστα να συγκρίνουν τον «πόλεμο» που δέχτηκε η Μαρκλ με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε πολλάκις και η ίδια η Νταϊάνα στην πατρίδα της.
Η αλήθεια είναι ότι η (συμφωνείς ή διαφωνείς, δεν μπορείς να παραβλέψεις ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά καλογυρισμένη τηλεοπτική σειρά) δραματική σειρά του Netflix «The Crown», μιας, τύποις, βιογραφίας της Βασίλισσας Ελισάβετ που έκανε πρεμιέρα το 2016 και αποσπάει σταθερά μέχρι σήμερα την αναγνώριση των κριτικών και του κοινού, ευθύνεται κατά πολύ για όλο αυτό το νέο ενδιαφέρον για την ζωή της Νταϊάνα.
Μέχρι τον Νοέμβριο του 2020, η υπόθεση και η ιστορία της σειράς είχε φτάσει ήδη στη δεκαετία του 1970, με τη νεαρή και εξαιρετική ηθοποιό Emma Corrin ως «Νταϊάνα Σπένσερ» που αγαπούσε τους ABBA και το πατινάζ να κλέβει τις εντυπώσεις – γι’ αυτό άλλωστε και η Corrin κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της.
Αλλά και ο έρωτας του παγκόσμιου σινεμά με την Νταϊάνα δεν δείχνει σημάδια.υποχώρησης: στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας έκανε πρεμιέρα η πολυαναμενόμενη βιογραφική ταινία «Spencer» του Αργεντίνου Pablo Larraín, με πρωταγωνίστρια την Kristen Stewart ως Νταϊάνα, ενώ είχε προηγηθεί το «Diana» του Γερμανού Oliver Hirschbiegel με πρωταγωνίστρια τη Naomi Watts το 2013.
Το «Spencer» διαδραματίζεται μέσα στο χρονικό διάστημα ενός τετραημέρου το 1991, στα Χριστούγεννα που γιορτάστηκαν τότε στο βασιλικό κτήμα Sandringham, όπου η Νταϊάνα πέρασε μαι φρικτή εορταστική περίοδο μαζί με τον Κάρολο και τα πεθερικά της. Η ταινία δεν ενθουσίασε ούτε το κοινό ούτε τους κριτικούς και μάλλον θα ξεχαστεί πολύ σύντομα.
Ωστόσο, η χειρότερη απεικόνιση της Νταϊάνα σε μια ταινία ή στην σύγχρονη ποπ κουλτούρα εν γένει μάλλον (θα) ανήκει στο «Diana: The Musical», το οποίο αναμένεται να ανοίξει τελικά στο Broadway μετά από μια μακρά καθυστέρηση λόγω της πανδημίας του COVID. Ωστόσο, δεν χρειάζεται να τραβηχτείτε μέχρι τη Νέα Υόρκη για να το δείτε, καθώς μια κινηματογραφική εκδοχή του μιούζικαλ θα κυκλοφορήσει από το Netflix την 1η Οκτωβρίου.
Οι πρώτες κριτικές μιλάνε για ένα θεατρικό με κακά τραγούδια, ακόμη πιο κακές ερμηνείες και κάκιστο σενάριο – κάτι σαν μια παρωδία των κινηματογραφικών biopics.
Τέλος, έχουμε και την non-fiction σειρά «Diana» του CNN, η οποία προσφέρει ίσως την πιο αντικειμενική και ψύχραιμη άποψη και προσέγγιση του φαινομένου «Νταϊάνα». Η μίνι σειρά βασίζεται σε μια σειρά από μαρτυρίες από φίλους και γνωστούς της Νταϊάνα, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί και πολλαπλές διαφορετικές πηγές για να την αναδείξει τόσο ως άτομο, όσο και ως μια «διαρκή πολιτιστική φιγούρα» [όπως αναφέρει το σχετικό δελτίο τύπου], εξετάζοντας τη ζωή της, τον ρόλο της ως μητέρα αλλά και τον ακτιβισμό της.
Πάντως, όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ από τις ΗΠΑ, η εν λόγω σειρά είναι μάλλον ό,τι καλύτερο έχει φτιαχτεί ποτέ, σε οπτικοακουστικό επίπεδο, για μια γυναίκα που, 25 χρόνια μετά τον θάνατό της, εξακολουθεί να απασχολεί την ποπ κουλτούρα ίσως ακόμη πιο έντονα σε σχέση με το πώς την απασχολούσε όσο καιρό ήταν εν ζωή.
