Σε μια εποχή που οι σχέσεις έχουν γίνει πιο περίπλοκες από ποτέ και η συναισθηματική ωριμότητα δοκιμάζεται καθημερινά, ένα νέο -ή τουλάχιστον πιο ορατό- φαινόμενο κάνει την εμφάνισή του στο σύγχρονο τοπίο του dating. Ο λόγος για το λεγόμενο banksying, έναν όρο που περιγράφει μια ιδιαίτερα χειριστική και εγωκεντρική στρατηγική αποχώρησης από μια σχέση, όπου το άτομο που επιθυμεί τον χωρισμό δεν φεύγει απλώς, αλλά οργανώνει μεθοδικά την απομάκρυνσή του, αφήνοντας τον άλλο άνθρωπο σοκαρισμένο και μπερδεμένο.
Τι είναι το “banksying”
Σε αντίθεση με το ghosting, που χαρακτηρίζεται από ξαφνική εξαφάνιση χωρίς καμία εξήγηση, το banksying έχει βάθος και διάρκεια. Πρόκειται για μια μορφή «συναισθηματικής προετοιμασίας» του ενός μέλους της σχέσης, που αποσυνδέεται σταδιακά, προτού τελικά αποχωρήσει από τη σχέση με έναν ψυχρό, σχεδόν κυνικό τρόπο. Ο “banksy-er” παίζει έναν ρόλο για εβδομάδες ή και μήνες, διατηρώντας προσχήματα οικειότητας και συναισθηματικής σύνδεσης, ενώ εσωτερικά έχει ήδη αποφασίσει να φύγει. Δεν είναι ένας αιφνίδιος χωρισμός, αλλά μια αθόρυβη αποδόμηση. Μια απόσυρση μεθοδικά χτισμένη, ώστε όταν έρθει η στιγμή της αποχώρησης, να έχει ήδη επιτευχθεί η πλήρης συναισθηματική απεμπλοκή.
Αυτός που μένει πίσω συχνά βρίσκεται σε κατάσταση σοκ. Δεν υπήρξαν ενδείξεις, δεν ειπώθηκαν ειλικρινείς λέξεις, δεν υπήρξε καμία αληθινή ευκαιρία να διορθωθεί κάτι, γιατί πολύ απλά ο άλλος είχε ήδη φύγει προ πολλού, πρώτα ψυχικά, μετά σωματικά. Αυτή η τακτική είναι βαθιά εγωιστική, γιατί εξυπηρετεί μόνο την προστασία του ατόμου που αποχωρεί, αγνοώντας πλήρως τη συναισθηματική πραγματικότητα του συντρόφου του.
Το banksying αντικατοπτρίζει ένα ευρύτερο πρόβλημα της σύγχρονης κουλτούρας των σχέσεων. Σε μια κοινωνία που προωθεί, μερικές φορές παρεξηγημένα, την αυτοπροστασία και την ατομική γαλήνη, είναι εύκολο να καταφύγουμε στην αποφυγή αντί να αναμετρηθούμε με τη δυσκολία. Οι άνθρωποι αποφεύγουν τη δυσάρεστη συζήτηση, την αναμέτρηση με τα συναισθήματα, την ευθύνη της θλίψης που φέρνει ένας χωρισμός. Αντί να διαχειριστούν ώριμα και ειλικρινά τη λήξη μιας σχέσης, προτιμούν να απομακρυνθούν σιωπηλά, φροντίζοντας πρώτα τον εαυτό τους, αφήνοντας τον άλλο να βουλιάξει στην αβεβαιότητα, την αυτοαμφισβήτηση και την πίκρα.
Και το πιο ειρωνικό; Πολλές φορές, ο “banksy-er” εμφανίζεται φαινομενικά στοργικός μέχρι το τέλος. Θα στείλει μηνύματα αγάπης, θα κάνει σχέδια για το μέλλον, θα επιβεβαιώσει ότι «όλα είναι καλά», ακόμα και λίγες μέρες πριν εξαφανιστεί ή βάλει ένα ψυχρό και απρόσμενο τέλος. Η πράξη του δεν έχει να κάνει με κακία. Έχει να κάνει με τη δειλία, με την αποφυγή, με τη διαχείριση του τέλους ως ένα προσωπικό project απόδρασης χωρίς ευθύνη για το πώς θα αισθανθεί ο άλλος.
