Τα τελευταία χρόνια μάθαμε καλά τι σημαίνει FOMO, δηλαδή το Fear of Missing Out. Ο φόβος ότι όλοι διασκεδάζουν, ταξιδεύουν, βγαίνουν, πετυχαίνουν και ζουν τη ζωή τους ενώ εσύ κάθεσαι στον καναπέ με μια πίτσα στο χέρι βλέποντας Netflix. Τα social media το έκαναν ακόμα χειρότερο: κάθε story είναι κι ένα καρφί στη συνείδηση μας ότι «κάπου αλλού γίνεται κάτι καλύτερο». Πως η πραγματικότητα είναι ότι όλοι οι άλλοι περνάνε υπέροχα και ζούνε μία καταπληκτική ζωή ενώ η δίκη σου είναι για κλάματα.
Κι όμως, μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα άγχους, γεννήθηκε μια πιο ήρεμη, πιο ώριμη και σίγουρα πιο απολαυστική συγγενική έννοια: το ROMO, δηλαδή το Relief of Missing Out – η ανακούφιση που νιώθεις όταν συνειδητοποιείς ότι δεν χρειάζεται να βρίσκεσαι παντού, να συμμετέχεις σε όλα, να κυνηγάς μανιωδώς εμπειρίες. Είναι η γλυκιά ησυχία του να λες «όχι» χωρίς ενοχές, το προνόμιο να απολαμβάνεις τη στιγμή που ήδη ζεις. Είναι το συναίσθημα εκείνο που όταν βλέπεις φωτογραφίες από το πάρτι στο οποίο δεν πήγες και σκέφτεσαι: «Δόξα τω Θεώ που έμεινα σπίτι». Είναι η στιγμή που νιώθεις ότι κέρδισες επειδή… απουσίασες.
Η στιγμή που λες «ευτυχώς δεν ήμουν εκεί»
Ας το παραδεχτούμε: πόσες φορές πήγες κάπου με βαριά καρδιά μόνο και μόνο για να μη φανεί ότι λείπεις, ή από τον φόβο ότι θα χάσεις κάτι μοναδικό και τελικά κατέληξες να βαριέσαι αφόρητα; Ή να μετράς τα λεπτά μέχρι να είναι κοινωνικά αποδεκτό να φύγεις; Το ROMO είναι η εκδίκηση αυτών των στιγμών και η ίσως αυτό που χρειαζόσουν για να δικαιολογήσεις στον εαυτό σου την όποια απουσία σου.
Γιατί όταν επιλέγεις συνειδητά να μην πας, όταν λες «όχι» χωρίς ενοχές, τότε ξαφνικά η βραδιά στον καναπέ, με μια σειρά και άνετα ρούχα, μετατρέπεται σε πράξη αυτοσεβασμού. Και όταν βλέπεις την επόμενη μέρα στα stories τους φίλους να ποζάρουν με ψεύτικα χαμόγελα, λες μέσα σου: «Εγώ τη γλίτωσα. Είχα ROMO».
Από την πίεση στην ελευθερία
Το ROMO δεν είναι απλώς μια τεμπέλικη δικαιολογία. Είναι μια αλλαγή οπτικής. Ζούμε σε μια κοινωνία που μας πιέζει συνεχώς να κάνουμε περισσότερα: να βγαίνουμε, να γνωρίζουμε κόσμο, να μην αφήνουμε τίποτα «να πάει χαμένο» και να μοιραζόμαστε στο ίνσταγκραμ την κάθε μας στιγμή. Το αποτέλεσμα; Άγχος, υπερκόπωση και μια αίσθηση ότι τρέχουμε σε μαραθώνιο χωρίς τερματισμό.
Το ROMO έρχεται να βάλει φρένο στην παράνοια που ζούμε και σου λέει ότι δεν χρειάζεται να είσαι παντού. Μπορείς να λείπεις, και αυτό να είναι πηγή χαράς και ηρεμίας. Μπορείς να απολαύσεις το δικό σου χρόνο, χωρίς ενοχές, χωρίς άγχος ότι «χάνεις κάτι». Γιατί στην πραγματικότητα, αυτό που κερδίζεις είναι η ψυχική σου ηρεμία και η σωματική σου ξεκούραση.
