Για αιώνες, η περιέργειά μας μας ωθεί να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας. Ωστόσο, ακόμη και στην εποχή της εξελιγμένης τεχνολογίας, εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένες περιοχές του κόσμου που δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως και συνεχίζουν να αποτελούν μυστήριο. Από φυσικά θαύματα μέχρι γεωλογικούς σχηματισμούς, αυτές οι τοποθεσίες κλονίζουν τη λογική μας και μας προκαλούν να εξερευνήσουμε το άγνωστο που ξεπερνά τη φαντασία μας.

Ακολουθούν 5 μέρη που συνεχίζουν να προκαλούν σύγχυση στους επιστήμονες σε όλο τον κόσμο.

Λίμνη Maracaibo της Βενεζουέλας

Η λίμνη Maracaibo είναι μια από τις μεγαλύτερες λίμνες στον κόσμο και είναι γνωστή όχι μόνο λόγω του μεγέθους της αλλά και λόγω των κεραυνών Catatumbo. Πρόκειται για ένα θεαματικό φαινόμενο της φύσης γνωστό και ως «Αιώνια Καταιγίδα» που εμφανίζεται μέχρι και 160 φορές το χρόνο και για 10 ώρες τη φορά.

Αυτό που κάνει τους κεραυνούς Catatumbo πραγματικά μοναδικούς εκτός από τη φοβερή τους ένταση, είναι και οι χρωματισμοί που παίρνουν. Οι αναλαμπές εμφανίζονται σε διάφορα εντυπωσιακά χρώματα, από κόκκινα και πορτοκαλιά έως μπλε και μωβ, λόγω της συγκέντρωσης αιωρούμενων σωματιδίων και υδρατμών στην ατμόσφαιρα, τα οποία έχουν την ιδιότητα να σκεδάζουν το φως.

Παρά τη φήμη του, λίγα είναι πραγματικά γνωστά για τους ακριβείς μηχανισμούς πίσω από αυτό το φαινόμενο. Σύμφωνα με τις έως τώρα μελέτες των επιστημών, οι κεραυνοί Catatumbo δημιουργούνται χάρη στην ιδιαίτερη τοπογραφία της περιοχής, καθώς η λίμνη Maracaibo περιβάλλεται από βουνά στις τρεις πλευρές της.

Ο ζεστός και υγρός αέρας από την Καραϊβική Θάλασσα συναντά τον ψυχρότερο αέρα του βουνού από τις Άνδεις. Αυτή η σύγκρουση, μαζί με τη συγκεκριμένη γεωγραφία της λίμνης και των γύρω περιοχών, συμβάλλει στη δημιουργία των ιδανικών συνθηκών για αυτήν την ατελείωτη καταιγίδα. Αν και υπάρχουν και άλλες μελέτες και θεωρίες μέχρι στιγμής καμία δεν έχει αποδειχθεί.

Για τους ντόπιους και τους πολιτισμούς γύρω από τη λίμνη Maracaibo, ο κεραυνός Catatumbo έχει γίνει μέρος της ιστορίας και της μυθολογίας, καθώς υπήρξε μια πηγή φωτός που βοήθησε τους ναυτικούς να πλοηγηθούν στη θάλασσα για αιώνες.

Το Dancing Forest της Ρωσίας

Στη Ρωσία, στο Curonian Spit, βρίσκεται το εντυπωσιακό Dancing Forest (Το δάσος που χορεύει), ένα πευκοδάσος όπου τα δέντρα λυγίζουν και συνεχίζουν να μεγαλώνουν σε σπειροειδή μοτίβα, σε αντίθεση με οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Αυτό το δάσος αιχμαλωτίζει τη φαντασία όχι μόνο λόγω του οπτικού του θαύματος αλλά και λόγω του μυστηρίου που περιβάλλει τα μοτίβα ανάπτυξης των δέντρων του.

Αν και έχουμε συνηθίσει να συναντάμε τα πεύκα ίσια, στο Dancing Forest, παίρνουν κάθε λογής μορφή. Κάθε δέντρο είναι μοναδικό, με άλλα να φαίνονται να χορεύουν και άλλα να υποκλίνονται ή να γυρίζουν γύρω από τις ρίζες τους. Είναι ένα φυσικό φαινόμενο που προσελκύει τόσο τουρίστες όσο και επιστήμονες και όλοι τους έχουν την ίδια αντίδραση, μένουν έκπληκτοι.

Αρκετές θεωρίες προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί αυτά τα δέντρα έχουν μεγαλώσει με αυτόν τον τρόπο. Μία υποστηρίζει ότι οι θαλάσσιες αύρες που τα διαπερνούν μπορούν να αλλάξουν το σχήμα τους, ενώ μία άλλη αναφέρει ότι η παραμόρφωση των δέντρων οφείλεται στο αμμώδες έδαφος και στις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής.

Ωστόσο, αυτές οι εξηγήσεις δεν επαρκούν και καμία δεν έχει γίνει πλήρως αποδεκτή. Παρά τις πολυάριθμες μελέτες, το Dancing Forest κρατά τα μυστικά του, παραμένοντας ένα από τα πιο συναρπαστικά μυστήρια της φύσης.

Η Σιωπηλή Ζώνη του Μεξικού

Στην έρημο Chihuahuan του Μεξικού, υπάρχει μια περιοχή γνωστή ως Σιωπηλή Ζώνη του Mapimí που καλύπτεται από σιωπή και μυστήριο. Σε αυτήν την περιοχή, οι πυξίδες κινούνται ανεξέλεγκτα και τα ραδιοφωνικά σήματα χάνονται.

