Έπεσα πάνω σε αυτό το γωνιακό, μικρό μαγαζί κατά τύχη. Ήταν τον Σεπτέμβρη του 2015 όταν σε μια βόλτα για ψώνια στο κέντρο της Αθήνας, οι μυρωδιές με σταμάτησαν στην οδό Κορόρη. Το Feyrouz ακόμα ήταν άγνωστο στους περισσότερους Αθηναίους, παρ’ όλα αυτά η ουρά έξω από το μαγαζί υπήρχε. Προστέθηκα και εγώ στον κόσμο που περίμενε υπομονετικά, χωρίς να ξέρω καν τι είναι αυτό που προσφέρουν. Όταν ήρθε η σειρά μου και ενώ κοιτούσα την γεμάτη βιτρίνα με τα λαχματζούν και τα πιντέ (έτσι ονομάζουν τα πεϊνιρλί τους), ένας ευγενής νέος με ρώτησε αν ήταν η πρώτη μου φορά που με εξυπηρετούν. Μετά την θετική μου απάντησε, ξεκίνησε να με «ξεναγεί» σε όλα αυτά που είχαν.
Με πολλές λεπτομέρειες, καθόλου κουραστικές. Οι περιγραφές του Αντρέα ήταν τόσο παραστατικές που με έκαναν να τα θέλω όλα. Έμεινα όμως σε ένα λαχματζούν για αρχή, που αργότερα δοκιμάζοντας το στη μέση του δρόμο, μετάνιωσα που δεν πήρα και κάτι ακόμα. Στο Feyrouz γύρισα ξανά. Είχα αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς βλέπετε. Την δεύτερη φορά όμως, πήρα περισσότερα και έμεινα εκεί στον ψηλό πάγκο δίπλα στην τζαμαρία να τα γευτώ. Παρατηρούσα τον κόσμο αλλά και τον Ανδρέα που μαζί με τον αδερφό του Σάββα εξυπηρετούν τους πάντες με χαμόγελο και ζεστασιά. Λες και ήταν φίλοι τους και τους δέχονταν στο σπιτικό τους. Από τότε, αυτό το μικρό, γεμάτο αρώματα Ανατολής μαγαζί μπήκε στην λίστα με τα αγαπημένα μου μέρη στην πόλη, αλλά και στην καρδιά μου.
Τι θα βρείτε εδώ στο Feyrouz. Φυσικά τα διάσημα, λεπτοκαμωμένο λαχματζούν είτε με μοσχαρίσιο κιμά, είτε τα χορτοφαγικά, με λαχανικά εποχής πάνω σε ζύμη ολικής άλεσης ή ζύμη ζαατάρ, με μίγμα μπαχαρικών, μυρωδικών, ξηρών καρπών και ντομάτας. Κι όταν διαλέξετε το ζυμάρι έρχεται η ώρα των συνοδευτικών: Μαντάμ Πιπερίν (πάστα καυτερής πιπεριάς με πράσινη ελιά), που αν αγαπάτε τα καυτερά ζητάτε παραπάνω, μελιτζανοσαλάτα, χούμους, γιαούρτι για να δροσίζει και λαχανικά. Επίσης, κάθε μεσημέρι μετά τις 14:00 βγάζουν το «ρύζι του Βοσπόρου». Πρόκειται για ρύζι μπασμάτι μαζί με ρεβίθια, κοτόπουλο, λίγη κατευρή σάλτσα και γιαούρτι. Γεύμα κανονικό. Έκτος από τα αυτά θα υπάρχουν και πεϊνιρλί. Όχι, όμως, σαν και αυτά που είναι όλο ψωμί και γέμιση καθόλου. Αντίθετα. Εδώ τα γεμίζουν όσο δεν πάει και το ζυμάρι είναι πεντανόστιμο. Σουτζούκι, παστουρμάς ή κοτόπουλο, με μπόλικο τυρί ή κόκορας κρασάτος ή χορτοφαγικό με φέτα, ντομάτα, πιπεριά, ελιά ή με ανθότυρο και μπαχαρικά.
