Η ταφόπλακα του Βρετανού μάνατζερ Malcolm McLaren γράφει: «Καλύτερα μια θεαματική αποτυχία, παρά μια μέτρια επιτυχία». Έτσι συμβαίνει στη ζωή και, μερικές φορές, στον κινηματογράφο.

Το Χόλιγουντ κάνει πολλές ταινίες. Οι περισσότερες από αυτές δεν είναι καλές. Μερικές φορές οι καλές βγάζουν λεφτά (πολλές από τις κακές βγάζουν επίσης). Αλλά μερικές φορές… δεν βγάζουν.

Οι ταινίες αποτυγχάνουν στο box office για πολλούς λόγους και όχι πάντα επειδή είναι κακές.

Ακολουθούν 25+1 ταινίες που δεν… συνδέθηκαν με το κοινό στους κινηματογράφους, που είναι ένας ωραίος τρόπος να πούμε ότι απέτυχαν, κερδίζοντας λιγότερα από τις πωλήσεις εισιτηρίων απ’ ό,τι κόστισε η παραγωγή και η προώθησή τους.

Αυτές οι ταινίες θεωρήθηκαν flop ή… απογοητευτικές – αν και πολλές από αυτές θεωρούνται σήμερα κλασικές ταινίες.

Furiosa και άλλες 25 εξαιρετικές ταινίες που “πάτωσαν” στο box-office

The Shawshank Redemption

Βασισμένη στη νουβέλα του Στίβεν Κινγκ με τον τίτλο «Rita Hayworth and Shawshank Redemption», η ταινία εξιστορεί τη ζωή του Άντι Ντουφρέιν, ενός τραπεζίτη, ο οποίος περνάει άδικα δύο δεκαετίες στη φυλακή Σώσανκ. Εκεί αναπτύσσει φιλία με τον λαθροδιακινητή Ρεντ, εργάζεται για τον διεφθαρμένο διευθυντή Σάμιουελ Νόρτον, και μαθαίνει να προσαρμόζεται στη σκληρή ζωή της φυλακής. Παρά τις υποτονικές εισπράξεις της ταινίας στους κινηματογράφους, έλαβε εξαιρετικές κριτικές και κέρδισε επτά υποψηφιότητες στα βραβεία Όσκαρ χωρίς να κερδίσει κανένα. Στο IMDb η ταινία βρίσκεται στην πρώτη θέση του Top 250 και θεωρείται μία από τις κορυφαίες όλων των εποχών.

Furiosa: A Mad Max Saga (2024)

Το prequel του Mad Max: Fury Road του 2015 οδηγήθηκε σε… εισπρακτική κατάρρευση από το δεύτερο κιόλας Σαββατοκύριακο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι σώνει και ντε χειρότερο από τον προκάτοχό του.

Beau Is Afraid (2023)

Ο Ari Aster ξοδεύει πάνω από 35 εκατ. δολάρια για να σκηνοθετήσει το ανισόρροπο ταξίδι ενός αγοραφοβικού που πάει να επισκεφτεί την άρρωστη μητέρα του. Το κοινό δεν κατάφερε να ταυτιστεί ούτε με τον Χοακίν, ούτε με το σενάριο, το οποίο ωστόσο είναι καταπληκτικό, αν και ελαφρώς χαοτικό.

The Creator (2023)

Η ιστορία ενός στρατιώτη (John David Washington) που προσπαθεί να διαφυλάξει τη ζωή του πρώτου παιδιού τεχνητής νοημοσύνης σε ένα ζοφερό μέλλον στο οποίο οι άνθρωποι χάνουν τον πόλεμο ενάντια στις μηχανές, μοιάζει κλισέ. Πολλοί το θεώρησαν έτσι πάντως, με αποτέλεσμα το blockbuster με τον προϋπολογισμό των 80 εκατομμυρίων δολαρίων να βγάλει μόνο 40 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ.

Babylon (2022)

Στην περίπτωση του… επικού ερωτικού γράμματος του σκηνοθέτη Damien Chazelle στη Χρυσή Εποχή του κινηματογράφου, ο προϋπολογισμός της ήταν περίπου 100 εκατομμύρια δολάρια και έβγαλε μόλις 15 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ και 63 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Η ταινία πάντως είναι, σε κάποια σημεία της, εξαιρετική παρά την μεγάλη, τρίωρη διάρκειά της.

