Αν δεν έχεις ακούσει ποτέ τον όρο “party-gap relationship”, μην αγχώνεσαι. Δεν είναι κάποια fancy έννοια που βγήκε από επιστημονικό άρθρο -αν και δεν θα μας έκανε εντύπωση-, αλλά μια ωραιότατη περιγραφή μιας κατάστασης που σίγουρα έχεις δει γύρω σου ή ίσως ακόμα χειρότερα, έχεις ζήσει. Το “party-gap” είναι αυτό το γλυκοπικρό κενό που δημιουργείται όταν οι δύο άνθρωποι σε μια σχέση βρίσκονται σε εντελώς διαφορετική “κοινωνική φάση”. Δηλαδή, ο ένας έχει κάψει τα εγκεφαλικά του κύτταρα σε party, shots και ξενύχτια και πλέον θέλει ησυχία, φαγητό delivery και ύπνο από τις 11. Ο άλλος, πάλι, μόλις ξεκινάει τη χρυσή του εποχή και θέλει κάθε Σαββατόβραδο έξοδο, stories, μπύρες, και μια μόνιμη αίσθηση ότι «αν δε βγω, κάτι θα χάσω». Με λίγα λόγια: ο ένας έχει «ξεπάρταρει» κι ο άλλος μόλις άνοιξε το πρώτο του prosecco.
Πώς καταλαβαίνεις ότι είσαι σε party-gap relationship
Αν δεν είσαι σίγουρος, ας κάνουμε ένα μικρό crash test απαντώντας στα παρακάτω:
– Εσύ προτείνεις ταινία και delivery, εκείνος/η απαντά «έχω το party γενεθλίων της ξαδέρφης της φίλης μου».
– Ξυπνάς την Κυριακή φρέσκος/φρέσκια στις 9 το πρωί να κάνεις brunch, κι εκείνος/η ανεβάζει story «καληνύχτα» με μάτια-ζόμπι στις 9:30.
– Εσύ θες να οργανώσεις διακοπές, εκείνος/η οργανώνει το line-up για το επόμενο μουσικό φεστιβάλ.
– Εσύ έχεις μάθει τι σημαίνει «ήσυχη Παρασκευή», εκείνος/η πιστεύει ότι Παρασκευή χωρίς tequila δε μετράει για κερδισμένη μέρα.
Αν αναγνώρισες έστω δύο απ’ αυτά τα στοιχεία στη δίκη σου σχέση, τότε συγχαρητήρια, ναι βρίσκεσαι σε party-gap relationship.
Γιατί συμβαίνει αυτό το φαινόμενο τώρα…
Η απάντηση είναι απλή: οι άνθρωποι δε μεγαλώνουν με τον ίδιο ρυθμό. Κάποιοι φτάνουν στην «σοβαρή φάση» τους στα 25, άλλοι στα 35, και μερικοί απλά ποτέ. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι κάποιος έχει δίκιο ή άδικο, απλώς σημαίνει ότι βρίσκεστε σε διαφορετικά στάδια ζωής. Εσύ μπορεί να θες σταθερότητα, ηρεμία και κάποιον να βλέπετε σειρές μαζί. Ο άλλος μπορεί να νιώθει ότι η ζωή τώρα αρχίζει, ότι πρέπει να προλάβει να ζήσει όσα δεν έζησε. Το ουσιαστικό πρόβλημα ξεκινά όταν αυτό το «gap» αρχίζει να γίνεται σύγκρουση. Όταν εσύ νιώθεις ότι δε σε υπολογίζει γιατί θέλει συνέχεια να βγαίνει, κι εκείνος/η σε θεωρεί βαρετό/ή. Και κάπως έτσι, το «έλα μωρέ για ένα ποτάκι θα βγούμε» μετατρέπεται σε «δεν αντέχω άλλο, δεν είμαστε ίδιοι άνθρωποι!».
Σπιτόγατος vs. party animal
Κάθε party-gap σχέση έχει τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές της: στη θέση νούμερο 1 βρίσκουμε τον/την σπιτόγατο. Ο σπιτόγατος είναι εύκολα αναγνωρίσιμος, γιατί έχει πάθει overdose από πάρτι, έχει συνειδητοποιήσει ότι ο ιδανικός ήχος Παρασκευής είναι η ησυχία και το να πίνει το κρασάκι του στο σπίτι, φορώντας πιτζάμες με αρκουδάκια και να συγκινείται με το concept «ταινία και αγκαλιά». Α ναι, και όταν ακούει τη φράση «πάμε για ένα ποτό», παθαίνει κρίση υπνηλίας.
