Είτε μιλάμε για επιλογή και κατανάλωση περιεχομένου που ανταποκρίνεται στις προτιμήσεις τους είτε για συμμετοχή στην παραγωγή, τα τελευταία χρόνια τα ψηφιακά μέσα διευκόλυναν σε πολύ μεγάλο βαθμό την πρόσβαση των γυναικών στο πορνό. Η βιομηχανία του πορνό δεν άργησε να αναγνωρίσει ότι επρόκειτο για ένα χώρο που άξιζε να εξερευνηθεί και κάπως έτσι γεννήθηκαν project όπως το X-Confessions και το βρετανικό JoyBear. Τα project αυτά χωρίς να απευθύνονται αποκλειστικά σε γυναίκες, απομακρύνθηκαν αισθητά από το κυρίαρχο μέχρι τότε ανδρικό βλέμμα.

Κάπως έτσι, η βιομηχανία άρχισε να επαναπροσδιορίζεται και ξεκινήσαμε να λέμε ότι το μέλλον του πορνό είναι γυναικείο. Ο όρος «φεμινιστικό πορνό» άρχισε να χρησιμοποιείται όλο και πιο συχνά, προσδιορίζοντας παραγωγές που γίνονται από γυναίκες για γυναίκες. Ο κοινωνικός και πολιτικός διάλογος γύρω από αυτό το νέο κύμα πορνογραφίας βασίστηκε σε θέματα ηθικής της εργασίας και της κατανάλωσης στη βιομηχανία του πορνό, καθώς και την ανάγκη για μεγαλύτερη ποικιλομορφία – τόσο φυλετική όσο και έμφυλη – μπρος και πίσω από τις κάμερες.

Γυναίκες όπως η Erika Lust, η Paulita Pappell και η Lucy Blush πήραν στα χέρια τους τα ηνία μιας αλυσίδας παραγωγής και κατανάλωσης που δεν είχε αγγίξει ως τότε η κυρίαρχη αγορά πορνό, εξερευνώντας τον εκστατικό κόσμο του σεξ και του ερωτισμού μέσω καθημερινών ανθρώπων και αλλάζοντας βήμα-βήμα το τοπίο και τις επικρατούσες αντιλήψεις γύρω από τη γυναικεία σεξουαλικότητα.

Τώρα φαίνεται πως η βιομηχανία του πορνό είναι πολύ έτοιμη να πάει ακόμα ένα βήμα πιο πέρα. Bασικά, έχει ήδη αρχίσει να μεταμορφώνεται χάρη σε μια πληθώρα νέων queer και non-binary performers που ανοίγουν κι άλλο την βεντάλια της πολυπλοκότητας της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, καταρρίπτοντας αργά αλλά σταθερά αρκετά από τα αμέτρητα ταμπού της πορνογραφίας.

Το πορνό αυτών των νέων queer και non-binary δημιουργών είναι σαφώς πιο συμπεριληπτικό, πιο πειραματικό και τελικά πολύ πιο ενδιαφέρον. Πέρα από το κομμάτι της σεξουαλικής πρακτικής, αυτή η νέα πορνογραφική γλώσσα χτίζεται με εικόνες που φέρνουν μια εντελώς νέα οπτική στην πορνογραφία. Βασικό ρόλο παίζει η αισθητική, η επιλογή των υλικών, των αντικειμένων, των χρωμάτων, του φωτισμού. Το νέο αυτό είδος πορνό μπορεί να περιλαμβάνει τα πάντα. Χρυσό λάτεξ και αγγούρια, high-fashion και κρέμα σαντιγί, παλιομοδίτικα ολόλευκα σλιπάκια και μπαλόνια νερού σε παστέλ χρώματα. Κοντοκουρεμένα κεφάλια και δαντελωτές ζαρτιέρες.

