Μα τι θα πει, κυρία μου, «υπερεκτιμημένη απόλαυση», είστε σοβαρή; Ξηγιέμαι: Σεβαστό του καθενός το γούστο, το καπέλο, το μαστέλο. Αν δεν αποκλίναμε στα γούστα και στα θέλω μας οι άνθρωποι, θα βαριόμασταν ακόμα περισσότερο τους εαυτούς μας και, φυσικά, ο ένας τον άλλον. Απλώς, ελέω ποπ κάλτσουρ, περιοδικών τε και απολύτως ξεσαλωμένου και ανορίωτου Internet-καταρράκτη πληροφοριών και θεσφάτων, κάποιες απολαύσεις τείνουν να θεωρούνται αντικειμενικές και εσύ ή εγώ που δεν τις πολυ-απολαμβάνουμε να θεωρούμαστε η εξαίρεση της εξαίρεσης και οι κάπως «παράξενοι» της παρέας. Μέχρι που μιλάς με κόσμο στην έξω, στην κανονική ζωή (εκτός sitcoms, Instagram και συμβουλών Cosmopolitan) και κατανοείς (κι εγώ μαζί σου) πως δεν είμαστε οι μόνο «τρελοί» που δεν τη βρίσκουμε με το 69, ας πούμε. Το 69 είναι η πιο υπερεκτιμημένη στάση στο σεξ-επιτέλους, κάποιος να το πει και να το ομολογήσει! Πώς να συγκεντρωθούμε στην απόλαυση αυτού του πράγματος που μας συμβαίνει στ’ απαυτά μας; Και πώς, από την άλλη, να συγκεντρωθούμε στην απόλαυση αυτού του πράγματος που κάνουμε με το στόμα μας; Γιατί, ναι, κι αυτό απόλαυση είναι! Φαντάσου σουβλακάρα με μερέντα αντί για τζατζίκι. Κάποιες φορές, less is more. Δεν έχουμε τίποτα με αυτούς που απολαμβάνουν το 69, αρκεί να μην (μας) προκαλούν να το ζήσουμε μαζί τους. Άσε μας, κούκλα μου, κι έχω να κάνω κι ένα πεντικιούρ η γυναίκα.

Τώρα που είπα σοκολάτα, θα στρωθώ να γράψω, έτσι, μετά μανίας και υπερβολής, άλλα δέκα πραγματάκια που-δεν-είναι-και-τόσο-γαμάτα όσο φαίνονται ή όσο νομίζουμε ή όσο μας έκαναν κάποιοι / ες να πιστεύουμε:

1. Η πολλή σοκολάτα στα γλυκά. Η λιγουριαστική, η ολόγλυκη.

Τάση προς έμετο μας έρχεται σε ορισμένους, παρά λαχτάρα, για κάτι γλυκά με πουράκια, μπισκότα Oreo και πενταπλές στρώσεις σοκολάτας όλων των πιθανών χρωμάτων και καταβολών. Μπλιαξ. Και κίντερ μπουένο και υγείας και λευκή και κούκις; Δεν περιγράφω άλλο.

2. To Netflix and Chill με το αμόρε

Πρώτον: το φαγητό που πααργγείλατε τελειώνει πριν το πρώτο τέταρτο της ταινίας και λαδώνει/λερώνει την κουβερτίτσα. Δεύτερον, ντρέπεσαι να φας όσο γουρουνίστικα θες-ειδικά αν είσαι κορίτσι, να τα λέμε κι αυτά. Το σκυλί ζητιανεύει για μια μπουκιά, ο ερωτισμός πάει στο διάολο και αν το φαγάκι διεγείρει το εντεράκι, τα συναισθήματα κατάπνιξης είναι εξόχως εξόχως εξόχως άβολα. Ποιο chill, χρυσό μου; Κια όλα αυτά, ΑΝ έχετε καταφέρει να διαλέξετε τι στο καλό θα δείτε!

3. Οι διακοπές στη Μύκονο την λάθος εποχή

Όσα λεφτά κι αν έχετε, όπου κι αν μένετε, όση άνεση έχετε να πληρώνετε transfer οι διακοπές στη Μύκονο το καλοκαίρι, τα τελευταία 5 χρόνια, είναι μια μεγάλη μπαλαφάρα που θα’ λεγαν κι οι πιο παλιοί. Κίνηση επιπέδου Κηφισίας με βροχή, τιμές εξοργιστικά και αδικαιολόγητα ακριβές-μέτρια μοσχοφιλεράκια στα 16 ευρώ, μισογεμισμένα σε θολά ποτήρια στα μπαρ, κατεψυγμένα καλαμαράκια στα 18 ευρώ στις ”οικονομικές” ταβέρνες. Παιδιά, μην μασάτε με τα stories μερικών μερικών: πριν το χαμόγελο της Colgate γαμοσταύριζαν τον Άραβα που φυσούσε καταπάνω τους τον αργιλέ του.

