Η Ρενάτε Ρέινσβε είναι από εκείνες τις ηθοποιούς που δεν υποδύονται ρόλους – τους κάνουν κομμάτι του εαυτού τους. Με βλέμμα που γλιστράει ανάμεσα στη μελαγχολία και την εσωτερική φωταψία και κίνηση που μοιάζει να κουβαλά τη μνήμη μιας ολόκληρης σκανδιναβικής σιωπής η Ρέινσβε δεν υποδύεται απλά – πλάθει από την αρχή, σαν μια γυναίκα που έχει γεννηθεί από τις αντιφάσεις της εποχής μας. Το ερμηνευτικό της άστρο, ήσυχο αλλά αδιαμφισβήτητο, δεν φωνάζει, απλώς επιβάλλεται όπως το φως του σκανδιναβικού ήλιου σε μια μέρα που μοιάζει ατελείωτη. 

Ο Χειρότερος Άνθρωπος στον Κόσμο
Γιούλα ή Τζούλι, ένα νεαρό κορίτσι που συνεχώς ακροβατεί χωρίς να έχει τη δύναμη να αποφασίσει ποια κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσει με σαφήνεια. Ιατρική, ψυχολογία, φωτογραφία. Η ενηλικίωσή της μοιάζει να είναι ένας διαρκής πειραματισμός. Την μοίρα της ορίζει η παρορμητικότητα. Οι συνθήκες στη Σκανδιναβία της δίνουν τη δυνατότητα να δοκιμάσει κι όταν είναι σίγουρη να ακολουθήσει τον τομέα που έχει επιλέξει. Στον Νότο της Ευρώπης όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Για την Γιούλα η “ανεργία” είναι συνειδητή επιλογή, για αρκετούς νέους όμως είναι απόρροια της σήψης ενός συστήματος που τους οδηγεί στην εξαθλίωση. Βραβευμένη για την ερμηνεία της στις Κάννες η Ρενάτε Ρέινσβε πετυχαίνει κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Μέσα από τη δική της λάμψη αντικατοπτρίζει τον κόσμο δύο άλλων ανθρώπων, στον οποίο συμμετέχει κι η ίδια. Στο πλευρό της τοποθετείται ο σταθερός πρωταγωνιστής της τριλογίας Άντερς Ντάνιέλσεν Λίε και ο νεαρότερος Χέρμπερτ Νόρντουρμ. Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να τη χαρακτηρίσει τον χειρότερο άνθρωπο στον κόσμο, ίσως τον πιο ευάλωτο θα ήταν ο ιδανικός χαρακτηρισμός για την περίπτωσή της. Άλλωστε υπάρχει μία σκηνή που ο Έιβιντ λέει, “δεν είμαι άλλωστε κι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο” … Θεωρώ πως αυτή έρχεται να επιβεβαιώσει κι όλα τα παραπάνω σχετικά με το παιχνίδι της αντανάκλασης των προσωπικοτήτων ανάμεσα στο τρίγωνο. 

Ενημέρωση Γονέων
Οι φωτογραφίες ξυπνούν αναμνήσεις της εποχής της αθωότητας για τους γονείς. Τα χρόνια όμως έχουν περάσει. Ο διευθυντής κι οι γονείς γνωρίζονται καλά. Δεν πρόκειται για μία απρόσωπη επαφή. Οι ιδιαιτερότητες είναι γνωστές σε όλους τους εμπλεκόμενους. Ζητείται από την πρώτη στιγμή κατανόηση και διπλωματικοί χειρισμοί. Η ευελιξία και το σβήσιμο της φωτιάς είναι το ζητούμενο. Οι ψυχραιμότεροι καλούνται να λειτουργήσουν πυροσβεστικά. Η σκοτεινή απόχρωση περνάει όμως από τους τοίχους στις ψυχές των ανθρώπων και φέρνει στην επιφάνεια τα τραύματα του παρελθόντος. Οι παιδαγωγοί όμως ακόμα και στη πιο δύσκολη “στροφή” οφείλουν να βρουν τη λύση. Μετά την ερμηνεία της στον “Χειρότερο Άνθρωπο στον Κόσμο” η Ρενάτε Ράινσβε είναι και πάλι καθηλωτική. Σωματικοποιεί το δράμα. Γνωρίζει καλά πως ο Αρμάντ είναι αθώος και πως για ό,τι έχει κάνει ευθύνεται μονάχα η ίδια. Ο περίγυρος το αντιλαμβάνεται. Ο χρόνος κυλάει υπέρ της. Από την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας, στις ευθύνες και την “ενοχή” της ενήλικης ζωής. Μία διαρκής πάλη με τους δαίμονες για τον καθένα μας. Δύσκολα σταυροδρόμια, ματαιώσεις, θραύσματα που το γυαλί δεν μπορεί να απορροφηθεί από τον οργανισμό και πληγώνει. “Γονεϊκότητα” μία δύσκολη υπόθεση. 

Ένας διαφορετικός Κόσμος
Το Sentimental Value είναι ένα λεπτοδουλεμένο ψυχολογικό δράμα που εξερευνά τις εύθραυστες αποχρώσεις της απώλειας, της μνήμης και του δεσίματος ανάμεσα στους ανθρώπους. “Οικογένεια” και “σπίτι”. Η σκηνοθεσία απλώνεται με τρυφερότητα και ακρίβεια, αποφεύγοντας τις εύκολες συναισθηματικές εκρήξεις και αντ’ αυτού χτίζει μια αίσθηση εσωτερικής έντασης που ωριμάζει όσο η ιστορία ξετυλίγεται. Οι ήσυχες στιγμές αποκτούν βαρύτητα και η ταινία στέκεται περισσότερο ως υπαρξιακό σχόλιο παρά ως απλή αφήγηση, ολοκληρώνοντας την “τριλογία του Όσλο”. Στην καρδιά της ταινίας στέκεται η Ρενάτε Ρέινσβε, η οποία για ακόμη μια φορά αποδεικνύει γιατί θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της γενιάς της. Με βλέμμα που κυμαίνεται ανάμεσα στην αμηχανία και την αποφασιστικότητα, και με υποκριτική ακρίβεια που δεν κραυγάζει αλλά ψιθυρίζει, η Ρέινσβε δίνει πνοή σε έναν χαρακτήρα που αλλιώς θα μπορούσε να παραμείνει “αφηρημένος”. Κρατώντας την ταινία στα λεπτά δάχτυλά της, κάνει την κάθε σιωπή να μοιάζει φορτισμένη και την κάθε κουβέντα να μοιάζει απαραίτητη. 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.