Η έμπνευση για δημιουργία μιας συλλογής ρούχων μπορεί να προκύψει από κάθε τι που συμβάινει γύρω μας. Από τη φύση, την καθημερινότητα, τις αλλαγές της κοινωνίας μέχρι και τις αλλαγές του καιρού. Από τα περίπλοκα κεντήματα έως τα έντονα αφαιρετικά μοτίβα του 2οου αι. η τέχνη υπήρξε ιστορικά σημαντική πηγή έμπνευσης για τους σχεδιαστές μόδας. Πίνακες, τάσεις και χρώματα έχουν αποτυπωθεί σε ρούχα, που και αυτά με τη σειρά τους αποτελούν τον μοναδικό καμβά των σχεδιαστών. Είτε πρόκειται για την ασύμμετρη γεωμετρία του Pablo Picasso είτε για κάποιο φυσικό τοπίο με τις χαρακτηριστικές πινελιές του Claude Monet τα όρια μεταξύ τέχνης και υψηλής μόδας συχνά καταργούνται και τα αποτελέσματα είναι άκρως εντυπωσιακά.
Piet Mondrian – Yves Saint Laurent
Η συλλογή Mondrian είναι ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα crossovers μεταξύ μόδας και τέχνης. Το 1965, ο Γάλλος σχεδιαστής μόδας Yves Saint Laurent απέτισε φόρο τιμής στους μινιμαλιστικούς πίνακες του Ολλανδού ζωγράφου Piet Mondrian μέσα από μια συλλογή κοκτέιλ φορεμάτων σε γραμμή Α, που παραπέμπουν στους αφηρημένους καμβάδες του ζωγράφου και έχουν τα οποία έχουν μείνει στη μνήμη ως χαρακτηριστικά κομμάτια της μόδας της δεκαετίας του ’60.
Ο Mondrian, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μοντέρνας τέχνης, ήταν μέρος του ολλανδικού καλλιτεχνικού κινήματος του De Stijl -γνωστό και ως νεοπλαστικισμός. Ο Mondrian μελετούσε το χρώμα, το οποίο του άρεσε να είναι καθαρό παρά φυσικό: «Είχα καταλάβει ότι το χρώμα της φύσης δεν μπορεί να απεικονιστεί στον καμβά». Με βάση αυτή την παρατήρηση, ο Mondrian άρχισε σταδιακά να χρησιμοποιεί μόνο βασικά χρώματα, όπως το κόκκινο, το μπλε και το κίτρινο εκτός από το μαύρο και το γκρι που τα χρησιμοποιούσε αφηρημένα σε τετράγωνες ή ορθογώνιες επιφάνειες που οριοθετούνται από ένα παχύ μαύρο περίγραμμα, μια αισθητική που μεταφραζόταν απρόσκοπτα σε ρούχα.
Τα φορέματα Mondrian επεκτάθηκαν πέρα από τον προνομιακό κόσμο της υψηλής ραπτικής και έφτασαν γρήγορα σε ένα ευρύτερο κοινό. Ο εκδημοκρατισμός τους κέρδισε το εμβληματικό καθεστώς ως μέρος του σήματος του στυλ Saint Laurent και της περιόδου της δεκαετίας του 1960.
Άλλοι σχεδιαστές μόδας χρησιμοποίησαν το πολύχρωμο γεωμετρικό θέμα στις επιδείξεις τους. Ο Peter Rozemeijer, ο οποίος ήταν επίσης Ολλανδός, επηρεάστηκε από το έργο του Piet Mondrian στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ο Francesco Maria Bandini αφιέρωσε μια ολόκληρη επίδειξη μόδας στον νεοπλασισμό το 1991. Πιο πρόσφατα, το 2007, ο Christian Louboutin δημιούργησε το παπούτσι “Mondriana”.
Moschino – Pablo Picasso
Ο οίκος Moschino και ο Pablo Picassο φαίνεται να έχουν πολλά κοινά: αγάπη για τα τολμηρά χρώματα, ένταση και επιθυμία να ξεπεράσουν τα όρια της οπτικής έκφρασης. Αυτό συνδυάστηκε στη συλλογή άνοιξη-καλοκαίρι 2020 του τότε δημιουργού Jeremy Scott για τη Moschino. Τα κυβιστικά και σουρεαλιστικά έργα του Ισπανού ζωγράφου ξεχύνονται στην πασαρέλα καθώς τα αυστηρά δομημένα φορέματα, τα υπερβολικά αξεσουάρ και τα αφαιρετικά σχέδια κυριάρχισαν στην πασαρέλα.