4. Το να ζεις στο Παγκράτι

Έχει καταντήσει αστικό ανέκδοτο. Πάρκινγκ πουθενά. Κι αν δεν έχεις αμάξι, οι συγκοινωνίες είναι πολύ πολύ ζόρι, ειδικά από κάποιες γειτονιές του Παγκρατίου.

5. Οι συναυλίες του Φοίβου Δεληβοριά, ακόμα κι αν λατρεύεις τον Φοίβο Δεληβοριά

Ο Φοίβος είναι κάπως κοιμήσης, κάπως φλατ. Τον αγαπάμε, ρε παιδί μου, αλλά κι από την ηχειάρα μας σπίτι μια χαρά απολαμβάνουμε τα τραγούδια του.

6. Το Γιασεμί στην Πλάκα

Ανέκαθεν, αλλά και ιδίως τα τελευταία δέκα χρόνια που βαϊράλιασε για όλους τους σωστούς και λάθος λόγους, αυτό το συμπαθητικό μαγαζάκι με τα χαμηλά τραπέζια, την φορτική κίνηση και το cozy εσωτερικό δεν είναι όσο γαμάτο παρουσιάζεται. Κάπου μάς κούρασε, κάπου φτάνει. Το έχουν, άλλωστε, καταλάβει οι τουρίστες εσχάτως για τα καλά, απολαμβάνοντας αυτό που εμείς τους πείσαμε ότι είναι η απόλυτη αθηναϊκή εμπειρία.

7. Το να είσαι καλλιτέχνης

Ζόρι, αφραγκία, αίσθηση ότι οι άλλοι σε θεωρούν ψώνιο ή ατάλαντο, επένδυση χρημάτων, συνεχές κυνήγι εφικτών και ανέφικτων ονείρων. Η μποέμικη ζωή πληρώνεται πολύ ακριβά κι όποιος απλώς την παρατηρεί σε κάποιον άλλον μάλλον ξεχνά να δει όλη την εικόνα…

8. Το να είσαι άντρας σε έναν κόσμο πατριαρχικό

Μοιάζει το ιδανικό deal. Είσαι το δυνατό φύλο. Αυτό δεν λέγεται; Αυτό δεν γράφεται; Ναι, μόνο που αυτές οι αναλύσεις αφήνουν στην απ’ έξω τους άντρες που δε γουστάρουν να είναι κυρίαρχα αρσενικά, ούτε έχουν πρόθεση να κάθονται μέχρι αργά στο γραφείο για να έχουν πραγωγή και άρα λεφτά με τα οποία θα κερνάνε τις θηλυκές υπάρξεις που θεωρούν ότι το δικαιούνται πάντοτε, μιας που οι ίδιες ξοδεύουν για μακιγιάζ και νύχια, για τα οποία ευθύνεται η πατριαρχική κοινωνία που τις εξαναγκάζει να είναι περιποιημένες. Ουπς. Ζόρι, ναι;

9. Το να δουλεύεις από το σπίτι

Ακούγεται καλύτερο από το να έχεις το άχθος των μέσων ή του μποτιλιαρίσματος στο αυτοκίνητο. Αλλά, επέρχεται μιζέρια. Πιτζάμα, καφέδες, ανεξέλεγκτα τσιμπολογήματα, βαρεμάρα, υπνηλία, ψευδαίσθηση ότι μπορείς να κάνεις κι άλλα πράγματα, αλλά συχνά αυτό που συμβαίνει είναι το 8ωρο να γίνεται 9ωρο και βάλε. Ξαναουπς, θα πω!

10. Το βρώμικο. Γενικώς.

Έλα, ρε παιδιά τώρα, με το ψωμάκι που μυρίζει φρέσκο πάμπερς και τη μαγιονέζα που στάζει αδίστακτα παντού! Συγκρίνεται αυτή η γαστρονομική (λέμε τώρα) εμπειρία με αυτήν ενός ζεστού, καλοφτιαγμένου σουβλακιού;

(Κουράστηκα)