Η Ιστανμπούλ είναι μια πόλη που δεν χωράει σε κανενός είδους τυποποιήσεις. Σε τούτο εδώ το άρθρο ωστόσο, θα επιχειρήσω να συλλάβω την ουσία της, αφού πέρασα εννέα μερόνυχτα τυλιγμένη στην μαξιμαλιστική γοητεία της. Καθώς απλώνεται σε δύο Ηπείρους -την Ασία και την Ευρώπη, είναι η κατεξοχήν πόλη των αντιθέσεων, όπου η παράδοση και η νεωτερικότητα δεν συναντιούνται απλώς- διαπλέκονται, χορεύουν και συχνά συγκρούονται στους δρόμους.

Αυτή η πόλη, τυλιγμένη στην ομίχλη και το μυστήριο, με φόντο τους αιωνόβιους μιναρέδες και τους επιβλητικούς ουρανοξύστες, είναι ένα χωνευτήρι, όπου κάθε της στοιχείο προσθέτει βάθος, γεύση και λίγη μαγεία στο μείγμα.

Δεν είναι τόσο η δυαδική της γεωγραφική ιδιομορφία. Περισσότερο είναι αυτό το αόρατο νήμα, για το οποίο κάνει λόγο ο Ίταλο Καλβίνο στις Αόρατες Πόλεις όπου συνδέει ένα ζωντανό πλάσμα με ένα άλλο κι έπειτα κόβεται. Αυτό το νήμα εξαιτίας του οποίου μια δυστυχισμένη πόλη μπορεί να εμπεριέχει μια πόλη ευτυχισμένη, μια βαθιά συντηρητική πόλη μπορεί να εμπερίεχει μια προοδευτική, μια φτωχική πόλη, μια πλούσια κι ας μην το υποψιάζεται η ίδια πως υπάρχει καν. Είναι αυτό το αόρατο νήμα που ενώνει τους σουλτάνους και τους αρχιτέκτονες, τους πιστούς και τους τουρίστες, την οθωμανική αρχιτεκτονική με τα φουτουριστικά κτίρια και τα μεγαλοπρεπή βουλεβάρτα με τις φτωχογειτονιές της ανατολής.

Αυτό το ατελείωτο χαοτικό pastiche απλωνόταν σε όλη την πόλη απ’ άκρη σ’ άκρη. Δεκαπέντε εκατομμύρια ψυχές που αποκαλούν αυτόν τον τόπο σπίτι τους, με κάποιο μυστήριο τρόπο καταφέρνουν να συνυπάρχουν μέσα στις αντιφάσεις της καθημερινής ζωής που πάλλεται κατά μήκος του Βοσπόρου.

Από το εντυπωσιακό μοντέρνο αεροδρόμιό της μέχρι τα διαχρονικά σοκάκια του Capali Carsi που ξεχειλίζουν από όλων των ειδών απομιμήσεις επώνυμων brands, η ιστορική αυτή μητρόπολη είναι μια πανδαισία για τις αισθήσεις, για όλα τα συναισθήματα.

Καθισμένη στο πατάρι ενός από τα αμέτρητα ζαχαροπλαστεία της, τρώγοντας κιουνεφέ -αυτό το χρυσαφένιο κανταΐφι με γέμιση άγλυκου και ανάλατου τυριού περιχυμένου με αρωματικό σιρόπι, ήμουν ακριβώς αυτό – ευτυχισμένη. Όμως αυτό που στην πραγματικότητα εύφραινε τις αισθήσεις μου, ήταν ο ζωντανός παλμός της πόλης.