Annihilation (2018)

Βασισμένη στο μυθιστόρημα του συγγραφέα Jeff VanderMeer, αυτό το θρίλερ επιστημονικής φαντασίας του 2018 απομακρύνεται από την πλοκή του βιβλίου, αλλά αφηγείται μια παρόμοια ιστορία μιας ομάδας γυναικών επιστημόνων που επιχειρούν μέσα σε ένα παράξενο αφύσικο φαινόμενο, γνωστό ως “η Λάμψη”, από το οποίο κανείς δεν έχει βγει από τότε που εμφανίστηκε ξαφνικά στην άγρια φύση των νοτιοανατολικών ΗΠΑ. Η ταινία του Alex Garland, του σκηνοθέτη του Ex-Machina, που είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές, επρόκειτο να αποτελέσει μια από τις μεγαλύτερες κυκλοφορίες της Paramount – μέχρι που το στούντιο δείλιασε και πούλησε τα δικαιώματα του εξωτερικού στο Netflix, και κατέβαλε τη λιγότερη δυνατή προσπάθεια για μια πρόχειρη εγχώρια κυκλοφορία. Παρόλα αυτά, η ταινία είναι ένα από τα σπουδαιότερα sci-fi των τελευταίων ετών.

A Cure for Wellness (2017)

Ο σκηνοθέτης Gore Verbinski σκηνοθετεί αυτό το διεστραμμένο αφιέρωμα στο «Μαγικό Βουνό» του Thomas Mann. Ένας νεαρός επιχειρηματίας (Dane DeHaan) στέλνεται να ανακτήσει το αφεντικό του από ένα καταφύγιο ευεξίας στις ελβετικές Άλπεις και συναντά μια παράξενη, απομονωμένη κοινότητα που διοικείται από έναν σκοτεινό γιατρό (Jason Isaacs), και σύντομα θα βρεθεί να υποβάλλεται σε ενοχλητικά πειράματα. Η παράξενη πλοκή αποξένωσε το κοινό των κινηματογραφικών αιθουσών, αλλά όπως όλες οι ταινίες του Verbinski, ήταν και αυτή πολύ ευρηματική οπτικά προκειμένου να περάσει απαρατήρητη.

Popstar: Never Stop Never Stopping (2016)

Με δεδομένο πόσο συχνά τα τραγούδια-παρωδία των The Lonely Island στο Saturday Night Live θα γίνονταν viral, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτή η ιστορία της ανόδου και της πτώσης ενός συγκροτήματος δεν πήγε καλά στα ταμεία. Κι όμως, παρά το γεγονός ότι έβγαλε μόλις 10 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ, ήδη θεωρείται μια από τις καλύτερες κωμωδίες της τελευταίας δεκαετίας.

Blackhat (2015)

Ο Μάικλ Μαν (του Heat και του The Insider) φτιάχνει αυτό το τεχνοθρίλερ με πρωταγωνιστή τον Κρις Χέμσγουορθ, το οποίο κόστισε (περιμένετέ το) 70 εκατομμύρια δολάρια και έφερε μόλις 8 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ. Πολύ κρίμα για μια ταινία, η περίπλοκη πλοκή της οποίας εξελίσσεται αριστοτεχνικά – ειδικά στο director’s cut.

Inherent Vice (2014)

Ο σκηνοθέτης Πολ Τόμας Άντερσον έβγαλε μόλις 8 εκατομμύρια δολάρια με έναν αρχικό προϋπολογισμό 20 εκατομμυρίων δολαρίων – ίσως επειδή η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά μυθιστορήματος του Τόμας Πίντσον ήταν ένα, ενίοτε μπερδεμένο, ναρκωμένο νουάρ. Φυσικά, το ίδιο έγινε και με το Magnolia του 1999 που και αυτό αποδείχθηκε… βραδύκαυστο στις αίθουσες όταν βγήκε.