Αν το έχεις βιώσει, ξέρεις πόσο οδυνηρό μπορεί να είναι. Ο συναισθηματικός απολογισμός περιλαμβάνει ερωτήματα όπως «τι έκανα λάθος;», «ήταν όλα ψέμα;», «πώς δεν το κατάλαβα;». Αυτές οι ερωτήσεις σε στοιχειώνουν, όχι μόνο για να εξηγήσεις το παρελθόν, αλλά και για να μπορέσεις να εμπιστευτείς ξανά. Η αλήθεια είναι πως, όταν κάποιος έχει ήδη αρχίσει να φεύγει μέσα του, τίποτα δεν μπορείς να κάνεις. Και δεν είναι δική σου ευθύνη να καταλάβεις τι δεν σου είπε ποτέ.
Βήματα αντιμετώπισης
Η αντιμετώπιση του banksying ξεκινά με την αναγνώριση του τι συνέβη. Όχι με όρους αυτοκατηγορίας, αλλά με κατανόηση των συνθηκών. Μπορεί να βοηθήσει να γράψεις, να μιλήσεις με έναν φίλο, να ζητήσεις επαγγελματική υποστήριξη ή απλώς να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να θρηνήσει. Ο στόχος δεν είναι να πάρεις απαντήσεις από τον άλλο, συχνά δεν θα τις πάρεις ποτέ. Είναι να κατακτήσεις τη δική σου εσωτερική αποδοχή: ότι άξιζες ειλικρίνεια, διάλογο και σεβασμό.
Συμπεράσματα για το τέλος
Το banksying είναι σημάδι των καιρών, ένας από τους καθρέφτες της εποχής μας. Μιας γενιάς που μεγάλωσε με την ψευδαίσθηση της αδιάκοπης συνδεσιμότητας, αλλά φοβάται όσο ποτέ την πραγματική οικειότητα. Κι όμως, η σιωπηλή αποχώρηση ίσως να μας θυμίζει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που δηλώνει: ότι η αξία βρίσκεται στη διαφάνεια, στην παρουσία, στην τόλμη να μείνεις μέχρι τέλους. Γιατί η αγάπη και ο χωρισμός δεν είναι ποτέ «εύκολες έξοδοι κινδύνου»∙ είναι δοκιμασίες ελευθερίας και ευθύνης, που απαιτούν να σταθούμε ο ένας απέναντι στον άλλον χωρίς μάσκες, με το θάρρος της αλήθειας.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Σε μια εποχή που οι σχέσεις έχουν γίνει πιο περίπλοκες από ποτέ και η συναισθηματική ωριμότητα δοκιμάζεται καθημερινά, ένα νέο -ή τουλάχιστον πιο ορατό- φαινόμενο κάνει την εμφάνισή του στο σύγχρονο τοπίο του dating. Ο λόγος για το λεγόμενο banksying, έναν όρο που περιγράφει μια ιδιαίτερα χειριστική και εγωκεντρική στρατηγική αποχώρησης από μια σχέση, όπου το άτομο που επιθυμεί τον χωρισμό δεν φεύγει απλώς, αλλά οργανώνει μεθοδικά την απομάκρυνσή του, αφήνοντας τον άλλο άνθρωπο σοκαρισμένο και μπερδεμένο.
Τι είναι το “banksying”
Σε αντίθεση με το ghosting, που χαρακτηρίζεται από ξαφνική εξαφάνιση χωρίς καμία εξήγηση, το banksying έχει βάθος και διάρκεια. Πρόκειται για μια μορφή «συναισθηματικής προετοιμασίας» του ενός μέλους της σχέσης, που αποσυνδέεται σταδιακά, προτού τελικά αποχωρήσει από τη σχέση με έναν ψυχρό, σχεδόν κυνικό τρόπο. Ο “banksy-er” παίζει έναν ρόλο για εβδομάδες ή και μήνες, διατηρώντας προσχήματα οικειότητας και συναισθηματικής σύνδεσης, ενώ εσωτερικά έχει ήδη αποφασίσει να φύγει. Δεν είναι ένας αιφνίδιος χωρισμός, αλλά μια αθόρυβη αποδόμηση. Μια απόσυρση μεθοδικά χτισμένη, ώστε όταν έρθει η στιγμή της αποχώρησης, να έχει ήδη επιτευχθεί η πλήρης συναισθηματική απεμπλοκή.