Το ραμαζάνι

Οι αμυγδαλιές ανθίζουν παντού αυτή την εποχή, οι κυρίες πουλάνε κρινάκια στις πλατείες, οι έμποροι διαλαλούν τις πραμάτειες τους και όλοι αδημονούν για την ώρα της δύσης του ηλίου που θα σημάνει το τέλος του ραμαζανιού που στα αραβικά σημαίνει, «καψαλίζω τη ζέστη ή την ξηρασία». Έχει σκοπό να βοηθήσει τους μουσουλμάνους να μάθουν την αυτοπειθαρχία, την εγκράτεια, τη γενναιοδωρία αλλά και την υπομονή. Τους θυμίζει επίσης το πόσο υποφέρουν οι φτωχοί, εκείνοι που σπάνια τρέφονται καλά ή δεν βρίσκουν το κατάλληλο φαγητό. Εκείνη την ώρα λοιπόν στήνονται τεράστια τραπέζια στους δρόμους και τις κεντρικές πλατείες για μια σύντομη γαστρική ανταπόδοση καθώς μετά από το Ιφτάρ και μέχρι το Σοχούρ την άλλη μέρα, ο καθένας μπορεί να φάει ό, τι επιθυμεί από φαγητό, γλυκά και ποτά, εκτός από αλκοόλ και χοιρινό κρέας. Ξεφωνητά, παιδιά και ηλικιωμένοι τρώνε όλοι μαζί, ταΐζοντας παράλληλα τα σκυλιά και τις  αδέσποτες γάτες, που συναντάς σε κάθε σημείο της πόλης -στις βιτρίνες, τα κουρεία, τα περβάζια και τα απέραντα πάρκα.

Οι γάτες της Ιστανμπούλ

Εκατομμύρια αδέσποτες γάτες περιπλανώνται στους δρόμους της Τουρκίας εδώ και χιλιετίες. Θα τις εντοπίσετε να καταλαμβάνουν τα πιο περίοπτα σημεία σε εστιατόρια και καφέ και να απολαμβάνουν τον ηλιόλουστο καιρό στα πάρκα. Βασικά θα τις βλέπετε όπου κι αν βρεθείτε. Είναι αρκετά συνηθισμένο να βλέπεις ανθρώπους να ταΐζουν αδέσποτες γάτες και τους κρύους χειμερινούς μήνες να τους ανοίγουν τις πόρτες των σπιτιών τους χωρίς δεύτερη σκέψη.

Υπάρχει μια μοναδική φιλία μεταξύ ανθρώπων και αιλουροειδών  στην Κωνσταντινούπολη. Σε τι οφείλετε όμως αυτό;

Ένας μύθος της ισλαμικής παράδοσης αφηγείται την ιστορία της Muezza, που πιστεύεται ότι ήταν η αγαπημένη γάτα του Προφήτη Μωάμεθ. Σύμφωνα με τον μύθο αυτό, όταν ο Μωάμεθ ετοιμάστηκε για προσευχή, βρήκε τη γάτα του Μουέζα να αναπαύεται στο μανίκι του χιτώνα της προσευχής του. Αντί να την ενοχλήσει, αυτός έκοψε προσεκτικά το μανίκι, επιτρέποντας στη γάτα να συνεχίσει να κοιμάται ανενόχλητη. Αυτή η τρυφερή πράξη, λέγεται ότι χάρισε σε όλες τις γάτες την ικανότητα να προσγειώνονται στα πόδια τους.

Ωστόσο, ο λόγος που στην Τουρκία υπάρχουν τόσες πολλές γάτες μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες όπως καταλαβαίνετε.

Στην Τουρκία οι γάτες θεωρούνται αγαπητά ζώα γιατί είναι φύλακες και προστάτες των σπιτιών και των καταστημάτων από τα τρωκτικά, τα έντομα, τα κακά πνεύματα, αλλά και την αρνητική ενέργεια. Τις θεωρούν ως αναπόσπαστο μέρος του τοπίου και του πολιτισμού τους.

Οι γάτες έχουν ιδιαίτερη θέση και έχουνε ενσωματωθεί στην κουλτούρα και την παράδοση της Τουρκίας, ως σύμβολα αγάπης και προστασίας.

Οι μουσικοί των βαποριών

Μουσικοί παίζοντας ούτι και σάζι τραγουδάνε στα βαπόρια στον Βόσπορο κάνοντας τον χρόνο να προσομοιάζει με ένα αργόσυρτο αζάν, ή με το κάλεσμα του μουεζίνη. Σε αντίθεση με όλη την δυτική μουσική, μοιράζουν να υμνούν την ταπεινότητα, την πρόσκαιρη και επισφαλή φύση του ατόμου σε σχέση με την ιστορία και τον κόσμο.

