Ας κάνουμε μια υπόθεση: η νέα σου σύντροφος είναι καναδικής καταγωγής. Σε πείθει να πάτε να ζήσετε στην ιδιαίτερη πατρίδα της το Τορόντο.

Εσύ πηγαίνεις εκεί και όλα είναι σχεδόν τέλεια – αυτό έλειπε, για τον Καναδά μιλάμε.

Μετά από 1-2 χρόνια κάνετε και ένα παιδί μαζί. Και εσύ σκέφτεσαι το αυτονόητο: να αγοράσεις στο νεογέννητο παιδί σου μια στράτα. Σωστό;

Λάθος! Γιατί η σύζυγός σου είχε ξεχάσει να σε ενημερώσει ότι στον Καναδά απαγορεύονται οι… στράτες. Μάλιστα, αν τύχει να μπει ένα όργανο της τάξης στο σπίτι σου και δει ότι έχεις στράτα, κινδυνεύεις με χρηματικό πρόστιμο.

Στον Καναδά, βλέπετε, το παιδαγωγικό σύστημα επιβάλλει σχεδόν στους γονείς το εξής: ότι τα μωρά πρέπει να μάθουν να μπουσουλάνε μέχρι να αρχίσουν να περπατούν από μόνα τους, χωρίς την βοήθεια ή την συνδρομή μιας στράτας.

Παντού στην υφήλιο υπάρχουν παρόμοιες παράξενες απαγορεύσεις.

Λόγου χάρη, στην Ρώμη απαγορεύεται να έχεις χρυσόψαρο με την λογική ότι δεν υπάρχει αρκετό οξυγόνο στην γυάλα και μπορεί το ψάρι να τυφλωθεί, ενώ στη Γαλλία απαγορεύονται τα φιλιά -σε μάγουλο ή στόμα- μεταξύ επιβατών σε σταθμούς τρένων.

Επίσης στην Λευκορωσία και το Καζακστάν απαγορεύονται τα μεταξωτά εσώρουχα καθώς κρίθηκαν ως ανθυγιεινά από τις κυβερνήσεις των δυο χωρών -έχουν, λέει, κάτω από 6% βαμβάκι, ενώ τα απλά και καθημερινά μπλου τζιν είναι απαγορευμένα δια ροπάλου στην Βόρειο Κορέα επειδή το μπλε χρώμα θυμίζει τις μισητές ΗΠΑ.

Αν αυτά σας φαίνονται περίεργα και αλλόκοτα, καθήστε αναπαυτικά και ακούστε τα ακόμη χειρότερα που ισχύουν σε άλλα κράτη:

Στην Ινδονησία, όσοι πιαστούν να αυνανίζονται (προφανώς όχι δημοσίως, αλλά ακόμη και στις οικίες τους) κινδυνεύουν να καταδικαστούν σε θάνατο -μιλάμε για την πιο αυστηρή μουσουλμανική χώρα σε όλο τον κόσμο. Σε μια έτερη αυστηρή μουσουλμανική χώρα, την Μαλαισία, δεν επιτρέπεται να φοράς κίτρινα ρούχα, γιατί ήταν το χρώμα των αντιφρονούντων.

Στο Τουρκμενιστάν απαγορεύεται να έχεις αυτοκίνητο χρώματος μαύρου (και φυσικά φιμέ τζάμια), ενώ ο ανώτατος άρχοντας της χώρας επίσης έχει κρίνει παράνομα τα δορυφορικά πιάτα, την όπερα και το μπαλέτο.

Η Νορβηγία δεν επιτρέπει τον ευνουχισμό σκύλων και γατών, ενώ η δημοτική αρχή στη Σεβίλλη από το 2014 απαγορεύει να παίζεις ζάρια και ντόμινο στη βεράντα σου. Αν σε δει αστυνομικός να το κάνεις αυτό, σου ρίχνει πρόστιμο με τη μια.

