Το ερασιτεχνικό βίντεο με την ημερομηνία 28/2/2011 που γυρίστηκε στο La Perle, ένα μπιστρό του Παρισιού, από ένα ζευγάρι του διπλανού τραπεζιού, έδειχνε τον Τζον Γκαλιάνο «τύφλα» να ξεφουρνίζει πολιτικώς ανορθόδοξα σχόλια εναντίων των Εβραίων. Η κοινή γνώμη, τα διεθνή μίντια, το γαλλικό δικαστήριο και ο οίκος Dior -στον οποίο ηγείτο ο Γκαλιάνο- πήραν θέση εναντίωσης. Μετά από αυτό το άκομψο ενσταντανέ κανείς δεν είδε ούτε άκουσε τίποτα για τον παράξενο, πλην εξόχως ταλαντούχο σχεδιαστή. Σιωπή.
O Βρετανός σχεδιαστής είχε τεθεί εκτός παιχνιδιού της μόδας από το 2011 μετά την περίφημη δήλωση «αγαπώ τον Χίτλερ», την οποία είχε ξεστομίσει εκείνο το μεθυσμένο βράδυ στο Παρίσι. Και πέρασαν τα χρόνια μετρώντας την απουσία του μιας και μιλάμε για έναν από τους πιο συναρπαστικούς, με την πιο ρηξικέλευθη ματιά στη μόδα σχεδιαστές. Το 2013 όμως, που οι φήμες τον ήθελαν στην αρχή μιας νέας συνεργασίας με τον οίκο Oscar de la Renta, ο Γκαλιάνο άρχισε να κυκλοφορεί υπερήφανος στους δρόμους του Μανχάταν με χασιδική περιβολή. Τα ερωτηματικά κάμποσα. Επρόκειτο για ένα ακόμα εκκεντρικό ντύσιμο του ή για μια καραμπινάτη δήλωση μεταμέλειας;
Ο τίτλος τον χαρακτήριζε «schmuck», μια εβραϊκή λέξη που ποικίλει σε ερμηνείες αλλά στα αγγλικά (αμερικάνικα) έχει την έννοια του βλάκα, του ανόητου.
Μέχρι τότε υπαινιχτικά ποστ στο φέισμπουκ, του τύπου «να δείτε που ο Τζον Γκαλιάνο θα επιστρέψει όπου να’ ναι» και απορίες όπως «μα, τι κάνει ο Γκαλιάνο στο ατελιέ του Oscar de la Renta;» δια στόματος ανθρώπων της μόδας, είχαν κάνει buzz στα σόσιαλ μίντια. Η επαλήθευση των χρησμών βρισκόταν κοντά. Στις 12 Φεβρουαρίου του 2013 ο κύριος Γκαλιάνο έκλεισε την πόρτα του σπιτιού του στο Μανχάταν και κινήθηκε προς το σόου του οίκο Oscar de la Renta με σιγουριά στο βάδισμά του, ενώ γύρω από το πρόσωπό του ανέμιζαν δύο μακριές μπούκλες που παρέπεμπαν στα παραδοσιακά payot των ραβίνων. Η όλη του εμφάνιση, το μακρύ σακάκι, το καπέλο και φυσικά οι μπούκλες θύμιζαν ορθόδοξο Εβραίο.
Η φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα New York Post έκανε τον γύρο του κόσμου με έναν τίτλο πολύ υποτιμητικό για τον 52χρονο τότε σχεδιαστή, ο οποίος έχει ζητήσει άπειρες φορές συγγνώμη για εκείνο το βράδυ στο Παρίσι και έχει παραδεχτεί ότι το πρόβλημά του ήταν ο εθισμός του στο αλκοόλ. Ο τίτλος τον χαρακτήριζε «schmuck», μια εβραϊκή λέξη που ποικίλει σε ερμηνείες αλλά στα αγγλικά (αμερικάνικα) έχει την έννοια του βλάκα, του ανόητου. Η Λιζ Ρόσενμπεργκ, η εκπρόσωπος του Γκαλιάνο, έκανε αμέσως επιθετική δήλωση στην εφημερίδα: «Οι κατηγορίες σας δεν ευσταθούν».
