Βράδυ παραμονής Πρωτοχρονιάς. 31 Δεκμεβρίου 2022. Τηλεφωνιόμαστε με την κολλητή σε κακό χάλι. Κάτι έχει χαλάσει μέσα μας και γύρω μας αυτές τις γιορτές, παραθέτουμε στίχους ποιητών, μυξοκλαίμε, διακηρύσσουμε νέους στόχους και αποφάσεις, δίνουμε κακήν κακώς κουράγιο η μία στην άλλη.
Ο άξονάς μας διπλός: το Καθεστώς Έρωτα το οποίο μας υποβάλλει συναισθήματα κάθε τόσο-συνήθως δύσκολο να προβλέψουμε ή/και να διαχειριστούμε καταλλήλως- και, φυσικά, τα Dirty Thirty μας. Εγώ αγχώνομαι περισσότερο για αυτά, από ό, τι εκείνη.
Για να μην σας ταλαιπωρώ άλλο με προλόγους, το ζουμί έγκειται στο εξής: η κολλητή κι εγώ, ως άλλες superwomen, αποφασίζουμε το 2023 να κάψουμε τα καράβια μας, να αφήσουμε πίσω ό, τι μας τη σπάει, να κάνουμε πιο συχνά πράγματα που μας ευχαριστούν, να ανανεώσουμε κάπως τα στέκια και τις παρέες μας, να γίνουμε στ’ αλήθεια Φασαίες, όπως αυτοσαρκαστικά αυτοαποκαλούμαστε εδώ και χρόνια.
Ήταν αναπόφευκτο, όπως καταλαβαίνετε. Το dinner party εννοώ. Κάναμε σαν καλά κορίτσια ένα κανονικό πάρτυ, με άπειρο αλκοόλ, περισσότερα άτομα από όσα μπορούσε να αντέξει το σπίτι της και καθαριότητα που ακολούθησε το γλέντι τρεις και βάλε μέρες μετά. Και μετά αποφασίσαμε να μαγειρέψουμε. Για λιγότερους φίλους, με χαμηλότερη μουσική, πιθανώς με την ίδια ποσότητα αλκοόλ.
Αποδομώντας ένα dinner party σε λίγα βήματα
Άλφα: Κανονίζεις μέρα και στήνεις την σκακιέρα των καλεσμένων. Εμείς καλέσαμε δυό κυρίους και δύο κυρίες-ουχί κολλητούς/ές. Μα άτομα που εκτιμάμε (πιθανώς με λίγο ανακατεμένο φλερτ), άτομα που εικάσαμε με σοβαρά επιχειρήματα ότι θα μπορούσαν να σταθούν ειρηνικά γύρω από το ίδιο τραπέζι και να ανταλλάξουν απόψεις, φιλοφρονήσεις και ό, τι άλλο επιθυμούν.
Βήτα:Βλέπεις τι θα μαγειρέψεις. Μα, οπωσδήποτε, την σπεσιαλιτέ σου. Κοτόπουλο με ρύζι σε μια συνταγή της κολλητής να σου φεύγει το κεφάλι-με καλαμπόκι, φρέσκα λαχανικά, απίθανα μυρωδικά και της Παναγιάς τα ματάκια μέσα, που γλιστρά ηδονικά πάνω στο μπασμάτι, τύφλα να’ χουν τα ασιατικά εστιατόρια των Αθηνών. Και παστίτσιο δικό μου, ως εκπροσώπου της πολίτικης καταβολής μου, με μπαχαρένιο κιμά, στιβαρή μπεσαμέλ και άριστα βρασμένο μακαρόνι. Όχι, δεν είμαι νάρκισσος. Το παστίτσιο το πετυχαίνω πολύ. Φτιάξαμε και κάτι σαλάτες, κόψαμε κατσικίσια τυράκια, απλώσαμε ξηροκάρπια και ντοματίνια ολούθε και έτοιμο το τραπέζι. Η κολλητή έχει, δε, καταπληκτικά σερβίτσια, ευφάνταστες χαρτοπετσέτες, φοβερό ντεκόρ στο αριστοκρατικό σαλονάκι της. Παίζουν κι αυτά τον ρόλο τους, μη νομίζετε.
