Σχεδόν πενήντα πέντε (55!) χρόνια ζωής και ενεργούς και ακατάπαυστης δημιουργίας (τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα).

Πέντε Άγγλοι κωμικοί.

Ένας Αμερικανός σχεδιαστής κόμικς.

Δεκαεννιά επεισόδια στην Αγγλική τηλεόραση.

Πέντε κινηματογραφικές ταινίες, ανάμεσα στις οποίες και η – κατά πολλούς – καλύτερη κωμωδία όλων των εποχών.

Έντεκα δίσκοι.

Δεκαοχτώ βιβλία πάνω στο συγγραφικό και σεναριακό τους έργο.

Δυο μηνύσεις για προσβολή της δημοσίας αιδούς και της θρησκείας.

Δύο θάνατοι.

Και ένας μεθυσμένος Ιρλανδός ονόματι Μόντι – φίλος κάποιων εκ των μελών της κωμικής ομάδας – ο οποίος ευθύνεται για το όνομα της παρανοϊκότερης ομάδας κωμικών που πάτησε ποτέ τα βέβηλα πόδια της στον δύσμοιρο πλανήτη μας.

Φλεβάρης του 1969. Το Swinging London πνέει τα λοίσθια και μαζί του κι η εποχή της αθωότητας, της απελευθέρωσης των ηθών και του Καλοκαιριού Της Αγάπης.

Οι John Cleese, Eric Idle, Terry Jones, Michael Palin και Graham Chapman είναι νέοι, ταλαντούχοι και ιδεαλιστές σεναριογράφοι της αγγλικής σειράς The Frost Report που παρουσίαζε στην κρατική βρετανική τηλεόραση ο δημοφιλής κωμικός David Frost. Το BBC αποφασίζει να κόψει τη σειρά και οι πέντε τους βρίσκονται στο δρόμο αναζητώντας τρόπο να αξιοποιήσουν την κωμική τους φλέβα.

Οι Cleese και Chapman πιάνουν δουλειά ως σεναριογράφοι στην ταινία «The Magic Christian» – η οποία χρηματοδοτήθηκε από την εταιρεία Apple των Beatles – και οι υπόλοιποι τρεις εργάζονται για λογαριασμό του παραγωγού και κωμικού Barry Took, ο οποίος και τους βοηθάει με κάποιο τρόπο να αρχίσουν μια σειρά σατιρικών αυτοτελών επεισοδίων λίγους μήνες μετά.

Μετά την αποτυχία του «The Magic Christian», απορροφούνται στην ομάδα και οι εναπομείναντες δυο και με την αρωγή του Αμερικανού σκιτσογράφου Terry Gilliam έχουμε τον κλασικό πυρήνα της ομάδας.

Το αρχικό όνομα που επέλεξαν, Baron Von Took’s Flying Circus, απορρίφθηκε από το BBC και ο μεθυσμένος ιρλανδός φίλος που λέγαμε παραπάνω, εισβάλλοντας στο στούντιο την ώρα που συσκέπτονταν, τούς έδωσε την «μαγιά» για το νέο όνομα. Οι Monty Python είχαν γεννηθεί.

23 Μαΐου 1969: το BBC δίνει το πράσινο φως αρχικά για δεκατρία επεισόδια. Στις 5 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς τα πενήντα εκατομμύρια Βρετανών έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με το ισοπεδωτικό χιούμορ της ομάδας. Τίποτα απολύτως δεν μένει στο απυρόβλητο: θρησκεία, αστυνομία, οι γκέι, ο στρατός, οι Τόρις – το Συντηρητικό Δεξιό Κόμμα – , γυναίκες, άντρες και γενικότερα όλες οι πτυχές και οι διαφορετικές εκφάνσεις της Αγγλικής κουλτούρας σατιρίζονται με έναν τρόπο που ο χαρακτηρισμός politically incorrect φαντάζει λίγος για να τον περιγράψει.

Το Ιπτάμενο Τσίρκο κράτησε για δεκαεννιά επεισόδια μέχρι τον Δεκέμβριο του 1974 και τις ώρες μετάδοσης τους η χώρα παρέλυε όπως γινόταν την ίδια εποχή στη χώρα μας με τον «Άγνωστο Πόλεμο».