View this post on Instagram
Την επομένη του σόου του Oscar de la Renta, άπαντες συμφώνησαν ότι τα ρούχα παρέλασαν μπροστά τους είχαν «κάτι» από Γκαλιάνο. Ο τρόπος που αγκάλιαζαν τα υφάσματα τα σώματα, σαν τα μοντέλα να βγήκαν από το μυθιστόρημα «Τρυφερή είναι η νύχτα» του Φ.Σ. Φιτζέραλντ και να περπάτησαν την 5η Λεωφόρο, ο συνδυασμός της μοιραίας γυναίκας με την σύγχρονη ηρωίδα της πόλης, η αέρινη σοβαρότητα, όλα εξυμνούσαν το ύφος του Γκαλιάνο. Ο 80χρονος τότε ισπανός σχεδιαστής Oscar de la Renta, έδινε τη μάχη του με τον καρκίνο (απεβίωσε στις 20 Οκτωβρίου του 2014) και έψαχνε για διάδοχο. Δεν επιβεβαίωσε καμία συνεργασία τους αλλά δήλωσε ότι ο Γκαλιάνο παρακολούθησε το σόου από μόνιτορ στα παρασκήνια μαζί του και ότι του ταίριαζε πολύ ο τρόπος που δουλεύει. «Είμαστε και οι δύο τελειομανείς» κατέληξε. Άλλωστε, είχαν κάτι κοινό οι δύο σχεδιαστές, δούλευαν την ίδια εποχή στο Παρίσι, όταν ο de la Renta σχεδίαζε για τον οίκο Balmain και επίσης οι δύο τους (Όσκαρ και Τζον) βλέπουν την γυναίκα σαν μπιμπελό από πολύτιμη πορσελάνη λιμόζ, εκτός τόπου και χρόνου.
«Κανένας Εβραίος δεν θα μπέρδευε αυτή την εμφάνιση του σχεδιαστή με μία γνήσια εμφάνιση ορθόδοξου Εβραίου. Ένα καπέλο fedora, ένα pin stripe παντελόνι, ένα μπλε πανωφόρι και μια γραβάτα δεμένη αλά Ascot, δεν πείθει κανέναν. Αυτός είναι απλά ο Τζον Γκαλιάνο ντυμένος Τζον Γκαλιάνο»
Στο πλευρό του τρελούτσικου, βρετανού σχεδιαστή στάθηκαν κατά την διάρκεια της πτώσης του και μέχρι σήμερα δυνατοί σύμμαχοι. Η Άννα Γουίντουρ, η σιδηρά κυρία της αμερικάνικης Vogue, η Γκρέις Κόντινκτον, η πρώην στιλίστρια της αμερικάνικης Vogue που όλοι σέβονταν και σέβονται με δέος και ο Τζόναθαν Νιουχάουζ, ο πρόεδρος του διεθνούς οίκου εκδόσεων Conte Nast, οι οποίοι τον έφεραν σε επαφή με Εβραίους επιχειρηματίες, ραβίνους καθώς και εκπροσώπους της ΑDL (Anti-Defamation League), στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν την αποκατάσταση της υπογραφής John Galliano και να πείσουν τον κόσμο ότι ο σχεδιαστής άξιζε μιας δεύτερης ευκαιρίας. O Αβραάμ Φόξμαν, ο διευθύνον σύμβουλος της ADL πήρε θέση στο θέμα της περιβόητης φωτογραφίας του Γκαλιάνο ως ορθόδοξου Εβραίου. «Κανένας Εβραίος δεν θα μπέρδευε αυτή την εμφάνιση του σχεδιαστή με μία γνήσια εμφάνιση ορθόδοξου Εβραίου. Ένα καπέλο fedora, ένα pin stripe παντελόνι, ένα μπλε πανωφόρι και μια γραβάτα δεμένη αλά Ascot, δεν πείθει κανέναν. Αυτός είναι απλά ο Τζον Γκαλιάνο ντυμένος Τζον Γκαλιάνο» λέει μαρτυρώντας ότι παραδόξως γνωρίζει αρκετά καλά την ορολογία της μόδας.
