Ό, τι πιο κοντά στην σημασία του healing journey ελληνιστί θα μπορούσε να είναι η αυτοθεραπεία. Δεν είναι όμως και έτσι ακριβώς. Γιατί μέρος ενός πετυχημένου healing journey μπορεί να είναι η ψυχοθεραπεία, σε συνδυασμό με περισσότερο προσωπικό χρόνο, καλύτερο ύπνο, κάποιες αλλαγές στην καθημερινότητά μας, η συγγραφή ενός ημερολογίου, το άνοιγμα ψυχής σε έναν φίλο, το να ανοίξουμε το σπίτι μας σε ένα κατοικίδιο.

Το ακούμε και το βλέπουμε στα reels και στο Instagram, το είδαμε γραμμένο στο εξώφυλλο του τετραδίου της Aimee από το Sex Education (σημείωνε σκορ οργασμών της από αυνανισμό, μεταξύ άλλων), γενικώς έχει παίξει πολύ το healing journey και ίσως κι εμείς που γράφουμε τώρα κι εσείς που διαβάζετε τώρα να βρισκόμαστε/βρίσκεστε «εν πλω» αυτήν την στιγμή.

Το healing journey μου φέρνει στο νου, πραγματικά, θαλάσσιο ταξίδι. Μιας που και η θάλασσα, δηλαδή, είναι θεραπευτική. Μόνο που, εδώ, η θάλασσα είναι το μέσα. Το διασχίζουμε, ταξιδεύουμε σε αυτό, το γνωρίζουμε καλύτερα και το αποδεχόμαστε, το διορθώνουμε ίσως σε κάποια σημεία, το αγκαλιάζουμε και το φέρουμε με τρόπο που μας είναι, από ένα σημείο και μετά, λιγότερο αβάσταχτος.

Τι παίζει με τον εσωτερικό μας κόσμο και μας ζορίζει τόσο πολύ;

Τόσο, που να χρειάζεται χρόνος να τον εξερευνήσουμε και να τον αντέξουμε. Γεννιόμαστε και είμαστε όντα ανεπανάληπτα, μοναδικά. Καθώς μεγαλώνουμε,όμως, αρχίζουμε να εξαρτόμαστε από τον κόσμο στον οποίο ζούμε, αλληλεπιρώντας, όπως είναι φυσικό, με αυτόν. Οι ενήλικες γύρω μας μας λένε ποιοι πρέπει να είμαστε, ποιοι δεν πρέπει να είμαστε και πώς να ζούμε. Αποδεχόμαστε την καθοδήγησή τους επειδή έχουν εξουσία πάνω μας και επειδή, πιθανόν, μας εξασφαλίζουν φροντίδα, ασφάλεια και συναισθήματα που έχουμε ανάγκη να ανταλλάξουμε.

Έτσι αρχίζει η διαδικασία απομάκρυνσης από τη μοναδικότητά μας. Μας λένε να γίνουμε ένας από τους πολλούς. Να ντυνόμαστε όπως οι άλλοι. Να σκεφτόμαστε όπως οι άλλοι. Να ζούμε όπως οι άλλοι. Να ενεργούμε όπως οι άλλοι. Σε όλες τις διαστάσεις της ζωής, είμαστε εξαρτημένοι να συμμορφωνόμαστε με κάτι άλλο εκτός από την ατομική μας φύση. Μερικές φορές, συμβαίνουν και μεγάλα τραύματα που μας χωρίζουν ακόμη περισσότερο από τον εαυτό μας. Ο φακός μέσα από τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο αλλάζει. Γινόμαστε λιγότερο από αυτό που ήμασταν κάποτε. Χάνουμε φίλους, αποχαιρετάμε όνειρα, δεχόμαστε πλήγματα στο ”εγώ” μας, προδοσίες, ενδεχομένως φερόμαστε εμείς οι ίδιοι άσχημα και βρισκόμαστε έξω από τα νερά μας, χωρίς να μπορούμε πάντοτε να γνωρίζουμε τον λόγο ή να το ελέγξουμε.

Αργότερα στη ζωή μας, το πράγμα προχωράει: ερωτευόμαστε, χωρίζουμε προσδοκούμε, ματαιωνόμαστε, παλεύουμε να ισορροπήσουμε τα συναισθήματα με την λογική και τον μέσα κόσμο με τον έξω. Δουλεύουμε σε δουλειές που δεν μας αρέσουν, κάνουμε παρέα με ανθρώπους που μας αφαιρούν τη ζωτική μας δύναμη, πληρώνουμε για πράγματα που δεν χρειαζόμαστε και εμπλεκόμαστε σε συμπεριφορές καταστροφικές για τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Όταν αρχίζουμε να αφαιρούμε τα στρώματα της κοσμικής και τραυματικής επιρροής, πλησιάζουμε πιο κοντά σε εμάς, στους εαυτούς μας. Νιώθουμε έτσι όταν εμπιστευόμαστε απολύτως έναν άνθρωπο, όταν νιώθουμε να αγαπιόμαστε και να αγαπάμε βαθιά και αληθινά.

