Περπατώντας στα Εξάρχεια, βλέπεις συχνά στους τοίχους ζωγραφιές με τα κορίτσια του Sonke. Είναι αυτά τα μελαγχολικά κορίτσια με τα μακριά κυματιστά μαύρα μαλλιά που συνοδεύονται από κατακόκκινες καρδιές και πολιτικοκοινωνικά μηνύματα. Τα χαρακτηρίζει ένας ρομαντισμός, τραβάνε τα βλέματα, μαλακώνουν τις καρδιές. Οι γείτονές τους τα προσέχουν και τα σέβονται, οι περαστικοί τα φωτογραφίζουν, ο Δήμος Αθηναίων λυγίζει μπροστά στην ομορφιά τους και δεν σβήνει τα ίδια, μονάχα τα συνθήματα που τα συνοδεύουν. Ο Αλέξανδρος Σκουταριώτης aka Sonke είναι ένας street art καλλιτέχνης με πολύ χαρακτηριστικά σχέδια. Τα έργα του έχουν ξεφύγει από τους τοίχους και έχουν μπει σε μεγάλες γκαλερί κατακτώντας αξιοκρατικά μια θέση δίπλα σε έργα τέχνης που δεν έχουν σχέση με το καλλιτεχνικό ρεύμα που πρεσβεύει ο ίδιος.
Ο ίδιος δεν αγαπά τη δημοσιότητα, είναι εσωστρεφής και μιλά περισσότερο ζωγραφίζοντας.
Ο Sonke εμπνέεται από τον έρωτα, αυτόν που συναντάς σε κάθε γωνιά της πόλης, εκεί που ένα ζευγάρι θα ανταλλάξει ένα φιλί ή θα τσακωθεί για σημαντική ή ασήμαντη αιτία. Οι κόκκινες καρδιές του χτυπούν στο κέντρο της πόλης εκεί που ούτως ή άλλως χτυπά και ο παλμός της πρωτεύουσας. Όχι,δεν ζωγραφίζει στα προάστεια. Τα προάστεια δεν αποτελούν καμβά του. Επιλέγει μονάχα να φωτίσει σκοτεινά στενά του κέντρου με εικόνες αγάπης και φράσεις ελπίδας. Το Μάιο θα συμμετάσχει σε μία ομαδική έκθεση στο Παρίσι στην Gallery Sakura και θα κάνει ατομική έκθεση στην γκαλερί Καπόπουλος της Λευκωσίας. Εκεί θα μπορέσει κάποιος να αποκτήσει έναν αυθεντικό πίνακα με την υπογραφή του για το σπίτι. Οι υπόλοιποι, θα τον απολαμβάνουν στο δρόμο, εκεί που γεννήθηκε το αστέρι του Αλέξανδρου Σκουταριώτη και φωτίζει τα σκοτάδια.
Τι συμβολίζει τελικά το κορίτσι με τα μακριά μαύρα μαλλιά που εμπνεύστηκες στη Γαλλία;
Δε συμβολίζει τίποτα ή συμβολίζει κάτι διαφορετικό για τον καθένα.
Έχεις πει ότι η τέχνη σου ανήκει στο κέντρο της πόλης, όμως ταυτόχρονα εκτίθεται σε μεγάλες γκαλερί και μπορεί να την αποκτήσει κάποιος που θα την τοποθετήσει σε ένα ακριβό σαλόνι. Θεωρείς ότι αυτό είναι μια μικρή προσωπική επανάσταση, αφού βάζεις το underground εκεί που αλλιώς δεν θα υπήρχε;
Όχι δεν είναι καθόλου προσωπική επανάσταση,το έχουν κάνει κι άλλοι πριν από μένα.Συμβαίνει συχνά, μία υποκουλτούρα, να γίνεται “μαζική” και να αποκτα εμπορικό χαρακτήρα!