Ο Πικάσο ήταν συνιδρυτής μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ του κυβισμού και με σημαντική συνεισφορά στη διαμόρφωση και εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Ο κυβισμός ήταν ήταν ένα καλλιτεχνικό κίνημα των αρχών του 1900 που τόνιζε την επίπεδη δισδιάστατη επιφάνεια ενός καμβά. Το ύφος της τέχνης του διάσημου ζωγράφου δεν προσπάθησε να μιμηθεί τη φύση και σε μεγάλο βαθμό θεωρήθηκε ότι ξεκίνησε με τον πίνακα του Πικάσο toy 1907, Les Demoiselles D’Avignon, και σηματοδότησε τη ραγδαία απομάκρυνση από την παραδοσιακή ευρωπαϊκή ζωγραφική.
François Boucher – Vivienne Westwood
Ο François Boucher γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1703 στο Παρίσι της Γαλλίας και πέθανε στις 30 Μαΐου 1770 στην ίδια πόλη που γεννήθηκε. Ήταν ζωγράφος, χαράκτης και σχεδιαστής του οποίου τα έργα είναι γνωστά σε όλο τον κόσμο ως η τέλεια έκφραση ενός πιο σύνθετου στυλ ροκοκό έργων τέχνης, γεμάτο αντιφάσεις και αντιθέσεις που θα συνδύαζαν την παράδοση και την ομορφιά με την καινοτομία.
Σχεδόν 250 χρόνια αργότερα, η Dame Vivienne Isabel Westwood, γεννημένη στις 8 Απριλίου 1941 στο Glossop, στο Derbyshire, στην Αγγλία, είναι μια Βρετανίδα σχεδιάστρια μόδας γνωστή για τα εμβληματικά εντυπωσιακά ρούχα της. Με τη βοήθεια του τότε συντρόφου της, Malcolm McLaren, επέκτεινε την επιρροή του κινήματος της πανκ μουσικής της δεκαετίας του 1970 στη μόδα.
Το στυλ ροκοκό του François Boucher, επηρέασε όχι μόνο τον κόσμο της τέχνης αλλά και της διακόσμησης και της μόδας αίσθηση αριστοκρατικής τελειότητας που προτιμούσε πολύπλοκη διακόσμηση και πιο περίπλοκες λεπτομέρειες. Το 2003, για την συλλογή Anglophilia, η Westwood επέστρεψε σε μια πιο απλή αναφορά ιστορικών εικόνων, ερμηνεύοντας εκ νέου το τσαλακωμένο μεταξωτό φόρεμα της Madame de Pompadour σε έναν πίνακα του François Boucher.
Gustav Klimt – Alexander McQueen
Για τη συλλογή του resort 2013, ο Alexander McQueen είχε στραφεί στον Αυστριακό συμβολιστή ζωγράφο των αρχών του 20ου αιώνα, Gustav Klimt, συγκεκριμένα τη «χρυσή φάση» των έργων ζωγραφικής του, που ξεχώριζαν στη χρήση επίχρυσων ψηφιδωτών και κοσμημάτων και στην απεικόνιση των γυναικών σε αιδθησιακά σκηνικά Η συλλογή απεικόνιζε αυτές τις δημοφιλείς αλλά πολωτικές εικόνες σε ανάγλυφα μεταλλικά υφάσματα πάνω σε έντονες αλλά λεπτές σιλουέτες που εξυμνούσαν το γυναικείο σώμα.
Yayoi Kusama – Louis Vuitton
Όταν οι θρύλοι συναντώνται, μόνο μαγεία μπορεί να προκύψει. H Yayoi Kusama και ο οίκος Louis Vuitton μοιράζονται μια μακρά ιστορία συναργασίας. Η δημιουργική ανταλλαγή μεταξύ Yayoi Kusama και Louis Vuitton κορυφώθηκε με μια γοητευτική συνεργασία το 2012. Τότε ήταν που η διάσημη καλλιτέχνης άφησε τη μοναδική της πινελιά σε ένα από τα πιο εμβληματικά αντικείμενα του οίκου καθώς ζωγράφισε στο χέρι ένα μπαούλο Louis Vuitton με τα χαρακτηριστικά πουά της να σηματοδοτούν το άπειρο.
