Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από όταν ο Κώστας Γαβράς έλεγε στον Αντώνη Μποσκοΐτη και το FAQ mag πως στη ζωή όλα είναι πολιτική. Το ποδόσφαιρο φυσικά δεν αποτελεί εξαίρεση και ο Δημήτρης Ραπίδης με το φιλόδοξο εγχείρημά του «προσπαθεί» να επιβεβαιώσει τη ρήση του σπουδαίου σκηνοθέτη. Δεν είναι μυστικό πως το λαοφιλές άθλημα αποτελεί μέσο ελέγχου της κοινωνικής πλειοψηφίας. Είναι κοινά αποδεκτό επίσης πως αρκετά Μουντιάλ κρύβουν πίσω από τους αγωνιστικούς χώρους αρκετά σκοτεινές ιστορίες.

Ο συγγραφές δεν μένει μόνο στην κορυφαία διοργάνωση, αλλά ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο δίνοντας πολυπολιτισμικό χαρακτήρα στην αφήγησή του. Πάντα ακολουθεί μία βαθιά ανθρώπινη ιστορία και προσπαθεί να μας δείξει τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται κάθε φορά με ρεαλιστική και ταυτόχρονα ρομαντική ματιά. Αφετηρία του η Κολομβία. Η χώρα για την οποία ο Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες έχει πει πως είναι ένας αγώνας ποδοσφαίρου. Από εκεί στην Αίγυπτο και την ιστορική Αλ Αχλί. Τι ρόλο διαδραμάτισαν οι ultras της στον δρόμο για την ελευθερία απέναντι στον Χόσνι Μπουμπάρακ;

Tα χιλιόμετρα στις ηπείρους κι οι συνεχείς μεταβάσεις από κεφάλαιο σε κεφάλαιο κρατούν την προσοχή του αναγνώστη στο υψηλότερο επίπεδο. Κάθε φορά κερδίζει μία γνώση ή επιβεβαιώνει ότι γνωρίζει. Από τον «περονισμό» στην Αργεντινή στον «κομμουνιστή» Χαβιέ Ζανέτι και τη σχέση του με τους Ζαπατίστας, στο κατ΄ευφημισμό στάδιο της ελευθερίας στο Ιράν και ταυτόχρονα σε μία κίνηση των ποδοσφαιριστών που κατάφεραν ότι δεν κατάφερε η πολιτική σε 20 χρόνια σε μία αναμέτρηση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Γαλλία, η Αλγερία, ο καλός κι ο κακός Ζιντάν. Το ήθος, οι αξίες κι η ιδεολογία ως τα μεγαλύτερα όπλα.

Δεν υπάρχει γωνία που να μένει στα κρυφά. Όλα στο φως. Από το πραξικόπημα του Πινοσέτ στη Χιλή και το γυναικείο ποδόσφαιρο στην ιδιότυπη – παράλληλη σχέση Μέρκελ-Λεβ, με χροιά από ρωσο-ουκρανικό, με Παλαιστίνη, με Υεμένη. Εξηγείται με κάθε δυνατό παράδειγμα πως το ποδόσφαιρο έχει τεράστια δυναμική, αλλά συχνά χρησιμοποιείται προς εξυπηρέτηση συμφερόντων και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης.

Ινδία, Βραζιλία, Ουρουγουάη και το ευαίσθητο ζήτημα της Καταλονίας στην Ισπανία.

Ένας κόσμος που διαρκώς μεταβάλλεται. Όσο μεγαλώνουμε αντιλαμβανόμαστε όλες αυτές τις προεκτάσεις και κάνουμε τις απαραίτητες συνδέσεις. Συχνά πληγωνόμαστε, γινόμαστε πιο σκληροί ως άνθρωποι. Ο Ραπίδης έχει μελετήσει την ιστορία σε βάθος, είναι καλός γνώστης και είναι αποφασισμένος να αποδώσει τις ισορροπίες σε κάθε χρονική περίοδο, που αποφασίζει να βάλει στις σελίδες του βιβλίου του. Το συμπέρασμα είναι πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι, όπως λένε οι Άγγλοι, που ούτε φέτος θα πανηγυρίσουν την κατάκτηση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου …