«Μην αναρριχηθείτε όλοι μαζί στο Φούτζι γιατί θα έχουμε νεκρούς».

Οι ιαπωνικές Αρχές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι ενδεχομένως φέτος να είναι μια πολύ κακή αναρριχητική σεζόν αυτή που μόλις ξεκίνησε στο όρος Φούτζι, καθώς οι όλοι οι ιθύνοντες προετοιμάζονται για έναν αριθμό ρεκόρ επισκεπτών που επιθυμούν να αναρριχηθούν στο πανύψηλο βουνό – και μαζί, ηφαίστειο.

Ήδη τα ορεινά καταλύματα που προορίζονται για τους αναρριχητές παρουσιάζουν 100% πληρότητα κρατήσεων ενώ εξίσου επικίνδυνη έως και μοιραία μπορεί να αποβεί η τελευταία τακτική των ορειβατών, που είναι η «ταχεία αναρρίχηση», κατά την οποία οι ορειβάτες ανεβοκατεβαίνουν το βουνό μέσα σε μόλις 48 ώρες, χωρίς να ξεκουραστούν στο ελάχιστο, αυξάνοντας έτσι τους κίνδυνους ατυχημάτων και δυστυχημάτων λόγω εξάντλησης, κούρασης και υποθερμίας.

Η πιο δημοφιλής μέθοδος αναρρίχησης για τους επίδοξους ορειβάτες είναι να σκαρφαλώνουν το Φούτζι κατά τη διάρκεια της νύχτας, να ξεκουράζονται σε κάποιο καταφύγιο και να ολοκληρώνουν την ανάβαση πριν την αυγή, προκειμένου να δουν την ανατολή του ήλιου από την κορυφή. Ένα σχέδιο που, όπως σημειώνουν ειδικοί επί των αναρριχήσεων, ενέχει και εγκυμονεί διάφορους κινδύνους για όλους.

Όπως σημειώνουν τα ιαπωνικά ΜΜΕ, οι πόλεις που βρίσκονται στους πρόποδες του όρους απαιτούν να τεθεί ένα πλαφόν και ένα «ταβάνι» στον αριθμό των ατόμων που επιτρέπεται να κάνουν την ανάβαση, ο οποίος φέτος αναμένεται να ξεπεράσει τις 300.000, που σημειώθηκε το 2013.

«Ο αριθμός των αναρριχητών αναμένεται φέτος να είναι μεγαλύτερος σε σχέση με κάθε άλλο έτος. Και όλοι πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί γιατί όταν οι άνθρωποι παραμένουν στις ορεινές διαδρομές ή στην κορυφή του βουνού για κάποιο χρονικό διάστημα, αυξάνεται ο κίνδυνος για ατυχήματα από πτώσεις βράχων ή υποθερμία», είπε ο Σιγκέρου Χιριούτσι, δήμαρχος της Φουτζιγιοσίντα, που βρίσκεται στους πρόποδες του Φούτζι.

Το όρος Φούτζι

Το όρος Φούτζι ή Φουτζι-γιάμα είναι το ψηλότερο βουνό της Ιαπωνίας, με υψόμετρο της κορυφής του πάνω από το επίπεδο της θάλασσας 3.776 μέτρα. Βρίσκεται περίπου εκατό χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Τόκιο, από όπου είναι ορατό τις καθαρές ημέρες, και είναι ενεργό ηφαίστειο. Η έκτασή του μοιράζεται μεταξύ των νομών Σιζουόκα και Γιαμανάσι.

Ο εξαιρετικά συμμετρικός κώνος του Φούτζι είναι γνωστό σύμβολο της Ιαπωνίας και διαδεδομένο σε φωτογραφίες και ως θέμα ζωγραφικών πινάκων. Έτσι, το επισκέπτονται πολλοί τουρίστες και ορειβάτες. Από το 2013 ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο.