Τον Μάρτιο του 2023, μια τρίτη συνεργασία δημιούργησε αξεσουάρ με τις γνωστές κουκίδες της, το διάσημο μονόγραμμα με τις πολύχρωμες κολοκύθες, τα λουλούδια και τα πρόσωπα της Kusama.
Claude Monet – Christian Dior
Ο Claude Monet ήταν ένας από τους πιο διάσημους Γάλλους ζωγράφους στην ιστορία των τεχνών και ένας από τους ηγέτες του κινήματος του ιμπρεσιονισμού της δεκαετίας του 1870 και του 1880. Οι σπουδαίοι πίνακές του χαρακτηρίζονταν από την ασυνήθιστη προσέγγιση της αποτύπωσης της φύσης και των τοπίων. Η χαρακτηριστική του τεχνική της εφαρμογής του χρώματος με μικρές πινελιές έγινε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά του.
Καθώς η φύση ήταν πάντα πηγή έμπνεσης για τον οίκο Christian Dior, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι σχεδιαστές του οίκου εμπνέονταν συχνά από τα αξιόλογα έργα του Claude Monet. Ο Christian Dior απέτισε φόρο τιμής στον πίνακα «The Path Through The Arises» σχεδιάζοντας ένα εντυπωσιακό φόρεμα υψηλής ραπτικής για τη συλλογή SS1949 – το εμβληματικό κομμάτι «Miss Dior» ήταν εξ ολοκλήρου κεντημένο με λουλούδια σε διάφορες αποχρώσεις του ροζ και του βιολετί.
Ένα άλλο παράδειγμα επιρροής του Monet παρατηρήθηκε το 2012, όταν ο Raf Simons δημιούργησε ένα απόλυτο φόρεμα εμπνευσμένο από το “The Artist’s Garden at Giverny”. Το εντυπωσιακό φόρεμα διακοσμημένο με χιλιάδες μίνι πέταλα λουλουδιών έγινε αμέσως ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα φορέματα στην πρόσφατη ιστορία του Γαλλικού Οίκου.
Η έμπνευση για δημιουργία μιας συλλογής ρούχων μπορεί να προκύψει από κάθε τι που συμβάινει γύρω μας. Από τη φύση, την καθημερινότητα, τις αλλαγές της κοινωνίας μέχρι και τις αλλαγές του καιρού. Από τα περίπλοκα κεντήματα έως τα έντονα αφαιρετικά μοτίβα του 2οου αι. η τέχνη υπήρξε ιστορικά σημαντική πηγή έμπνευσης για τους σχεδιαστές μόδας. Πίνακες, τάσεις και χρώματα έχουν αποτυπωθεί σε ρούχα, που και αυτά με τη σειρά τους αποτελούν τον μοναδικό καμβά των σχεδιαστών. Είτε πρόκειται για την ασύμμετρη γεωμετρία του Pablo Picasso είτε για κάποιο φυσικό τοπίο με τις χαρακτηριστικές πινελιές του Claude Monet τα όρια μεταξύ τέχνης και υψηλής μόδας συχνά καταργούνται και τα αποτελέσματα είναι άκρως εντυπωσιακά.
Piet Mondrian – Yves Saint Laurent
Η συλλογή Mondrian είναι ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα crossovers μεταξύ μόδας και τέχνης. Το 1965, ο Γάλλος σχεδιαστής μόδας Yves Saint Laurent απέτισε φόρο τιμής στους μινιμαλιστικούς πίνακες του Ολλανδού ζωγράφου Piet Mondrian μέσα από μια συλλογή κοκτέιλ φορεμάτων σε γραμμή Α, που παραπέμπουν στους αφηρημένους καμβάδες του ζωγράφου και έχουν τα οποία έχουν μείνει στη μνήμη ως χαρακτηριστικά κομμάτια της μόδας της δεκαετίας του ’60.