Όλα παίζουν, αρκεί να συμβάλουν στην αμφισβήτηση του έμφυλου δίπολου. Και το σημαντικότερο: η queer πορνογραφία δεν προσφέρει απλώς αναπαράσταση, αλλά μια γιορτή της πραγματικής απόλαυσης και των queer, trans και non-binary ταυτοτήτων και σωμάτων. Το ενδιαφέρον για αυτού του είδους πορνό αυξάνεται καθημερινά, σύμφωνα με την Paulita Pappell – ιδρύτρια της πλατφόρμας πορνογραφικού περιεχομένου Lustery και μία από τις δημιουργούς του μικρής διάρκειας ντοκιμαντέρ PornograHERS, το οποίο εξυμνεί τις γυναίκες και τους non-binary πορνογράφους του σήμερα. Μιλώντας πρόσφατα στο i-D, η Pappell δήλωσε: «Τα πράγματα ανοίγουν. Οι διανομείς γίνονται κι εκείνοι πιο ανοιχτοί, ιδίως όσον αφορά την ανδρική αμφιφυλοφιλία. Νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση της ποικιλίας και της πολυπλοκότητας της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και μια αργή κατάρρευση των ταμπού».

Η Pappell, επιπλέον, σημειώνει ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάρα πολλοί non-binary δημιουργοί εκεί έξω. Το AORTA Films, για παράδειγμα, είναι ένα βραβευμένο κινηματογραφικό στούντιο που παράγει σε μηνιαία βάση ταινίες μικρού μήκους που κινούνται μεταξύ queer πειραματικού κινηματογράφου και πορνογραφίας. Το Lustery, το AORTA και το X-Confessions λειτουργούν συνδρομητικά, χρεώνοντας μια μηνιαία συνδρομή μέλους σε τιμές αντίστοιχες μιας συνδρομής στο Netflix. Η ποικιλία του περιεχομένου που διατίθεται σε αυτές τις πλατφόρμες είναι τεράστια, παρουσιάζοντας ένα μεγάλο εύρος διαφορετικών σωμάτων, διαστροφών και φαντασιώσεων. Αναδεικνύοντας τις πολύπλοκες πτυχές της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, βοηθούν το πορνό να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο από μια απλή μορφή ψυχαγωγίας. Γίνεται ένα εργαλείο για την κατάρριψη επιβλαβών και σεξιστικών τρόπων σκέψης.

«Το non-binary πορνό αμφισβητεί τον σεξισμό κραδαίνοντας έναν καθρέφτη σε μια ελαττωματική λογική», λέει η Pappell. «Οι παλιές μισογυνιστικές απόψεις για το σεξ και την πορνογραφία έβλεπαν τη γυναίκα εντελώς παθητική. Και έτσι γεννήθηκε το συμπέρασμα είναι ότι οι γυναίκες πρέπει να προστατεύονται από το πορνό και από την ίδια τη σεξουαλικότητα. Τι συμβαίνει όμως όταν σε μια ταινία πορνό εμφανίζεται μια γυναίκα και τρία non-binary άτομα; Τι λέμε τότε; Αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε πώς αυτή η λογική, όπως και το δίπολο άνδρας/γυναίκα, δεν χρειάζεται απαραίτητα να ισχύουν».

Πολλοί θεωρούν ότι η καινοτομία που παρατηρείται σήμερα στη βιομηχανία του πορνό την καθιστά πρωτοπόρο όσον αφορά την εκπροσώπηση. Ειδικότερα, το non-binary πορνό επαναδιεκδικεί την ευχαρίστηση. Μακριά από το mainstream πορνό, οι non-binary πορνογράφοι δουλεύουν με έναν πολύ πιο ρευστό και δυναμικό τρόπο, με τους σκηνοθέτες, τους ερμηνευτές και μερικές φορές ακόμη και με τον τελικό αποδέκτη, να συμβάλλουν στο τελικό αποτέλεσμα. Δεν στοχεύει στην αναπαράσταση, δεν φετιχοποιεί τα σώματα και τις επιθυμίες τους, και με αυτόν τον τρόπο ανοίγει έναν χώρο για τον εορτασμό της ατομικής σεξουαλικότητας σε όλες τις καλειδοσκοπικές και μεταβαλλόμενες μορφές της. Γι’ αυτό και για πολλούς είναι το μέλλον.