Πίσω από το Feyrouz και όλα αυτά τα καλούδια του βρίσκεται η κυρία Ελένη. Είναι από εκείνες τις ζηλευτές μαγείρισσες με καταγωγή από την Αντιόχεια. Το χαμόγελο δεν της λείπει ποτέ από τα χείλη ακόμα κι αν είναι κουρασμένη. Μιλάει για την πατρίδα της μέσα από αυτά που φτιάχνει και μεταφέρει όλες τις αναμνήσεις στα φαγητά της. Κρύβουν χαρές, γέλια αλλά και πόνο που όμως σε μας φτάνει με νοστιμιά. Καθημερινά, πριν κατέβει κάτω στο υπόγειο και πιάσει να ασχοληθεί με τα ζυμάρια της, λιβανίζει «Έτσι θα φύγει το κακό», μου λέει. Μετά την χάνεις. Κλείνεται στο βασίλειο της. Δεν της αρέσει η πολυκοσμία.
«Μόνο όταν έρχεσαι εσύ και κανένα δυο άλλοι ανεβαίνω», μου λέει και θέλω να την πάρω μια αγκαλιά. Γιατί σου προκαλεί αυτό το συναίσθημα. Θυμάμαι κάποτε της είχα πει ότι θα ήθελα να ήταν η γιαγιά μου και να μου λέει τις ιστορίες της, να μου δείχνει τα μυστικά της μαγειρικής, να μου μαθαίνει να φτιάχνω και εγώ αυτά τα ωραία και νόστιμα που πιάνουν τα χέρια της, και είχε συγκινηθεί. Αυτή είναι η ψυχή του Feyrouz και το ξέρει. Καμαρώνει για τα παιδιά της, που πλέον έχουν πάρει το μαγαζί στις πλάτες τους και το πάνε βήματα παρακάτω.
Το πρώτο σημαντικό βήμα ήταν όταν άνοιξαν ακριβώς απέναντι την γλυκιά εκδοχή του Feyrouz. Και πάλι η μαμά Ελένη μπήκε μπροστά. Ανατολίτικά γλυκά στα οποία ο μεγάλος γιος Ανδρέας έβαλε το χέρι του και την πινελιά του. Για παράδειγμα τo καζάν ντιπί δεν φτιάχνετε από βουβαλίσιο γάλα αλλά από έναν συνδυασμό κατσικίσιου και αγελαδινού. Είναι πιο ελαφρύ και έχει μια κρούστα από ζαχαροκάλαμο. Το χρυσαφένιο κιουνεφέ, που εγώ προσωπικά λατρεύω, μέσα στο τραγανό του κανταϊφι κρύβεται ένα μείγμα από μυζήθρα και γραβιέρα που έχει μια ωραία ελαφριά μαστιχοτή υφή.
Ο μπακλαβάς από την άλλη έχει τρία φύλλα από πάνω (τα έχω μετρήσει) τα οποία φτιάχνονται από φαγόπυρο, άφθονο φιστίκι Αιγίνης και μοσχοβολάει βούτυρο. Αν το δοκιμάσετε πότε δεν θα μείνετε στο ένα κομμάτι. Εκτός από τα γλυκά σερβίρει και καφέ, στο μπρίκι παρακαλώ που ετοιμάζεται στη χόβολη, μερακλίδικά. Το δεύτερο βήμα έγινε στη Θεσσαλονίκη, εδώ και λίγους μήνες. Κοντά, λοιπόν, στον Λευκό Πύργο, άνοιξε το αδερφάκι του αθηναϊκού Feyrouz. Σερβίρει ακριβώς τα ίδια με εδώ, όμως όπως μου είπε ο Ανδρέας σύντομα θα έχει και τα δικά του καλούδια, τα οποία και ανυπομονώ να τα δοκιμάσω μόλις βρεθώ προς τα βόρεια.
Η επίσκεψη στο Feyrouz είναι ένα ταξίδι στην Ανατολή. Ένα ταξίδι με τους πιο καλόκαρδους ξεναγούς, που θα κάνουν την επίσκεψη σας μοναδική. Και πιστέψτε με, σίγουρα θα θελήσετε να επιστρέψετε. Γιατί δεν είναι μόνο η νοστιμιά όλων αυτών που φτιάχνουν, αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι του που θα σας κερδίσουν.
ΙΝΦΟ: Καρόρη 23 & Αιόλου, Αθήνα, τηλ. 2130318060 • Instagram