Ο Mondrian, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μοντέρνας τέχνης, ήταν μέρος του ολλανδικού καλλιτεχνικού κινήματος του De Stijl -γνωστό και ως νεοπλαστικισμός. Ο Mondrian μελετούσε το χρώμα, το οποίο του άρεσε να είναι καθαρό παρά φυσικό: «Είχα καταλάβει ότι το χρώμα της φύσης δεν μπορεί να απεικονιστεί στον καμβά». Με βάση αυτή την παρατήρηση, ο Mondrian άρχισε σταδιακά να χρησιμοποιεί μόνο βασικά χρώματα, όπως το κόκκινο, το μπλε και το κίτρινο εκτός από το μαύρο και το γκρι που τα χρησιμοποιούσε αφηρημένα σε τετράγωνες ή ορθογώνιες επιφάνειες που οριοθετούνται από ένα παχύ μαύρο περίγραμμα, μια αισθητική που μεταφραζόταν απρόσκοπτα σε ρούχα.
Τα φορέματα Mondrian επεκτάθηκαν πέρα από τον προνομιακό κόσμο της υψηλής ραπτικής και έφτασαν γρήγορα σε ένα ευρύτερο κοινό. Ο εκδημοκρατισμός τους κέρδισε το εμβληματικό καθεστώς ως μέρος του σήματος του στυλ Saint Laurent και της περιόδου της δεκαετίας του 1960.
Άλλοι σχεδιαστές μόδας χρησιμοποίησαν το πολύχρωμο γεωμετρικό θέμα στις επιδείξεις τους. Ο Peter Rozemeijer, ο οποίος ήταν επίσης Ολλανδός, επηρεάστηκε από το έργο του Piet Mondrian στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ο Francesco Maria Bandini αφιέρωσε μια ολόκληρη επίδειξη μόδας στον νεοπλασισμό το 1991. Πιο πρόσφατα, το 2007, ο Christian Louboutin δημιούργησε το παπούτσι “Mondriana”.
Moschino – Pablo Picasso
Ο οίκος Moschino και ο Pablo Picassο φαίνεται να έχουν πολλά κοινά: αγάπη για τα τολμηρά χρώματα, ένταση και επιθυμία να ξεπεράσουν τα όρια της οπτικής έκφρασης. Αυτό συνδυάστηκε στη συλλογή άνοιξη-καλοκαίρι 2020 του τότε δημιουργού Jeremy Scott για τη Moschino. Τα κυβιστικά και σουρεαλιστικά έργα του Ισπανού ζωγράφου ξεχύνονται στην πασαρέλα καθώς τα αυστηρά δομημένα φορέματα, τα υπερβολικά αξεσουάρ και τα αφαιρετικά σχέδια κυριάρχισαν στην πασαρέλα.
Ο Πικάσο ήταν συνιδρυτής μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ του κυβισμού και με σημαντική συνεισφορά στη διαμόρφωση και εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Ο κυβισμός ήταν ήταν ένα καλλιτεχνικό κίνημα των αρχών του 1900 που τόνιζε την επίπεδη δισδιάστατη επιφάνεια ενός καμβά. Το ύφος της τέχνης του διάσημου ζωγράφου δεν προσπάθησε να μιμηθεί τη φύση και σε μεγάλο βαθμό θεωρήθηκε ότι ξεκίνησε με τον πίνακα του Πικάσο toy 1907, Les Demoiselles D’Avignon, και σηματοδότησε τη ραγδαία απομάκρυνση από την παραδοσιακή ευρωπαϊκή ζωγραφική.
François Boucher – Vivienne Westwood
Ο François Boucher γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1703 στο Παρίσι της Γαλλίας και πέθανε στις 30 Μαΐου 1770 στην ίδια πόλη που γεννήθηκε. Ήταν ζωγράφος, χαράκτης και σχεδιαστής του οποίου τα έργα είναι γνωστά σε όλο τον κόσμο ως η τέλεια έκφραση ενός πιο σύνθετου στυλ ροκοκό έργων τέχνης, γεμάτο αντιφάσεις και αντιθέσεις που θα συνδύαζαν την παράδοση και την ομορφιά με την καινοτομία.
Σχεδόν 250 χρόνια αργότερα, η Dame Vivienne Isabel Westwood, γεννημένη στις 8 Απριλίου 1941 στο Glossop, στο Derbyshire, στην Αγγλία, είναι μια Βρετανίδα σχεδιάστρια μόδας γνωστή για τα εμβληματικά εντυπωσιακά ρούχα της. Με τη βοήθεια του τότε συντρόφου της, Malcolm McLaren, επέκτεινε την επιρροή του κινήματος της πανκ μουσικής της δεκαετίας του 1970 στη μόδα.