Aρκετά σχέδιά σου, έχουν κοπιαριστεί και πωλούνται χωρίς την δική σου υπογραφή ως μη γνήσια αντίγραφα. Τι συναισθήματα σου προκαλεί αυτή η κλοπή, πως αντιδράς και τι θα έλεγες σε κάποιον που σκοπεύει να τα αγοράσει;
Ναι ,αυτό που λες έχει γίνει. Έχουν χρησιμοποιήσει τα σχέδια χωρίς την άδειά μου και στην Ελλαδα και στο εξωτερικό,αλλά δεν με τρομάζει αυτό ,ούτε με ανησυχεί ιδιαίτερα .Το 2016 είχαν βάλει ένα γκράφιτι απο τον δρόμο που είχα κάνει στην Αθήνα,στο Τhe Voice της Γαλλίας σαν φόντο στο στούντιο και έπαιζε σε κάθε εκπομπή χωρίς καμία άδεια η συνεννόηση μαζί μου.Έχουν γίνει μπλουζάκια,τσαντες…εχω βρει και ταπετσαρίες! Έχει πλάκα μερικές φορές! Αν κάποιος σκοπεύει να αγοράσει μία κόπια, που λες, δηλαδή μια εκτύπωση πάνω σε καμβά, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω και τόσο πρόβλημα. Είναι πολύ εύκολο να ξεχωρίσεις τα αυθεντικά έργα πάντως από τα μη αυθεντικά. Όλα τα αυθεντικά έργα συνοδεύονται από πιστοποιητικό αυθεντικότητας.
Τι αγαπάς στο street art; Τι έχεις να θυμάσαι από το 1998 ως σήμερα και πως ονειρεύεσαι την εξέλιξή σου;
Έχω πολλές αναμνήσεις και ιστορίες να αφηγηθω από όλα αυτά τα χρόνια, περισσότερο λόγω της αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους στον δρομο ,την νυχτα κυριως,Δεν ξεκίνησα κάνοντας ζωγραφιές πρώτα έκανα γκράφιτι, όταν ήμουν 13 πήγαινα σε κεντρικούς δρόμους όπως στην Κηφισίας το βράδυ και έκανα γκράφιτι. Δεν πήγαινα πότε για καφεδάκι,με ότι λεφτά είχα, αγόραζα σπρέι και πήγαινα σε κεντρικά σημεία και έκανα γκράφιτι. Είναι φοβερό συναίσθημα, η αδρεναλίνη σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό της δημιουργίας ή της καταστροφής! Δεν έχω καμιά φιλοδοξία για το μέλλον.
Η τέχνη που λένε στο δημόσιο χώρο είναι ό,τι πιο ωραίο για εμένα ! Ειναι η πιο ελεύθερη συνθήκη που μπορεί να βιώσει ένας καλλιτέχνης.Ακόμη με εμπνέει και με ενθουσιάζει !
Υπάρχει κάποιος street artist που θεωρείς ότι το χει πάει ένα βήμα παραπέρα κι αν ναι ποιος;
Μου αρέσουν όλες οι ζωγραφιές και τα γκράφιτι στο δρόμο, μου αρέσει η “κίνηση” δηλαδή που κάνει κάποιος και βγαίνει από το εργαστήριο του και ζωγραφίζει έξω και αλληλεπιδρά με τον κόσμο. Αυτό για εμένα είναι ένα βήμα παραπέρα!
Ποια πόλη θεωρείς ότι προηγείται καλλιτεχνικά όσον αφορά στα street έργα τέχνης και γιατί;
Δεν έχω ιδέα πραγματικά! Σε όλο τον κόσμο πλέον κάνουν τέχνη στο δρόμο ,είναι πολύ διαδεδομένο καλλιτεχνικό ρευμα.Στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι δύσκολο να κάνεις γκράφιτι ή street art,γιατι υπάρχει αστυνομία γκράφιτι.Στην Ελλάδα δεν υπάρχει συγκεκριμένη νομοθεσια ούτε πρόστιμο ,ούτε ποινή για γκράφιτι Και έτσι υπάρχουν πολλά έργα στο δρόμο από πολλούς διαφορετικούς καλλιτέχνες!