Τα πρωινά της Ιστανμπούλ

Ένα δροσερό, ηλιόλουστο πρωινό ατενίζαμε την πόλη από το εστιατόριο του ξενοδοχείου μας. Στην έξοδο του Κεράτιου Κόλπου, εκεί όπου η ξηρά σχηματίζει το σχήμα από το οποίο πήρε το όνομά του ο κόλπος αυτός, βρίσκονται τα σημαντικότερα ίσως μνημεία της τουρκικής πρωτεύουσας.

Η θέα έκοβε την ανάσα, και οι μιναρέδες του Μπλε Τζαμιού διαπερνούσαν τον ορίζοντα, προκαλώντας το βλέμμα μας ακόμη και από μακριά.

Με μια γενναιόδωρη ποικιλία από τουρκικές λιχουδιές να απλώνονται μπροστά μας, οι γεύσεις της ανατολής άρχισαν να ξεδιπλώνονται σε κάθε μπουκιά.

Ελιές, τυρί και αγγούρια, ταχίνι, μέλι, φρέσκο βούτυρο, κι ένα ζεστό, αφράτο börek γεμιστό με σπανάκι και φέτα – η πεμπτουσία του τουρκικού πρωινού.

Ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό γεύμα- ήταν μια γιορτή του πολιτισμού στον ουρανίσκο μας, ένα αισθητηριακό καλωσόρισμα σε μια χώρα που υπήρξε το σταυροδρόμι διάφορων αυτοκρατοριών.

Πίνοντας τουρκικό τσάι, με το γυάλινο ντελικάτο φλιτζάνι με τις περίτεχνες ανάγλυφες διακοσμήσεις στο χέρι, παρατηρούσαμε την πόλη καθώς ξυπνούσε.

Και το σκηνικό άρχιζε σιγά σιγά να ξεδιπλώνεται μπροστά μας: γυναίκες με χιτζάμπ, άντρες σε στάση προσευχής, μουεζίνηδες που καλούσαν τους πιστούς – όλα υπό το βλέμμα μιας πόλης που μοιάζει αρχαία και ταυτόχρονα μοντέρνα. Αυτή η δυαδικότητα, αυτός ο χορός των εποχών, διαδραματίζεται σε ιερούς χώρους που επαναχρησιμοποιούνται, σε ταυτότητες που αναδιαμορφώνονται και σε μια κουλτούρα που δεν χώρας σε καλούπια.

Οι έξι μιναρέδες του Μπλε Τζαμιού έφταναν στον ουρανό σαν να ανταγωνίζονταν την κοντινή Αγία Σοφία.

Το Μπλε Τζαμί

Με τη γεύση του μελιού ακόμα στον ουρανίσκο, ξεκινήσαμε για το Τζαμί Σουλτάν Αχμέτ, γνωστό σε πολλούς ως Μπλε Τζαμί.

Οι δρόμοι της Ιστανμπούλ είναι ένα υπαίθριο μουσείο, και κάθε βήμα προς το τζαμί ήταν ένας περίπατος στο χρόνο.

Το τραμ της πόλης περνούσε από μπροστά μας κάνοντας θόρυβο, μια υπενθύμιση ότι ενώ η πόλη είναι ένας θεματοφύλακας της ιστορίας, είναι παράλληλα μια πολύ ζωντανή πόλη.

Οι έξι μιναρέδες του τζαμιού έφταναν προς τον ουρανό σαν να ανταγωνίζονταν την κοντινή Αγία Σοφία, και παρόλο που οι μιναρέδες της δεύτερης είναι πρόσθετοι, πλέον δεν φαίνεται να υπάρχει καμία αίσθηση αντιπαλότητας – μόνο αρμονική συνύπαρξη.

Ο χώρος γέμιζε με τον ήχο του νερού από τις βρύσες, που υπάρχουν για να πλένονται οι πιστοί. Μια υπενθύμιση του πνευματικού σκοπού του τζαμιού.

