Μία από τις πέντε ταινίες που διεκδικούν το Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι το “Η Τζούλι μένει Σιωπηλή”. Διαγωνίζεται στην τελική ευθεία με το ελληνικό “Αnimal” της Σοφίας Εξάρχου και τα “Dahomey”, “Flow” (που είναι το μεγάλο φαβορί) και το “Ιntercepted”. Tο έργο του Λεονάρντο βαν Ντάιλ ξεκίνησε τη διαδρομή τους από τις περσινές Κάννες και κέρδισε το Βραβείο Σεναρίου στην εβδομάδα Κριτικής. Έκανε πανελλήνια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και έφυγε με Αργυρό Αλέξανδρο – Βραβείο Σκηνοθεσίας. Επιπλέον στις αποσκευές του πήρε το Βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» το οποίο απονέμεται από τον τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής των Ελλήνων σε ταινία του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος.
Η Τζούλι είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στο άθλημα του τένις. Ένα αιφνίδιο γεγονός θα διαταράξει τις ισορροπίες στον σύλλογό της και καλείται να βρει τα πατήματά της στη νέα πραγματικότητα χωρίς ο χρόνος να έχει τη δυνατότητα να παγώσει. Βιώνουμε μία συνθήκη εσωτερικού δράματος με κλιμακωτή ένταση. Μία πληγωμένη έφηβη που διανύει την επώδυνη διαδρομή του απεγκλωβισμού από τη συνθήκη αδιεξόδου. Από το αρχικό ναυάγιο χωρίς σωσίβιο μέχρι το φως στην άκρη του τούνελ. Γεμάτο ανατροπές το φιλμ που αποτελεί συμπαραγωγή του Βελγίου και της Σουηδίας δεν αφήνει τον απαιτούμενο αέρα στον θεατή. Γίνεται κι αυτός πρωταγωνιστής και καλείται να πάρει ενεργά μέρος στην εξέλιξη της πλοκής. Γνώριζε, ήταν κι η ίδια θύμα, τι τελικά συμβαίνει;
Μαεστρικά ξεδιπλώνεται η πλοκή. Η Τέσα φαν ντερ Μπρουκ γεννημένη νικήτρια, παλεύει να μη σπάσει. Ακροβατεί ανάμεσα στην καθημερινότητα στο σχολείο και τον πρωταθλητισμό που είναι μία δύσκολη πίστα της ζωής. Για να έχει όμως το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα πρέπει να νιώσει ασφάλεια, αφού τα σύννεφα διαλυθούν. Η εμπιστοσύνη είναι η λέξη κλειδί ανάμεσα σε αθλητή και προπονητή. Όταν ακούγεται το “όταν μου ζήτησες σταμάτησα” το μυαλό πηγαίνει σε παραπάνω από δύο κατευθύνσεις. Η σιωπή το μόνο που κάνει είναι να διαιωνίζει μία άρρωστη, μία βαριά νοσηρή κατάσταση. Η Τζούλι πάει να γίνει ασπίδα, με τον χρόνο όμως αντιλαμβάνεται πως πρέπει να ακολουθήσει έναν άλλον δρόμο.
Το παιχνίδι με το μπαλάκι μεταφορικά αφορά την μεταφορά των ευθυνών. Η νεαρή πρωταθλήτρια τρέχει για να διώξει την ένταση. Είτε στο φως, είτε τη νύχτα βρίσκει διαφυγή στους ανοιχτούς δρόμους αναζητώντας οξυγόνο. Είναι φανερό πως κάτι τη βασανίζει και δεν είναι μόνο η πρόκληση της Εθνικής ομάδας, δηλαδή η ομοσπονδιακή κλήση που τιμά κάθε αθλητή και τον γεμίζει με ευθύνη απέναντι σε έναν ολόκληρο λαό που εκπροσωπεί. Χρειάζεται χρόνο και καθαρό μυαλό για να διαχειριστεί ιδανικά την κατάσταση. Από τα σκοτάδια της ψυχής στη γαλήνη η διαδρομή είναι δύσβατη. Δεν είναι μία απόφαση της στιγμής, αλλά ένας μαραθώνιος που ελάχιστοι καταφέρνουν να τερματίσουν. Δεν έχει σημασία ο χρόνος, αλλά να κόψεις το νήμα.
Χρειάζεται τύχη να βρεις τους κατάλληλους συνοδοιπόρους για να συμβεί αυτό. Δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε αυτονόητο. Το νεαρό της ηλικίας κάνει τη Τζούλι φοβική, επιφυλακτική, μυστικοπαθή, συχνά να τα βάζει με τον ίδιο της τον εαυτό. Η σιωπή είναι χρυσός, όμως πολλές φορές επιβάλλεται να μιλήσεις ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Να σπάσεις το “απόστημα” και να πεις όσα γνωρίζεις, να πεις την αλήθεια, να λυτρώσεις τη ψυχή σου και να μαζί δεκάδες ακόμα ζωές. Όσο καθυστερεί νομίζει πως προστατεύει τον εαυτό της, τους γύρω της, τον πρώην προπονητή της. Στην πραγματικότητα όμως ρίχνει αλάτι στην πληγή.
Ο Λεονάρντο βαν Ντάιλ έχει συλλάβει εξαιρετικά την ιδέα ενός σύγχρονου, πολύ σημαντικού προβλήματος και την μεταφέρει ιδανικά στη μεγάλη οθόνη. Σε μία χρονιά που στερείται κορυφαίων ταινιών μία από αυτές είναι η “Τζούλι μένει Σιωπηλή”. Σε αγγίζει, σε μαγνητίζει, μιλάει για τη δύναμη του αθλητισμού και ταυτόχρονα για τους καθημερινούς κινδύνους εκεί που όλα φαινομενικά μοιάζουν ασφαλή. Αξίζει της προσοχής μας και σίγουρα η θέασή της θα μας κάνει – έστω κατ΄ελάχιστον – σοφότερους.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Inst