Scott Pilgrim vs. the World (2010)

Ο Edgar Wright κατάφερε να κάνει την καλύτερη σινεφίλ διασκευή κόμικ όλων των εποχών. Παρόλο που η φήμη της ταινίας άναψε φωτιές στο Comic-Con της χρονιάς εκείνης, κανείς δεν πήγε να το δει στις αίθουσες (όπου έβγαλε περίπου τα μισά από τα 60 εκατομμύρια δολάρια που κόστισε η παραγωγή της) για να δει τον Σκοτ να μονομαχεί σε βιντεοπαιχνίδια με τους “επτά κακούς πρώην” της φίλης του Ραμόνα (Μαίρη Ελίζαμπεθ Γουίνστεντ).

Η δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό Ρόμπερτ Φορντ (2007)

Brad Pitt και Casey Affleck σε ήρεμο, νωχελικό γουέστερν με φόντο την Αγρια Δύση και μια πραγματικο-μυθοπλαστική ιστορία και όμως οι εισπράξεις ήταν μόλις 4 εκατομμύρια δολάρια. Ταινία που έχει στις τάξεις της τον διευθυντή φωτογραφίας Roger Deakins, την βλέπεις θέλεις δεν θέλεις, πάντως.

Children of Men (2006)

Προκλητικά τέλειο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας (μια από τις σπουδαιότερες ταινίες του 21ου αιώνα) που διαδραματίζεται σε έναν κόσμο του κοντινού μέλλοντος που μαστίζεται από τη βία και την κλιματική καταστροφή. Αλλά αυτή την εισπρακτική αποτυχία του 2006 από τον σκηνοθέτη Alfonso Cuarón αξίζει να την δείτε μόνο και μόνο για τη σκηνοθεσία του – μια σεκάνς καταδίωξης γυρίστηκε σε μία και μόνη λήψη!

Kiss Kiss Bang Bang (2005)

Το Kiss Kiss Bang Bang επρόκειτο να αποτελέσει την επιστροφή τόσο του Robert Downey Jr. όσο και για τον σεναριογράφο/σκηνοθέτη Shane Black (των Predator και Lethal Weapon). Ωστόσο, παρά την ενθουσιώδη ανταπόκριση των κριτικών, κατάφερε να βγάλει μόλις 4 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office – αν και, όπως οι περισσότερες από αυτές τις ταινίες, βρήκε το κοινό της μόλις βγήκε σε DVD.

Τα Χρονικά του Ρίντικ (2004)

Ο Vin Diesel εξαργύρωσε την παρουσία του στα xXx και The Fast and the Furious για να κάνει αυτή τη συνέχεια του θρίλερ επιστημονικής φαντασίας Pitch Black (2000) του David Twohy. Έκανε εισπράξεις μόλις 57 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ έχοντας προϋπολογισμό άνω των 100 εκατομμυρίων δολαρίων. Ταινιάρα, ωστόσο.

Fight Club (1999)

Το Fight Club απέτυχε στους κινηματογράφους (με τα μισά περίπου έσοδα από αυτά που κόστισε η παραγωγή του), αλλά είχε ήδη πάρει, από το 1999, το δρόμο προς το απόλυτο cult κινηματογραφικό status. Μια από τις σπουδαιότερες σύγχρονες ταινίες.

Μan on the Moon (1999)

Ένας βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης, ο Milos Forman πήρε τον, φρέσκο από τον ερμηνευτικό θρίαμβό του στο The Truman Show, Τζιμ Κάρεϊ σε έναν ακόμη σοβαρό ρόλο, αλλά η ταινία δεν μπόρεσε να προσελκύσει ούτε τα Όσκαρ (αν και κέρδισε Χρυσή Σφαίρα) ούτε το κοινό (η ταινία έφτασε στα 47 εκατομμύρια δολάρια έναντι προϋπολογισμού 82 εκατομμυρίων δολαρίων).

Gattaca (1997)

Αυτό το χαμηλών τόνων δράμα επιστημονικής φαντασίας από τον σκηνοθέτη Andrew Niccol (σεναριογράφος του The Truman Show) μοιάζει ακόμη και σήμερα τρομακτικά προφητικό. Γενετικά τέλεια παιδιά (“valids”) παλεύουν με τους φυσικά γεννημένους (“in-valids”), όμως το φιλοθεάμον κοινό δεν το αντάμειψε όπως του άξιζε, καθώς η ταινία κέρδισε μόνο το ένα τρίτο του προϋπολογισμού των 36 εκατομμυρίων δολαρίων.