Μπαίνοντας στην αυλή, εντυπωσιάστηκα από το τεράστιο μέγεθός του – το ωραιότερο και μεγαλύτερο από όλα τα οθωμανικά τζαμιά, είναι ξακουστό για την αρμονία του. Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της Ισλαμικής αρχιτεκτονικής παγκοσμίως και αρχιτέκτονάς του υπήρξε ο Σεντεφχάρ Μεχμέτ Αγάς μαθητής του Μιμάρ Σινάν.

Αφού βγάλαμε τα παπούτσια μας, μπήκαμε μέσα και μεμιάς ένιωσα να με τυλίγει μια δροσερή, γαλήνια ατμόσφαιρα που ερχόταν σε αντίθεση με τη φλυαρία της πόλης.

Το Μπλε Τζαμί είναι το μοναδικό στην Τουρκία που έχει έξι μιναρέδες. Όταν αποκαλύφθηκε ο αριθμός των μιναρέδων, ο Σουλτάνος κατηγορήθηκε για αλαζονεία, καθώς εκείνη την εποχή τον ίδιο αριθμό μιναρέδων είχε και η Κάαμπα στη Μέκκα. Ο Αχμέτ ξεπέρασε το πρόβλημα πληρώνοντας για να χτιστεί ένας έβδομος μιναρές στο τζαμί της Μέκκας.

Η ονομασία “Μπλε Τζαμί” έγινε αμέσως κατανοητή

Τα γαλάζια πλακάκια Ιζνίκ (Νίκαια στην αρχαιότητα), που το καθένα έλεγε τη δική του ιστορία, σκαρφάλωναν στους πανύψηλους εσωτερικούς τοίχους και το φως του ήλιου φιλτραριζόταν μέσα από περισσότερα από 200 βιτρό παράθυρα, λούζοντας το χώρο με καλειδοσκοπικά χρώματα.

Αισθανόμουν ένα ακατανόητο δέος, καθώς στεκόμουν εκεί ανάμεσα στους πυλώνες που κρατούσαν τον επιβλητικό ημισφαιρικό  θόλο.

Τα περίτεχνα σχέδια στο χαλί, το απαλό φως και οι χαμηλόφωνοι τόνοι των επισκεπτών από όλο τον κόσμο δημιουργούσαν ένα μωσαϊκό ανθρώπινης ένωσης.

Το Μπλε Τζαμί δεν αποτελεί απλώς ένα μνημείο που πρέπει να επισκεφθείτε- είναι μια εμπειρία που πρέπει οπωσδήποτε να βιώσετε – μια στιγμή όπου ο χρόνος σταματά και το παρελθόν και το παρόν συγχωνεύονται σε ένα.

Περάσαμε αρκετή ώρα στο εσωτερικό του, καθισμένοι σταυροπόδι σε γωνίες, παρακολουθώντας τα παιχνιδίσματα του φωτός στους πανύψηλους τοίχους, αφήνοντας το απαλό μουρμουρητό των προσευχών να μας παρασύρει.

Μέσα σε αυτή την απεραντοσύνη, αισθάνθηκα μια βαθιά υπερβατική αίσθηση, μια βαθιά σύνδεση με τα εκατομμύρια ανθρώπων που είχαν βρεθεί εκεί πριν από μένα, ο καθένας με τις δικές του ιστορίες, τις δικές του ελπίδες και τα δικά του όνειρα.

Παρατηρούσα το μεγαλοπρεπές οικοδόμημα, σκεπτόμενη τους σουλτάνους και τους αρχιτέκτονες, τους πιστούς και τους τουρίστες και τα πολλά ηλιοβασιλέματα που γλυκοφίλησαν τον θόλο του.

Καθώς η μέρα άρχισε να σβήνει, βγήκαμε έξω, καθώς το κάλεσμα για προσευχή αντηχούσε από τον αυλόγυρο του τζαμιού μέχρι τα σπλάχνα της πόλης.

Το Μπλε Τζαμί, με τους θόλους και τους μιναρέδες του, είναι κάτι περισσότερο από το καμάρι της πόλης – είναι μια απόδειξη της αναζήτησης της ανθρωπότητας για ομορφιά και νόημα.