Το healing journey είναι ουσιαστικά ένα ταξίδι για την επανανακάλυψη αυτού που ήμασταν πριν ο κόσμος μας μετατρέψει σε κάτι άλλο. Το ερώτημα, βέβαια, που ανακύπτει είναι το εξής: γίνεται να γίνουμε αυτό που ήμασταν; Αφού υποτίθεται ότι είμαστε αυτό που αλλάζει και διαμορφώνεται κάθε μέρα. Αλλιώς στα 7, αλλιώς στα 19, αλλιώς στα 31 μας. Το ζήτημα, φυσικά, δεν είναι να πλησιάσουμε στον εαυτό που γνωρίζαμε ή είχαμε πριν δέκα χρόνια, αλλά στον πυρήνα μας, στις αληθινές μας δυνατότητες για να πάμε εκεί που μας αξίζει και στην ανάδυση μιας βαθιάς αίσθησης του εαυτού μας.

Η λέξη heal προέρχεται από την αγγλοσαξονική ρίζα hal, που σημαίνει ιερός ή πνευματικά καθαρός. Χρησιμοποιώντας αυτές τις καταβολές ως βάση, το να είσαι υγιής ή ολιστικά υγιής, σημαίνει να είσαι “καθαρός” στο μυαλό, το σώμα, την καρδιά, το πνεύμα και την ψυχή – και όλοι γεννιόμαστε έτσι μέχρι η ζωή να μας το στερήσει. Η θεραπεία είναι η διαδικασία της επιστροφής στην αγνότητα με την οποία γεννηθήκαμε- να αποβάλλουμε χρόνια και χρόνια εξωτερικής διαμόρφωσης, αναζήτησης και προετοιμασίας, και να γίνουμε ξανά ένα με τη σιωπή, την ελευθερία και τη χαρά που βρίσκεται μέσα σε όλους μας – γιατί ουσιαστικά, αυτό είμαστε.

Η θλίψη, η κατάθλιψη, οι τοξικές σχέσεις (που συχνά είναι αποτέλεσμα δυαδικότητας), τα παλιά συστήματα πεποιθήσεων, οι κοινωνικές και θρησκευτικές πιέσεις, οι προσδοκίες που έχουμε για εμάς λόγω της εικόνας που έχουν οι λαλλοι για εμάς, μπορούν να μας κάνουν να κατρακυλήσουμε σε μια χοάνη απόγνωσης. Ανεξάρτητα από την πρόκληση, μπορούμε να κάνουμε την επιλογή να σηκωθούμε. Πηγαίνοντας προς τα μέσα για να βρούμε το φως μας, για να περπατήσουμε το πνευματικό μας ταξίδι, μπορούμε, όπως ο φοίνικας που αναγεννιέται από τις στάχτες, να αποκτήσουμε το κουράγιο να αγκαλιάσουμε νέες γνώσεις, μεγαλύτερη πίστη και να αναστηθούμε.

Και αυτά, καμιά φορά φαντάζουν βαρετά, ”αμερικανίστικα” και γιούχου, τουλάχιστον στην γράφουσα. Αλλά, καμιά φορά, πάλι, φαντάζουν φωτεινές διέξοδοι. Στο προσωπικό του healing journey ο καθένας κάνει τις δικές του στάσεις, χειρίζεται αλλιώς την διαδικασία. Άλλοι, μοιράζονται το άχθος με δικούς τους. Κάποιες, σημειώνουν την πρόοδο ή την μη πρόοδο. Μερικοί, αλλάζουν ζωή, μετακομίζουν, αλλάζουν παράσταση. Κάποιοι, αναγκάζονται να αποκοπούν από αγαπημένα τους πρόσωπα για να βρουν τι πάει λάθος ή τι δεν πάει σωστά κατά την άποψή τους με τους ίδιους τους τους εαυτούς.

Σημάδια ότι το ταξίδι έχει κιόλας αρχίσει για εσένα:

1. Nιώθεις τα συναισθήματά σου, καλά και κακά, μπορεί να είναι κάπως άβολο στην αρχή, αλλά στην πορεία τα αγκαλιάζεις όλο και περισσότερο.

2. Εκφράζεις καλύτερα και επίσης συντηρείς τα όριά σου, όπως δεν θυμάσαι να έχεις κάνει παλιότερα.

3. Αναγνωρίζεις και αποδέχεσαι τα ζόρια που πέρασες στο παρελθόν, παύεις να σε κατηγορείς για τα πάντα, αποδέχεσαι τις φθορές και τα τραύματα.

4. Είσαι λιγότερο αντιδραστικός/ή. Δίνεις χρόνο. Σκέφτεσαι περισσότερο προτού μιλήσεις.

5. Δεν περνάς καλά, το healing journey δεν είναι ταξιδάκι αναψυχής, έχεις νύχτες άυπνες, έχεις σκέψεις από νωρίς το πρωί, κάτι όμως νιώθεις πως πάει να μπει σε σειρά.

6. Βγαίνεις εκτός comfort zone σου, κάνεις πράγματα που δεν έκανες, αλλάζεις διαδρομή από την δουλειά στο σπίτι, παίρνεις τηλέφωνο αντί να στείλεις μήνυμα ή το αντίστροφο.

7. Καλωσορίζεις την προσφορά βοήθειας και στήριξης, ενώ καμιά φορά μπορείς και να την ζητήσεις κιόαλς-εσύ που ούτε τόλμαγες να το σκεφτείς αυτό! Αντιστρόφως, εσύ, που βασιζόσουν συνεχώς στην κρίση και την χείρα βοηθεάις γνωστών και φίλων, επιτέλους πατάς στα πόδια σου, ανεξαρτητοποιείσαι, παίρνεις πρωτοβουλίες.

Μωρέ να σας πω κάτι; Ταξίδι να’ ναι κι ό, τι να’ ναι…