Waterworld (1995)

Μια χαρα ταινία είναι. Μην ακούτε όσους λένε ότι είναι μάπα. Απλώς είναι λίγο πιο υπερβολική σε όλα της σε σχέση με το πραγματικό μέγεθος που της άρμοζε.

Bonfire Of The Vanities (1990)

Η διασκευή του μυθιστορήματος του Tom Wolfe, ένα μακρόσυρτο έπος της ναρκωτικής υπερβολής της δεκαετίας του ’80, καταδικάστηκε σε αποτυχία παρά τη συμμετοχή του βραβευμένου σκηνοθέτη Brian De Palma και ένα καστ που περιλαμβάνει μεγάλα αστέρια όπως η Melanie Griffith, ο Tom Hanks και ο Bruce Willis. Εκείνη την εποχή θεωρήθηκε ως μια πολύ μέτρια μεταφορά του βιβλίου και έβγαλε μόλις το ένα τρίτο του προϋπολογισμού των 47 εκατομμυρίων δολαρίων σε πωλήσεις εισιτηρίων, αλλά σήμερα βλέπεται μια χαρά.

Joe Versus The Volcano (1990)

Μια ρομαντική κωμωδία με τον Τομ Χανκς και τη Μεγκ Ράιαν, γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον θεατρικό συγγραφέα Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ, ο οποίος μόλις είχε κερδίσει Όσκαρ για το Moonstruck, ειναι δυνατόν να αποτύχει; Και όμως, αποδείχθηκε ότι το κοινό του 1990 δεν ήξερε τι να κάνει με έναν παράξενο μύθο για έναν άνδρα που πάσχει από μια θανατηφόρα ασθένεια και που επιχειρεί να πάει στον Νότιο Ειρηνικό για να αυτοκτονήσει μέσα σε ένα ηφαίστειο.

Heathers (1989)

Υπέροχα μαύρη και άραχλη εφηβική κωμωδία για ένα ζευγάρι μαθητών λυκείου (Christian Slater και Winona Ryder) που παίρνουν εκδίκηση από μια κλίκα απαίσιων πλούσιων κοριτσιών. Και όμως κατάφερε να κερδίσει μόλις 1 εκατομμύριο δολάρια στις αίθουσες.

Chameleon Street (1989)

Η αληθινή ιστορία ενός απατεώνα τύπου Catch Me If You Can, ο οποίος πέρασε μια ολόκληρη… ζωή παίρνοντας μια σειρά από διαφορετικές ταυτότητες. Παρά το γεγονός ότι απέσπασε βραβεύσεις στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Sundance το 1990, κατόπιν ξεχάστηκε, αν και σήμερα, 35 χρόνια μετά, έχει το δικό της cult status.

Οι περιπέτειες του βαρόνου Μινχάουζεν (1988)

Μια παράξενη ταινία του Terry Gilliam που εξιστορεί το χρονικό των περιπετειών του παράξενου αριστοκράτη βαρόνου Μινχάουζεν (John Neville). Κόστισε πάρα πολλά χρήματα (46 εκατομμύρια δολάρια) και έβγαλε πάρα πολύ λίγα (8 εκατομμύρια δολάρια).Όμως η επεισοδιακή πλοκή του και οι τρελοί χαρακτήρες του αξίζουν μια θέαση έστω και σήμερα.

Ishtar (1987)

Η επιτομή της κινηματογραφικής αποτυχίας: μια εξωφρενικά ακριβή κωμωδία με πρωταγωνιστές τους Warren Beatty και Dustin Hoffman ως ένα ζευγάρι ατάλαντων μουσικών που καταλήγουν, άθελά τους, στο φανταστικό μεσανατολικό έθνος του τίτλου της ταινίας. Έχασε τόσα πολλά χρήματα (σχεδόν 100 εκατομμύρια δολάρια σε σημερινά δολάρια), που παραμένει… διαβόητη δεκαετίες αργότερα.

The Hunger (1983)

Ο σκηνοθέτης Tony Scott έφερε την αισθητική του μουσικού βίντεο στην κινηματογραφική διασκευή του μυθιστορήματος του Whitley Strieber. Οι Susan Sarandon, Catharine Deneuve και, κυρίως, ο αείμνηστος David Bowie κουβαλούν στους ώμους τους μια υπέροχη ταινία – την οποία ωστόσο, στην εποχή της, δεν την είδε σχεδόν κανείς.