Όταν ο σκηνοθέτης Todd Field κάθισε να γράψει την ταινία του Tár, υπήρχε μόνο μία επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία δεν θα είχε γυριστεί αν η Cate Blanchett δεν είχε συμφωνήσει να υποδυθεί τη διάσημη μαέστρο Lydia Tár. «Δεν είχα εναλλακτικό σχέδιο. Γνώρισα την Cate πριν από 10 χρόνια και βγαίνοντας από εκείνη τη συνάντηση ήξερα ότι είχα μιλήσει με κάποιον που είχε έναν από τους πιο σπουδαίους εγκεφάλους που είχα γνωρίσει ποτέ. Και ήταν κάποια με την οποία ήθελα πολύ να συνεργαστώ». 

Ίσως φαίνεται παράτολμο να στηρίζεις ολόκληρη την ταινία σου στη συμμετοχή ενός μόνο ηθοποιού, η Αυστραλή Blanchett δεν μοιράζεται καμία αξιοσημείωτη βιογραφική λεπτομέρεια με την Αμερικανίδα μαέστρο που υποδύεται, ώστε η επιλογή της να αποκτά ένα μεταφυσικό νόημα. Μόλις όμως δείτε την εξαιρετική της ερμηνεία θα αντιληφθείτε ακριβώς γιατί ο Field πίστευε ότι μόνο εκείνη μπορούσε να παίξει αυτόν τον ρόλο. Η Blanchett είναι μία από τις ελάχιστες ηθοποιούς της γενιάς της που μπορεί να μοιάζει τόσο επιβλητική όσο απαιτεί η ταινία, ενσαρκώνοντας πλήρως όλη τη μεγαλοπρέπεια και τις ψευδαισθήσεις που χτίζουν τη δημόσια εικόνα της Lydia Tár.  

Την ίδια στιγμή μπορεί να αποδομήσει αυτό το προσεγμένο προσωπείο και να φέρει μια ωμή ένταση στον ρόλο—ένα στοιχείο που η ιστορία με φόντο το #MeToo χρειάζεται απεγνωσμένα για να λειτουργήσει η αφήγηση της πτώσης της ηρωίδας. Αυτό ίσως είναι το μυστικό της λαμπερότητάς της ως ηθοποιού: είναι οικεία και συμπαθής, αλλά ταυτόχρονα διαθέτει την αινιγματική αύρα μιας αληθινής κινηματογραφικής σταρ, ένα χαρακτηριστικό που σπανίζει στον 21ο αιώνα. 

Για πολλές ηθοποιούς, ο ρόλος της Lydia Tár θα ήταν η απόλυτη ερμηνευτική ευκαιρία μιας ζωής. Αυτό που είναι εντυπωσιακό στην καριέρα της Blanchett είναι το πόσες φορές έχει βρει τέτοιες ευκαιρίες για να αναδείξει το μοναδικό της ταλέντο. Από δραματικές κομεντί όπως το Blue Jasmine μέχρι βιογραφικές ταινίες όπως The Aviator και ταινίες δράσης όπως Ocean’s Eight η Blanchett λάμπει στην οθόνη με εξαιρετικό γούστο στις επιλογές των έργων και των συνεργατών της. Οι πιο πρόσφατες ταινίες της περιλαμβάνουν τη μαύρη κωμωδία Rumours του Guy Maddin, την κατασκοπική ταινία Black Bag του Steven Soderbergh (που παίζεται τώρα στους κινηματογράφους) και την επερχόμενη ανθολογία Father, Mother, Sister, Brother του Jim Jarmusch. Το φθινόπωρο του 2024 έκανε επίσης μια σπάνια τηλεοπτική εμφάνιση, υποδυόμενη μια δημοσιογράφο που έρχεται αντιμέτωπη με ένα βιβλίο για τη ζωή της στο ψυχολογικό θρίλερ Disclaimer του Alfonso Cuarón για το Apple TV+. 

Με την Blanchett να πρωταγωνιστεί αυτήν την περίοδο στο Black Bag είναι η κατάλληλη στιγμή να θυμηθούμε γιατί παραμένει μία από τις πιο σπουδαίες ηθοποιούς της εποχής μας.  

