Κάλλιο αργά παρά ποτέ, για έναν 30χρονο Βρετανό, ο οποίος μόλις τελείωσε την συγγραφή μίας εγκυκλοπαίδειας για ζώα, την οποία είχε ξεκινήσει να γράφει σε ηλικία… εννέα ετών.

Είχαμε 2001 όταν ο Τζος Τζαμπατίς αποφάσισε, μαθητής δημοτικού σχολείου ων, να ξεκινήσει να γράφει μια εγκυκλοπαίδεια που θα συμπεριελάμβανε κάθε ζωντανό πλάσμα που συναντούσε μπροστά του. Ο Τζος ξεκίνησε ζωγραφίζοντας τα κοράλλια, κατόπιν τα σκουλήκια και μετά τις μέδουσες και, μετά από 22 χρόνια, σύμφωνα με άρθρο του βρετανικού Guardian, ολοκλήρωσε επιτέλους το έργο του, το «Josh’es Book of Animals», για το οποίο δηλώνει «εξαιρετικά υπερήφανος».

«Η τελευταία προσθήκη στο βιβλίο ήταν ένας από τους στενότερους “συγγενείς” μας, ο χιμπατζής», τονίζει ο Τζαμπατίς, που εργάζεται ως δημοσιογράφος σχετικά με περιβαλλοντικά θέματα.

«Ξεκίνησα με κοράλλια και σκουλήκια και αργότερα πήγα σε μεγαλύτερα έμβια όντα, γι’ αυτό η συγγραφή της εγκυκλοπαίδειάς μου μού πήρε τόσα χρόνια» εξηγεί στην εφημερίδα ο Τζος, προσθέτοντας ότι αντέγραψε κάθε ζωική μορφή που παρατηρούσε είτε από την ίδια την φύση, είτε από ό,τι σχετικό βιβλίο έπεφτε κατά καιρούς στα χέρια του.

Το βιβλίο αποτελείται από 118 σελίδες χωρισμένες σε έξι ενότητες και περιλαμβάνει ασπόνδυλα, ψάρια, αμφίβια, ερπετά, πτηνά και θηλαστικά. Για κάθε είδος, ο Τζος έχει φτιάξει σκίτσα, ενώ κάνει τις σχετικές περιγραφές και προσφέρει στον αναγνώστη και την ορολογία. Στο τέλος κάθε ενότητας δε, ο αναγνώστης μπορεί να βρει και ένα μικρό ευρετήριο «σε περίπτωση που αναζητά να βρει απευθείας κάτι συγκεκριμένο», όπως εξηγεί ο ίδιος ο συγγραφέας.

Ο Τζος, που μεγάλωσε στο Όξφορντσιρ, ισχυρίζεται πως «εργάστηκε με απόλυτη συνέπεια για το βιβλίο του, από τα εννέα του χρόνια μέχρι την εφηβεία του». Εκανε ο ίδιος μια ενδελεχή έρευνα για τα ψάρια, τα αμφίβια, τα ερπετά, και έπειτα πέρασε στα πτηνά, «που αποτελεί ίσως το πιο αδύναμο τμήμα της εγκυκλοπαίδειάς μου», όπως παραδέχεται. «Ημουν, πιθανότατα, στην αρχή της εφηβείας μου σε αυτό το σημείο και νομίζω ότι ήθελα να φτάσω μέχρι το τέλος».

Παρότι αρχικά ήταν αρκετά προσηλωμένος στο έργο του, από τα μέσα έως τα τέλη της εφηβείας του, ο Τζος άρχισε να κάνει διακοπές στο γράψιμό του. «Υπήρξε μια περίοδος προς το τέλος της εφηβείας μου που αποσπάστηκα από το βιβλίο και η συγγραφή του γινόταν ολοένα και πιο σποραδικά», λέει, επισημαίνοντας εμφατικά ότι «τα κενά στη συγγραφή συνεχίστηκαν και κατά τη διάρκεια των σπουδών μου».

Ωστόσο, όλα τα κενά αυτά καλύφθηκαν όταν ήρθε η πανδημία, τον Μάρτιο του 2020, καθώς πλέον είχε άπλετο χρόνο για να γράψει. Το όλο έργο απαιτούσε, όμως, και αρκετή έρευνα από τον ίδιο. «Εργάστηκα πάνω σε μερικές από τις πιο δυσνόητες ομάδες θηλαστικών. Αυτά που έπρεπε να μελετήσω ξανά και ξανά ήταν οι δενδρομυγαλές και οι ιπτάμενοι λεμούριοι», λέει ο Τζος, προρθέτονας ότι «με ένα σχέδιο ενός χιμπατζή, μετά από πάνω από δύο δεκαετίες, το έργο μου επιτέλους ολοκληρώθηκε».

Οσον αφορά στο πώς νιώθει ο ίδιος μετά την ολοκλήρωση του μεγαλεπήβολου έργου του, συμπληρώνει ότι «καμια φορά, τα παιδικά όνειρα δεν είναι καθόλου παιδικά και οφείλουμε να τα παίρνουμε σοβαρά. Για μένα, αυτό το βιβλίο είναι πραγματικά ξεχωριστό, διότι ξέρω ότι από πολλές απόψεις νιώθω ακριβώς όπως όταν ήμουν εννέα ετών».

«Οι άνθρωποι που ξεφύλλισαν η διάβασαν το βιβλίο μου, είτε θυμούνται τις δικές τους παιδικές εμμονές, είτε μιλούν για τα πράγματα με τα οποία έχουν εμμονή τα παιδιά τους τώρα, κάτι που βρίσκω πολύ χαριτωμένο: να αγαπά ένα παιδάκι τους δεινοσαύρους ή κάτι παρόμοιο και να ασχολείται με αυτό», τονίζει με νόημα ο Τζαμπατίς στη βρετανική εφημερίδα, καταλήγοντας πως η ανταπόκριση στο βιβλίο του ήταν «υπέροχη».