Τι γίνεται όταν ένας ενήλικος άνδρας ζει στο σπίτι των γονιών του, αναλαμβάνει δουλειές του σπιτιού, μαγειρεύει και καθαρίζει και αρχίζει να ταυτίζεται με κάτι που θα ονομάζαμε ως «σύζυγος-γιός»; Ο όρος “hub‑son” (συνδυασμός των λέξεων “husband” και “son”) και περιγράφει όσους επιλέγουν ή αναγκάζονται να είναι σε αυτήν τη θέση, θέτοντας ερωτήματα για τη νεανική ανεξαρτησία, την οικονομική πίεση, και τις έμφυλες προσδοκίες.

Η λέξη hub-son, όπως περιγράφεται σε πρόσφατο άρθρο του InsideHook, είναι ένας «νεολογισμός» που υποδηλώνει έναν ενήλικα άνδρα που ζει στο πατρικό του σπίτι, όχι απλώς ως παιδί, αλλά αναλαμβάνοντας τις «οικογενειακές» υποχρεώσεις σαν να ήταν σύζυγος-σύντροφος της μητέρας του, έχει στα καθημερινά του καθήκοντα να κάνει πράγματα όπως είναι το μαγείρεμα, το καθάρισμα και τα ψώνια.

Η κοινωνική αναδιαμόρφωση των ρόλων στο σπίτι ήταν εμφανής τα τελευταία χρόνια αφού όλο και περισσότερες γυναίκες εισέρχονται στην αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα αλλαγές στις ώρες που ξοδεύουν άνδρες και γυναίκες στις δουλειές του σπιτιού. Σύμφωνα με έρευνα του Science News, στις αρχές του 2000 οι γυναίκες σε γάμους αφιέρωναν περίπου 4,2 ώρες την ημέρα σε δουλειές σπιτιού, ενώ σε έρευνα του 2022-2023 η αναλογία αυτή μειώθηκε σε 2,5 ώρες για τις γυναίκες. Παρά λοιπόν το γεγονός ότι οι άνδρες αναλαμβάνουν περισσότερο δουλειές, το φαινόμενο του hub-son διαφοροποιείται μιας και δεν πρόκειται για μέλος ενός ζευγαριού που επαναπροσδιορίζει τον ρόλο του εντός γάμου, αλλά για ενήλικα που ζει στο σπίτι των γονιών του και η ταυτότητά του παραπαίει ανάμεσα σε γιο και σύζυγο.

Οι συνθήκες που ευνοούν αυτό το πρότυπο είναι πολλές και φαίνεται στους άντρες να είναι πιο έντονο το φαινόμενο, αν σε αυτό προσθέσουμε την ανεργία, τον υψηλό πληθωρισμό, τις δυσκολίες στην αγορά ή ενοικίαση κατοικίας, τα οποία κάνουν το να φύγεις από το πατρικό σπίτι πιο δύσκολο, τότε κατανοούμε γιατί κάποιος μπορεί να καταλήξει σε ρόλο hub-son, όχι από επιλογή μόνο, αλλά και από ανάγκη. Ο όρος επιχειρεί να προκαλέσει γέλιο ή σαρκασμό, όμως η χρήση του δείχνει «πως κάτι δεν πάει καλά».

Αφενός, η ονομασία «σύζυγος-γιός» είναι προβληματική μιας και υπονοεί μια δυναμική όπου ένας ενήλικας άνδρας «παίζει» το ρόλο συντρόφου της μητέρας του, κάτι που φέρνει ολότελα παράδοξη και δυνητικά ανισόρροπη σχέση. Αφετέρου, αναπαράγει την ιδέα ότι ένας άνδρας «εκπληρώνει» τα του σπιτιού, όχι ως ίσος με τη σύντροφό του, αλλά ως «διαχειριστής», χωρίς προσπάθειες για τις δικές του φιλοδοξίες και τη δική του πορεία.Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο ρόλος αυτός πρέπει να αντιμετωπίζεται ως «περαστική, μεταβατική φάση» και όχι ως στάση ζωής.