Αφήνοντας πίσω μας το τζαμί, η ενέργεια της πόλης μας τύλιξε και πάλι.

Η μυρωδιά από τα ψημένα κάστανα γέμισε τον αέρα και ο χαρακτηριστικός ήχος των γλάρων αναμείχθηκε με το βουητό των ανθρώπινων ομιλιών.

Εξερευνώντας άλλα ιστορικά και πολιτιστικά ορόσημα

Αγία Σοφία – Σύμβολο ενότητας

Ό,τι και να πει κανείς γι’ αυτό το μνημείο, είναι λίγο. Επιβλητικό, δεσπόζει στην περιοχή όσο και αν προσπάθησαν οι Οθωμανοί να το ανταγωνιστούν με το Μπλε Τζαμί που βρίσκεται απέναντι, σε απόσταση βολής. Έπειτα από αιώνες που ήταν παραμελημένο έως και κατεστραμμένο, το εσωτερικό της Αγίας Σοφίας είναι πλέον ελεύθερο από σκαλωσιές και μερικώς αποκατεστημένο.

Ο κάποτε βυζαντινός καθεδρικός ναός, που αργότερα μετατράπηκε σε τζαμί, αποτελεί την επιτομή της πολύπλοκης ιστορίας της Κωνσταντινούπολης. Ο πανύψηλος τρούλος της και τα περίπλοκα ψηφιδωτά της μαρτυρούν αιώνες θρησκευτικής και πολιτιστικής σημασίας, καθιστώντας απαραίτητη την επίσκεψη για τους λάτρεις της ιστορίας και της αρχιτεκτονικής. Στους γύρω δρόμους μπορεί κανείς να φάει σιμίτ (κουλούρι με σουσάμι), σαλέπ και χυμό από ρόδι που πουλιούνται από πλανόδιους. Προτεινόμενα και τα τρία!

Σκεπαστή Αγορά – Μια δαιδαλώδης περιπέτεια

Ένα τέταρτο περίπου με τα πόδια μακριά, βρίσκεται η Σκεπαστή Αγορά (Capali Carsi) όπου συνήθως καταλήγουμε οι τουρίστες. Μπορείτε να περιηγηθείτε στα δαιδαλώδη σοκάκια του Παζαριού, όπου η μυρωδιά των μπαχαρικών αναμειγνύεται με τα ζωηρά χρώματα των υφασμάτων και τη λάμψη των πολύτιμων κοσμημάτων. Από τουρκικά χαλιά μέχρι χειροποίητα κεραμικά, το παζάρι προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία από θησαυρούς που περιμένουν να τους ανακαλύψετε. Είναι ωστόσο μόνο για μικρή στάση και τουριστικά ψώνια. Παλιότερα κάποιοι αγόραζαν δερμάτινα, κοσμήματα και άλλα. Πλέον νομίζω ότι οι τιμές είναι αθηναϊκές ενώ η ποιότητα αμφίβολη. Έχει πολλές εισόδους ενώ είναι εύκολο να χαθείτε, οπότε καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε το GPS σας.  Επιπλέον, το παζάρεμα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση.

Βγαίνοντας από την αγορά, χαθήκαμε στην διαδρομή μέχρι την Αιγυπτιακή Αγορά μέσα από τα στενάκια που θυμίζουν άλλες δεκαετίες. Μια στάση για σιροπιαστά γλυκά με φρέσκο βούτυρο που κολλάει στον ουρανίσκο, είναι κάτι περισσότερο από απαραίτητη.

Παλάτι Τοπκαπί – Μια ματιά στην οθωμανική μεγαλοπρέπεια

Είναι μια βουτιά στον πολυτελή κόσμο των Οθωμανών σουλτάνων, όπου οι πολυτελείς αυλές, τα περίτεχνα δωμάτια και τα πολύτιμα αντικείμενα προσφέρουν μια ματιά στη χρυσή εποχή της αυτοκρατορίας. Από το χαρέμι μέχρι το θησαυροφυλάκιο, κάθε τμήμα του παλατιού αφηγείται μια ιστορία εξουσίας, ίντριγκας και αρχιτεκτονικής αίγλης.