Το Φούτζι περιβάλλεται από 5 λίμνες: Τη Λίμνη Καβαγκούτσι, τη Λίμνη Γιαμανάκα, τη Λίμνη Σάι, τη Λίμνη Μοτόσου και τη Λίμνη Σότζι. Αυτές, όπως και η Λίμνη Άσι λίγο μακρύτερα, έχουν εξαιρετική θέα προς το βουνό. Το Φουτζι-γιάμα αποτελεί μέρος του Εθνικού Πάρκου Φούτζι-Χακόνε-Ίζου. Βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα (περιοχή Τσούμπου) της νήσου Χονσού, της μεγαλύτερης από όσες συναποτελούν την Ιαπωνία, πιο κοντά στη νοτιοανατολική ακτή, εκείνη δηλαδή που «βλέπει» προς τον ανοικτό Ειρηνικό Ωκεανό. Τρεις πόλεις το περιβάλλουν: η Γκοτέμπα (ανατολικά), η Φουτζιγιοσίντα (βόρεια) και η Φουτζινομίγια (νοτιοδυτικά).

Το ηφαίστειο ταξινομείται σήμερα ως ενεργό, με χαμηλό κίνδυνο για έκρηξη. Η τελευταία καταγραμμένη έκρηξη συνέβη το έτος 1707 ή 1708, κατά την Περίοδο Έντο. Τότε σχηματίσθηκε ένας νέος ηφαιστειακός κρατήρας με μία δευτερεύουσα κορυφή, το Χόουεϊ-ζαν (Hōei-zan), στο μέσο της πλαγιάς του βουνού.

Η προέλευση του ηχητικού ονόματος «Φούτζι» δεν είναι βέβαιη. Μία παλαιά λαϊκή ετυμολογία ισχυρίζεται ότι το όνομα προήλθε από το όχι + δύο, δηλ. «χωρίς δεύτερο», «απαράμιλλο». Μια άλλη, ότι προήλθε από το όχι + εξαντλούμαι, που αποδίδεται ως «ατέλειωτο, ανεξάντλητο».

Ο Ιάπωνας σοφός της Περιόδου Έντο Χιράτα Ατσουτάνε υπέθεσε ότι το όνομα προήλθε από μία αρχαία φράση που σημαίνει «βουνό σαν στάχυ ρυζιού». Ο Βρετανός ιεραπόστολος Τζον Μπάτσελορ (1854-1944) θεωρούσε ότι είναι από τη λέξη των Αϊνού για τη φωτιά (χούτσι) και τη θεότητά της (χούτσι κάμι), θεωρία που έχει απορριφθεί από τον γλωσσολόγο Κιοσούκε Κινταϊτσί (1882-1971) με βάση τη φωνητική ανάπτυξη, ενώ χούτσι σημαίνει στην πραγματικότητα «γριά»: Η λέξη για τη φωτιά ήταν άπε και για τη θεότητα της φωτιάς άπε χούτσι κάμι. Ο ειδικός στα τοπωνύμια Κάντσι Καγκάμι υποθέτει ότι το όνομα έχει την ίδια ρίζα με μία λέξη για το ουράνιο τόξο (νίτζι, αλλά και φούτζι), και ότι προήλθε από τη «μακριά και καλοσχηματισμένη πλαγιά του».

Τέλος, σε ένα κείμενο του 10ου αιώνα, γνωστού ως η «Ιστορία του Ξυλοκόπου των Μπαμπού» (竹取物語, Taketori Monogatari, γνωστό επίσης και ως «Πριγκίπισσα Καγκούγια» (かぐや姫, Kaguya Hime, 赫映), αναφέρεται πως το όνομα πρέρχεται από τη λέξη «αθανασία» (不死, fushi, fuji) και πως τα ιδεογράμματα 富士山 σημαίνουν «Βουνό (山) με αφθονία (富) σε στρατιώτες (士)». Σύμφωνα με αυτή την λαϊκή ιστορία της Ιαπωνίας, η πριγκίπισσα Καγκούγια, η οποία καταγόταν από μια πολιτεία στο Φεγγάρι, αναγκάστηκε να αναχωρήσει για εκεί εγκαταλείποντας τον σύζυγό της που ήταν ο Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας. Πριν φύγει του παρέδωσε μια επιστολή και το «Ελιξίριο της Ζωής».

Ο Αυτοκράτορας τότε διέταξε τους στρατιώτες του να πάνε στην κορυφή του βουνού που ήταν πιο κοντά στη Σελήνη και να κάψουν την επιστολή και το ελιξίριο, καθώς δεν επιθυμούσε την αθανασία. Το όρος αυτό ονομάστηκε Φούτζι, ενώ η φωτιά που άναψαν οι στρατιώτες δεν σταμάτησε ποτέ να καίει.