Νέα Ζηλανδία, η χώρα που τα έχει όλα: ανθρώπους που μένουν μόνιμα σε τροχόσπιτα, επικίνδυνες αιρέσεις, μέχρι και περιστρεφόμενα σπίτια.

Ενα σπίτι στην χώρα της Ωκεανίας που μπορεί να περιστρέφεται συνέχεια σαν καρουζέλ βγαίνει προς πώληση για πρώτη φορά από τότε που ο ιδιοκτήτης του το σχεδίασε και το κατασκεύασε πριν από περίπου 35 χρόνια, σημειώνει το εκτενές δημοσίευμα της βρετανικής Guardian.

Το κτίριο, με το παρατσούκλι «Ο φάρος» [The Lighthouse], είναι χτισμένο πάνω στην πλαγιά του λόφου Μαρετάι του Οκλαντ και θεωρείται το μοναδικό στο είδος του στη χώρα καθώς μια πλήρης περιστροφή του έχει διάρκεια 33 λεπτά.

Οταν ο ιδιοκτήτης του, μηχανικός Ντον Ντάνικ, σκεφτόταν τι είδους σπίτι ήθελε να χτίσει, οι συνάδελφοί του πρότειναν μια νέα ιδέα: ένα περιστρεφόμενο σπίτι που θα μπορούσε να έχει θέα είτε στη θάλασσα, ή στους θάμνους, ανάλογα με τη διάθεσή του.

«Το πλεονέκτημά του είναι ότι μπορείς να αλλάξεις τη θέα, μπορείς να αλλάξεις τον ήλιο, μπορείς να βγεις από τον άνεμο, ή να εισέλθεις στον άνεμο. Αν έρχεται καταιγίδα τη νύχτα και δεν επιθυμείς να τη βλέπεις στα παράθυρα του υπνοδωματίου σου, απλά γυρίζεις τη φορά του σπιτιού στο σημείο που επιθυμείς να κοιτάς», λέει ο ίδιος ο αρχιτέκτονας και μηχανικός στην Guardian.

«Όταν ο ήλιος έπεφτε πάνω στην τηλεόραση και δεν μπορούσα να δω, απλά σηκωνόμουν και γύριζα το σπίτι», εξηγεί μειδιώντας.

Μαζί με τους συναδέλφους του, ο Ντάνικ χρειάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 πέντε χρόνια για να σχεδιάσει ένα σύστημα που θα διασφάλιζε ότι όλες οι υπηρεσίες, όπως οι σωληνώσεις νερού, ηλεκτρισμού και αποχέτευσης, θα ήταν ανεξάρτητες και θα μπορούσαν να περιστρέφονται μαζί με το σπίτι καθώς εκείνο μετακινούνταν – κάτι που το τοπικό συμβούλιο απαιτούσε διακαώς προτού δώσει την απαραίτητη έγκριση για την κατασκευή του.

«Το τελικό αποτέλεσμα είναι το πιο απλό σύστημα που θα δεις ποτέ στη ζωή σου», ισχυρίζεται ο μηχανικός, προσθέτοντας ότι θα μπορούσε να προσαρμοστεί έτσι ώστε να επιτρέπει στα σπίτια να ανεβοκατεβαίνουν σε ύψος, προστατεύοντάς τα από φυσικούς κινδύνους, όπως πλημμύρες ή πυρκαγιές.

Ο κατασκευαστής του θα επιστρέψει στη Νέα Ζηλανδία

Η Κάρολιν Χάνσον, από το μεσιτικό γραφείο Sotheby’s, λέει ότι το ακίνητο, αξίας περίπου 600.000 ευρώ, θα πωληθεί μέσω πλειστηριακού διαγωνισμού και από τη στιγμή που βγήκε προς πώληση έχει κατακλυστεί από ενδιαφερόμενους επισκέπτες. «Υπάρχει τεράστια περιέργεια από τους ντόπιους, αλλά τώρα έχουμε και διεθνές ενδιαφέρον», αποκαλύπτει η Χάνσον.

Οι εκτιμήσεις είναι ότι το σπίτι θα πωληθεί τελικά σε μια τιμή που θα υπερβεί το 1 εκατ. ευρώ.