Τα μέλη του συγκροτήματος των Led Zeppelin αρνήθηκαν επανειλημμένα να βγουν στη σκηνή και να παίξουν αν η ώρα εμφάνισης τους συνέπιπτε με την ώρα προβολής του Ιπταμένου Τσίγκου. Οι φήμες λένε ότι η σειρά κόπηκε επειδή η ομάδα έβαλε στο στόχαστρο της την ελευθερίων ηθών σύζυγο ενός εκ των υψηλότερων στελεχών της κρατικής τηλεόρασης.

Από το 1975 οι έξι Monty’s ρίχνουν το ενδιαφέρον τους στην δημιουργία κινηματογραφικών ταινιών, συνεπικουρούμενοι από τον μακαρίτη Τζορτζ Χάρισον των Βeatles, ο οποίος – φανατικός θαυμαστής τους ων – έκανε την παραγωγή στα πρώτα τους βήματα στο σελιλόιντ.

Είχε μεσολαβήσει η πρώτη τους κινηματογραφική απόπειρα το 1971, το And Now For Something Completely Different, μια συλλογή από τις καλύτερες στιγμές του Τσίγκου τους με τους έξι της παρέας να εναλλάσσονται σε ρόλους, περούκες και κοστούμια.

Στις 3 Απριλίου 1975 άνοιξε στο Λονδίνο η παρθενική τους ουσιαστικά προσπάθεια στο πανί, με τίτλο Monty Python and the Holy Grail (Οι Ιππότες Της Ελεεινής Τραπέζης), που κόστισε το υπέρογκο για τότε πόσο των 230 χιλιάδων λιρών και που κόντεψε να χρεοκοπήσει την εταιρεία παραγωγής τους.

Η σατιρική αναπαράσταση του Βασιλιά Αρθούρου και της Στρογγυλής Τράπεζας των Ιπποτών του είχε ως highlights τον όχι και τόσο γενναίο Σερ Ρόμπιν, τον ηλίθιο σε σημείο τραγικότητας Λανσελοτ, την Ιερή Χειροβομβίδα της Αντιόχειας, τους Ιππότες που Έλεγαν Νι, τον Μαύρο Ιππότη που αρνείται να παραδεχτεί την ήττα του αν και ακρωτηριασμένος, τα Άλογα-Καρύδες και το Κουνέλι Δολοφόνο.

Το χειμώνα του 1978 άρχισαν στην Τυνησία τα γυρίσματα της Ζωής Του Μπράιαν (Ένας Προφήτης μα τι Προφήτης!), μιας πανέξυπνης παρωδίας των θρησκευτικών ταινιών με ήρωα τον Μπράιαν (τυπικό εβραϊκό όνομα όπως βλέπετε…) που τον μπερδεύουν με τον Μεσσία. Η εταιρεία ΕΜΙ απέσυρε τα χρήματα που είχε θέσει στη διάθεση της ομάδας και τη σκυτάλη πήρε η Handmade Films, η εταιρεία παραγωγής του Χάρισον, ο οποίος κάνει και μια cameo εμφάνιση στη σκηνή που το σπίτι του Μπράιαν κατακλύζεται από τους οπαδούς του που έχουν έρθει να τον δουν.

Το Life Of Brian πυροδότησε μια σειρά αντιδράσεων από υπερσυντηρητικούς κύκλους της Γηραιάς Αλβιόνας, οι οποίοι προφανώς προσβεβλημένοι από αυτήν την «πρωτοφανώς βλάσφημη συμπεριφορά στο πρόσωπο του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού», όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά προέβησαν σε αλλεπάλληλες μηνύσεις.

Στο βιβλίο «Monty Python: The Case Against» του συγγραφέα Robert Hewison μπορείτε να διαβάσετε περαιτέρω λεπτομέρειες για το όλο θέμα το οποίο απασχόλησε όχι μόνο την γενέτειρα τους αλλά και την άλλη όχθη του Ατλαντικού, με το κανάλι ABC να υποβάλει κι αυτό με τη σειρά του μήνυση στην ομάδα.

Το 1982 και αφού αποφάσισαν να σταματήσουν για λίγο τις δημόσιες παρεμβάσεις μέχρι να σταματήσει ο αχός από τις φιτιλιές που είχαν ανάψει κυκλοφόρησε το «Monty Python Live at the Hollywood Bowl», που περιέχει όχι μόνο την ζωντανή τους εμφάνιση στο εν λόγω θέατρο , αλλά και κάποιες από τις εμφανίσεις τους στην γερμανική τηλεόραση από το μακρινό 1971 και ‘72.