«Όλα γίνονται για να πουλήσουν οι εφημερίδες φύλλα και ο Γκαλιάνο ρούχα» καταλήγει ένα ποστ από ψευδές προφίλ στo twitter, το οποίο αν και ψευδές αλήθεια μάλλον λέγει.
Εντωμεταξύ η δίκη που εκκρεμούσε με αντίδικους τον Galliano και τον οίκο Dior (ο Γκαλιάνο έκανε μήνυση στον Dior μετά από την κλωτσιά που του έριξε πριν από δύο χρόνια) έγινε στις 4 Φεβρουαρίου του 2013, φέρνοντας στο φως τον μισθό του σχεδιαστή όταν δούλευε για τον γαλλικό οίκο μόδας, ο οποίος ήταν πάνω από 7 εκατομμύρια δολάρια. Η πρώτη απόφαση του δικαστηρίου βγήκε υπέρ του Γκαλιάνο αλλά το 2014, η τελική απόφαση ήταν εναντίον του. Κοινώς, την έχασε τη δίκη ο Τζον.
Την ίδια χρονιά κάτι άλλο συναρπαστικό ήρθε στη ζωή του και στη δική μας ζωή φυσικά μιας και η μόδα μας αφορά όλους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ο γνωστός επιχειρηματίας και ιδρυτής της εταιρίας Diezel, Renzo Rosso, διόρισε τον Τζον Γκαλιάνο στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του οίκου Maison Martin Margiela, τον οποίο οίκο είχε αγοράσει το 2002 και αυτή εξαγορά είχε περιγραφεί από τα μίντια ως ο γάμος της Γκρέτα Γκάρμπο με τον Χάρπο Μαρξ -τόσο αλλόκοτο είχε φανεί στους φάσιον κύκλους.
Η πρώτη απόφαση του δικαστηρίου βγήκε υπέρ του Γκαλιάνο αλλά το 2014, η τελική απόφαση ήταν εναντίον του. Κοινώς, την έχασε τη δίκη ο Τζον.
Ο Rosso εξέπληξε και πάλι τον κόσμο της μόδας, διορίζοντας τον Γκαλιάνο, μια από τις πιο φανταχτερές και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της μόδας, στη θέση της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του Margiela, ενός οίκου που ιδρύθηκε από έναν έντονα μυστικοπαθή Βέλγο σχεδιαστή και που κάθε του κομμάτι αποτελεί αναφορά και έμπνευση και τόλμη. Από ‘κει και πέρα μέχρι σήμερα ο Τζον Γκαλιάνο χαλάρωσε, άραξε στα κυβικά του, βρήκε ξανά το mojo του και η μόδα ξανά το πιο ατίθασο παιδί της.
Κι επειδή όλα κάνουν κύκλους, ειδικά στη μόδα, στις αρχές του έτους ο γαλλικός οίκος Dior θέλησε να δώσει επίσημα και δημόσια «συγχώρεση» στον βρετανό σχεδιαστή εκδίδοντας ένα πολυτελές, πολυσέλιδο coffee table (εκδόσεις Assouline) από την εποχή του οίκου που βρισκόταν υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Τζον Γκαλιάνο. Μάλιστα. Γιατί το ταλέντο είναι τελικά ανώτερο του χαρακτήρα. Και γιατί μία ζωή είναι αυτή, κρίμα να περάσει με έριδες.