Πιστεύεις ότι σέβονται τα έργα σου όταν τα βλέπουν στους δρόμους και δεν τα πατάνε; Ή πως είναι στη φύση των γκραφίτι να έχουν σύντομη ζωή και έτσι συμβαίνει και με τα δικά σου;
Σπανία τα πατάνε στον δρόμο από πάνω άλλοι γκραφιτάδες, υπάρχουν πολλά γκράφιτι που τα προστατεύουν οι άνθρωποι που μένουν κοντά!
Τα τελευταία δύο χρόνια έχω παρατηρήσει πως από τον Δήμο Αθηναίων σβηνουν τα πολιτικά σλόγκαν που γράφω πάνω από τα γκράφιτι και αφηνουν την εικόνα ,αυτό είναι ό,τι πιο περιέργο έχω δει μέχρι τώρα.
Aν μπορούσες να ζωγραφίσεις έναν τοίχο στη Βουλή, τι θα έφτιαχνες;
Στην Βουλή; Θα έφτιαχνα κάτι κιτς!
Ετοιμάζεις μια νέα έκθεση και θα θέλαμε να μάθουμε τα πάντα για αυτή:
Τον Μάιο θα συμμετάσχω σε μία ομαδική έκθεση στο Παρίσι στην Gallery Sakura και θα κάνω ατομική έκθεση στην γκαλερί Καπόπουλος της Λευκωσίας.Έχω φτιάξει έργα με κόκκινα ερωτικά αμαξάκια καμπριολέ – αστικούς πόθους και μπλαζέ ζευγη στο Κολωνάκιον! Είναι 15 έργα όπου έχω κάνει νυχτερινές βόλτες με κόκκινα αμαξακια.
Περπατώντας στα Εξάρχεια, βλέπεις συχνά στους τοίχους ζωγραφιές με τα κορίτσια του Sonke. Είναι αυτά τα μελαγχολικά κορίτσια με τα μακριά κυματιστά μαύρα μαλλιά που συνοδεύονται από κατακόκκινες καρδιές και πολιτικοκοινωνικά μηνύματα. Τα χαρακτηρίζει ένας ρομαντισμός, τραβάνε τα βλέματα, μαλακώνουν τις καρδιές. Οι γείτονές τους τα προσέχουν και τα σέβονται, οι περαστικοί τα φωτογραφίζουν, ο Δήμος Αθηναίων λυγίζει μπροστά στην ομορφιά τους και δεν σβήνει τα ίδια, μονάχα τα συνθήματα που τα συνοδεύουν. Ο Αλέξανδρος Σκουταριώτης aka Sonke είναι ένας street art καλλιτέχνης με πολύ χαρακτηριστικά σχέδια. Τα έργα του έχουν ξεφύγει από τους τοίχους και έχουν μπει σε μεγάλες γκαλερί κατακτώντας αξιοκρατικά μια θέση δίπλα σε έργα τέχνης που δεν έχουν σχέση με το καλλιτεχνικό ρεύμα που πρεσβεύει ο ίδιος.
Ο ίδιος δεν αγαπά τη δημοσιότητα, είναι εσωστρεφής και μιλά περισσότερο ζωγραφίζοντας.