Παζάρι μπαχαρικών – Μια αισθητηριακή περιπέτεια

Αφεθείτε στις αισθήσεις σας, καθώς το άρωμα εξωτικών μπαχαρικών πλημμυρίζει τον αέρα και οι πολύχρωμες βιτρίνες ξεχειλίζουν από βότανα, όλων των λογιών τα τσάγια, λουκούμια και γλυκά που η αφθονία τους ευφραίνουν τόσο τα μάτια, όσο και τους γευστικούς κάλυκες. Δοκιμάστε παραδοσιακές τουρκικές λιχουδιές ή πάρτε ένα αρωματικό μείγμα μπαχαρικών για να φέρετε τις γεύσεις της Ιστανμπούλ στο σπίτι σας.

Απολαμβάνοντας γαστρονομικές απολαύσεις

Τουρκική κουζίνα: Ένα γαστρονομικό ταξίδι

Εδώ οι παραδοσιακές γεύσεις αναμειγνύονται με τη σύγχρονη καινοτομία για να δημιουργήσουν μια αξέχαστη γαστρονομική εμπειρία. Από το ζουμερό κεμπάπ μέχρι τα λαχταριστά μεζέ, τα πλουσιοπάροχα πρωινά, τα κοκορέτσια καθώς και τα μύδια και τα υπέροχα ψαροσάντουϊτς στη γέφυρα του Γαλατά, τα μπουρέκια και φυσικά τα παραδοσιακά Turkish Delights και τα υπέροχα βουτυρένια σιροπιαστά γλυκά,  η τουρκική κουζίνα προσφέρει μια δελεαστική ποικιλία πιάτων για να ικανοποιήσει κάθε ουρανίσκο.

Πρακτικές συμβουλές για την Κωνσταντινούπολη

Σεβαστείτε τα τοπικά έθιμα: Η Ιστανμπούλ -ειδικά σε συγκεκριμένες περιοχές (όπως για παράδειγμα το Balat) είναι μια συντηρητική πόλη με βαθιά ριζωμένες παραδόσεις. Όταν επισκέπτεστε θρησκευτικούς χώρους ή συναναστρέφεστε με τους ντόπιους, προτιμήστε να ντύνεστε σεμνά και να τηρείτε τα τοπικά έθιμα.

Χρησιμοποιήστε τα μέσα μαζικής μεταφοράς: Το εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων συγκοινωνιών της Κωνσταντινούπολης, συμπεριλαμβανομένων των τραμ, των βαποριών, των λεωφορείων και του μετρό του Marmaray που ενώνει την ασιατική με την ευρωπαϊκή πλευρά, προσφέρει έναν πολύ οικονομικό, βολικό και προσιτό τρόπο για να περιηγηθείτε στους πολυσύχναστους δρόμους της πόλης.

Να είστε προσεκτικοί: Αν και η Κωνσταντινούπολη είναι γενικά ασφαλής για τους τουρίστες, είναι σημαντικό να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά, ιδίως σε πολυσύχναστες περιοχές και τουριστικά hotspots. Προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα και προσέχετε από απάτες και πορτοφολάδες.

Ξεφύγετε από τους τυπικούς τουριστικούς προορισμούς: Αφιερώστε χρόνο για να περιπλανηθείτε εκτός της πεπατημένης και να εξερευνήσετε τις λιγότερο γνωστές γειτονιές και τα κρυμμένα διαμάντια της πόλης. Θα ανακαλύψετε γραφικά καφέ, μπουτίκ με χειροποίητα προϊόντα και τοπικές αγορές που ξεχειλίζουν από αυθεντικότητα και ανατολίτικη ομορφιά.

