Πως κολλάει η θρησκευτική -εκκλησιαστική αισθητική- με ένα χώρο προορισμένο να σου προσφέρει την αίσθηση του ντιζαινάτου εστιατορίου όπου το ανοξείδωτο ατσάλι φλερτάρει με το ξύλο; Είναι σε αυτό το στοίχημα -η καλύτερα το παιχνίδι- που καλείται να απαντήσει το ίδιο το μέρος με την παρουσία του όχι μόνο αισθητικά αλλά και γευστικά.

Λίγο πολύ το πρώτο σκέλος, το γιατί εδώ τα κεριά δίνουν τον τόνο εν είδει συμβόλου που συνοδεύει τον χώρο είναι γνωστό εδώ και κάποια (λίγα) χρόνια. Η οικογένεια της σκηνοθέτριας Μυρσίνης Λινού, που δημιούργησε μαζί με τον Γιώργο Σουμπάση το εστιατόριο, διατηρεί από παλιά κηροποιείο στον Βόλο και τα -κάθε διαθέσιμου μεγέθους- κεριά παραγωγής τους, που κρέμονται ψηλά στον τοίχο απέναντι από τη ζωηρή ανοιχτή κουζίνα, διατίθενται προς πώληση. Πέραν της λογικής του concept store γνωστό είναι επίσης και το πόσο νόστιμα είναι τα προζυμένια ψωμιά που φτιάχνουν, ιδίως το σιμιγδαλένιο  μπαγκετάκι και τα μικρά, σαν μάφιν ψωμάκια, ζυμωμένα με γίδινο βούτυρο και αλεύρι ζέας.

Αν όμως θέλει να μιλήσε για την κουζίνα του Λουκά Μάιλερ, δεν μπορεί να μείνει στα προφανή, πρέπει να εστιάσει στον τρόπο που επανασυστήνονται κλασικά πιάτα, με μια νεωτερικότητα που τονίζει το χαρακτηριστικό της αφαίρεσης όσο φτιάχνει έναν κόσμο ανοικτό στη “βούτα”.  Η φιλοδοξία αυτή κρίνεται επιτυχημένη σε μια σειρά από πιάτα (δοκιμάσαμε δέκα από τα περίπου είκοσι), με τον κέφαλο και το καλαμάρι στα κάρβουνα να αποτελούν τις καλύτερες επιλογές, μαζί με τις καπνιστές μελιτζάνες με τη φέτα και τη ρεβυθάδα με τα μύδια. Ο ταραμάς από την άλλη αν και νόστιμος «κολυμπούσε» στο ελαιόλαδο και στο μοσχαρίσιο συκώτι με γιαούρτι το δεύτερο υπςρτερούσε δίχος λόγο, σε κάποιες μικρές γευστικές εκτροπές που δεν χαλάνε το γενικό μείγμα αλλά υπενθυμίζουν περισσότερο την ανάγκη για ισορροπία ανάμεσα στη λιπαρότητα και την οξύτητα.

Φωτ.: @lsandsia

Σε ότι αφορά τα γλυκά, φρουι ζελέ και τιραμισού είναι δύο επιλογές στις οποίες αξίζει να σταθεί κανείς, ενώ για όσους έχουν μνήμες από μια πρώτη περίοδο όπου οι επιλογές στα κρασιά ήταν περιορισμένες τα πράγματα έχουν βελτιωθεί αισθητά. Ως προς τις τιμές γίνεται σοβαρή  προσπάθεια αυτές να συγκρατηθούν, ωστόσο για ένα πλήρες γεύμα με κρασί δύσκολα θα πέσει κανείς κάτω από τα €55. Στα απολύτως θετικά αξίζει να σημειωθεί η άψογη εξυπηρέτηση, άμεση και κατατοπιστική.

Φωτ.: @lsandsia

Σικ προσέγγιση , καλώς εννοούμενη “μοντερνιά” και μια γόνιμη επιμονή για μια νοοτροπία που δουλεύει με λίγα υλικά, σε έναν χώρο που συνθέτει αντίθετα φαινομενικά αλλά συνδυασμένα σωστά ζωτικά στοιχεία. Προχωρώντας πέρα από τη λογική του hype, η οποία αφενός μπουστάρει αλλά αφετέρου αιχμαλωτίζει τις γαστρονομικές προοπτικές, το εστιατόριο φαίνεται να ξέφυγε από μια περίοδο όπου το διακύβευμα σκέπαζε την ουσία του τρπεζιού. «Δεν υπάρχει πιο αγνή αγάπη από την αγάπη για το φαγητό», είχε πει ο Ιρλανδός νομπελίστας συγγραφέας Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω. Αυτή η αρχή, επενδυμένη με μια ιδιαίτερη αλλά όχι ξένη προς τον πελάτη ατμόσφαιρα δίνει τον τόνο στο Λινού Σουμπάσης και Σία.

Φωτ.: @lsandsia

☞︎ Ωράριο:

Τρίτη – Παρασκευή 06.00 μ.μ. – 01.00 π.μ., Σάββατο 1.30 μ.μ. – 01.00 π.μ., Κυριακή 10:00 π.μ. – 01:00, Δευτέρα κλειστά
Τηλέφωνο: 21 0322 0300
ΙΝΦΟ: Instagram

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.