Στη θέση νούμερο 2 θα συναντήσουμε το “party animal” που ζει για τη μουσική, τα φώτα, τα stories και το να πει «θα γυρίσω νωρίς» και να επιστρέψει με το πρώτο λεωφορείο. Είναι ο τύπος του ανθρώπου που πιστεύει ότι το FOMO είναι πραγματική ασθένεια και θεωρεί ότι όσοι δεν βγαίνουν απλώς «έχουν καταπιεσμένα θέματα ή έχουν γεράσει πριν την ώρα τους». Όταν αυτοί οι δύο τύποι ανθρώπου συναντηθούν ερωτικά, στην αρχή υπάρχει μαγεία, εξάλλου τα αντίθετα έλκονται, λένε. Μόνο που μετά από μερικούς μήνες, ο ένας κοιμάται στις 11 κι ο άλλος ανεβάζει βίντεο με τον DJ στις 3. Και ξαφνικά, η μαγεία αρχίζει να μοιάζει με πονοκέφαλο μετά από 5 υποβρύχια.
Μπορεί να λειτουργήσει μια τέτοια σχέση;
Η αλήθεια είναι ότι ναι, αλλά θέλει δουλειά, κατανόηση και μερικά καλά ζυγισμένα όρια. Δε χρειάζεται να είστε ίδιοι, αλλά πρέπει να υπάρχει σεβασμός στη φάση που πέρνα ο άλλος. Αν ο/η party animal μπορεί να πει «OK, σήμερα μένω μέσα», κι ο/η σπιτόγατος μπορεί να πει «OK, σήμερα βγαίνω μαζί σου για λίγο», τότε υπάρχει ελπίδα. Αλλά αν κάθε βράδυ η κουβέντα καταλήγει σε «πήγες πάλι για ποτό χωρίς να μου το πεις» ή «μα καλά, κοιμήθηκες από τις 10;», τότε μάλλον το μόνο πράγμα που θα σας ενώσει είναι το hangover της σχέσης.
Το “party-gap relationship” δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Είναι απλώς η υπενθύμιση ότι ο συγχρονισμός στις σχέσεις είναι πιο σημαντικός απ’ ό,τι νομίζουμε. Αν είσαι σε φάση «θέλω να βγαίνω, να πίνω και να ξενυχτάω», μην μπλέξεις με κάποιον που έχει ήδη ανακαλύψει τη χαρά του πρωινού ξυπνήματος. Και αν εσύ έχεις κλείσει πια το κεφάλαιο των party, μην προσπαθείς να «διορθώσεις» κάποιον που δεν έχει καν ξεκινήσει. Γιατί, στο τέλος της ημέρας, η αγάπη μπορεί να είναι τυφλή αλλά η νύστα (ή η φασαρία του club) τη φέρνει γρήγορα στα ίσα της.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Αν δεν έχεις ακούσει ποτέ τον όρο “party-gap relationship”, μην αγχώνεσαι. Δεν είναι κάποια fancy έννοια που βγήκε από επιστημονικό άρθρο -αν και δεν θα μας έκανε εντύπωση-, αλλά μια ωραιότατη περιγραφή μιας κατάστασης που σίγουρα έχεις δει γύρω σου ή ίσως ακόμα χειρότερα, έχεις ζήσει. Το “party-gap” είναι αυτό το γλυκοπικρό κενό που δημιουργείται όταν οι δύο άνθρωποι σε μια σχέση βρίσκονται σε εντελώς διαφορετική “κοινωνική φάση”. Δηλαδή, ο ένας έχει κάψει τα εγκεφαλικά του κύτταρα σε party, shots και ξενύχτια και πλέον θέλει ησυχία, φαγητό delivery και ύπνο από τις 11. Ο άλλος, πάλι, μόλις ξεκινάει τη χρυσή του εποχή και θέλει κάθε Σαββατόβραδο έξοδο, stories, μπύρες, και μια μόνιμη αίσθηση ότι «αν δε βγω, κάτι θα χάσω». Με λίγα λόγια: ο ένας έχει «ξεπάρταρει» κι ο άλλος μόλις άνοιξε το πρώτο του prosecco.
Πώς καταλαβαίνεις ότι είσαι σε party-gap relationship
Αν δεν είσαι σίγουρος, ας κάνουμε ένα μικρό crash test απαντώντας στα παρακάτω:
– Εσύ προτείνεις ταινία και delivery, εκείνος/η απαντά «έχω το party γενεθλίων της ξαδέρφης της φίλης μου».
– Ξυπνάς την Κυριακή φρέσκος/φρέσκια στις 9 το πρωί να κάνεις brunch, κι εκείνος/η ανεβάζει story «καληνύχτα» με μάτια-ζόμπι στις 9:30.
– Εσύ θες να οργανώσεις διακοπές, εκείνος/η οργανώνει το line-up για το επόμενο μουσικό φεστιβάλ.
– Εσύ έχεις μάθει τι σημαίνει «ήσυχη Παρασκευή», εκείνος/η πιστεύει ότι Παρασκευή χωρίς tequila δε μετράει για κερδισμένη μέρα.
Αν αναγνώρισες έστω δύο απ’ αυτά τα στοιχεία στη δίκη σου σχέση, τότε συγχαρητήρια, ναι βρίσκεσαι σε party-gap relationship.