Πάμε και μια βόλτα στις ΗΠΑ, εκεί όπου σε κάθε πολιτεία της ισχύουν διαφορετικοί νόμοι και απαγορεύσεις και εκεί όπου ο κάθε Αμερικάνος πρέπει να διαθέτει… manual, προτού πάει από την μια πολιτεία στην άλλη

Στη Βιρτζίνια, λόγου χάρη, απαγορεύεται να κάνεις σεξ με τα φώτα αναμμένα και στην ιεραποστολική στάση, στη Γιούτα δεν μπορείς να κουβαλάς βιολί σε μία χάρτινη σακούλα, στο Ρόουντ Άιλαντ απαγορεύεται να φοράς διαφανή ρούχα, στο Βερμόντ οι γυναίκες χρειάζονται… ειδική έγγραφη άδεια από το σύζυγό τους προκειμένου να φορέσουν τεχνητές οδοντοστοιχίες, ενώ στη Νότια Καρολίνα απαγορεύεται αυστηρά να… κοιμηθείς σε τυροκομείο.

Ειδική κατηγορία από μόνη της είναι η Σιγκαπούρη, στην οποία πριν ταξιδέψει κάποιος εκεί, καλό είναι να ενημερωθεί και να διαβάσει και κάποια πράγματα για τη νομοθεσία της.

Σύμφωνα με το Business Insider, στη Σιγκαπούρη για παράδειγμα, όποιος ταΐσει περιστέρια μπορεί να πληρώσει πρόστιμο έως και 500 δολάρια, ενώ αν σε δει κάποιος να περιφέρεσαι ολόγυμνος μέσα στο σπίτι σου (είτε έχεις ανοικτές, είτε κλειστές κουρτίνες), μπορεί να σε καταγγείλει και να καταδικαστείς μέχρι και σε δύο χρόνια φυλάκιση.

Ειδική περίπτωση αποτελούν οι τσίχλες, οι οποίες απαγορεύονται από το 1992 επειδή τις κολλούσαν στις πόρτες των μέσων μαζικής μεταφοράς και δεν έκλειναν. Κάπως έτσι, η τσίχλα έχει καταντήσει κάτι σαν… ακριβό ναρκωτικό στη χώρα και όποιος συλληφθεί να πουλάει τσίχλες, κινδυνεύει με πρόστιμο έως 100.000 δολάρια ή φυλάκιση για έως και δύο χρόνια.

Η συνέχεια είναι εξίσου συναρπαστική: αν κάποιος παίζει ένα οποιοδήποτε μουσικό όργανο σε δημόσιο χώρο με τρόπο που ενοχλεί κάποιον που περνά ή βρίσκεται στον ίδιο χώρο, μπορεί να κληθεί να πληρώσει πρόστιμο έως 1.000 δολάρια.

Επίσης, πρόστιμο εώς και 5.000 δολάρια θα πληρώσει κάποιος που θεάθηκε να πετά… χαρταετό, ενώ όποιος συλληφθεί να τραγουδά ή να μουρμουρίζει τραγούδι που έχει άσεμνους στίχους, σε δημόσιο χώρο, κινδυνεύει με φυλάκιση έως τρεις μήνες, πρόστιμο ή και τα δύο μαζί.

Και φυσικά σε μια χώρα που έχει απαγορεύσει τις τσίχλες, λογικό είναι να απαγορεύει και το δημόσιο φτύσιμο. Αν κάποιος κάνει αυτή την κίνηση σε δημόσιο χώρο, θα κληθεί να πληρώσει πρόστιμο έως και 1.000 δολάρια.

Από τις υπόλοιπες απαγορεύσεις, ξεχωρίζει αυτή που αναφέρει ότι όποιος συλληφθεί να κάνει σύνδεση στο WiFi ενός άλλου χρήστη, θα πρέπει να πληρώσει 10.000 δολάρια, ενώ κινδυνεύει και με τρίμηνη φυλάκιση, ενω αν πιαστείς να μην τραβάς καζανάκι σε δημόσια τουαλέτα, πέφτει πάλι χρηματικό πρόστιμο 150 δολαρίων.