Το αντίδοτο στα social media
Τα social media καλλιεργούν το FOMO μεθοδικά: κάθε ειδοποίηση, κάθε φωτογραφία, κάθε like είναι ένας μικρός τρόπος υπενθύμισης ότι «κάτι συμβαίνει». Το ROMO είναι το αντίδοτο. Είναι η ικανότητα να δεις μια ιστορία στο ίνσταγκραμ και να μην νιώσεις φθόνο αλλά ανακούφιση. Να σκεφτείς: «Ωραία περνάνε αυτοί, αλλά καλύτερα για μένα που δεν τρέχω να προλάβω και απολαμβάνω τον χρόνο μου στο σπίτι μου».
Είναι μια μικρή επανάσταση ενάντια στη λογική ότι πρέπει να ζούμε συνεχώς σε υπερδιέγερση. Στην πραγματικότητα, το ROMO είναι η τέχνη του να είσαι παρών… στην απουσία σου.
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί θα θέλαμε να είμαστε άνθρωποι του ROMO. Προσωπικά έχω περάσει αρκετές φόρες από το άγχος του να μη χάσω καμία έξοδο, κανένα πάρτι, καμία συναυλία και εκδήλωση που με καλούσαν. Τώρα, η ιδέα ότι μπορώ να μείνω σπίτι με ησυχία είναι θρίαμβος. Δεν αισθάνομαι πια ότι χάνω κάτι, αισθάνομαι ότι κερδίζω: ύπνο, ξεκούραση, χρόνο για εμένα και για να κάνω πράγματα που μου λείπουν.
Όταν συζητάω με φίλους, διαπιστώνω ότι πολλοί νιώθουν το ίδιο. Μπορεί να μη το λένε ανοιχτά, αλλά μέσα τους χαίρονται όταν ακυρώνεται τελευταία στιγμή ένα κανονισμένο ραντεβού ή μία βραδινή έξοδος. Είναι σαν να σου χαρίζει η ζωή μια ανέλπιστη άδεια για να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις.
ROMO σημαίνει αυτογνωσία
Το ωραίο με το ROMO είναι ότι κρύβει και μια πιο σοβαρή διάσταση και αυτό είναι ότι έχει αρχίσει να αποτελεί σημάδι αυτογνωσίας. Όταν φτάνεις στο σημείο να χαίρεσαι που δεν συμμετέχεις, αυτό σημαίνει ότι ξέρεις τι θες, ξέρεις τα όριά σου και βάζεις προτεραιότητα σε σένα. Δεν είναι μιζέρια, είναι επιλογή. Στην τελική, δεν μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου σαν να είναι ένα ατέλειωτο πάρτι. Η χαρά κρύβεται και στο «όχι». Στην ησυχία και στη θαλπωρή του προσωπικού σου χρόνου και χώρου. Στο να επιλέγεις πού θα δώσεις την ενέργειά σου. Και αυτό, όσο κι αν ακούγεται αντισυμβατικό στην εποχή των social media είναι επαναστατικό.
Εντέλει, το ROMO δεν έχει καμία σχέση ούτε με τεμπελιά ούτε με κοινωνική ήττα. Είναι περισσότερο μια φιλοσοφία, ένας διαφορετικός τρόπος να στέκεσαι απέναντι στον χρόνο και στον εαυτό σου. Η απουσία παύει να είναι στίγμα και μετατρέπεται σε κέρδος∙ η στιγμή που δεν έζησες «έξω» γίνεται χώρος για να ζήσεις πιο ουσιαστικά «μέσα». Ίσως, τελικά, η ελευθερία να κρύβεται ακριβώς εκεί: στο να αντικρίζεις μια πρόσκληση, να χαμογελάς και να λες με ειλικρίνεια στον εαυτό σου, «ευτυχώς που δεν πήγα».
