Με τις τιμές στα ύψη και τους αναλυτές να προβλέπουν ύφεση στον ορίζοντα την επόμενη τριετία, ίσως να μην είναι η καλύτερη στιγμή για να παραιτηθούμε από τη δουλειά μας. Αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους Αμερικανούς εργαζόμενους, ιδίως τους μεγαλύτερους σε ηλικία και με μεγαλύτερη θητεία, να το κάνουν.

Οι υψηλότερα αμειβόμενοι εργαζόμενοι παραιτούνται όλο και περισσότερο από τις δουλειές τους, καθώς η Μεγάλη Παραίτηση – γνωστή και ως Μεγάλη Ανακατάταξη – περνάει στη δεύτερη φάση της, καθώς μετράει ήδη δύο συναπτά έτη. Νωρίτερα στην πανδημία, η τάση αυτή καθοδηγούνταν από νεότερους, λιγότερο μακροχρόνιους εργαζόμενους σε χαμηλόμισθους κλάδους όπως το λιανικό εμπόριο, την εστίαση και την υγειονομική περίθαλψη. Τώρα, η κύρια αύξηση των ποσοστών παραίτησης προέρχεται από τους μεγαλύτερους σε ηλικία, πιο μόνιμους εργαζόμενους σε υψηλότερα αμειβόμενους κλάδους όπως η χρηματοοικονομική, η τεχνολογία και άλλοι τομείς εργαζομένων γνώσης, σύμφωνα με στοιχεία από δύο διαφορετικές εταιρείες ανθρώπινου δυναμικού και ανάλυσης. Αυτοί οι εργαζόμενοι λένε ότι αναζητούν λιγότερο απτά οφέλη όπως το νόημα, η ικανοποίηση και η ευελιξία.

Αυτή η μεταβαλλόμενη σύνθεση των ατόμων που παραιτούνται διαμορφώνει μια όλο και πιο περίπλοκη εικόνα της κατάστασης της εργασίας στην Αμερική και υποδηλώνει ότι, ενώ τα ποσοστά των παραιτήσεων έχουν μειωθεί ελαφρώς από τα υψηλά τους επίπεδα πέρυσι, το φαινόμενο δεν πρόκειται να εξαφανιστεί ακόμη.

Ο καθηγητής Adam Galinsky του Columbia Business School αποκαλεί αυτή την επανάληψη της Μεγάλης Παραίτησης «μεγάλη κρίση μέσης ηλικίας».

«Η μεγάλη παραίτηση είναι σχεδόν σαν ένα τρένο, όπου έχει αναπτύξει όλη αυτή τη δυναμική και είναι δύσκολο να επιβραδυνθεί, αλλά ορισμένοι εργαζόμενοι κατεβαίνουν από το τρένο και νέοι εργαζόμενοι ανεβαίνουν», δήλωσε ο Luke Pardue, οικονομολόγος της Gusto, η οποία παρέχει λογισμικό μισθοδοσίας, παροχών και διαχείρισης ανθρώπινων πόρων σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Τα ποσοστά των παραιτήσεων είναι πάντα υψηλότερα μεταξύ των νεότερων εργαζομένων – εκείνων που τείνουν να επενδύουν λιγότερο στην εργασία τους και των οποίων η ζωή είναι λιγότερο σταθερή. Αυτό ίσχυε κατά τα πρώτα στάδια της πανδημίας, όταν οι εργαζόμενοι αυτοί εγκατέλειψαν τις δουλειές τους εν μέσω αυξημένης ζήτησης για να εξασφαλίσουν καλύτερους μισθούς και συνθήκες αλλού (αν και τα κέρδη αυτά είναι απίθανο να είναι μόνιμα). Αλλά τα ποσοστά αυτών των παραιτήσεων έχουν μειωθεί. Τα στοιχεία από την Gusto, η οποία συνήθως συνεργάζεται με εταιρείες που έχουν περίπου 25 υπαλλήλους, δείχνουν ότι η μέση διάρκεια ζωής των ατόμων που παραιτούνται έχει αυξηθεί σε κάθε ηλικιακή ομάδα και σχεδόν σε κάθε κλάδο. Με άλλα λόγια, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι που εργάζονται σε μια θέση εργασίας περισσότερα χρόνια, επίσης παραιτούνται.

