Το ημερολόγιο δείχνει 5 Οκτωβρίου του 1962, δηλαδή ακριβώς εξήντα χρόνια πίσω.

Μέσα στο επιβλητικό θεάτρο London Pavilion στο Πίκαντιλι Σίρκους του Λονδίνου λαμβάνει χώρα η πρεμιέρα της ταινίας «Τζέιμς Μποντ εναντίον Δόκτορος Νο» και οι θεατές (αρχικά οι Αγγλοι και κατόπιν αυτοί σε όλη την υφήλιο) έρχονται για πρώτη φορά σε οπτική επαφή με τον Πράκτορα 007, τον χαρακτήρα που δημιουργήθηκε το 1953 από τον άγγλο συγγραφέα Ιαν Φλέμινγκ.

Ο Σον Κόνερι και η Ούρσουλα Αντρες ήταν ο πρώτος Μποντ και το παρθενικό Bond Girl,  αντίστοιχα, με το κινηματογραφικό franchise να κρατάει 60 χρόνια και να μας έχει προσφέρει ήδη 25 ταινίες – η πιο μακροχρόνια σειρά στην ιστορία του παγκόσμιου σινεμά.

Με αφορμή λοιπόν τα 60α γενέθλια του Τζέιμς Μποντ, η Mirror δημοσίευσε ένα άρθρο της Κάθριν Χάρκαπ, το οποίο βασίστηκε στο υπό έκδοση βιβλίο της με τίτλο «Superspy Science: Science, Death and Tech in the World of James Bond» και στο οποίο η βρετανή χημικός τσεκάρει την επιστημονική εγκυρότητα ορισμένων από των πλέον εμβληματικών γκάτζετ του κινηματογραφικού franchise.

Τα τοξικά παπούτσια

Η Rosa Klebb, η δολοφόνος της KGB, που εμφανίστηκε στη δεύτερη ταινία της σειράς, «Από τη Ρωσία με αγάπη» (1963), διέθετε μια ειδική λεπίδα στο παπούτσι της που υποτίθεται ότι ήταν εμποτισμένη με ένα δηλητήριο που μπορούσε να σκοτώσει έναν άνθρωπο μλεσα σε 12 δευτερόλεπτα. Υποδήματα με τέτοιες λεπίδες είχαν αναπτυχθεί πράγματι από την KGB, οπότε η τοξική αυτή λεπίδα δεν είναι τόσο τραβηγμένη ως σενάριο ή υπόθεση εργασίας.

Ασφυξία από χρυσή μπογιά

Μπορεί ένα ανθρώπινο σώμα που είναι βαμμένο με χρυσή μπογιά, όπως η Τζιλ Μάστερσον (Σίρλεϊ Ιτον) στον «Χρυσοδάχτυλο» (1964), να οδηγηθεί στον θάνατο λόγω ασφυξίας; Η αγγλίδα χημικός θεωρεί ότι είναι όντως αλήθεια ότι το οξυγόνο απορροφάται και μέσω του δέρματος, αλλά είναι μόνο το 2% της συνολικής ποσότητας που χρειάζεται το σώμα. Οπότε, το σενάριο αυτό καταρρίπτεται πανηγυρικά.

Ο ραδιενεργός tracker

Στην ταινία «Thunderball», ο Μποντ [Σον Κόνερι] καταπίνει μια ραδιενεργή συσκευή υποβρύχιας παρακολούθησης, κάτι που ασφαλώς ήταν άκρως επικίνδυνο τότε και παραμένει το ίδιο και τώρα, καθώς η κατάποση μιας έστω και τόσο μικρής συσκευής που εκπέμπει ραδιενέργεια, θα μπορούσε να προκαλέσει μια ανήκεστη βλάβη στα εσωτερικά όργανα ενός ανθρώπου.

Τα πιράνχας δεν είναι ανθρωποφάγα

Στο «Ζεις Μονάχα Δυο Φορές» (1967), ο «κακός», Ερνστ Σταύρο Μπλόφελντ, εξοντώνει τους εχθρούς του ρίχνοντάς τους μέσα μια πισίνα γεμάτη με πιράνχας. Ωστόσο, όλες αυτές οι ιστορίες με τα κοπάδια πιράνχας που επιτίθενται σε ανθρώπους και τους καταβροχθίζουν μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα είναι μυθεύματα που δεν ανήκουν καν στην σφαίρα της αλήθειας. Ενα πιράνχας μπορεί να σε δαγκώσει σίγουρα, αλλά δεν μπορεί να σε καταβροχθίσει και να αφήσει μόνο τα οστά σου να επιπλέουν.

Το ηλεκτρομαγνητικό ρολόι

Στο «Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν» (1973), το ρολόι μάρκας Rolex του Μποντ  [Ρότζερ Μουρ] είναι εξοπλισμένο με έναν ηλεκτρομαγνήτη αρκετά ισχυρό ώστε να εκτρέψει μια σφαίρα που έρχεται κατά πάνω του. Ωστόσο, η επιστήμονας θεωρεί ότι ένας τόσο ισχυρός ηλεκτρομαγνήτης θα παρήγαγε τόση πολλή θερμότητα, που ο καρπός του Μποντ θα γινόταν αυτοστιγμεί… κάρβουνο μόλις άναβε το ρολόι του.

Θανατηφόρα ηλεκτρικά χέλια

Στην «Προσωπική εκδίκηση» (1989), ο Μποντ [Τίμοθι Ντάλτον] ρίχνει έναν αντίπαλό του μέσα σε μια δεξαμενή με ένα ηλεκτροφόρο χέλι, το οποίο στέκεται η αιτία του (ακαριαίου) θανάτου του. Ωστόσο, τα επιστημονικά δεδομένα κάνουν λόγο μεν για ηλεκτροφόρα χέλια που μπορούν να μεταφέρουν ηλεκτρικό φορτίο σε έναν άνθρωπο και το ρεύμα να τον «χτυπήσει», αλλά είναι δύσκολο το ηλεκτρικό αυτό φορτίο να σταθεί αφορμή για να πεθάνει.

Ο «Σαγόνιας» και η φονική γνάθος του

Ο «Σαγόνιας»είναι ο πιο διάσημος κακός της σειράς ταινιών του Μποντ τον οποίο υποδύθηκε ο ηθοποιός Ρίτσαρντ Κίελ με το θεόρατο ύψος των 217 εκατοστών. Ο επιβλητικός «Jaws», όπως είναι το όνομά του, δαγκώνει, καταστρέφει και σπάει ό,τι βρει μπροστά του, από λουκέτα μέχρι ατσάλινα καλώδια τελεφερίκ. Ωστόσο, μια τέτοια δύναμη στα ανθρώπινα σαγόνια είναι απλώς ανέφικτη να υπάρξει, σύμφωνα με την αγγλίδα επιστήμονα, καθώς το πιο ισχυρό ανθρώπινο δάγκωμα καταγράφηκε το 1986 από τον Ρίτσαρντ Χόφμαν με πίεση 975 psi, ενώ το καλώδιο τελεφερίκ που δάγκωσε ο «Σαγόνιας» αντέχει πίεση 30.000 psi. Δηλαδή, κάτι παντελώς αδύνατο για τα ανθρώπινα δεδομένα.