Ο Sonke εμπνέεται από τον έρωτα, αυτόν που συναντάς σε κάθε γωνιά της πόλης, εκεί που ένα ζευγάρι θα ανταλλάξει ένα φιλί ή θα τσακωθεί για σημαντική ή ασήμαντη αιτία. Οι κόκκινες καρδιές του χτυπούν στο κέντρο της πόλης εκεί που ούτως ή άλλως χτυπά και ο παλμός της πρωτεύουσας. Όχι,δεν ζωγραφίζει στα προάστεια. Τα προάστεια δεν αποτελούν καμβά του. Επιλέγει μονάχα να φωτίσει σκοτεινά στενά του κέντρου με εικόνες αγάπης και φράσεις ελπίδας. Το Μάιο θα συμμετάσχει σε μία ομαδική έκθεση στο Παρίσι στην Gallery Sakura και θα κάνει ατομική έκθεση στην γκαλερί Καπόπουλος της Λευκωσίας. Εκεί θα μπορέσει κάποιος να αποκτήσει έναν αυθεντικό πίνακα με την υπογραφή του για το σπίτι. Οι υπόλοιποι, θα τον απολαμβάνουν στο δρόμο, εκεί που γεννήθηκε το αστέρι του Αλέξανδρου Σκουταριώτη και φωτίζει τα σκοτάδια.
Τι συμβολίζει τελικά το κορίτσι με τα μακριά μαύρα μαλλιά που εμπνεύστηκες στη Γαλλία;
Δε συμβολίζει τίποτα ή συμβολίζει κάτι διαφορετικό για τον καθένα.
Έχεις πει ότι η τέχνη σου ανήκει στο κέντρο της πόλης, όμως ταυτόχρονα εκτίθεται σε μεγάλες γκαλερί και μπορεί να την αποκτήσει κάποιος που θα την τοποθετήσει σε ένα ακριβό σαλόνι. Θεωρείς ότι αυτό είναι μια μικρή προσωπική επανάσταση, αφού βάζεις το underground εκεί που αλλιώς δεν θα υπήρχε;
Όχι δεν είναι καθόλου προσωπική επανάσταση,το έχουν κάνει κι άλλοι πριν από μένα.Συμβαίνει συχνά, μία υποκουλτούρα, να γίνεται “μαζική” και να αποκτα εμπορικό χαρακτήρα!
Aρκετά σχέδιά σου, έχουν κοπιαριστεί και πωλούνται χωρίς την δική σου υπογραφή ως μη γνήσια αντίγραφα. Τι συναισθήματα σου προκαλεί αυτή η κλοπή, πως αντιδράς και τι θα έλεγες σε κάποιον που σκοπεύει να τα αγοράσει;
Ναι ,αυτό που λες έχει γίνει. Έχουν χρησιμοποιήσει τα σχέδια χωρίς την άδειά μου και στην Ελλαδα και στο εξωτερικό,αλλά δεν με τρομάζει αυτό ,ούτε με ανησυχεί ιδιαίτερα .Το 2016 είχαν βάλει ένα γκράφιτι απο τον δρόμο που είχα κάνει στην Αθήνα,στο Τhe Voice της Γαλλίας σαν φόντο στο στούντιο και έπαιζε σε κάθε εκπομπή χωρίς καμία άδεια η συνεννόηση μαζί μου.Έχουν γίνει μπλουζάκια,τσαντες…εχω βρει και ταπετσαρίες! Έχει πλάκα μερικές φορές! Αν κάποιος σκοπεύει να αγοράσει μία κόπια, που λες, δηλαδή μια εκτύπωση πάνω σε καμβά, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω και τόσο πρόβλημα. Είναι πολύ εύκολο να ξεχωρίσεις τα αυθεντικά έργα πάντως από τα μη αυθεντικά. Όλα τα αυθεντικά έργα συνοδεύονται από πιστοποιητικό αυθεντικότητας.