Γάμα: Από κρασί τι κάνουμε; Λευκό, ροζέ, κόκκινο και ίσως ένας επιλεγμένος αφρώδης οίνος για το καλωσόρισμα. Ευπρόσδεκτα γλυκά και κρασί από τους συνδαιτημόνες, για να ολοκληρωθεί το Θαύμα. (σ.σ: εκείνο το βράδυ, ήπιαμε ένα από τα καλύτερα κρασιά της ζωής μας, το πολυθρύλητο Νυχτέρι, από την Σαντορίνη, για το οποίο υπόσχομαι να γράψω ένα κανονικό, ολόκληρο άρθρο σύντομα)
Δέλτα: Μουσική-όχι πολύ αισθησιακή, για τ’ όνομα, δεν είμαστε Ρωμαίες, μονάχα Ρωμιές, ούτε όμως μετεφηβικές ξενερωτίλες, τύπου λίστα με τα αγαπημένα μας τραγούδια. Μερικές σπουδαίες Κυρίες μας βοήθησαν: η Nina Simone, η Cesaria Evora, η Nora Noores και άλλες. Άλλο που, σε κάποια φάση, μετά και από το γλυκό, βάζαμε κατά παραγγελία ό, τι γουστάραμε: από Ζαγοραίο, μέχρι Σιδηρόπουλο. Ειλικρινά.
Έψιλον: Απολογισμός θετικός. Μα δεν τρελαθήκαμε. Κάτι έλειπε ή κάτι περίσσευε. Ίσως ήταν παράτολμο το στήσιμο ενός τραπεζιού με παντελώς άγνωστους ανθρώπους μεταξύ μας και, δη, με όχι σφιχτές συνδέσεις μαζί μας. Ίσως ήταν λιγότερο ριψοκίνδυνη μια μάζωξη με καλούς φίλους και φίλες-και θα το κάνουμε. Ίσως μία εκ των καλεσμένων μας μίλησε κάπως περισσότερο από όσο επιτρέπει το savoir vivre μιας καλεσμένης σε σπίτι φίλης φίλης. Ίσως κι εμείς δεν ήμασταν, ως οικοδέσποινες, όσο alert μπορούσαμε. Δεν κουραστήκαμε και λίγο για να το στήσουμε όλο αυτό!
Τι θα έχουμε κατά νου για την επόμενη φορά
Θα υπάρχει και ένα φαγητό χωρίς ίχνος κρέατος ή γαλακτοκομικών.
Θα έχουμε και άλλο αλκοόλ, εκτός από κρασί.
Θα καλέσουμε κόσμο με άλλη λογική: ίσως να γίνουμε και άτυπες προξενήτρες!
Θα έχουμε φτιάξει και το γλυκό. Εμείς. Ναι, ρε!
Θα είμαστε πιο αυστηρές με την ώρα προσέλευσης. Διότι είχαμε πει 20:00 και μας έσκασαν 21:00. Ουπς!
Θα το στήσουμε άλλη εποχή: άνοιξη, σε μπαλκονάκι, σε αυλίτσα, με τα ρεσώ εκτεθειμένα στον μελαγχολικό αττικό ουρανό και με περισσότερη τζαζ διάθεση στις μουσικές μας.
Θα παραμείνουμε αλλόκοτες, ψωνάρες, τριαντάρες.
Θα κάνουμε περισσότερα stories.
Θα ντυθούμε πιο φαντεζί, για να μην σας πω θα ορίσουμε και dress code.
Θα αρχίσουμε να κρατάμε ένα ημερολόγιο με όλα τα dinner party μας.
Μακάρι, φυσικά, να προσκληθούμε κιόλας σε κανένα… Να τα κάνουμε όλα γης μαδιάμ, όπως ξέρουμε πολύ, πολύ καλά.
