Την πλατεία Μεσολογγίου στο Παγκράτι δεν την είχα προσέξει πότε. Είναι μια ήσυχη και ήρεμη πλατεία, κρυμμένη πίσω από την οδό Υμηττού, την οποία για να την γνωρίζεις μάλλον θα πρέπει να μένεις στην περιοχή. Βλέπετε δεν είναι, ακόμα, μια από τις γνωστές «πιάτσες» του Παγκρατίου. Πάντως μικρή δεν μπορεί να την πει κανείς. Και έχει τριγύρω πράγματα. Μάλιστα, πρόσφατα εκεί, άνοιξε ένα καινούργιο καφέ – μπαρ που όμως δεν θυμίζει τα υπόλοιπα που γνωρίζουμε, μιας και έχει ένα ρετρό αέρα. Ο λόγος για το Βενιαμίν.
Μπαίνοντας θα σας θυμίσει ζαχαροπλαστείο της εποχής του 80. Όχι, δεν έχει βιτρίνες με καλτ γλυκά, αλλά τα τραπεζοκαθίσματα του φέρνουν κάτι από εκείνη την ατμόσφαιρα. Η μπάρα του από την άλλη μεριά θα σας προσγειώσει στο σήμερα. Ξύλινη, όμορφη που διατρέχει σχεδόν όλο το μαγαζί με πολλά αναπαυτικά σκαμπό. Διάσπαρτα στο χώρο υπάρχουν φυτά εσωτερικού χώρου που σπάνε τα απαλά χρώματα στους τοίχους, ενώ η ανοιχτή μεγάλη τζαμαρία προσφέρει μια όμορφη θέα στο πράσινο της πλατείας που απλώνεται μπροστά.
Αν και εκείνη την ημέρα που το επισκέφτηκα ο καιρός μου επέτρεπε να καθίσω έξω στα κίτρινα τραπέζια με τις άβολες καρέκλες, προτίμησα να πιάσω θέση μέσα, κοντά στην τζαμαρία. Παίρνοντας τον κατάλογο στα χέρια μου, είδα ότι σερβίρουν ποιοτικό καφέ (συνεργάζονται με την ελληνική εταιρία Samba Coffee Roasters) μαζί με πρωϊνό, και κάποια κοκτέιλ. Έσπευσαν να με ενημερώσουν όμως ότι υπάρχει και κάρτα φαγητού που βγαίνει πιο αργά, μέσα στη μέρα. Από τις αυγοκαταστάσεις μου έκλεισε το μάτι εκείνη με αυγά μάτια, τα χόρτα και το χωριάτικο λουκάνικο κι έτσι δεν δίστασα και πολύ. Ζήτησα όμως και το γαλλικό τοστ με την κολοκύθα, το καπνιστό χοιρινό και το μπλε τυρί. Δεν ήθελα να το παρακάνω, ήταν και πρωί άλλωστε, και είπα να σταματήσω σε αυτά τα δύο. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η ταχύτητα με την οποία ήρθαν τα πιάτα στο τραπέζι. Και δεν ήταν ότι δεν είχε κόσμο. Ίσα ίσα. Σχεδόν όλα τα τραπέζια έξω (και δεν είναι και λίγα) ήταν γεμάτα και στην εσωτερική σάλα υπήρχαν άλλες δύο, τρεις παρέες που είχαν έρθει και αυτές για πρωινό. Τα αυγά μάτια μου θύμισαν κάτι από πρωινό χωριού. Βέβαια θα ήθελα λίγο ψωμί παραπάνω για να κάνω τις γνωστές, αμαρτωλές βούτες, αλλά οκ. Το δε τοστ χωρίς να είναι κάτι το εντυπωσιακό, ήταν αρκετά νόστιμο.
Φυσικά με τα αλμυρά πιάτα είχα τελειώσει ήδη τον πρώτο καφέ, έναν flat white, και για να περάσω στο γλυκό ζήτησα και δεύτερο. Ήθελα έναν φίλτρου, όμως η ποικιλία που διαθέτουν δεν με ικανοποιήσουμε για φίλτρου, έτσι κατέφυγα σε έναν τίμιο, διπλό espresso. Εδώ να κάνω ένα παράπονο: θα ήθελα μιας και οι ιδιοκτήτες έχουν διαλέξει τον δρόμο του λεγόμενου ποιοτικού καφέ, να βάλουν και κάποιον καφέ μοναδικής προέλευσης και όχι να έχουν ένα μόνο blend. Μπορείτε να το πείτε παραξενιά, αλλά θα του ταίριαζε. Πάμε τώρα στο γλυκό. Επέλεξα την κρέπα με το σφένδαμο, το bourbon και τα καβουρδισμένα αμύγδαλα. Απλό, χωρίς εκπλήξεις θα πω. Το πιο ενδιαφέρον και αυτό που έδινε γεύση στις κρέπες (κάποιες από αυτές είχαν παραψηθεί και ήταν δυσάρεστες) ήταν τα αμύγδαλα και το γλυκό κεράσι που είχαν από πάνω.
Στο Βενιαμίν θα επιστρέψω. Ίσως και πάλι πρωί γιατί μου άρεσε η ατμόσφαιρα του και αυτή η καλτιά του. Αλλά και πιο αργά το μεσημέρι για να δοκιμάσω και τα πιάτα που βγάζει στον κανονικό κατάλογο του – είδα πολλά πράγματα που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον. Μπορεί όμως και βράδυ για ένα κλασικό κοκτέιλ. Όπως και να έχει, θα το επισκεφτώ ξανά.
➭ ΙΝΦΟ: Πλ. Μεσολογγίου 5, Παγκράτι, τηλ. 2107298038 | Instagram