Στη χώρα υπάρχει επίσης σχετικός νόμος που απαγορεύει την ούρηση σε δημόσιο ασανσέρ, τα οποία μάλιστα διαθέτουν έναν ειδικό «συναγερμό» που ειδοποιεί την αστυνομία αν ανιχνευθεί κάποια οσμή ούρων.

Στη Σιγκαπούρη, αν κάποιος πετάξει σκουπίδια σε δημόσιο χώρο θα κληθεί να πληρώσει 1.000 δολάρια, ενώ επίσης το γκραφίτι θεωρείται «βανδαλισμός» και οι καλλιτέχνες του δρόμου κινδυνεύουν με σύλληψη και φυλάκιση.

Πάμε και σε μερικές παράξενες απαγορεύσεις από τον χώρο του αθλητισμού, ειδικά κάποιες που επέβαλαν οι ίδιοι οι προπονητές στους παίκτες τους.

Θρυλικό έχει μείνει, ας πούμε, το περιστατικό που συνέβη προ 15ετίας μεταξύ του τότε προπονητή της Αρσεναλ, Αρσέν Βενγκέρ και του Γάλλου Ματιέ Φλαμινί.

Η παράδοση της λονδρέζικης ομάδας αναφέρει ρητά ότι οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές πρέπει να φορούν το ίδιο μήκος φανέλας με τον αρχηγό της ομάδας. Αν ο αρχηγός φοράει κοντομάνικη, όλοι φοράνε κοντομάνικες.

Σε ένα ματς με τη Νάπολι όμως, που ο τότε αρχηγός της ομάδας επέλεξε να φορέσει μακρυμάνικη φανέλα, ο Φλαμινί ζεσταινόταν και δεν μπορούσε να παίξει. Οπότε τι έκανε; Με ένα ψαλίδι έκοψε μόνος του τα μανίκια της φανέλας του, κάνοντάς την… κοντομάνικη, προκαλώντας τον εκνευρισμό του Αρσέν Βενγκέρ.

Η Guardian, σε παλιότερό της άρθρο, είχε συγκεντρώσει μερικές αλλόκοτες ποδοσφαιρικές απαγορεύσεις.

Λόχου χάρη, ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον απαγόρευε στον Πορτογάλο παίκτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τον Νάνι, να πανηγυρίζει με ανάποδες τούμπες και άλλα ακροβατικά, φοβούμενος για έναν σοβαρό τραυματισμό του. Επίσης, απαγόρευε στους παίκτες του να φορούν παπούτσια με φανταχτερά χρώματα, όπως πορτοκαλί ή κίτρινο.

Εξίσου μνημειώδης υπήρξε η κόντρα ανάμεσα στον Φερνάνδο Ρεδόνδο με τον Ντανιέλ Πασαρέλα, με αφορμή το μαλλί του Ρεδόνδο, κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998. «Ήμουν σε εξαιρετική κατάσταση, αλλά είχε συγκεκριμένες ιδέες για την πειθαρχία και ήθελε να έχω κοντό μαλλί. Εγώ δεν έβλεπα γιατί αυτό είχε σχέση με τον τρόπο που έπαιζα ποδόσφαιρο», θυμήθηκε μετά ο ίδιος ο Ρεδόνδο.

Επίσης, πριν μερικά χρόνια, η διοίκηση της Βέρντερ Βρέμης αποφάσισε να απαγορεύσει τη δερματοστιξία σε όλους τους παίκτες της, μετά την περιπέτεια του Ολλανδού παίκτη της, του Ελιέρο Ελία, ο οποίος χτύπησε ένα τατουάζ το οποίο μολύνθηκε και αυτός δεν μπορούσε καν να φορέσει καν τη φανέλα της ομάδας, από τον πόνο.

Τέλος, ο (ούτως ή άλλως ψιλοπαλαβός) Ιταλός Πάολο Ντι Κάνιο όταν έγινε προπονητής της αγγλικής Σάντερλαντ απαγόρευσε στους παίκτες του να τρώνε κέτσαπ και μαγιονέζα, όπως και να πίνουν καφέ πριν την προπόνηση, ενω η κόκα-κόλα απαγορευόταν ρητώς τα βράδια πριν τα ματς.