«Δεν είμαι μια ταλαντούχα φιγούρα όπως ο Renzo [Piano]», είχε πει το 2020 ο David Chipperfield στο podcast του Dezeen με τίτλο “Face to Face”.

Πώς είναι δυνατόν ένας πολυβραβευμένος αρχιτέκτονας που υπηρετεί την βιώσιμη προσέγγιση στα έργα του και τον μοντερνισμό, να είναι τόσο ταπεινός και τα λόγια του να υποδεικνύουν μία γειωμένη ψυχοσύνθεση, υπογραμμίζοντας την επαφή του με την πραγματικότητα; Ίσως αυτό ακριβώς το κομμάτι της προσωπικότητάς του να τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους – είτε μιλάμε για τις κατασκευές του είτε για το βλέμμα του προς την ζωή και τον άνθρωπο.

Ο Βρετανός Sir David Alan Chipperfield, ίδρυσε το 1985 το γραφείο David Chipperfield Architects, το οποίο σταδιακά απέκτησε γραφεία και ολοκλήρωσε πάνω από 100 έργα σε διάφορα μέρη του κόσμου – Λονδίνο, Βερολίνο, Μιλάνο, Σαγκάη.

Η πιο πρόσφατη διάκριση του Chipperfield, είναι το Βραβείο Αρχιτεκτονικής Πρίτζκερ (Pritzker Architecture Prize), που θεωρείται το πιο σημαντικό βραβείο στην αρχιτεκτονική, ενώ μερικά από τα σημαντικότερα έργα του είναι το Μουσείο Ποταμού και Κωπηλασίας στο Oxfordshire στην Αγγλία, το Μουσείο Σύγχρονης Λογοτεχνίας στο Marbach της Γερμανίας, τη Δημόσια Βιβλιοθήκη του Des Moines στην Iowa των Η.Π.Α.

«Στα ανακαινιστικά έργα, η ακρίβειά του διαπνέεται από ιστορική οξυδέρκεια, η οποία αναδεικνύει το όραμά του να εξαργυρώνει πάντοτε τον αρχικό σχεδιασμό και τη δομή αντί να τα υποκαθιστά εξ ολοκλήρου με σύγχρονη αρχιτεκτονική», αναφέρεται στο βραβείο αρχιτεκτονικής Pritzker.

Ο David Chipperfield δήλωσε ότι «Ως αρχιτέκτονας, είμαι κατά κάποιον τρόπο ο θεματοφύλακας του νοήματος, της μνήμης και της κληρονομιάς».

Η συγκεκριμένη τοποθέτησή του ταυτίζεται πλήρως και με την ομόφωνη επιλογή της Διεθνής Επιτροπής Αξιολόγησης, η οποία ξεχώρισε την πρότασή του για την ανάπλαση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείο στο κέντρο της Αθήνας, που στεγάζει μία από τις σημαντικότερες συλλογές προϊστορικής και αρχαίας τέχνης στον κόσμο.

Μέσω του οράματος του Chipperfield και της ομάδας του στο Βερολίνο, το ΕΑΜ θα εκσυγχρονιστεί, ώστε να ανταποκρίνεται στα σημερινά πρότυπα ποιότητας και βιωσιμότητας ενός μουσείου, χωρίς να χάσει παράλληλα την ατμόσφαιρα που αποπνέει ο αρχικός νεοκλασικός σχεδιασμός των Ludwig Lange και Ernst Ziller. Με σεβασμό στην ιστορική αξία του κτιρίου, η νέα επέκταση δεν φιλοδοξεί να ανταγωνιστεί την υπάρχουσα αρχιτεκτονική, αλλά σχηματίζει ένα αρμονικό σύνολο χώρων, βρίσκοντας μια ισορροπία μεταξύ παλαιού και νέου.

«Οι πόλεις είναι ιστορικά αρχεία, και η αρχιτεκτονική μετά από μια συγκεκριμένη στιγμή είναι ένα ιστορικό αρχείο. Οι πόλεις είναι δυναμικές, οπότε δεν κάθονται εκεί, αλλά εξελίσσονται. Και σε αυτή την εξέλιξη, αφαιρούμε κτίρια και τα αντικαθιστούμε με άλλα. Η έννοια της προστασίας μόνο των καλύτερων δεν είναι αρκετή. Είναι θέμα προστασίας του χαρακτήρα και της ποιότητας που αντανακλούν τον πλούτο εξέλιξης μιας πόλης». – David Chipperfield

Παρακάτω θα δείτε, ενδεικτικά, 5 από τα καλύτερα έργα του σπουδαίου αρχιτέκτονα.