Μια παρόμοια αλλαγή συμβαίνει και στις μεγαλύτερες εταιρείες, σύμφωνα με στοιχεία από τον πάροχο υπηρεσιών ανάλυσης ανθρώπινων πόρων, Visier.

Μεταξύ του πρώτου τριμήνου του 2021 και του 2022, η μεγαλύτερη αύξηση των παραιτήσεων αφορά άτομα ηλικίας 40 έως 60 ετών και άτομα με προϋπηρεσία άνω των 10 ετών, όπως προκύπτει από ένα σύνολο δεδομένων της Visier με στοιχεία από εταιρείες με περισσότερους από 1.000 εργαζομένους. Οι ηλικιωμένοι και οι άνθρωποι με μεγαλύτερη προϋπηρεσία είναι ιδιαίτερα πιθανό να παραιτηθούν σε κλάδους εργασίας που απαιτούν εξειδικευμένη γνώση, όπως η χρηματοοικονομική και η τεχνολογία.

Οι λόγοι που τους οδηγούν είναι αμέτρητοι.

«Μην ψάχνετε για ένα πράγμα που οδηγεί στη Μεγάλη Παραίτηση», δήλωσε ο Ian Cook, αντιπρόεδρος της Visier για την ανάλυση ανθρώπινων πόρων. «Στην πραγματικότητα αποτελείται από έναν συνδυασμό διαφορετικών μοτίβων και θα συνεχίσει να αλλάζει καθώς αλλάζει η αγορά εργασίας και καθώς διαμορφώνεται η οικονομική ανάκαμψη».

Μεταξύ των πιο οικονομικά σταθερών ατόμων, οι παραιτήσεις οδηγούνται από την επιθυμία να συνεχίσουν να εργάζονται εξ αποστάσεως, από τη μεγαλύτερη αναζήτηση νοήματος μέχρι την απλή διάθεση, πλέον, των τεχνολογικών μέσων για να το κάνουν.

Ο καθηγητής Adam Galinsky του Columbia Business School αποκαλεί αυτή την επανάληψη της Μεγάλης Παραίτησης «μεγάλη κρίση μέσης ηλικίας».

«Στο μέσο της ζωής μας, συνειδητοποιούμε τη θνησιμότητά μας και αυτό μας επιτρέπει να σκεφτούμε τι πραγματικά έχει σημασία για εμάς», δήλωσε ο Galinsky. Η πανδημία έχει ενισχύσει αυτό το αποτέλεσμα. «Μια παγκόσμια πανδημία προφανώς κάνει τους ανθρώπους να προβληματιστούν για τη δική τους θνησιμότητα από την άποψη ότι φοβούνται μήπως πεθάνουν οι ίδιοι ή μήπως πεθάνει ένα αγαπημένο τους πρόσωπο ή η οικογένειά τους και οι συνάδελφοί τους».

Σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι που παραιτούνται για να περιμένουν για τις θέσεις εργασίας που επιθυμούν ή παραιτούνται εντελώς από την εργασία τους είναι συνήθως αυτοί που έχουν τα οικονομικά μέσα για να το κάνουν.

Ο Galinsky, ο οποίος βρίσκεται επί του παρόντος σε εκπαιδευτική άδεια στη Χαβάη, λέει ότι το έχει παρατηρήσει μεταξύ των συναδέλφων του και μεταξύ άλλων υψηλόμισθων εργαζομένων. Ανέφερε συγκεκριμένα έναν υπάλληλο του Bloomberg που παραιτήθηκε αφού το οικονομικό έντυπο κάλεσε τους εργαζόμενους πίσω στο γραφείο και αυτός αρνήθηκε -τώρα εργάζεται σε ένα φορτηγό με ζυμαρικά.