Ο 80χρονος, σήμερα, Ντάνικ, σκοπεύει να επιστρέψει στη Νέα Ζηλανδία από το σημερινό του σπίτι στην Αυστραλία μέσα στο 2024, και ελπίζει να συνταξιοδοτηθεί στην επαρχία Νόρθλαντ. Η πώληση του σπιτιού του τού αφήνει, όπως λέει, «μια γλυκόπικρη γεύση».

«Είμαι ενθουσιασμένος με το σπίτι. Είναι ένα εκπληκτικό επίτευγμα και σίγουρα πολύ μπροστά από την εποχή του. Αλλά οι νέοι ιδιοκτήτες μπορούν να προσβλέπουν σε έναν καλύτερο τρόπο ζωής: να γυρίζουν το σπίτι για να ταιριάζει με αυτό που θέλουν», καταλήγει ο ίδιος εμφατικά.

Η Νέα Ζηλανδία είναι μία από τις πιο πρόσφατα αποικισμένες μεγάλες περιοχές γης. Πολυνήσιοι άποικοι κατέφθασαν με τα γουάκα (κανό) περίπου το 1250 και 1300, ολοκληρώνοντας σειρά ταξιδιών στον νότιο Ειρηνικό και εγκατέστησαν τον ιθαγενή πολιτισμό Μαορί. Ο αποικισμός στα Νησιά Τσάταμ στα νοτιοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας δημιούργησε τους Μοριορί, αλλά δεν έχει ακόμα εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα σχετικά με το αν μετακινήθηκαν εκεί από τη Νέα Ζηλανδία ή από κάπου αλλού στην Πολυνησία.

Το μεγαλύτερο μέρος της Νέας Ζηλανδίας ήταν μοιρασμένο σε φυλετικές περιοχές που λέγονταν ρόχε και οι πηγές εντός τους ελέγχονταν από μια ίουι («φυλή»). Συνήθως δυο ίουι δεν υπερκάλυπταν μια ρόχε. Οι Μαορί προσάρμοσαν τη διατροφή τους στις τοπικές θαλάσσιες πηγές, χλωρίδα και πανίδα, κυνηγώντας το γιγάντιο μόα, που δεν πετούσε (και το οποίο σύντομα εξαφανίστηκε) και τρώγοντας τον Πολυνήσιο αρουραίο και κουμάρα (γλυκοπατάτα), που εισήγαγαν στη χώρα.

Οι πρώτοι Ευρωπαίοι, που είναι γνωστό ότι έφτασαν στη Νέα Ζηλανδία, οδηγήθηκαν από τον Άμπελ Γιάνσοον Τάσμαν, που έπλευσε στη δυτική ακτή του Βόρειου και Νότιου νησιού το 1642, όπου αντιμετώπισε εχθρικό περιβάλλον και τέσσερα μέλη του πληρώματός του σκοτώθηκαν.

Την ονόμασε Στάτεν Λάντ (Staten Landt), πιστεύοντας πως ήταν μέρος της γης που είχε ανακαλύψει ο Γιάκομπ Λε Μερ το 1616 έξω από την ακτή της Χιλής, στο νότιο άκρο της νότιας Αμερικής. Η Στάτεν Λάντ εμφανίστηκε στους πρώτους χάρτες της Νέας Ζηλανδίας του Τάσμαν, αλλά άλλαξε σε Νόβα Ζεελάντια (Nova Zeelandia) από Ολλανδούς χαρτογράφους, από το όνομα της Ολλανδικής επαρχίας Ζέελαντ, λίγο μετά την απόδειξη του Χέντρικ Μπράουερ πως η Νότιο-Αμερικάνικη γη ήταν νησί το 1643. Το λατινικό Νόβα Ζεελάντια έγινε στα Ολλανδικά Nieuw Zeeland.

Ο Καπετάνιος Τζέιμς Κουκ ακολούθως, αποκάλεσε το αρχιπέλαγος New Zealand, αν και τα ονόματα που επέλεξε για τα Βόρεια και Νότια νησιά απορρίφθηκαν (Aehei No Mouwe και Tovy Poenammu αντίστοιχα) και τα τρία βασικά νησιά έγιναν γνωστά ως Βόρειο, Μέσο και Νότιο, ενώ το Μέσο Νησί αποκλήθηκε αργότερα Νότιο Νησί.