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Τα τελευταία χρόνια μάθαμε καλά τι σημαίνει FOMO, δηλαδή το Fear of Missing Out. Ο φόβος ότι όλοι διασκεδάζουν, ταξιδεύουν, βγαίνουν, πετυχαίνουν και ζουν τη ζωή τους ενώ εσύ κάθεσαι στον καναπέ με μια πίτσα στο χέρι βλέποντας Netflix. Τα social media το έκαναν ακόμα χειρότερο: κάθε story είναι κι ένα καρφί στη συνείδηση μας ότι «κάπου αλλού γίνεται κάτι καλύτερο». Πως η πραγματικότητα είναι ότι όλοι οι άλλοι περνάνε υπέροχα και ζούνε μία καταπληκτική ζωή ενώ η δίκη σου είναι για κλάματα.
Κι όμως, μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα άγχους, γεννήθηκε μια πιο ήρεμη, πιο ώριμη και σίγουρα πιο απολαυστική συγγενική έννοια: το ROMO, δηλαδή το Relief of Missing Out – η ανακούφιση που νιώθεις όταν συνειδητοποιείς ότι δεν χρειάζεται να βρίσκεσαι παντού, να συμμετέχεις σε όλα, να κυνηγάς μανιωδώς εμπειρίες. Είναι η γλυκιά ησυχία του να λες «όχι» χωρίς ενοχές, το προνόμιο να απολαμβάνεις τη στιγμή που ήδη ζεις. Είναι το συναίσθημα εκείνο που όταν βλέπεις φωτογραφίες από το πάρτι στο οποίο δεν πήγες και σκέφτεσαι: «Δόξα τω Θεώ που έμεινα σπίτι». Είναι η στιγμή που νιώθεις ότι κέρδισες επειδή… απουσίασες.
Η στιγμή που λες «ευτυχώς δεν ήμουν εκεί»
Ας το παραδεχτούμε: πόσες φορές πήγες κάπου με βαριά καρδιά μόνο και μόνο για να μη φανεί ότι λείπεις, ή από τον φόβο ότι θα χάσεις κάτι μοναδικό και τελικά κατέληξες να βαριέσαι αφόρητα; Ή να μετράς τα λεπτά μέχρι να είναι κοινωνικά αποδεκτό να φύγεις; Το ROMO είναι η εκδίκηση αυτών των στιγμών και η ίσως αυτό που χρειαζόσουν για να δικαιολογήσεις στον εαυτό σου την όποια απουσία σου.
Γιατί όταν επιλέγεις συνειδητά να μην πας, όταν λες «όχι» χωρίς ενοχές, τότε ξαφνικά η βραδιά στον καναπέ, με μια σειρά και άνετα ρούχα, μετατρέπεται σε πράξη αυτοσεβασμού. Και όταν βλέπεις την επόμενη μέρα στα stories τους φίλους να ποζάρουν με ψεύτικα χαμόγελα, λες μέσα σου: «Εγώ τη γλίτωσα. Είχα ROMO».
Από την πίεση στην ελευθερία
Το ROMO δεν είναι απλώς μια τεμπέλικη δικαιολογία. Είναι μια αλλαγή οπτικής. Ζούμε σε μια κοινωνία που μας πιέζει συνεχώς να κάνουμε περισσότερα: να βγαίνουμε, να γνωρίζουμε κόσμο, να μην αφήνουμε τίποτα «να πάει χαμένο» και να μοιραζόμαστε στο ίνσταγκραμ την κάθε μας στιγμή. Το αποτέλεσμα; Άγχος, υπερκόπωση και μια αίσθηση ότι τρέχουμε σε μαραθώνιο χωρίς τερματισμό.
Το ROMO έρχεται να βάλει φρένο στην παράνοια που ζούμε και σου λέει ότι δεν χρειάζεται να είσαι παντού. Μπορείς να λείπεις, και αυτό να είναι πηγή χαράς και ηρεμίας. Μπορείς να απολαύσεις το δικό σου χρόνο, χωρίς ενοχές, χωρίς άγχος ότι «χάνεις κάτι». Γιατί στην πραγματικότητα, αυτό που κερδίζεις είναι η ψυχική σου ηρεμία και η σωματική σου ξεκούραση.