Γιατί συμβαίνει αυτό το φαινόμενο τώρα…
Η απάντηση είναι απλή: οι άνθρωποι δε μεγαλώνουν με τον ίδιο ρυθμό. Κάποιοι φτάνουν στην «σοβαρή φάση» τους στα 25, άλλοι στα 35, και μερικοί απλά ποτέ. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι κάποιος έχει δίκιο ή άδικο, απλώς σημαίνει ότι βρίσκεστε σε διαφορετικά στάδια ζωής. Εσύ μπορεί να θες σταθερότητα, ηρεμία και κάποιον να βλέπετε σειρές μαζί. Ο άλλος μπορεί να νιώθει ότι η ζωή τώρα αρχίζει, ότι πρέπει να προλάβει να ζήσει όσα δεν έζησε. Το ουσιαστικό πρόβλημα ξεκινά όταν αυτό το «gap» αρχίζει να γίνεται σύγκρουση. Όταν εσύ νιώθεις ότι δε σε υπολογίζει γιατί θέλει συνέχεια να βγαίνει, κι εκείνος/η σε θεωρεί βαρετό/ή. Και κάπως έτσι, το «έλα μωρέ για ένα ποτάκι θα βγούμε» μετατρέπεται σε «δεν αντέχω άλλο, δεν είμαστε ίδιοι άνθρωποι!».
Σπιτόγατος vs. party animal
Κάθε party-gap σχέση έχει τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές της: στη θέση νούμερο 1 βρίσκουμε τον/την σπιτόγατο. Ο σπιτόγατος είναι εύκολα αναγνωρίσιμος, γιατί έχει πάθει overdose από πάρτι, έχει συνειδητοποιήσει ότι ο ιδανικός ήχος Παρασκευής είναι η ησυχία και το να πίνει το κρασάκι του στο σπίτι, φορώντας πιτζάμες με αρκουδάκια και να συγκινείται με το concept «ταινία και αγκαλιά». Α ναι, και όταν ακούει τη φράση «πάμε για ένα ποτό», παθαίνει κρίση υπνηλίας.
Στη θέση νούμερο 2 θα συναντήσουμε το “party animal” που ζει για τη μουσική, τα φώτα, τα stories και το να πει «θα γυρίσω νωρίς» και να επιστρέψει με το πρώτο λεωφορείο. Είναι ο τύπος του ανθρώπου που πιστεύει ότι το FOMO είναι πραγματική ασθένεια και θεωρεί ότι όσοι δεν βγαίνουν απλώς «έχουν καταπιεσμένα θέματα ή έχουν γεράσει πριν την ώρα τους». Όταν αυτοί οι δύο τύποι ανθρώπου συναντηθούν ερωτικά, στην αρχή υπάρχει μαγεία, εξάλλου τα αντίθετα έλκονται, λένε. Μόνο που μετά από μερικούς μήνες, ο ένας κοιμάται στις 11 κι ο άλλος ανεβάζει βίντεο με τον DJ στις 3. Και ξαφνικά, η μαγεία αρχίζει να μοιάζει με πονοκέφαλο μετά από 5 υποβρύχια.
Μπορεί να λειτουργήσει μια τέτοια σχέση;
Η αλήθεια είναι ότι ναι, αλλά θέλει δουλειά, κατανόηση και μερικά καλά ζυγισμένα όρια. Δε χρειάζεται να είστε ίδιοι, αλλά πρέπει να υπάρχει σεβασμός στη φάση που πέρνα ο άλλος. Αν ο/η party animal μπορεί να πει «OK, σήμερα μένω μέσα», κι ο/η σπιτόγατος μπορεί να πει «OK, σήμερα βγαίνω μαζί σου για λίγο», τότε υπάρχει ελπίδα. Αλλά αν κάθε βράδυ η κουβέντα καταλήγει σε «πήγες πάλι για ποτό χωρίς να μου το πεις» ή «μα καλά, κοιμήθηκες από τις 10;», τότε μάλλον το μόνο πράγμα που θα σας ενώσει είναι το hangover της σχέσης.
Το “party-gap relationship” δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Είναι απλώς η υπενθύμιση ότι ο συγχρονισμός στις σχέσεις είναι πιο σημαντικός απ’ ό,τι νομίζουμε. Αν είσαι σε φάση «θέλω να βγαίνω, να πίνω και να ξενυχτάω», μην μπλέξεις με κάποιον που έχει ήδη ανακαλύψει τη χαρά του πρωινού ξυπνήματος. Και αν εσύ έχεις κλείσει πια το κεφάλαιο των party, μην προσπαθείς να «διορθώσεις» κάποιον που δεν έχει καν ξεκινήσει. Γιατί, στο τέλος της ημέρας, η αγάπη μπορεί να είναι τυφλή αλλά η νύστα (ή η φασαρία του club) τη φέρνει γρήγορα στα ίσα της.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
