Κάθε φορά που αναφέρομαι στο προφιτερόλ το μυαλό μου πάει στην πολύ χαρακτηριστική περιγραφή αυτού του γαλλικού γλυκού του Γιώργου Κωνσταντίνου, στην ελληνική ταινία «Χτυποκάρδια στο θρανίο». Ποιος δεν την θυμάται άλλωστε; Αυτό το λαχταριστό γλυκό, με τα αφράτα σου, γεμιστά άλλοτε με παγωτό (όπως προστάζει η παραδοσιακή συνταγή), άλλοτε με κρέμα ζαχαροπλαστικής ή σαντιγί, που χάνονται μέσα στη σοκολάτα, μπορεί να κολάσει τον οποιονδήποτε. Προσωπικά, δύσκολα του αντιστέκομαι και όταν μάλιστα είναι από το ζαχαροπλαστείο Ρόδον, τότε παίρνω αγκαλιά όλο το κουτί για να μην αφήσω κανέναν να μου κλέψει κάποια κουταλιά. Βλέπετε σε αυτό το καλτ, μικρό ζαχαροπλαστείο στα Σεπόλια φτιάχνουν ένα από τα πιο νόστιμα προφιτερόλ που έχω δοκιμάσει.

Το Ρόδον άνοιξε για πρώτη φορά πριν από πενήντα χρόνια περίπου, το 1972, στη γωνία των οδών Δυρραχίου και Ρόδου. Μεγάλο, με τζαμαρίες και σάλα, όπως ήταν τότε όλα τα ζαχαροπλαστεία της εποχής. Οι βιτρίνες του ήταν πάντα γεμάτες με γλυκά και φυσικά δεν έλειπε το σοκολατένιο αυτό γλυκό με τα σου. Όλα τα έφτιαχναν στο υπόγειο του καταστήματος ο Κώστας Μαρούσας και ο Μάκης Θάνος, δύο φίλοι που ένωσαν την αγάπη τους για τα γλυκά και πόνταραν σε μια συνοικία της Αθήνας, που τότε ήταν γεμάτη από μονοκατοικίες και αυλές. Τα γλυκά τους όμως, γρήγορα έγιναν γνωστά σε όλη την πόλη και τις ρετρό καρέκλες της σάλας αλλά και του πεζοδρομίου του γέμιζαν άνθρωποι από κάθε γωνία της Αθήνας που έρχονταν να απολαύσουν μια πάστα αμυγδάλου ή μια σοκολατίνα αλλά και το διάσημο προφιτερόλ τους.

Τα χρόνια πέρασαν, τα ζαχαροπλαστεία που ήταν και καφέ και μπαρ και τόπος συνάντησης και ραντεβού έπαψαν να είναι τα ίδια. Έτσι αναγκαστικά άλλαξε το Ρόδον. Μεταφέρθηκε σε άλλο χώρο, πιο μικρό λίγα μέτρα πιο πάνω, πάντα όμως στα Σεπόλια. Πέρασε, επίσης, στα χέρια της οικογένειας Μαρούσα, στη Χριστίνα και στον Γιάννη που μεγάλωσαν μέσα σε αυτό, όμως δεν του άλλαξαν φιλοσοφία. Έμειναν πιστοί σε αυτό που έκαναν οι προηγούμενες γενιές: καλτ γλυκά όπως τα αποκαλούμε πλέον, και φυσικά προφιτερόλ. Στη νέα διεύθυνση το γνώρισα και εγώ. Όχι τυχαία. Στην οικογένεια αγαπάμε αυτό το γαλλικό γλυκό αλλά και τις πάστες ποντικάκια. Έτσι, σε κάθε γιορτή στο σπίτι δεν έλειπαν ποτέ. Όπως, δεν έλειπαν και οι τσακωμοί για το ποιος θα φάει περισσότερο.

Τι είναι αυτό όμως, που κάνει το προφιτερόλ του Ρόδον ξεχωριστό; Τα μικρά αφράτα σουδάκια του, τα οποία γεμίζονται με απαλή σαντιγί (είναι περισσότερο φυτική και λιγότερο ζωική και χωρίς πολλή ζάχαρη) και περιχύνονται με λαχταριστή σάλτσα μαύρης σοκολάτας που όμως δεν είναι τόσο πικρή. Και για να σπάσει το σκούρο χρώμα, κάπου κάπου ξεπηδούν «τούφες» από σαντιγί. Έχουν όμως και ατομική εκδοχή σε πλαστικό καλτ κεσεδάκι. Από αυτά πάντα παίρνω ένα για το δρόμο, που τελειώνει στο λεπτό.

Όμως, δεν είναι μόνο το προφιτερόλ που παίρνω σε κάθε επίσκεψη μου στο συνοικιακό Ρόδον. Είναι και η πάστα σεράνο, αλλά και αμυγδάλου με την κρέμα πατισερί, την μπόλικη σαντιγί και το άφθονο καβουρδισμένο αμύγδαλο από πάνω. Είναι και τα εκλέρ αλλά και τα κόκ και τα ποντικάκια με την bitter σοκολάτα. Και μην τρομάξετε αν σας δείχνει παραμελημένο. Απλά έχει επιλέξει να κρατήσει την παλιά, ρετρό εμφάνιση του και να προσφέρει τα ίδια, νόστιμα και λαχταριστά γλυκά. Για αυτά που αρκετοί κάνουν χιλιόμετρα για να τα απολαύσουν.

Αυλώνος 42, Σεπόλια, τηλ. 2105123495 | Instagram