Το 1946, στο πολυδιασκευασμένο τραγούδι «Get Your Kicks on Route 66» ο Νατ Κινγκ Κόουλ εξήρε την ομορφιά της συγκεκριμένης διαδρομής και το 1951 ο Τζακ Κέρουακ ύμνησε τον αυτοκινητόδρομο στο μυθιστόρημα του On The Road, μετατρέποντάς την σε σύμβολο του ταξιδιού και της ανακάλυψης.

Εκτοτε, πολλοί άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο, έχουν σαν όνειρο ζωής να διασχίσουν με ένα αυτοκίνητο ή μια μοτοσικλέτα το Route 66, το κατά πολλούς «πιο ωραίο road trip στον κόσμο», ένα οδικό ταξίδι εκατοντάδων χιλιομέτρων που περνάει μέσα από την καρδιά του «αμερικανικού ονείρου», μια διαδρομή που διατρέχει τις ΗΠΑ για 4.000 χιλιόμετρα από το Σικάγο μέχρι τη Σάντα Μόνικα, μέσω των πολιτειών του Μιζούρι, του Κάνσας, της Οκλαχόμα, του Τέξας, του Νέου Μεξικού και της Αριζόνα, δηλαδή από τις κεντροανατολικές ΗΠΑ ως τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Πλέον, όμως η ίδια του η ύπαρξη απειλείται και απαιτούνται χρήματα για την διάσωσή του καθώς το Εθνικό Ίδρυμα Ιστορικής Κληρονομιάς των ΗΠΑ πρόσφατα συμπεριέλαβε τη διάσημη Route 66 ως μία από τις 11 ιστορικές αμερικανικές τοποθεσίες που απειλείται από τις φυσικές καταστροφές, την ανθρώπινη αμέλεια και την απότομη υπερ-ανάπτυξη.

«Για πάνω από 30 χρόνια η λίστα με τα απειλούμενα ιστορικά μνημεία προσπάθησε να επιστήσει την προσοχή στους μοναδικούς θησαυρούς του έθνους μας, που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν προκειμένου να υποκινήσουν τους Αμερικανούς να κινητοποιηθούν και να τα διασώσουν», λέει η Στέφανι Μικς, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος στο Εθνικό Ίδρυμα Ιστορικής Κληρονομιάς.

Η μυθική διαδρομή μπορεί να διασωθεί μόνο αν δοθούν γενναίες ετήσιες επιχορηγήσεις για την σωτηρία της ή αν οι πολίτες σπεύσουν να συντηρήσουν κάποιες τοποθεσίες και μέρη της Διαδρομής από τον οβολό τους.

Ωστόσο, με τον ομοσπονδιακό νόμο που προβλέπει τη χρηματοδότηση της Διαδρομής από το 1999 να έχει λήξει ήδη από το 2019 και την κυβέρνηση Τραμπ να μην κινήθηκε καθόλου προς την κατεύθυνση της ανανέωσης του συγκεκριμένου νόμου, η διάσωση του αυτοκινητοδρόμου καθώς και η ευημερία των πληθυσμών που διαμένουν γύρω από αυτόν εξαρτάται αποκλειστικά από τις επισκέψεις των εκάστοτε ταξιδιωτών – εκτός και αν σπεύσουν να συνδράμουν οικονομικά κάποιοι εύποροι αμερικανοί δωρητές και ευεργέτες και διασώσουν ό,τι μπορεί ακόμη να διασωθεί.

Η θρυλική Route 66

Γνωστή επίσης και ως «Λεωφόρος Will Rogers», η «Διαδρομή 66» δόθηκε στην κυκλοφορία στις 11 Νοεμβρίου 1926, περίπου μια δεκαετία μετά την έναρξη της μαζικής παραγωγής οχημάτων της Ford και χρησίμευσε ως κύρια οδική αρτηρία για όσους ταξίδευαν δυτικά, ειδικά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930.

Όταν σφοδρές καταιγίδες σκόνης (το γνωστό Dust Bowl) κατέστρεψαν μεγάλες περιοχές των μεσοδυτικών πολιτειών τη δεκαετία του 1930, περισσότεροι από 200.000 εσωτερικοί μετανάστες χρησιμοποίησαν τον Route 66 για να επιδιώξουν μια καλύτερη ζωή. Μεταξύ αυτών ήταν και ο νομπελίστας συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ, ο οποίος ταξίδεψε κατά μήκος του Route 66 κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, προκειμένου ν’ αναζητήσει έμπνευση για το αριστούργημά του «Τα σταφύλια της οργής».

Όταν η αμερικανική οικονομία σταθεροποιήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η δημοτικότητα του Route 66 αυξήθηκε. Εκατομμύρια ταξιδιώτες διέσχισαν τον αυτοκινητόδρομο για να δουν τοποθεσίες που προκαλούν δέος, όπως o κρατήρας μετεωριτών στη βόρεια Αριζόνα.

Καταργήθηκε επίσημα από το σύστημα εθνικών οδών των Ηνωμένων Πολιτειών το 1985 και αντικαταστάθηκε στο σύνολό του από τμήματα του συστήματος διαπολιτειακών αυτοκινητοδρόμων.

Έκτοτε, πολλές οργανώσεις έκαναν εκστρατεία για τη διατήρηση του αυτοκινητοδρόμου, προκειμένου να τιμήσουν την ιστορική του σημασία, με αποτέλεσμα, τμήματα της διαδρομής ν’ ανακηρυχτούν διατηρητέα μνημεία. Πράγματι, ορισμένα τμήματα του δρόμου που περνούσαν από το Ιλινόις, το Μιζούρι, το Νέο Μεξικό και την Αριζόνα έχουν χαρακτηριστεί ως ιστορικά Historic Route 66.

Ωστόσο, απομένει πολλή δουλειά να γίνει ακόμη μέχρι να πούμε ότι ο αυτοκινητόδρομος διασώθηκε οριστικά και αμετάκλητα και συνεχίζει να αποτελεί ένα σταθερό και αναπόσπαστο κομμάτι της αμερικανικής ιστορίας και μυθολογίας.