Το στυλ ροκοκό του François Boucher, επηρέασε όχι μόνο τον κόσμο της τέχνης αλλά και της διακόσμησης και της μόδας αίσθηση αριστοκρατικής τελειότητας που προτιμούσε πολύπλοκη διακόσμηση και πιο περίπλοκες λεπτομέρειες. Το 2003, για την συλλογή Anglophilia, η Westwood επέστρεψε σε μια πιο απλή αναφορά ιστορικών εικόνων, ερμηνεύοντας εκ νέου το τσαλακωμένο μεταξωτό φόρεμα της Madame de Pompadour σε έναν πίνακα του François Boucher.
Gustav Klimt – Alexander McQueen
Για τη συλλογή του resort 2013, ο Alexander McQueen είχε στραφεί στον Αυστριακό συμβολιστή ζωγράφο των αρχών του 20ου αιώνα, Gustav Klimt, συγκεκριμένα τη «χρυσή φάση» των έργων ζωγραφικής του, που ξεχώριζαν στη χρήση επίχρυσων ψηφιδωτών και κοσμημάτων και στην απεικόνιση των γυναικών σε αιδθησιακά σκηνικά Η συλλογή απεικόνιζε αυτές τις δημοφιλείς αλλά πολωτικές εικόνες σε ανάγλυφα μεταλλικά υφάσματα πάνω σε έντονες αλλά λεπτές σιλουέτες που εξυμνούσαν το γυναικείο σώμα.
Yayoi Kusama – Louis Vuitton
Όταν οι θρύλοι συναντώνται, μόνο μαγεία μπορεί να προκύψει. H Yayoi Kusama και ο οίκος Louis Vuitton μοιράζονται μια μακρά ιστορία συναργασίας. Η δημιουργική ανταλλαγή μεταξύ Yayoi Kusama και Louis Vuitton κορυφώθηκε με μια γοητευτική συνεργασία το 2012. Τότε ήταν που η διάσημη καλλιτέχνης άφησε τη μοναδική της πινελιά σε ένα από τα πιο εμβληματικά αντικείμενα του οίκου καθώς ζωγράφισε στο χέρι ένα μπαούλο Louis Vuitton με τα χαρακτηριστικά πουά της να σηματοδοτούν το άπειρο.
Τον Μάρτιο του 2023, μια τρίτη συνεργασία δημιούργησε αξεσουάρ με τις γνωστές κουκίδες της, το διάσημο μονόγραμμα με τις πολύχρωμες κολοκύθες, τα λουλούδια και τα πρόσωπα της Kusama.
Claude Monet – Christian Dior
Ο Claude Monet ήταν ένας από τους πιο διάσημους Γάλλους ζωγράφους στην ιστορία των τεχνών και ένας από τους ηγέτες του κινήματος του ιμπρεσιονισμού της δεκαετίας του 1870 και του 1880. Οι σπουδαίοι πίνακές του χαρακτηρίζονταν από την ασυνήθιστη προσέγγιση της αποτύπωσης της φύσης και των τοπίων. Η χαρακτηριστική του τεχνική της εφαρμογής του χρώματος με μικρές πινελιές έγινε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά του.
Καθώς η φύση ήταν πάντα πηγή έμπνεσης για τον οίκο Christian Dior, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι σχεδιαστές του οίκου εμπνέονταν συχνά από τα αξιόλογα έργα του Claude Monet. Ο Christian Dior απέτισε φόρο τιμής στον πίνακα «The Path Through The Arises» σχεδιάζοντας ένα εντυπωσιακό φόρεμα υψηλής ραπτικής για τη συλλογή SS1949 – το εμβληματικό κομμάτι «Miss Dior» ήταν εξ ολοκλήρου κεντημένο με λουλούδια σε διάφορες αποχρώσεις του ροζ και του βιολετί.
Ένα άλλο παράδειγμα επιρροής του Monet παρατηρήθηκε το 2012, όταν ο Raf Simons δημιούργησε ένα απόλυτο φόρεμα εμπνευσμένο από το “The Artist’s Garden at Giverny”. Το εντυπωσιακό φόρεμα διακοσμημένο με χιλιάδες μίνι πέταλα λουλουδιών έγινε αμέσως ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα φορέματα στην πρόσφατη ιστορία του Γαλλικού Οίκου.