Στην τέχνη, υπάρχουν πάντα οι καλές και οι κακές στιγμές. Κάτι αναλογο ισχύει και στη μεγάλη οθόνη, που έχει προσφέρει αριστουργήματα, αλλά έχει κιόλας δημιουργήσει απόλυτες εμπορικές απογοητεύσεις στα box office.
Συνήθως, μετά από κάποια αποτυχία, τα στούντιο ακολουθούν κάποια πεπατημένη που θα οδηγήσει εγγυημένα σε εμπορική επιτυχία ώστε να αποκαταστήσουν άμεσα την οικονομική ισορροπία. Ωστόσο, ορισμένες ταινίες κοστίζουν τόσο πολύ στα στούντιο που μία πιθανή αποτυχία τους, είναι καταλυτική για τον δημιουργό της.
Cleopatra, 1963
Η ταινία του 1963 με πρωταγωνίστρια την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και σκηνοθέτη τον Joseph L. Mankiewicz θεωρείται πλέον κλασική, αλλά την εποχή της πρεμιέρας της σχεδόν κατέστρεψε το στούντιο της Fox.
Ο προϋπολογισμός της Κλεοπάτρας είχε αρχικά προγραμματιστεί να μην ξεπερνά τα δύο εκατομμύρια, αλλά τελικά αυξήθηκε στα 44 εκατομμύρια, καθιστώντας την μια από τις πιο ακριβές ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Οι παραγωγοί ήθελαν να δουν μόνο την Ελίζαμπεθ Τέιλορ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά η ηθοποιός είπε ότι δεν θα τη γυρίσει για λιγότερο από ένα εκατομμύριο δολάρια και οι παραγωγοί συμφώνησαν με τον όρο της.
Η ταινία άλλαζε συνέχεια σκηνοθέτες οπότε τα γυρίσματα κράτησαν πολύ. Επιπλέον, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ εγκατέλειψε το έργο για οκτώ μήνες λόγω σοβαρής ασθένειας η οποία εξελίχθηκε σε πνευμονία και σύμφωνα με την ίδια, τουλάχιστον 4 φορές οι γιατροί την θεώρησαν για λίγα λεπτά νεκρή. Τον Μάρτιο του 1961 έπεσε σε κωματώδη κατάσταση και χρειάστηκε τραχειοτομή για να μείνει ζωντανή. Η Κλεοπάτρα κέρδισε τέσσερα Όσκαρ από τις εννέα υποψηφιότητες και η Fox έπρεπε να πουλήσει 300 στρέμματα γης και νοίκιασε μέρος της για να αποπληρώσει τα δάνεια.
The fall of the Roman Empire, 1964
Οι ιδιοκτήτες της Samuel Bronston Productions φαίνεται ότι δεν έμαθαν τίποτα από την αποτυχία του box-office του Cleopatra, γιατί ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησαν το δικό τους ιστορικό έπος, την Πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με σκηνοθεσία Anthony Mann, έχοντας επενδύσει σχεδόν 20 εκατομμύρια δολάρια στην παραγωγή του.
Τα περισσότερα χρήματα πήγαν όχι μόνο για να πληρωθούν οι ηθοποιοί όπως η Sophia Loren και ο Christopher Plummer, αλλά και για την ανοικοδόμηση του Ρωμαϊκού Φόρουμ -με έκταση 92 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων – που εκείνη την εποχή αποτελούσε το μεγαλύτερο υπαίθριο σκηνικό στο Hollywood.
Η ταινία αποδείχθηκε πλήρης αποτυχία: έχοντας εισπράξει λιγότερα από 5 εκατομμύρια δολάρια, το στούντιο κήρυξε πτώχευση.
Cutthroat Island, 1995
Η ταινία, ήταν τόσο επική αποτυχία που μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ Guinness ως η μεγαλύτερη αποτυχία στο box office στο Hollywood: με τεράστιο προϋπολογισμό σχεδόν 100 εκατομμυρίων δολαρίων, η ταινία περιπέτειας για τους πειρατές της Καραϊβικής απέσπασε 10 εκατομμύρια δολάρια.
Ο μοιραίος σκηνοθέτης Renny Harlin κατηγόρησε το στούντιο για τα προβλήματα παραγωγής, η εταιρεία ενοχοποίησε τον σκηνοθέτη για την παταγώδη αποτυχία, την ίδια στιγμή που η MGM, που ανέλαβε τη διανομή της, δεν έκανε σπουδαία δουλειά για την προώθηση του φιλμ.
Μετά από αυτό, η Carolco Pictures, το στούντιο που μας έφερε το Terminator 2: Judgment Day και το Total Recall, έπαψε να υπάρχει και οι μεγάλες πειρατικές ταινίες ξεχάστηκαν για μια δεκαετία.
The Golden Compass, 2007
Το New Line Cinema στούντιο κυκλοφόρησε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Πίτερ Τζάκσον με προϋπολογισμό 200 εκατομμυρίων δολαρίων, και ίσως εξαιτίας αυτού, έχασε την αίσθηση του χρήματος όταν ξεκίνησε τα γυρίσματα της Χρυσής Πυξίδας που σκηνοθετούσε ο Chris Weitz.
Το κόστος της πρώτης και μοναδικής δόσης ήταν 180 εκατομμύρια δολάρια. Ως αποτέλεσμα, η ταινία εισέπραξε 70 εκατομμύρια δολάρια στην αγορά των ΗΠΑ και 260 εκατομμύρια δολάρια στη διεθνή αγορά, αλλά αυτό δεν έσωσε το στούντιο επειδή τα δικαιώματα για τις ξένες προβολές πωλήθηκαν σε άλλες εταιρείες.
Το στούντιο τελικά χρεοκόπησε και το ανέλαβε η Warners Bros. Παρ’ όλα αυτά, η ταινία κέρδισε ένα Όσκαρ για τα καλύτερα οπτικά εφέ.
Πηγή: startefacts
