Δεν αποτελεί μυστικό πως τα τελευταία χρόνια η έκφραση της γυναικείας ελευθερίας έχει γίνει -κατεξοχήν στα social media-κανόνας. Νέες κοπέλες εκφράζονται ελεύθερα, δείχνουν αβίαστα το σώμα τους, μιλάνε για πλευρές της γυναικείας εμπειρίας, για τις επιθυμίες τους, σεξουαλικές και μη. Η ελευθερία αυτή σίγουρα δεν ήρθε από μόνη της. Σε κάποιο βαθμό κερδήθηκε από αιτήματα χρόνων που έγιναν mainstream. Σε κάποιο βαθμό επίσης, η ελευθερία αυτή της έκφρασης κερδήθηκε από το γεγονός ότι οι γενιές παρέρχονται. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, πιστοί ακόμα σε αξίες και αντιλήψεις άλλων εποχών σιγά-σιγά αποχωρούν από την κοινωνική ζωή.

Όμως τα social, ακόμα και το καθημερινό λεξιλόγιο των νέων, είναι πλημμυρισμένα από νέους όρους, νέες λέξεις για να περιγράψουν αυτή την ελευθερία. Μια απλή γύρα στο διαδίκτυο ή ένα διακριτικά στυμμένο αφτί σε μια παρέα εφήβων αρκούν για να ακούσει κανείς λέξεις όπως , «slashers», «γενιά z», «zoomers», «boomers» κτλ. Αυτό το λεξιλόγιο, ειδικά όταν αφορά τη θηλυκή ταυτότητα, αποκτά μια νέα, δυναμική. Είναι ο τύπος γυναίκας, που είναι ελεύθερη να εκφράσει τον εαυτό της, τις ιδέες της, να ασχοληθεί με πολλά πράγματα, να ταυτιστεί ελεύθερα και playfully με πολλούς ρόλους και το ίδιο αβίαστα να απορρίψει άλλους. Οι «slashers» για παράδειγμα, είναι ακριβώς αυτό, τα άτομα, και ειδικότερα οι γυναίκες που υιοθετούν και «παίζουν» με ό,τι επιλέξουν αυτές, στο χρόνο που το θέλουν. Η ελευθερία αυτή, δεν αφορά μόνο τους κοινωνικούς ρόλους μιας γυναίκας. Αφορά και την ίδια την αντίληψη για τη γυναίκα, τον επαναπροσδιορισμό της. Όχι τυχαία, «slasher» είναι και η τρανς ταυτότητα, τα non-binary άτομα κοκ. Επίσης καθόλου τυχαία, αυτή η γενιά φαίνεται να είναι σε επικοινωνιακό πόλεμο με τη γενιά των γονιών της ως προς τα LGBTQI+ ζητήματα, προς τα οποία είναι πολύ πιο θετικά διακείμενη.

Αυτή η νέα ελευθερία δεν έρχεται φυσικά χωρίς αντιδράσεις, χωρίς μισογύνικα σχόλια, χωρίς ειρωνείες. Και είναι σε αυτό το σημείο ακριβώς που η διακήρυξη πως «η νεά θηλυκότητα» κάνει ό,τι θέλει είναι βαθιά πολιτική. Αυτός είναι και ο λόγος, που πολλές ελληνίδες «slashers-influencers», όταν δέχτηκαν επιθέσεις τέτοιου τύπου, εξέφρασαν και εκφράζουν ακόμα και τώρα έναν πολιτικό λόγο υπεράσπισης του δικαιώματος να είναι ό,τι επιθυμούν, χωρίς ενοχές.

Όμως, ειδικά ως προς το επικοινωνιακό κομμάτι, το κομμάτι που κατανοεί το κέρδος αυτής της ελευθερίας σε μια «νεα πολυπραγμοσύνη» δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και στα αδιέξοδα του. Ειδικά η αντίληψη που λέει πως «κάνω αυτό που θέλω, όταν το θέλω» προϋποθέτει, για να το πούμε απλά, οικονομική άνεση, μια άνεση που δεν την απολαμβάνουν όλες οι νέες θηλυκότητες. Η ενασχόληση με τα social – το απόλυτα προνομοιακό πεδίο αυτής της ελευθερίας – προϋποθέτει μια πολυτέλεια χρόνου πολλές φορές, που άλλοι παράγοντες στερούν. Θα πρέπει συνεπώς να είμαστε εδώ, να σταθούμε υποστηρικτικά δίπλα στη νέα γυναικεία ελευθερία, στη νέα έκφραση και τους νέους ρόλους, αλλά και να μην ξεχνάμε τα όρια της. Όσο θετικό και αν είναι ένα πολιτισμικό φαινόμενο ως πρότυπο, ίσως απέχει αρκετά από την ωμή πραγματικότητα πολλών.