Το αντίδοτο στα social media
Τα social media καλλιεργούν το FOMO μεθοδικά: κάθε ειδοποίηση, κάθε φωτογραφία, κάθε like είναι ένας μικρός τρόπος υπενθύμισης ότι «κάτι συμβαίνει». Το ROMO είναι το αντίδοτο. Είναι η ικανότητα να δεις μια ιστορία στο ίνσταγκραμ και να μην νιώσεις φθόνο αλλά ανακούφιση. Να σκεφτείς: «Ωραία περνάνε αυτοί, αλλά καλύτερα για μένα που δεν τρέχω να προλάβω και απολαμβάνω τον χρόνο μου στο σπίτι μου».
Είναι μια μικρή επανάσταση ενάντια στη λογική ότι πρέπει να ζούμε συνεχώς σε υπερδιέγερση. Στην πραγματικότητα, το ROMO είναι η τέχνη του να είσαι παρών… στην απουσία σου.
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί θα θέλαμε να είμαστε άνθρωποι του ROMO. Προσωπικά έχω περάσει αρκετές φόρες από το άγχος του να μη χάσω καμία έξοδο, κανένα πάρτι, καμία συναυλία και εκδήλωση που με καλούσαν. Τώρα, η ιδέα ότι μπορώ να μείνω σπίτι με ησυχία είναι θρίαμβος. Δεν αισθάνομαι πια ότι χάνω κάτι, αισθάνομαι ότι κερδίζω: ύπνο, ξεκούραση, χρόνο για εμένα και για να κάνω πράγματα που μου λείπουν.
Όταν συζητάω με φίλους, διαπιστώνω ότι πολλοί νιώθουν το ίδιο. Μπορεί να μη το λένε ανοιχτά, αλλά μέσα τους χαίρονται όταν ακυρώνεται τελευταία στιγμή ένα κανονισμένο ραντεβού ή μία βραδινή έξοδος. Είναι σαν να σου χαρίζει η ζωή μια ανέλπιστη άδεια για να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις.
ROMO σημαίνει αυτογνωσία
Το ωραίο με το ROMO είναι ότι κρύβει και μια πιο σοβαρή διάσταση και αυτό είναι ότι έχει αρχίσει να αποτελεί σημάδι αυτογνωσίας. Όταν φτάνεις στο σημείο να χαίρεσαι που δεν συμμετέχεις, αυτό σημαίνει ότι ξέρεις τι θες, ξέρεις τα όριά σου και βάζεις προτεραιότητα σε σένα. Δεν είναι μιζέρια, είναι επιλογή. Στην τελική, δεν μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου σαν να είναι ένα ατέλειωτο πάρτι. Η χαρά κρύβεται και στο «όχι». Στην ησυχία και στη θαλπωρή του προσωπικού σου χρόνου και χώρου. Στο να επιλέγεις πού θα δώσεις την ενέργειά σου. Και αυτό, όσο κι αν ακούγεται αντισυμβατικό στην εποχή των social media είναι επαναστατικό.
Εντέλει, το ROMO δεν έχει καμία σχέση ούτε με τεμπελιά ούτε με κοινωνική ήττα. Είναι περισσότερο μια φιλοσοφία, ένας διαφορετικός τρόπος να στέκεσαι απέναντι στον χρόνο και στον εαυτό σου. Η απουσία παύει να είναι στίγμα και μετατρέπεται σε κέρδος∙ η στιγμή που δεν έζησες «έξω» γίνεται χώρος για να ζήσεις πιο ουσιαστικά «μέσα». Ίσως, τελικά, η ελευθερία να κρύβεται ακριβώς εκεί: στο να αντικρίζεις μια πρόσκληση, να χαμογελάς και να λες με ειλικρίνεια στον εαυτό σου, «ευτυχώς που δεν πήγα».
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