Οι έμφυλες διαστάσεις και οι οικονομικές συνέπειες

Αν και συγκριτικά οι άνδρες συμμετέχουν περισσότερο στις δουλειές του σπιτιού, οι στατιστικές δείχνουν ότι οι γυναίκες συνεχίζουν να έχουν διπλάσιο φόρτο στην φροντίδα των παιδιών. Με αυτό το δεδομένο, το φαινόμενο hub-son μπορεί να θεωρηθεί ως μια «αντιστροφή-εκδοχή» του παραδοσιακού ρόλου της «νοικοκυράς» (trad wife) δηλαδή η γυναίκα που ζει για το σπίτι και την οικογένεια, με μικρή εξωτερική δραστηριότητα. Ο hub-son όμως δεν επιλέγει τελείως και η κατάσταση του συνήθως έχει οικονομικό υπόβαθρο και πολύ πιο σπάνια ιδεολογικό.

Δυστυχώς μαζί με τον ρόλο του hub-son, ταυτόχρονα, δημιουργείται μια εικόνα όπου ο άνδρας παραμένει «σε εκκρεμότητα» και δεν προχωρά στην επαγγελματική του ανεξαρτησία, δεν δημιουργεί το δικό του σπίτι ή οικογένεια και εξαρτάται οικονομικά και συναισθηματικά από τους γονείς του. Για τις πιθανές συντρόφους, η κατάσταση μπορεί να είναι απογοητευτική. Όπως σημειώνεται, πολλές γυναίκες σήμερα απαιτούν ισορροπία και συμβολή και όχι απλώς έναν άνδρα που βοηθά περιστασιακά.

Για τη νεότερη γενιά ανδρών, το μήνυμα της ταυτότητας του hub-son μπορεί να λειτουργεί αποθαρρυντικά, ενώ η κοινωνία ενθαρρύνει την αυτονομία και την επαγγελματική πορεία, ο όρος υπονοεί μια ψευδεπίγραφη «ανδρική» θέση που δεν συνάδει με αυτές τις επιδιώξεις. Κοινωνικά, ο όρος δείχνει πώς οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες διαμορφώνουν ρόλους που δεν είχαν προβλεφθεί, – και ενώ μιλάμε για νεότερους άνδρες που ζουν στο σπίτι των γονιών τους να «βοηθούν» – στην πραγματικότητα είναι μια ένδειξη της αποτυχίας των οικονομιών παγκοσμίως και η απεικόνιση της πραγματικότητας σε ότι αφορά την κρίση που αντιμετωπίζουν οι κατοικίες, οι ανεπαρκείς μισθοί και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας. Αν και φαίνεται να μην υπάρχει ακόμα κάποιος προβληματισμός σχετικά με το φαινόμενο, το γεγονός και μόνο ότι συμβαίνει με συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά δείχνει ότι οι «αναπτυγμένες» κοινωνίες μόνο ανάπτυξη δεν πρεσβεύουν.

Όπως σε όλα τα προβλήματα έτσι και εδώ η αναγνώριση του φαινομένου είναι το πρώτο βήμα. Ένας άνδρας που βρίσκεται σε αυτήν τη θέση μπορεί να επανεξετάσει το ποιος είναι ο στόχος του και αν αυτή η κατάσταση είναι προσωρινή ή όχι. Η κοινωνία – και ειδικά όσοι είναι σε σχέση – μπορεί να συζητήσει πιο ανοιχτά για το πώς θέλουμε να μορφοποιείται η συνεισφορά στο σπίτι, αλλά και η αυτονομία, η επαγγελματική εξέλιξη και η συναισθηματική ωριμότητα. Και τελικά ίσως να χρειάζεται να αναρωτηθούμε αν ένας όρος όπως “hub-son” είναι απλώς σαρκαστικός ή αν δείχνει πως υπάρχουν βαθύτερα προβλήματα που διαταράσσουν την εξέλιξη της πορείας ενός ανθρώπου.

Ο όρος “hub-son” δεν είναι απλώς μία αστεία φράση στο TikTok, αποτελεί καθρέφτη μιας γενιάς που αντιμετωπίζει ταυτόχρονα οικονομικά εμπόδια, στερεότυπα ρόλων και την ανάγκη για προσωπική εξέλιξη. Όπως οι “trad wives” έφεραν στο προσκήνιο το θέμα της επιλογής της γυναίκας στο σπίτι, έτσι ο “hub-son” μας καλεί να σκεφτούμε τι σημαίνει σήμερα να είσαι άνδρας, ενήλικος, εργαζόμενος, και πώς η ζωή στο σπίτι των γονιών μπορεί – ή δεν μπορεί – να αποτελέσει στάση ζωής.

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.