Φάτε στα Lokantası της πόλης: Μιας και οι τιμές έχουν εκτοξευθεί, ξεπερνώντας τις Αθηναϊκές, επιλέξτε να φάτε στα λεγόμενα lokanta που είναι σαν τοπικά μαγειριά. Οι τιμές είναι τρομερά οικονομικές, και μπορείτε να φάτε 4 με 5 μικρά πιάτα συνοδευόμενα από αϊράνι και κάποιο γλυκό της αρεσκείας σας. Τα μαγειρεία αυτά προσφέρουν μεγάλη ποικιλία από κορεατικά, ψαρικά, ζυμαρικά, γιουβέτσια, όσπρια, λαχανικά και άλλες λιχουδιές, φτιαγμένα με φρέσκες και αρκετά καλές πρώτες ύλες.

Κάπνισμα: Μιας και οι Τούρκοι είναι εξίσου φουγάρα όσο και οι Έλληνες, σχεδόν όλα τα καφέ, τα μπαρ και τα εστιατόρια, παρέχουν θερμαινόμενους εξωτερικούς χώρους όπου μπορείτε να καπνίζετε με την ησυχία σας. Επιπροσθέτως, σε μερικά μπαρ και κλαμπ μπορείτε να καπνίζετε ακόμα και στους εσωτερικούς τους χώρους.

Τελικές σκέψεις

Η Κωνσταντινούπολη είναι μια πόλη ζωντανή, μια πόλη που δεν ξεκουράζεται ουσιαστικά ποτέ, αλλά μέσα στην καρδιά της, μπορείτε να βρείτε μικρά καταφύγια ηρεμίας.

Με την πλούσια ιστορία της, τον ζωντανό πολιτισμό της και την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική της, η πόλη αυτή προσφέρει ένα μείγμα γοητείας του παλιού και του σύγχρονου κόσμου. Είτε θαυμάζετε τα ιστορικά της μνημεία, είτε παζαρεύετε στα πολυσύχναστες αγορές της, είτε απολαμβάνετε τις γαστρονομικές της λιχουδιές, η πόλη υπόσχεται ένα αξέχαστο ταξίδι γεμάτο περιπέτεια, αποκαλύψεις και γλυκές αναμνήσεις. Ετοιμάστε λοιπόν τις βαλίτσες σας, βυθιστείτε στο πνεύμα της Ιστανμπούλ και ετοιμαστείτε για μια εμπειρία που θα σας συνεχίσει να σας μαγεύει για πολύ καιρό αφότου αποχαιρετήσετε αυτή τη μαγευτική πόλη.

Καθώς έπεφτε η νύχτα και το Μπλε Τζαμί φωτιζόταν στον σκοτεινό ουρανό, κουβαλούσα μαζί μου την ανάμνηση από τα γαλάζια πλακάκια και τις σιωπηλές προσευχές του.

Η Ιστανμπούλ για κάθε άνθρωπο σηματοδοτεί και κάτι διαφορετικό, αλλά για μένα θα είναι πάντα ένα μέρος όπου η ιστορία αναπνέει και όπου το Μπλε Τζαμί στέκεται σαν ένας ευγενικός γίγαντας, ψιθυρίζοντας ιστορίες του παρελθόντος σε όσους έχουν το χρόνο να ακούσουν.

Η Ιστανμπούλ θα αποτελεί πάντα μια ζωντανή μαρτυρία για την ατέρμονη αναζήτηση της ανθρωπότητας για νόημα, ένωση και αγάπη. Είναι μια πόλη όπου κάθε πέτρα αφηγείται μια ιστορία, κάθε αεράκι μεταφέρει ψίθυρους του παρελθόντος και κάθε ηλιοβασίλεμα υπόσχεται την αυγή για κάτι νέο.

Είναι ένα ταξίδι – στην καρδιά μιας πόλης που στέκεται στο σταυροδρόμι του κόσμου, προκλητική, περήφανη και αιώνια συναρπαστική.

Η Ιστανμπούλ, η αιώνια πόλη, θα είναι πάντα ένας αισθητηριακός προορισμός, μια αποκάλυψη και ένα ταξίδι στην Ασία και παράλληλα στην Ευρώπη, στο παρελθόν και στο μέλλον. Όλα μαζί.

✥ Δείτε επίσης: Αν αναρωτιέστε γιατί όλοι πηγαίνουν στην Αλβανική Ριβιέρα, έχουμε την απάντηση

 

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News