Μουσείο Ποταμού και Κωπηλασίας, Οξφορντσάιρ

Βρίσκεται στη νότια όχθη του Τάμεση και εκθέτει κωπηλατικές βάρκες, την ιστορία του αθλήματος, τον ποταμό Τάμεση και την πόλη Χένλεϊ, αποτέλεσε το πρώτο κτίριο του Chipperfield στη γενέτειρά του, την Αγγλία. Σχεδιασμένο σε μια εποχή που το μέλλον της μοντέρνας αρχιτεκτονικής φαινόταν αβέβαιο στη Μεγάλη Βρετανία, το κτίριο αυτό αφομοιώθηκε αλλά και παρέκκλινε από μια παραδοσιακή αγγλική γειτονιά. Η εντοπιότητα είναι καθησυχαστική στο σχεδιασμό του, που διαθέτει καφασωτές και κεκλιμένες στέγες εμπνευσμένες από τα ποτάμια λεμβοστάσια και τους παραδοσιακούς ξύλινους αχυρώνες του Oxfordshire, και επενδύεται με μη επεξεργασμένη πράσινη αγγλική δρυ. Ωστόσο, δύο όγκοι διαφανών γυάλινων βάσεων, υπερυψωμένοι πάνω σε πυλώνες από σκυρόδεμα για να αντέχουν στις πλημμύρες, προσφέρουν έναν διακριτικό αλλά ισχυρό διάλογο μεταξύ νεωτερικότητας και κληρονομιάς.

Φωτ.: Richard Bryant / Arcaid

BBC, Γλασκώβη

Τα κεντρικά γραφεία βρίσκονται στις πρώην αποβάθρες Govan Graving Docks, μια εγκαταλελειμμένη ναυπηγική περιοχή κατά μήκος του ποταμού Clyde, και είναι η ενσάρκωση της επικοινωνίας. Προσφέροντας ένα ευρύ φάσμα μέσων ενημέρωσης και επικοινωνίας, από τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές έως ψηφιακά μέσα, το BBC Σκωτίας απαιτεί ποικίλες λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένων χώρων στούντιο και υποστηρικτικών εγκαταστάσεων παραγωγής και τεχνολογίας. Τόσο η απομόνωση όσο και η κοινωνικοποίηση είναι απαραίτητες, εδραιωμένες από τις προϋποθέσεις της συνεργασίας και του διαλόγου.

Φωτ.: Ute Zscharnt

Museo Jumex, Mexico City

Σε συνεργασία με την TAAU / Oscar Rodríguez, το Museo Jumes μεγιστοποιεί αποτελεσματικά τη μορφή και τη λειτουργία του σε μια τριγωνική τοποθεσία, συγχωνεύοντας δημόσιο και ιδιωτικό προγραμματισμό για τη δημιουργία χώρων για πολίτες σε μια αναζωογονημένη γειτονιά. Ανυψωμένο σε δεκατέσσερις κολώνες και ένα βάθρο, ο σχεδιασμός του κτιρίου ενθαρρύνει τη γενική πρόσβαση από το ισόγειο μέχρι το χαγιάτι στον επάνω όροφο, δημιουργώντας μια δυναμική πλατεία για την κοινότητα.

Φωτ.: Simon Menges / Brigitta Horvat

James-Simon Galerie, Βερολίνο

Βρίσκεται σε ένα στενό νησί κατά μήκος του καναλιού Kupfergraben και του Neues Museum, ενώ αποτελεί την πύλη προς το Museum Island του Βερολίνου. Προσβάσιμη από τη γέφυρα Schlossbrücke, συνδέεται με το Pergamonmuseum πάνω από το έδαφος και με το Neues Museum, το Altes Museum και το Bode Museum μέσω του αρχαιολογικού περιπάτου κάτω από το έδαφος. Οι επιβλητικές, αν και διακριτικές, κιονοστοιχίες, εμπνευσμένες από τον Friedrich August Stüler, επαναπροσδιορίζονται με μεγάλη κλίμακα για να περικλείουν μια δημόσια “βεράντα” και να προσφέρουν γενναιόδωρη θέα από το εσωτερικό και πέρα, σε άλλα κτίρια και το γύρω αστικό τοπίο.

Φωτ.: Ute Zscharnt

Morland Mixité Capitale, Παρίσι

Η αποκατάσταση και η προσθήκη του Morland Mixité Capitale, σε συνεργασία με την Calq Architecture, αναζωογόνησε τη γειτονιά με προσιτές και πολυτελείς κατοικίες, χώρους λιανικού εμπορίου και εστίασης, ένα ξενοδοχείο και έναν ξενώνα νέων, έναν χώρο εγκατάστασης και έναν αστικό κήπο στον τελευταίο όροφο.  Με την ανύψωση των νέων όγκων σε θολωτές στοές που συνεχίζουν κατά μήκος στη βάση του αρχικού κτιρίου, ο αρχιτέκτονας δημιούργησε έναν χώρο συγκέντρωσης ανθρώπων με νέα οπτική και φυσική δίοδο προς τον ποταμό Σηκουάνα από τη λεωφόρο Morland.

Φωτ.: Simon Menges