Τι αγαπάς στο street art; Τι έχεις να θυμάσαι από το 1998 ως σήμερα και πως ονειρεύεσαι την εξέλιξή σου;
Έχω πολλές αναμνήσεις και ιστορίες να αφηγηθω από όλα αυτά τα χρόνια, περισσότερο λόγω της αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους στον δρομο ,την νυχτα κυριως,Δεν ξεκίνησα κάνοντας ζωγραφιές πρώτα έκανα γκράφιτι, όταν ήμουν 13 πήγαινα σε κεντρικούς δρόμους όπως στην Κηφισίας το βράδυ και έκανα γκράφιτι. Δεν πήγαινα πότε για καφεδάκι,με ότι λεφτά είχα, αγόραζα σπρέι και πήγαινα σε κεντρικά σημεία και έκανα γκράφιτι. Είναι φοβερό συναίσθημα, η αδρεναλίνη σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό της δημιουργίας ή της καταστροφής! Δεν έχω καμιά φιλοδοξία για το μέλλον.
Η τέχνη που λένε στο δημόσιο χώρο είναι ό,τι πιο ωραίο για εμένα ! Ειναι η πιο ελεύθερη συνθήκη που μπορεί να βιώσει ένας καλλιτέχνης.Ακόμη με εμπνέει και με ενθουσιάζει !
Υπάρχει κάποιος street artist που θεωρείς ότι το χει πάει ένα βήμα παραπέρα κι αν ναι ποιος;
Μου αρέσουν όλες οι ζωγραφιές και τα γκράφιτι στο δρόμο, μου αρέσει η “κίνηση” δηλαδή που κάνει κάποιος και βγαίνει από το εργαστήριο του και ζωγραφίζει έξω και αλληλεπιδρά με τον κόσμο. Αυτό για εμένα είναι ένα βήμα παραπέρα!
Ποια πόλη θεωρείς ότι προηγείται καλλιτεχνικά όσον αφορά στα street έργα τέχνης και γιατί;
Δεν έχω ιδέα πραγματικά! Σε όλο τον κόσμο πλέον κάνουν τέχνη στο δρόμο ,είναι πολύ διαδεδομένο καλλιτεχνικό ρευμα.Στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι δύσκολο να κάνεις γκράφιτι ή street art,γιατι υπάρχει αστυνομία γκράφιτι.Στην Ελλάδα δεν υπάρχει συγκεκριμένη νομοθεσια ούτε πρόστιμο ,ούτε ποινή για γκράφιτι Και έτσι υπάρχουν πολλά έργα στο δρόμο από πολλούς διαφορετικούς καλλιτέχνες!
Πιστεύεις ότι σέβονται τα έργα σου όταν τα βλέπουν στους δρόμους και δεν τα πατάνε; Ή πως είναι στη φύση των γκραφίτι να έχουν σύντομη ζωή και έτσι συμβαίνει και με τα δικά σου;
Σπανία τα πατάνε στον δρόμο από πάνω άλλοι γκραφιτάδες, υπάρχουν πολλά γκράφιτι που τα προστατεύουν οι άνθρωποι που μένουν κοντά!
Τα τελευταία δύο χρόνια έχω παρατηρήσει πως από τον Δήμο Αθηναίων σβηνουν τα πολιτικά σλόγκαν που γράφω πάνω από τα γκράφιτι και αφηνουν την εικόνα ,αυτό είναι ό,τι πιο περιέργο έχω δει μέχρι τώρα.
Aν μπορούσες να ζωγραφίσεις έναν τοίχο στη Βουλή, τι θα έφτιαχνες;
Στην Βουλή; Θα έφτιαχνα κάτι κιτς!
Ετοιμάζεις μια νέα έκθεση και θα θέλαμε να μάθουμε τα πάντα για αυτή:
Τον Μάιο θα συμμετάσχω σε μία ομαδική έκθεση στο Παρίσι στην Gallery Sakura και θα κάνω ατομική έκθεση στην γκαλερί Καπόπουλος της Λευκωσίας.Έχω φτιάξει έργα με κόκκινα ερωτικά αμαξάκια καμπριολέ – αστικούς πόθους και μπλαζέ ζευγη στο Κολωνάκιον! Είναι 15 έργα όπου έχω κάνει νυχτερινές βόλτες με κόκκινα αμαξακια.