Εντωμεταξύ έγραφαν πυρετωδώς το σενάριο για την τελευταία τους ταινία, το Νόημα Της Ζωής. Το «Monty Python’s The Meaning of Life» βγήκε στις αίθουσες την επόμενη χρονιά και εξερευνά την ανθρώπινη πορεία στη Γη από τη γέννηση μέχρι τον θάνατο αγγίζοντας όλα τα στάδια της ζωής.

Μετά από ένα διάλειμμα επτά ετών φαγούρας και αφού μεσολάβησε ο αιφνίδιος θάνατος του Γκρέιαμ Τσάπμαν από καρκίνο το 1989 σε ηλικία 48 ετών, κάποια από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας επανενώθηκαν για να κάνουν μια από τις καλύτερες κωμωδίες που ξεπήδησαν από το Νησί, το «Ένα Ψάρι Που Το Έλεγαν Γουάντα» καθώς και μια δεύτερη ταινία με τους ίδιους συντελεστές αλλά με μικρότερη απήχηση κι επιτυχία, τα «Τρομερά Πλάσματα» (Fierce Creatures) το 1994.

Η ομάδα δεν έκανε μόνο ταινίες. Συνήθιζε να κυκλοφορεί και δίσκους με τα σκετς και τους διαλόγους τους εμπλουτισμένους με αυτοσχέδια τραγουδάκια που συνέθεταν οι ίδιοι. Τα καλύτερα άλμπουμ τους – δυσεύρετα μεν, αξιολογότατα δε – είναι τα «Monty Python’s Previous Record» του 1972 που περιέχει μερικές από τις καλύτερες στιγμές της περιόδου 1969-1972 συν κάποιο ακυκλοφόρητο υλικό, το «The Album of the Soundtrack of the Trailer of the Film of Monty Python and the Holy Grail» (ουφ!), το σάουντρακ της ταινίας δηλαδή και φυσικά το σάουντρακ του «Life of Brian» με τους διαλόγους από την ταινία και το αξεπέραστο «Always Look At The Bright Side Of Life».

Αν θέλετε ένα άτυπο best of της μπάντας, μπορείτε να καταφύγετε άφοβα στο «Monty Python Sings» του 1990 που περιέχει σχεδόν όλα τα τραγούδια που ηχογράφησαν ποτέ είτε με το Ιπτάμενο Τσίρκο τους είτε ως μουσικό χαλί στις ταινίες τους.

Ενδείκνυται επίσης το «Monty Python: A Chronological Listing of the Troupe’s Creative Output and Articles and Reviews About Them, 1969-89» του συγγραφέα Douglas L. McCall, ένα εκπληκτικό βιβλίο που περιέχει αναλυτικά κάθε μέρα στην καλλιτεχνική ζωή της ομάδας καθώς και το «Monty Python’s Life of Brian / MONTYPYTHONSCRAPBOOK», που περιέχει όλο το σενάριο της ταινίας και τα politically incorrect βιογραφικά των έξι μελών.

Monty Python για πάντα

John Cleese: Ο γεννημένος στις 27 Οκτωβρίου του 1939 κωμικός αναγκάστηκε να πάει κόντρα στο οικογενειακό κατεστημένο και να υιοθετήσει το όνομα Cleese έναντι του κανονικού αλλά ασφαλώς πιο άκομψου Cheese (τυρί) προς όφελος μιας περισσότερο ομαλής καριέρας. Σπούδασε Νομική στο Κέιμπριτζ αλλά από το πρώτο έτος της σχολής μπλέχτηκε στην ομάδα κωμικών Footlight όπου γνώρισε τον Graham Chapman. Αποχώρησε από το Ιπτάμενο Τσίρκο το 1973 και μαζί με την γυναίκα του Connie Booth δημιούργησαν την επιτυχημένη σατιρική σειρά Fawlty Towers (Ξενοδοχείο της Συμφοράς) μέχρι το 1979, όποτε και χώρισαν όχι μόνο οι καλλιτεχνικοί αλλά και οι προσωπικοί τους δρόμοι. Διασημότερος ρόλος του: ο Ιερέας–Λιθοβολιστής που καταπλακώνεται από ένα βράχο στο Life of Brian.