Τέτοιοι εργαζόμενοι, είτε λόγω αποταμιεύσεων είτε λόγω του εισοδήματος του συζύγου, έχουν την ελευθερία να αναζητήσουν άλλη εργασία, συμπεριλαμβανομένης της συναυλιακής εργασίας ή της έναρξης της δικής τους επιχείρησης. Μια έρευνα της Gusto για τις νέες επιχειρήσεις δείχνει ότι έχουν μετατοπιστεί από τις νεοσύστατες επιχειρήσεις ηλεκτρονικού εμπορίου, νωρίτερα πριν την πανδημία, σε πιο επαγγελματικές υπηρεσίες, όπως, ας πούμε, μια λογίστρια που ξεκινάει τη δική της εταιρεία αντί να εργάζεται για κάποιον άλλο.

Πολλοί από αυτούς τους εργαζόμενους, ιδίως όσοι είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία και με πιο σταθερή πορεία στη σταδιοδρομία τους, έχουν τώρα την προοπτική να σκεφτούν τι πραγματικά θέλουν από τη ζωή και την εργασία τους.

Μετά από περισσότερα από δύο χρόνια επιτυχημένης εργασίας από το σπίτι, πολλοί εργαζόμενοι με εξειδικευμένη γνώση δεν επιθυμούν να επιστρέψουν στο γραφείο, και ορισμένοι εγκαταλείπουν το πλοίο, όταν αισθάνονται ότι πρέπει να το κάνουν. Αυτό είναι λογικό. Τα στοιχεία από τη συνεχιζόμενη έρευνα της Slack σε 10.000 εργαζόμενους σε τομείς που απαιτούν γνώση μόλις διαπίστωσαν ότι το ένα τρίτο από αυτούς θα επιστρέφει πλέον στο γραφείο πέντε ημέρες την εβδομάδα, το άγχος και το στρες που σχετίζονται με την εργασία τους έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο από τότε που ξεκίνησε η έρευνα, δηλαδή το 2020.

Η αύξηση των παραιτήσεων των εργαζομένων μπορεί επίσης να είναι απλά περιπτώσεις ανθρώπων που αντιγράφουν ο ένας τον άλλον.

«Οι εργαζόμενοι που πήραν αυτή την απόφαση, που άλλαξαν δουλειά, που έγιναν πιο ευέλικτοι, μιλούν γι’ αυτό και για το πώς κέρδισαν μια σπουδαία εμπειρία, και αυτό οδηγεί τον γείτονά τους ή τον φίλο τους να κάνει το ίδιο», δήλωσε ο Pardue.

Επίσης, παραιτούνται επειδή υπάρχουν πολλές θέσεις εργασίας γι’ αυτούς. Ο αριθμός των κενών θέσεων εργασίας σε επιχειρήσεις και επαγγελματικές υπηρεσίες βρίσκεται σε επίπεδο ρεκόρ, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου Στατιστικής Εργασίας. Σύμφωνα με τον ιστότοπο εργασίας Indeed, ο αριθμός των θέσεων εργασίας με υψηλή αμοιβή δεν έχει μειωθεί τόσο πολύ όσο οι θέσεις εργασίας με χαμηλή αμοιβή (οι θέσεις και για τις δύο παραμένουν πάνω από τα προ της πανδημίας επίπεδα).

Έτσι, ενώ το μέλλον μπορεί να φαίνεται ζοφερό, το παρόν φαίνεται μια χαρά για αυτούς τους εργαζόμενους, οι οποίοι είναι σίγουροι ότι πιέζονται με την τρέχουσα μορφή αγοράς εργασίας. Όπως το έθεσε ο Galinsky, «οι άνθρωποι πιστεύουν λιγότερο στην υπερθέρμανση του πλανήτη τις ημέρες που χιονίζει».

❈ Με στοιχεία από vox.com