Την ώρα που οι ηγέτες των χωρών προσπαθούν να επωφεληθούν από ένα σκηνικό έντασης, έρχεται η αέναη δύναμη του κινηματογράφου και των Τεχνών να ενώσει τους ανθρώπους. Όσοι αντιλαμβάνονται το μεγαλείο και την ποιότητα της δημιουργίας, έχουν την ικανότητα να δουν πέρα από τα σύνορα. Το Σάββατο το Ολύμπιον υποδέχθηκε τον Φατίχ Ακίν με τη νέα του ταινία “Το Χρυσάφι του Ρήνου” και η αίθουσα Σταύρος Τορνές τον Εμίν Αλπέρ με τις δικές του “Ημέρες Ξηρασίας”. Ατμόσφαιρα γιορτής και ενθουσιασμού κόντρα στο ρεύμα της εποχής.
Το “Rhinegold” κυριολεκτικό και μεταφορικό αφηγείται την ιστορία και τη διαδρομή του ράπερ Xatar (Giwar Hajabi). Ενός ανθρώπου που γεννήθηκε στη φυλακή και καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής του «φλερτάρει» με αυτήν. Οι νότες του συνοδεύουν την πλοκή και επιτείνουν την ένταση. Αφετηρία με ένα σχόλιο για την κουρδική κοινότητα που τόσα έχει βιώσει στο πέρασμα των χρόνων. Στη συνέχεια ο φακός ακολουθεί την οικογένεια Hajabι και ιδιαίτερα το μονοπάτι που επιλέγει να ακολουθήσει στη ζωή ο Giwar.
Ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Σε αυτήν την αυτοβιογραφία που μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη, ο Ακίν δίνει για μία ακόμα φορά τα διαπιστευτήριά του. Soul Kitchen, Cut, In the Fade και τώρα μία επιλογή με ντοκιμαντεριστικά στοιχεία που δένει άριστα με την μυθοπλασία και με την τελευταία της σκηνή αγγίζει τον μαγικό κόσμο του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Μάλιστα ο καταξιωμένος σκηνοθέτης έντονα συναισθηματικά φορτισμένος τόνισε πως η ταινία είναι σαν το τατουάζ (μένει πάντα μαζί σου) και αφιέρωσε το έργο του στην μνήμη του πατέρα του, που έφυγε από τη ζωή το 2021.
Λίγα μέτρα μακριά από την Πλατεία Αριστοτέλους στο λιμάνι για το “Βurning Days”. Μετά τις “Τρεις Αδελφές” η επιστροφή του Εμίν Αλπέρ στη Θεσσαλονίκη. Μεταφερόμαστε στην ενδοχώρα της Τουρκίας και την επαρχία, στην οποία κυριαρχούν μηχανισμοί που ο δυτικός κόσμος αρνείται να δει. Το πρώτο πλάνο της ερήμου δείχνει το αδιέξοδο και μοιάζει να ολοκληρώνεται με το σχήμα του κύκλου, ενώ η θυσία του ζώου δείχνει μία κοινωνία που λειτουργεί με αποκτηνωμένα ένστικτα, αναζητώντας λύτρωση στα αδιέξοδά της.
Η λειψυδρία είναι ένα μείζον πρόβλημα στην εποχή μας. Οι ειδικοί θεωρούν πως για το νερό θα γίνει ο επόμενος Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι εκλογές πλησιάζουν. Ο δήμαρχος προκειμένου να επανεκλεγεί τάζει… νερό. Σε αυτόν που το έχει στερηθεί, είναι ότι σημαντικότερο να του το προσφέρεις απλόχερα. Πρωταγωνιστής μας ο Εμρέ. Ένας νεαρός εισαγγελέας που προσπαθεί να χτίσει την καριέρα του και να «καθαρίσει» όσο μπορεί τον τόπο. Όπως όμως λένε οι χωρικοί στο τέλος «κανείς δε γλιτώνει από τη δικαιοσύνη». Όπως τουλάχιστον την ορίζουν οι ίδιοι.
Συγκρούσεις που κάνουν κρότο κι άλλες υπόκωφες. Δύο οξυδερκείς αλληγορίες μέσα από την τελευταία εικόνα στο “Χρυσάφι του Ρήνου” και μέσα από την τρύπα στο «Ημέρες Ξηρασίας». Ο κόσμος γέμισε τις αίθουσες ασφυκτικά. Απόλαυσε το θέαμα, συνομίλησε με τους δημιουργούς και μοιράστηκε όσα ένιωσε. Το Φεστιβάλ συνεχίζεται με δύο ακόμα σπουδαίες προβολές απόψε. Πρεμιέρα για το “Light of Empire” του Σαμ Μέντες και το “Tori and Lokita” των ουμανιστών αδελφών Νταρντέν.