Επισκέπτες και ερευνητές έχουν αναφέρει ότι οι ηλεκτρονικές τους συσκευές συμπεριφέρονται ασυνήθιστα σε αυτό το μέρους, ενώ κάποια gadget δεν λειτουργούν καθόλου. Αυτό το φαινόμενο έχει προσελκύσει αρκετούς επιστήμονες και ακόμα περισσότερους συνωμοσιολόγους οι οποίοι αναφέρουν ότι στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί περίεργα φώτα και μετεωρίτες.

Επιστημονικά, ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι οι διαταραχές θα μπορούσαν να προκληθούν από υψηλές συγκεντρώσεις ορυκτών και μαγνητικών υλικών στο έδαφος. Ωστόσο, η παντελής έλλειψη ραδιοκυμάτων δεν έχει ακόμη σαφή εξήγηση. Άλλοι προτείνουν ότι η υψηλή συγκέντρωση τέτοιων μετάλλων θα μπορούσε να αλλάξει τα μαγνητικά πεδία, αλλά ακόμα δεν έχουν τεκμηριωθεί επαρκώς τα στοιχεία.

Η Σιωπηλή Ζώνη Mapimí παραμένει μέχρι σήμερα κέντρο ενδιαφέροντος και έρευνας τόσο για τους επιστήμονες όσο και για τους τουρίστες, οι οποίοι συνεχίζουν να αναπτύσσουν τις θεωρίες τους πίσω από το σιωπηρό μυστήριο.

Οι Σοκολατένιοι Λόφοι των Φιλιππίνων

Οι Σοκολατένιοι Λόφοι (Chocolate Hills) του Bohol αποτελούν δημοφιλή τουριστικό προορισμό και ένα ιδιαίτερο γεωλογικό φαινόμενο. 1.776 κωνοειδείς λοφίσκοι βρίσκονται διάσπαρτοι σε έκταση 50 τετραγωνικών χιλιομέτρων και αλλάζουν ανάλογα με την εποχή του χρόνου (!). Αν και κυρίως καλύπτονται από πράσινο γρασίδι, όταν μπαίνει η ξηρή περίοδος γίνονται σοκολατί, απ’ όπου πήραν και το όνομά τους.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι λόφοι σχηματίστηκαν από κοράλλια που με τα χρόνια εξελίχθηκαν μέσω της διαδικασίας της διάβρωσης. Αυτή η θεωρία δίνει μια εξήγηση για το σχήμα τους, αλλά όχι για τη φοβερή ομοιογένειά τους, η οποία παραμένει ένα μυστήριο για τους γεωλόγους.

Εκτός από τις γεωλογικές θεωρίες, υπάρχουν τοπικοί θρύλοι σύμφωνα με τους οποίους, οι σοκολατένιοι λόφοι σχηματίστηκαν όταν ένας γίγαντας ονόματι Arogo, άρχισε να θρηνεί τη γυναίκα που ήταν ερωτευμένος αφού πέθανε.

Ένας άλλος αναφέρει ότι αυτό το μέρος στις Φιλιππίνες αποτέλεσε πεδίο μάχης για δύο γίγαντες, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν ως όπλα πέτρες και άμμο. Η σύγκρουση ήταν εξουθενωτική και κάποια στιγμή σταμάτησαν να παλεύουν, όμως ξέχασαν να μαζέψουν τα όπλα τους τα οποία κατά τη διάρκεια της μάχης είχαν δημιουργήσει τους λοφίσκους.

Αυτό το μείγμα λαογραφίας με τα μοναδικά χαρακτηριστικά του τοπίου φέρνει μια προσωπική πινελιά στο μυστήριο των λόφων, μετατρέποντάς τους όχι μόνο σε επιστημονικά αντικείμενα ενδιαφέροντος αλλά και σε πολιτιστικό μνημείο της περιοχής.

Devil’s Kettle στη Μινεσότα

Τοποθετημένο στο Judge CR Magney State Park στη Μινεσότα, ένα περίεργο φυσικό θαύμα, το Devil’s Kettle μπερδεύει τόσο τους τουρίστες όσο και τους ερευνητές. Σε αυτήν την περιοχή, ο ποταμός χωρίζεται στα δύο, με τη μία πλευρά να χύνεται σε έναν καταρράκτη και την άλλη σε μια γιγάντια λακκούβα γνωστή ως «βραστήρας».

Αυτό που κάνει το Devil’s Kettle ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι δεν είναι απολύτως σαφές πού καταλήγει όλο το νερό. Παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες για τη διαλεύκανση του μυστηρίου με τη βοήθεια διαφόρων χρωστικών, ιχνηλατών GPS και άλλων αντικειμένων, τίποτα δεν εμφανίζεται και δεν ανιχνεύεται περαιτέρω μονοπάτι.

Αυτό έχει δημιουργήσει κάθε λογής θεωρίες και εικασίες. Κάποιοι αναρωτήθηκαν αν υπάρχει κάποιο μυστικό υπόγειο ποτάμι που αποστραγγίζει το νερό σε μια άλλη μακρινή τοποθεσία. Άλλοι εικάζουν ότι μπορεί να υπάρχουν μεγάλες υπόγειες σπηλιές που θα μπορούσαν να μαζεύουν το νερό.

Αυτό το φαινόμενο έχει τροφοδοτήσει διάφορες εικασίες και θεωρίες, όμως η αληθινή εξήγηση παραμένει ένα κρυμμένο μυστικό της φύσης. Οι τοπικοί θρύλοι έχουν προσθέσει ακόμη και μια πινελιά μυστηρίου στον «βραστήρα», υποστηρίζοντας ότι υπάρχει μια πύλη που οδηγεί σε άλλες διαστάσεις. Τώρα σε ποιες, δεν ξέρουμε ακόμα…

Πηγή: Medium

✥ Δείτε επίσης: Τα 17 πιο απαγορευμένα μέρη του πλανήτη