“Black Bag” (2025) 
Αρκετές φορές στο Black Bag ο πρωταγωνιστής George Woodhouse (Michael Fassbender) κοιτάζει τη σύζυγό του, την επίσης Βρετανίδα πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών Kathryn St. Jean με ένα βλέμμα που εκφράζει τόσο λατρεία όσο και μια υποψία φόβου. Αυτό οφείλεται κυρίως στην πλοκή—ο George αρχίζει να υποψιάζεται ότι η γυναίκα της ζωής του είναι μπλεγμένη σε μια συνωμοσία—αλλά ταιριάζει απόλυτα και με τον τρόπο που η Blanchett ενσαρκώνει την Kathryn στην πιο ψυχρά επιβλητική εκδοχή της. Η τελευταία είναι γοητευτική αλλά απόμακρη, με μια ήρεμη αυτοπεποίθηση που γεμίζει κάθε χώρο όπου βρίσκεται. Αυτή η αίσθηση “πάγου που ρέει στις φλέβες της” είναι που κάνει τη βαθιά αγάπη ανάμεσα στην Kathryn και τον σύζυγό της τόσο συγκινητική. 

“Rumours” (2024) 
Μία από τις πιο παράξενες και τολμηρές ταινίες στην καριέρα της Cate Blanchett, το Rumours είναι μια εξωφρενικά αλλόκοτη κωμωδία-τρόμου του Guy Maddin που ποτέ δεν εμβαθύνει αρκετά ώστε η σάτιρά της να αποκτήσει πραγματικό βάρος. Αυστηρή και αποστασιοποιημένη η Blanchett σταδιακά καταρρέει, καθώς η κατάσταση γίνεται όλο και πιο ζοφερή με τις καταπιεσμένες επιθυμίες και την απόγνωσή της να βγαίνουν στην επιφάνεια. Η μετάβαση από την απόλυτη αυτοκυριαρχία σε έναν γεμάτο ανάγκες χαρακτήρα είναι απολαυστική, καθιστώντας την ταινία ένα ακόμα παράξενο στολίδι στη φιλμογραφία της. 

“Tár” (2022) 
Αυτό το ψυχολογικό πορτρέτο δεν είναι βιογραφία—η Lydia Tár, η γενημμένη  νικήτρια μουσικός που έπεσε σε δυσμένεια λόγω φερόμενης ανάρμοστης συμπεριφοράς απέναντι σε νεαρές μουσικούς δεν υπάρχει στον πραγματικό κόσμο. Το απίστευτο στην ερμηνεία της Blanchett είναι ότι καθιστά απολύτως κατανοητή αυτή τη σύγχυση. Είναι απλά μεγαλειώδης στον ρόλο της Lydia, αποπνέοντας αυτοπεποίθηση και μια ακαθόριστη, σχεδόν μυθική αύρα που κάνει αυτόν τη φανταστική μαέστρο να φαίνεται τόσο μα τόσο αληθινή. Στην πραγματικότητα στέκεται επάξια δίπλα στις μεγαλύτερες ερμηνείες του περασμένου αιώνα δίχως υπερβολή. 

“Carol” (2015) 
Κάθε φορά που ένας διάσημος ετεροφυλόφιλος ηθοποιός αναλαμβάνει έναν queer ρόλο σε μια ταινία υψηλού κύρους ξεσπά μια μικρή συζήτηση για το αν αυτό είναι “σωστό”. Στην περίπτωση της Cate Blanchett, όμως, ελάχιστοι έθεσαν αυτό το ερώτημα—πιθανώς γιατί η ερμηνεία της στο Carol του Todd Haynes την καθιέρωσε ως ένα από τα μεγαλύτερα είδωλα που σήκωσαν αυτό το βάρος στον σύγχρονο κινηματογράφο. Η ερμηνεία της παραμένει γειωμένη και αυθεντική. Ίσως η Blanchett να μην είναι πραγματικά ομοφυλόφιλη, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία—η ταινία απλά δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς αυτήν. 

“The Aviator” (2004) 
Το να υποδυθεί κανείς μια ήδη θρυλική ηθοποιό, της οποίας το πρόσωπο έχει αποτυπωθεί ανεξίτηλα στον κινηματογράφο, όπως η Katharine Hepburn είναι από μόνο του μια τεράστια πρόκληση. Επιπλέον αξίζει να σημειωθεί πως  Hepburn πέθανε ακριβώς όταν ξεκινούσαν τα γυρίσματα του The Aviator, γεγονός που αύξησε την πίεση για την Cate Blanchett να την αποδώσει με σεβασμό και αυθεντικότητα. Όχι μόνο ανταποκρίθηκε στην πρόκληση, αλλά ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Η Blanchett κέρδισε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για αυτήν την ερμηνεία, κάτι που είναι τεχνικά ακριβές όσον αφορά τον χρόνο συμμετοχής της στην ταινία, αλλά ουσιαστικά η Hepburn της Blanchett κυριαρχεί στο The Aviator. 

*Με πληροφορίες από το ΙndieWire.

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.