Αυτός που μένει πίσω συχνά βρίσκεται σε κατάσταση σοκ. Δεν υπήρξαν ενδείξεις, δεν ειπώθηκαν ειλικρινείς λέξεις, δεν υπήρξε καμία αληθινή ευκαιρία να διορθωθεί κάτι, γιατί πολύ απλά ο άλλος είχε ήδη φύγει προ πολλού, πρώτα ψυχικά, μετά σωματικά. Αυτή η τακτική είναι βαθιά εγωιστική, γιατί εξυπηρετεί μόνο την προστασία του ατόμου που αποχωρεί, αγνοώντας πλήρως τη συναισθηματική πραγματικότητα του συντρόφου του.
Το banksying αντικατοπτρίζει ένα ευρύτερο πρόβλημα της σύγχρονης κουλτούρας των σχέσεων. Σε μια κοινωνία που προωθεί, μερικές φορές παρεξηγημένα, την αυτοπροστασία και την ατομική γαλήνη, είναι εύκολο να καταφύγουμε στην αποφυγή αντί να αναμετρηθούμε με τη δυσκολία. Οι άνθρωποι αποφεύγουν τη δυσάρεστη συζήτηση, την αναμέτρηση με τα συναισθήματα, την ευθύνη της θλίψης που φέρνει ένας χωρισμός. Αντί να διαχειριστούν ώριμα και ειλικρινά τη λήξη μιας σχέσης, προτιμούν να απομακρυνθούν σιωπηλά, φροντίζοντας πρώτα τον εαυτό τους, αφήνοντας τον άλλο να βουλιάξει στην αβεβαιότητα, την αυτοαμφισβήτηση και την πίκρα.
Και το πιο ειρωνικό; Πολλές φορές, ο “banksy-er” εμφανίζεται φαινομενικά στοργικός μέχρι το τέλος. Θα στείλει μηνύματα αγάπης, θα κάνει σχέδια για το μέλλον, θα επιβεβαιώσει ότι «όλα είναι καλά», ακόμα και λίγες μέρες πριν εξαφανιστεί ή βάλει ένα ψυχρό και απρόσμενο τέλος. Η πράξη του δεν έχει να κάνει με κακία. Έχει να κάνει με τη δειλία, με την αποφυγή, με τη διαχείριση του τέλους ως ένα προσωπικό project απόδρασης χωρίς ευθύνη για το πώς θα αισθανθεί ο άλλος.
Αν το έχεις βιώσει, ξέρεις πόσο οδυνηρό μπορεί να είναι. Ο συναισθηματικός απολογισμός περιλαμβάνει ερωτήματα όπως «τι έκανα λάθος;», «ήταν όλα ψέμα;», «πώς δεν το κατάλαβα;». Αυτές οι ερωτήσεις σε στοιχειώνουν, όχι μόνο για να εξηγήσεις το παρελθόν, αλλά και για να μπορέσεις να εμπιστευτείς ξανά. Η αλήθεια είναι πως, όταν κάποιος έχει ήδη αρχίσει να φεύγει μέσα του, τίποτα δεν μπορείς να κάνεις. Και δεν είναι δική σου ευθύνη να καταλάβεις τι δεν σου είπε ποτέ.
Βήματα αντιμετώπισης
Η αντιμετώπιση του banksying ξεκινά με την αναγνώριση του τι συνέβη. Όχι με όρους αυτοκατηγορίας, αλλά με κατανόηση των συνθηκών. Μπορεί να βοηθήσει να γράψεις, να μιλήσεις με έναν φίλο, να ζητήσεις επαγγελματική υποστήριξη ή απλώς να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να θρηνήσει. Ο στόχος δεν είναι να πάρεις απαντήσεις από τον άλλο, συχνά δεν θα τις πάρεις ποτέ. Είναι να κατακτήσεις τη δική σου εσωτερική αποδοχή: ότι άξιζες ειλικρίνεια, διάλογο και σεβασμό.
Συμπεράσματα για το τέλος
Το banksying είναι σημάδι των καιρών, ένας από τους καθρέφτες της εποχής μας. Μιας γενιάς που μεγάλωσε με την ψευδαίσθηση της αδιάκοπης συνδεσιμότητας, αλλά φοβάται όσο ποτέ την πραγματική οικειότητα. Κι όμως, η σιωπηλή αποχώρηση ίσως να μας θυμίζει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που δηλώνει: ότι η αξία βρίσκεται στη διαφάνεια, στην παρουσία, στην τόλμη να μείνεις μέχρι τέλους. Γιατί η αγάπη και ο χωρισμός δεν είναι ποτέ «εύκολες έξοδοι κινδύνου»∙ είναι δοκιμασίες ελευθερίας και ευθύνης, που απαιτούν να σταθούμε ο ένας απέναντι στον άλλον χωρίς μάσκες, με το θάρρος της αλήθειας.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