Graham Chapman: Γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1941 στο Λέστερ και τελείωσε Ιατρική στο Emmanuel College του Κέιμπριτζ, όπου και γνώρισε τον Κλιζ. Παρόλο που προσελήφθη σχεδόν αμέσως ως παθολόγος στο νοσοκομείο του Άγιου Βαρθολομαίου στο Λονδίνο, σύντομα παραιτήθηκε για να ακολουθήσει τον Κλιζ στην περιοδεία του “Cambridge Circus” στο Μπρόντγουεϊ το 1964. Συνεργάστηκε με τον άγγλο συγγραφέα Douglas Adams για τη σειρά του BBC “Out of the trees” αλλά τα ψυχολογικά του προβλήματα εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας του και ο συνεχώς αυξανόμενος εθισμός του στο αλκοόλ (κατανάλωνε δυο μπουκάλια τζιν ημερησίως) οδήγησε στο θάνατο του σε ηλικία μόλις 48 ετών το 1989. Διασημότερος ρόλος του: μα φυσικά ο Μπράιαν αυτοπροσώπως.

Terry Gilliam: Ο μοναδικός Αμερικανός της ομάδας γεννήθηκε πριν 82 χρόνια στην Μινεσότα και στην τελευταία τάξη του Λυκείου απέκτησε το προσωνύμιο «Ο Τέλειος» για τις εξαιρετικές αθλητικές, καλλιτεχνικές, σχολικές και… συναισθηματικές του επιδόσεις, γεγονός που μάλλον σύγχυση του δημιούργησε αφού παράτησε το Πτυχίο Φυσικής για να ασχοληθεί με τις Καλές Τέχνες. Η γνωριμία του με τον Κλιζ στην Νέα Υόρκη κατά τη διάρκεια της περιοδείας του Cambridge Circus στάθηκε καθοριστική καθώς κατόπιν μετακόμισε μόνιμα στην αγγλική πρωτεύουσα και μετά την παύση εργασιών της ομάδας ασχολήθηκε επαγγελματικά με την σκηνοθεσία και το animation. Διασημότερος ρόλος του: ο ανισόρροπος και ψευδός δεσμοφύλακας που κάνει την διανομή των σταυρών στο «Life Of Brian».

Eric Idle: Ο πρώτος Monty Python που ακολούθησε προσωπική καριέρα παράλληλα με την συμμετοχή του στην ομάδα, γεννήθηκε το 1943 στο Λονδίνο και παρέμενε ένα σχετικά χαμηλών τόνων μέλος της ομάδας μέχρι το 1978 όποτε και επιμελήθηκε το πρόγραμμα «Rutland Weekend Television», μια παρωδία τραγουδιών των Beatles με διάσημους καλεσμένους να περνάνε από τα πλατό της εκπομπής: Mick Jagger, Paul Simon, Dan Aykroyd, John Belushi, Bill Murray και τον ίδιο τον George Harrison. Η επιτυχία του σώου ήταν τόσο μεγάλη που αναγκάστηκε να κυκλοφορήσει και δίσκο του φανταστικού αυτού συγκροτήματος των Rutles, του «μεγαλύτερου συγκροτήματος που ποτέ δεν υπήρξε στη ροκ μουσική», όπως χαρακτηριστικά το αποκαλούσε ο ίδιος. Διασημότερος ρόλος του: ο εσταυρωμένος που ξεσηκώνει τους υπόλοιπους μελλοθάνατους να χορέψουν στο ρυθμό του Always Look On The Bright Side Of Life.

Terry Jones: αφάνταστα ταλαντούχος αλλά τραγικά υποτιμημένος, ο γεννημένος το 1942 σπουδαστής Μεσαιωνικής Φιλολογίας στην Οξφόρδη εντάχθηκε στην ομάδα προτελευταίος, το 1969. Συνεργάστηκε με τον Τέρι Γκίλιαμ στη σκηνοθεσία πολλών από τις δημιουργίες του και κατείχε σημαντικό ρόλο στην ταινία «Έρικ ο Βίκινγκ» (1989) που ήταν βασισμένη σε δική του ιστορία. Πέθανε το 2020. Διασημότερος ρόλος του: η υστερική και υπερπροστατευτική μαμά του Μπράιαν.

Michael Palin: Μετά την συμμετοχή του στην σειρά του BBC «The Complete and Utter History of Britain», ο πρώην σπουδαστής Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης μπήκε στην ομάδα και ήταν ο μόνος μαζί με τον Κλιζ που ακόμη και μετά την διάλυση τους προσπάθησαν να δώσουν το φιλί της ζωής στην παραπαίουσα αγγλική κωμωδία με το «Ένα Ψάρι που το Έλεγαν Γουάντα». Διασημότερος ρόλος του: ο τραυλίζων ζωόφιλος στη «Γουάντα» και ο επίσης τραυλίζων Πόντιος Πιλάτος στο «Life Of Brian».